tag:blogger.com,1999:blog-8561423913742336042.post6273920062051793347..comments2024-03-10T12:00:22.834+02:00Comments on Αόρατη γωνιά: Ένας προβληματισμόςΣεβάχ ο Θαλασσινόςhttp://www.blogger.com/profile/17757241169946331667noreply@blogger.comBlogger5125tag:blogger.com,1999:blog-8561423913742336042.post-14870129942436555862012-03-31T16:07:02.933+03:002012-03-31T16:07:02.933+03:00Αληθινό κείμενο. Αυθεντικό. Δεν κατακρίνει. Άνοιξε...Αληθινό κείμενο. Αυθεντικό. Δεν κατακρίνει. Άνοιξε την καρδιά της η κοπέλα και μοιράστηκε μαζί μας αυτό που ένοιωθε. Αυτό είναι χριστιανισμός. Να μοιράζεσαι. Αυτό είναι ζωή αληθινή. Καθόλου καχύποπτο. Φωτεινό. Ευχαριστούμε και τη συντάκτρια και τον θαλασσινό αλιευτή.Εύστοχη εν τω μεταξύ και η ετικέτα γνησιότητα. Έτσι σιγά σιγά να γίνουμε κι εμείς πιο αληθινοί, πιο φωτεινοι, να τολμούμε να ανοιγόμαστε και να μοιραζόμαστε.Προσμονάριοςhttp://makedonitissa.blogspot.comnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8561423913742336042.post-31526847731176762252012-03-27T10:11:41.400+03:002012-03-27T10:11:41.400+03:00Καλημέρα!Ευχαριστώ για τα σχόλια σας.Έχω γράψει αυ...Καλημέρα!Ευχαριστώ για τα σχόλια σας.Έχω γράψει αυτό το κείμενο και χαίρομαι που το συζητάμε.<br />Θα ήθελα να ξεκαθαρίσω κάτι,γιατί νομίζω πως καταλάβατε κάποια πράγματα λάθος.Δεν έχω μεγαλώσει σε περιβάλλον οργανωσιακό,ούτε έχω θέμα με τον πνευματικό μου,απλώς μεγαλώνοντας και γνωρίζοντας κόσμο βλέπω πως κάποιοι άλλοι άνθρωποι ζώντας πιο συντηρητικά θεωρούν πολύ υπερβολικό το δικό μου τρόπο ζωής.Δεν είναι καθοδηγητές μου όμως,το τονίζω,είναι απλώς άνθρωποι που έτυχε να γνωρίσω.Και ώρες ώρες αναρωτιέμαι ποιό είναι το σωστό!Μήπως εγώ ζω λάθος;Μήπως όντως πρέπει να αποφεύγω κάποιες συναναστροφές ή απλώς επειδή εκείνοι είναι περισσότεροι με κάνουν κι αισθάνομαι πως ζω λάθος;Όσο για την καταπίεση και τον εγκλωβισμό που λέτε δεν ξέρω αν ισχύει.Συνεχίζω να ζω όπως ζούσα,προσπαθώντας συνεχώς να βελτιώνομαι,κάνοντας λάθη,αλλά προσπαθώντας!<br />Να με συγχωρείτε αν πήρατε στραβά τα λεγόμενα μου.Δεν είχα στόχο να προκαλέσω.Να είστε πάντα καλά!Καλό αγώνα!<br /><br />υ.γ. όταν είδα το κείμενο στη σελίδα αυτή χάρηκα,γιατί σας παρακολουθώ και ήταν μεγάλη έκπληξη για μένα(ελπίζω να μη μιλώ εγωιστικά)!Να είστε καλά!η συντάκτρια του κειμένουnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8561423913742336042.post-64924118883396173422012-03-26T16:34:49.550+03:002012-03-26T16:34:49.550+03:00Ωραία... Λοιπόν... Να και η δική μου οπτική γωνία....Ωραία... Λοιπόν... Να και η δική μου οπτική γωνία... Συμφώνω με όσα λέει η κοπέλα... Έχουμε φτάσει σε ένα σημείο πλέον να κατακρίνουμε κάθετι που δεν ανήκει στον "χριστιανικό" περίγυρό μας... Έχουμε φτάσει να δακτυλοδείχνουμε όσους και όσα δεν ταιριάζουν σ' αυτό που εμείς θεωρούμε χριστιανικό... Η κοπέλα έχει συλλάβει σε αρκετά καλό βαθμό τα περί αγάπης, κατάκρισης, καχυποψίας, κατανόησης κλπ, τουλάχιστον όπως εγώ τα καταλαβαίνω... Το θέμα όμως είναι αλλού... Η κοπέλα βγάζει πίκρα, απογοήτευση, αίσθημα εγκλωβισμού... Κι εγώ τώρα αναρωτιέμαι... Για τις πράξεις μας, τα πιστεύω μας, τις σχέσεις μας κλπ μοναδικοί υπεύθυνοι δεν είμαστε εμείς...; Φτάσαμε σε ένα σημείο κι εμείς με τη σειρά μας να κατακρίνουμε αυτούς που υποτίθεται (ή όχι) μας κατακρίνουν... Φτάσαμε να δακτυλοδείχνουμε αυτούς που μας δακτυλοδείχνουν... Φτάσαμε να θεωρούμε ότι για την πίκρα, την απογοήτευση και το αίσθημα εγκλωβισμού τα οποία βιώνουμε, μοναδικοί υπεύθυνοι είναι οι υποτιθέμενοι καθοδηγητές μας στο δρόμο της αρετής... Αυτοί που, όπως συχνά λέμε, ζουν σε ένα μακρινό παρελθόν και αρνούνται να συμβιβαστούν με την πραγματικότητα και έχουν μείνει προσκολλημένοι σε στερεότυπα και ουτοπικά ιδανικά... Ε λοιπόν τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι... Δεν είμαστε πικραμένοι, απογοητευμένοι και εγκλωβισμένοι εξαιτίας αυτών των αυστηρών, παλαιολιθικών, με αναχρονιστικές χριστιανικές αντιλήψεις (αν υπάρχουν...) καθοδηγητών, αλλά εξαιτίας της δικής μας κοσμοθεωρίας (όποια και αν είναι αυτή). Συνεπώς αυτο-πικραινόμαστε, αυτο-απογοητευόμαστε και κυρίως ΑΥΤΟΕΓΚΛΩΒΙΖΟΜΑΣΤΕ... Οι άνθρωποι αυτοί, όποιοι και όπου κι αν είναι, βρίσκονται πλάι μας γιατί μας αγαπάνε... Και τώρα θα μου πεις: "Μα αυτό δεν είναι αγάπη, αυτό είναι η κατάκριση, ο έλεγχος και η ανάκριση με ένα ελαφρύ περίβλημα λεκτικής κυρίως χριστιανικής αγάπης." Και εγώ σε κατανοώ... Και εγώ νέος/α είμαι και σε κατανοώ απόλυτα. Ίσως μερικές φορές αυτά να ισχύουν. Αλλά... Μήπως το πρόβλημα είναι αλλού; Έχουμε την απαίτηση αυτοί να μας "αγαπάνε", όπως λες κι εσύ, να είναι εκεί για να μας αγκαλιάσουν σε μια στραβοτιμονιά μας. Ωραία! Έχεις απόλυτο δίκαιο... Όμως, αναρωτιέμαι πολλές φορές, εμείς τους αγαπάμε; Τους κατανοούμε; Τους δικαιολογούμε για τη στάση τους; Πολύ φοβάμαι πως όχι... Εμείς κάνουμε κάτι ακόμη χειρότερο... Μάθαμε να κατακρίνουμε εκ των προτέρων... Πριν ακόμη κάνουν ή πουν κάτι εμείς τους έχουμε ήδη κατακρίνει... Έτσι αναπτύσσεται στην καρδιά μας ένα είδος πικρίας και καχυποψίας για αυτούς τους σκληροπυρηνικούς χριστιανούς... Πώς είναι δυνατόν να αγαπήσουμε αυτούς τους ανθρώπους μετά; Πώς είναι δυνατόν να έχουμε μια υγιή σχέση μαζί τους και προπάντων πώς γίνεται να έχουμε μια υγιή χριστιανική σχέση μαζί τους; Πρέπει πρώτα να μάθουμε εμείς να μην κατακρίνουμε για να έχουμε την απαίτηση οι άλλοι να μην μας κατακρίνουν... Πρέπει πρώτα να μάθουμε εμείς να Αγαπάμε και μετά να έχουμε την απαίτηση οι άλλοι να μας Αγαπάνε... Ίσως θα έπρεπε να αποβάλουμε κι εμείς από πάνω μας επιτέλους αυτό το αίσθημα της υποτιθέμενης χριστιανικής καταδίωξης αυτών των καθοδηγητών; Άλλωστε στο χέρι του καθενός είναι να επιλέξει τον καθοδηγητή του... Αν αυτός δεν έχει Χριστό μέσα του, δεν είναι πνευματικός καθοδηγητής... Μην τους βάζουμε όλους όμως στο ίδιο τσουβάλι... Και κάτι τελευταίο... Η στάση των ατόμων απέναντι μας οφείλεται σε ένα μεγάλο βαθμό στη δική μας συμπεριφορά και στη δική μας κοσμοθεωρία... Αν αυτή είναι προβληματική, τότε και η στάση αυτών των καθοδηγητών θα είναι προβληματική, όχι γιατί είναι πραγματικά προβληματική, αλλά επειδή εμείς τη βλέπουμε προβληματική, μέσω της προβληματικής μας οπτικής γωνίας... Και ποιος θα ορίσει το "προβληματική"; Ο πνευματικός μας φυσικά!!! Ας κάνουμε λοιπόν όλοι την Αγάπη προσωπικό και διαπροσωπικό βίωμα... Συγχωράτε με αν έγινα επικριτικός... Αγάπη εμοῖ-ἡμῖν...Νεφεληγερέτηςnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8561423913742336042.post-29827078023607583452012-03-26T12:39:11.828+03:002012-03-26T12:39:11.828+03:00Είμαι 24 χρονών και βρέθηκα πάρα πολλές φορές στη ...Είμαι 24 χρονών και βρέθηκα πάρα πολλές φορές στη θέση αυτή. Μέχρι που κάποια μέρα ανακάλυψα ότι είχαν μπει τόσο βαθιά μέσα μου αυτού του είδους οι φοβίες που δεν τολμούσα να μιλήσω σε άνθρωπο. Είτε μεγάλο, είτε μικρό. Στην αρχή πίστευα ότι κάνω κάτι λάθος, σκέφτομαι λάθος. Και προσπαθούσα να καταπιέσω την σκέψη μου και τα συναισθήματά μου. Μετά από μέρες σκέψης άρχισα να αγχώνομαι. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ το βράδυ, γιατί απλά είχα τύψεις. Ναι, οι σκέψεις μετατράπηκαν σε τύψεις. Τύψεις για τον ίδιο μου τον εαυτό. Γιατί να επιτρέψω να μπω σε αυτό το γκρουπάκι του φόβου; Γιατί να μην έχω θάρρος πρώτα από όλα για μένα και μετά να πω σε κάποιους ανθρώπους ότι μπορεί να κατέχουν κάποιες πνευματικές θέσεις (ομαδάρχες, ομαδάρχισσες, αρχηγούς κλπ ),αλλά αυτά που διδάσκουν είναι λάθος; Έτσι θα συνεχίσει η ζωή μου, θα κρύβομαι και θα φοβάμαι; Γιατί; Για ποιο πράγμα; Κάποια μέρα πήρα την μεγάλη απόφαση! Είπα μέσα μου ’’άποψή τους και ας την κρατήσουν για τον εαυτό τους’’. Ένοιωσα ΕΛΕΥΘΕΡΗ!!! Έφυγε από πάνω μου ένα μεγάλο βάρος! Και από κει και πέρα όλα άλλαξαν. Δεν λέω, πολλοί βρέθηκαν στο δρόμο μου να με κατακρίνουν και να μου διαφημίσουν τις δικές τους καλές και άξιες ζωές. Είπα απλά ένα μεγάλο ΟΧΙ, τους ευχαρίστησα για τον χρόνο του και για τον κόπο τους και απάντησα ότι η ζωή που μου περιγράφεται δεν μου αρέσει και επιτέλους σε αυτόν τον κόσμο ήρθα για να παλέψω και να κριθώ μόνη μου και όχι με την δική σας συνοδεία. Όταν αύριο, μεθαύριο θα φτάσω μπροστά στον Καλό Θεούλη και θα με ρωτήσει γιατί φοβόμουν, τι θα του πω; Ότι έτσι με είχανε μάθει; Και η δική μου προσπάθεια που είναι; Να λοιπόν ο δικός μου αγώνας! Από τότε άλλαξαν πολλά. Και το κυριότερο; Βρήκα αυτό που έψαχνα! Τον άνθρωπο με τον οποίο θέλω να μοιραστώ τη ζωή μου! Να παλέψω και να αγωνιστώ μαζί του! Και οι άλλοι; Πλέων δεν με νοιάζει τι θα πουν… Απλά προσευχή και προσπάθεια! Δεν λέω, είναι δύσκολο, πολύ οι πειρασμοί. Η Παναγιά μαζί μας!Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8561423913742336042.post-41712144122060022912012-03-22T10:08:38.736+02:002012-03-22T10:08:38.736+02:00Πολύ ενδιαφέρον και πολύ ειλικρινές κείμενο, Θαλασ...Πολύ ενδιαφέρον και πολύ ειλικρινές κείμενο, Θαλασσινέ!<br />Πιστεύω, (και είναι μόνο η γνώμη μου αυτή) οτι κάθε Χριστιανός οφείλει να δείχνει με το παράδειγμά του την ανοιχτή αγκαλιά του σε ΟΛΟΥΣ! Και εννοώ ΟΛΟΥΣ, χωρίς εξαιρέσεις και διακρίσεις..<br />Αν ο Χριστιανός βάζει ταμπέλες και ''εξορίζει'' απο τον κύκλο της αγάπης του όσους δεν είναι ''χριστιανοί'' ή δεν έχουν τις ίδιες αντιλήψεις με τον ίδιο ή έχουν κάνει άλλες επιλογές, τότε καταργεί τη βασική και πιο ουσιώδη απαίτηση της αληθινής Αγάπης: Αγάπα τον πλησίον σου!!!<br />Έάν ο Χριστιανός, που υποτίθεται οτι βιώνει σε όλη της την πληρότητα την τελειότητα της Αγάπης του Χριστού, αφορίζει και απορρίπτει τους γύρω του ανθρώπους, απλώς επειδή σφάλλουν και πέφτουν, όπως άλλωστε και ο ίδιος, αφού αυτό ακριβώς θα πει άνθρωπος, τότε δικαίως θα έρθει κάποιος και θα πει: Αυτή είναι η πίστη σας; Αυτό είναι το παράδειγμά σας, εσείς, που ζείτε τον Χριστό στην καρδιά σας;;<br /><br />Ο άνθρωπος που έχει αγάπη, κοιτά τον κάθε άνθρωπο γύρω του στο βάθος της καρδιάς του..Κοιτά μονάχα με τα μάτια της ψυχής.. <br />Πίσω απο τον άνθρωπο που κάνει μία άστατη ζωή, εκείνος βλέπει την καρδιά που νοιώθει μοναξιά και της απλώνει στοργικά το χέρι. Βλέπει την καρδιά που πονά, και την παρηγορεί..<br /><br />Εαν εμείς ως Χριστιανοί, επιλέγουμε την λογική της κλίκας, της περιθωριοποίησης, της ταμπέλας, και επιλέγουμε φίλους με βάση αυτή τη λογική, και όχι με κριτήρια καρδιάς, με βάση ποιό παράδειγμα περιμένουμε να δείξουμε στους άλλους ανθρώπους την ειρήνη και την αγάπη που μας δίνει ο Θεός;;<br /><br />Αυτές τις σκέψεις επίτρεψέ μου Θαλασσινέ με πολλή αγάπη. Να είσαι πάντα καλά! :-)voulakihttps://www.blogger.com/profile/11450150626502210008noreply@blogger.com