Να ελπίζεις στην αγάπη του Θεού.
Να ζητάς το άμετρο έλεός Του.
Να θυμάσαι το πόσο πόνεσε στον Σταυρό Του.
Για μας πόνεσε, αδερφέ μου.
Γονάτιζε.
Ταπεινώσου.
Προσεύχου.
Μετανόησε.
Χαίρε.
Η αγάπη Του πάντα εδώ είναι.
Για σένα και για μένα.
Τους πεφορτισμένους.
Τα θαύματα γίνονται.
Πόσο μπορεί να αναζωογονήσει μια αληθινή προσευχή την ψυχή μου!
Χριστέ μου, όσο μπορώ, θέλω να σου μιλάω! Και ξέρω ότι δεν μιλώ στον αδειανό αέρα. Ξέρω ότι δεν μιλώ απλά σε κάτι ανώτερο ή σε μια αόριστη ιδέα, αλλά σε Σένα! Τον αληθινό Θεό! Το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας!
Νιώθω πως, όταν σου μιλώ, ξαναγεμίζει φως η αδειασμένη μου απ'την κούραση ύπαρξη! Σαν τα παιδάκια που το πρόσωπό τους φωτίζεται από χαρά όταν αντικρύζουν τους γονείς τους!
Νιώθω πως οι χτύποι της καρδιάς μου ενώνονται μαζί Σου στο άπειρο σύμπαν. Κάθε μέρα, κάθε νύχτα, κάθε στιγμή. Ένας καρδιακός κόμπος του κομποσκοινιού μου έχει τη δυνατότητα (με τη δική Σου, Χριστέ μου, δύναμη) να με προστατεύσει. Να με γαληνέψει. Να με χαροποιήσει. Να μου σφουγγίσει τα δάκρυα. Να με κάνει να γεμίσω αγαλλίαση, ανάπαυση.
Χριστέ μου, μάθε με να προσεύχομαι αληθινά. Βοήθα με να μένω μαζί Σου για πάντα. Να σηκώνω τα χέρια μου ψηλά προς Εσένα. Πουλιά να γίνονται οι ευχές κι οι προσευχές μου, με τη Χάρη Σου.
