Οδηγός αγάπης για το 2025

 Αδέρφια μου, αγαπημένα, αύριο εισερχόμαστε σε νέα ημερολογιακή χρονιά! Νομίζω πως το απόσπασμα που ακολουθεί (απ’το βιβλίο του γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού «Ο γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής» της σειράς Ψυχοφελή Βατοπαιδινά 1 των εκδόσεων της Ι.Μ.Μ.Βατοπαιδίου) μπορεί να αποτελέσει γλυκό εφαλτήριο, ασφαλής πνευματική συμβουλή για να ξεκινήσουμε με ελπίδα Χριστού το έτος 2025 που κοντοζυγώνει. 

(…) «Ο γέροντας μας έλεγε ότι σε όποιον προσεύχεται αληθινά αποκαλύπτεται η αίσθηση της αγάπης προς τον πλησίον. Και πιο συγκεκριμένα, ‘Όταν η Χάρις ενεργήσει στην ψυχή του ευχόμενου, τότε τον πλημμυρίζει η αγάπη του Θεού, ώστε να μη μπορεί άλλο ν’αντέξει αυτό που αισθάνεται. Στη συνέχεια, στρέφεται η αγάπη αυτή προς τον κόσμο και τον άνθρωπο, τον οποίο αγαπά τόσο, ώστε θέλει να πάρει επάνω του όλο τον ανθρώπινο πόνο και τη δυστυχία για να απαλλαγούν οι άλλοι. Συμπάσχει σε κάθε θλίψη και δυσκολία, θλίβεται ακόμη και για αυτά τα άλογα ζώα και κλαίει όταν σκεφθεί ότι πάσχουν!

Αυτά είναι χαρακτηριστικά της αγάπης που τα προκαλεί και τα δραστηριοποιεί η προσευχή. Γι’αυτό και όσοι πρόκοψαν στην προσευχή δεν παύουν να εύχονται υπέρ του κόσμου(…)’.

Η γέννηση του Χριστού μας!

 Πάντα μου άρεσε, με χαροποιούσε το γεγονός της γέννησης του Χριστού μας! Φυσικά, ήταν και όλη η ατμόσφαιρα: η προετοιμασία για τη μέρα αυτή, η νηστεία, ο αγώνας, το διάβασμα (και τ’ακούσματα μέσω ραδιοφώνου) βιβλίων με τη θεματική αυτή, τα φωτάκια, τα τραγούδια, τα κάλαντα, κλπ.

Ταυτόχρονα, με θλίβει που εδώ και κάποια χρόνια επιχειρείται μια συστηματοποιημένη αφαίρεση του κεντρικού προσώπου των εορτών (του Χριστού!!) απ’το όλο 12ήμερο και την προετοιμασία γι’αυτό. Αντικαταστάθηκαν οι φάτνες που έβλεπες σε πλατείες και κεντρικά σημεία πόλεων και χωριών με μπάλες χριστουγεννιάτικες και χιονάνθρωπους και νιφάδες χιονιού. 

Μα, για δες. Όσο κι αν γεμίζουμε με ψεύτικα πράγματα τις ζωές μας τόσο η καρδιά μας παγώνει. Όσο καταναλώνουμε κι αγοράζουμε υλικά αγαθά αυτές τις μέρες τόσο δεν απομειώνεται η θλίψη, η μοναξιά. 

Πόσο εύκολο είναι να βυθιστούμε στο πνεύμα των ‘γιορτινών’ ημερών άθελα ή ηθελημένα, όταν βγούμε απ’το ΦΩΣ του Χριστού…

Ας πάμε, λοιπόν, κόντρα στο ρεύμα των [κατευθυνόμενων;] ‘γιορτινών’ συνηθειών της πλειοψηφίας κι ας ακολουθήσουμε μέσα στη νύχτα το υπέρλαμπρο ΦΩΣ του αστεριού που μας δείχνει τη φάτνη της Βηθλεέμ. 

Διότι Χριστούγεννα σημαίνει αγάπη και φως και ελπίδα! Και για να τα έχουμε όλα αυτά, πρέπει να προετοιμαστούμε. Να αγωνιστούμε ειλικρινά. Ετσι, θα δούμε το ΦΩΣ του Χριστού μας. Όπως οι ποιμένες και οι Μάγοι.

Διότι Χριστούγεννα πραγματικά είναι μόνο τα Χριστούγεννα ΜΑΖΙ με τον Χριστό.

Εμπρός, αδέρφια!

"(...) Η ειρήνη της καρδιάς του ανθρώπου δεν εξαγοράζεται ούτε με χρήματα ούτε με όλους τους θησαυρούς του κόσμου. Η ειρήνη δεν βρίσκεται στα ηρεμιστικά και στα ναρκωτικά. Η ειρήνη της καρδιάς βρίσκεται  στην προσωπική γνωριμία με τον Βασιλέα της ειρήνης, τον Αναστημένο Κύριο. Όποιος κατόρθωσε να επιτύχει μια τέτοια γνωριμία, αυτός βρήκε την ειρήνη της καρδιάς, γιατί η ειρήνη είναι ο καρπός της επικοινωνίας μας με τον Άρχοντα της ειρήνης".

(απόσπασμα απ'το βιβλίο "Ανέστη ο Κύριος" του +αρχιμ. π.Θεοφίλου Ζησόπουλου, εκδ.Ο.Χ.Α. ¨Λυδία")

 

Αυτό διάβαζα, αδέρφια, πριν λίγη ώρα και σκεφτόμουν: Ποια καλύτερη στιγμή; Ποιες καλύτερες ημέρες απ'αυτές που ζούμε τώρα για να προσπαθήσουμε να επιτύχουμε τη γνωριμία μας με τον Βασιλιά της ειρήνης, τον Χριστό; 

Πλησιάζουν Χριστούγεννα. Έντεκα μέρες έμειναν και φτάσαμε! Να, μια ευκαιρία πραγματική: να εξομολογηθούμε, να ασκηθούμε, να μετα+νοήσουμε, ν'αγωνιστούμε! Να κοινωνήσουμε! 

Να ξεφύγουμε απ'την αυταπάτη, τη βόλεψη, το ζάλισμα των υλικών αγαθών που μας περιβάλλουν και να ξεκινήσουμε την πορεία μέσα στο κρύο σπήλαιο, στην κρύα φάτνη όπου θα γεννηθεί η ζεστασιά που όλοι μας έχουμε ανάγκη: ο Χριστός μας.

Να, μια ευκαιρία να πετάξουμε όλα τα αμαρτωλά, τα άχρηστα από πάνω μας, να ξυπνήσει η κοιμισμένη μας ύπαρξη, να φωτιστεί η παγωμένη μας καρδιά, να ταπεινωθούμε ώστε να χωρέσει μέσα στην ψυχή μας ο Βασιλιάς της ειρήνης! 

Εμπρός, αδέρφια! Ο Χριστός μας μάς περιμένει!

Άγιε μου Πορφύριε

 Άγιε μου Πορφύριε,

στοργικέ μου άγιε, αγαπημένε, μεσίτευε στον Χριστό μας που τόσο πολύ αγάπησες για όλες/ους εμάς εδώ. Έλα κοντά μας, γιατί είμαστε κρύοι, αμελείς. Δυσκολευόμαστε τους λόγους Του ν’ακολουθούμε με την καρδιά μας. Στέλνε μας βοήθεια ουράνια, θαλπωρή θεϊκή, παρηγοριά. 

Και μάθε μας να είμαστε υπάρξεις ποιητικές, με αγάπη στον συνάνθρωπο και στον καλό Θεό μας. Σε ευχαριστούμε για όλα… Για όλα…

Χρόνια σου πολλά, άγιε Πορφύριέ μας!