Ένα χαμόγελο η προσευχή μας...

 του π.Χαράλαμπου Παπαδόπουλου

Η καλύτερη προσευχή είναι το χαμόγελο μας. Θα μου πείτε δύσκολο. Δεν είναι πάντα κατορθωτό. Όμως ας το δούμε πιο ρεαλιστικά. Υπάρχει ζωή που να είναι όλα «τέλεια», «ιδανικά» ή όπως ακριβώς θα θέλαμε; Δεν νομίζω. Κανείς μας δεν έχει ένα τέλειο βίο, δίχως προβλήματα και δοκιμασίες. Εάν περιμένουμε πότε θα έρθουν τα πράγματα έτσι όπως τα θέλουμε για να γελάσουμε, να χαρούμε και να ευχαριστηθούμε, το μόνο σίγουρο είναι, ότι θα πεθάνουμε στην θλίψη, βυθισμένοι με τα μικρά και μεγάλα όνειρα μας στην κόλαση της απόγνωσης.
 Είναι γεύση παραδείσου και εμπειρία Θεού, να χαμογελάς ενώ όλα δεν είναι τέλεια στην ζωή σου. Μπορεί να είναι και χάλια. Κι όμως εσυ να επιμένεις, να λες «έχει ο Θεός, θα τα καταφέρουμε, θα το παλέψουμε, γέλα ρε τι σου ζητάνε….».
Προσωπικά εδώ και χρόνια δέχομαι να μου μιλήσουν για τον Θεό μονάχα εκείνοι οι άνθρωποι, που ενώ κοιμήθηκαν στην κόλαση ξύπνησαν στον παράδεισο. Δηλαδή απόλυτα πονεμένους, τσαλακωμένους και σταυρωμένους, και όμως αναστημένους. Κανέναν άλλον, ότι ένδυμα ή προσωπείο κι αν φορά.
Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε και μια άλλη μεγάλη αλήθεια, ότι η χαρά δεν έρχεται μέσα από μεγάλα και συνταρακτικά γεγονότα, αλλά από καθημερινές απλές πράξεις ζωής. Οπότε ας δώσουμε στο πρόσωπο και στην ψυχή μας αυτό που της αξίζει, μικρές χαρές, μέχρι να έρθει η αιώνια μεγάλη. Γιατί γι’ αυτό πλαστήκαμε, για την χαρά, για το χαμόγελο που ατελεύτητα θα απλωθεί στην ύπαρξη μας.

Καθαρό Σάββατο (Σάββατο Α’ εβδομάδας) 2025

Ελπίς του κόσμου κραταιά, σκέπη και προστασία, Παναγία Παρθένε, μη παρίδης Αγαθή την δέησιν ικετών, των εκ πόθου σε μακαριζόντων αεί.

Καθαρά Παρασκευή 2025

Της αγνείας υπάρχων η πηγή, τη νηστεία συντήρησον ημάς, Ελεήμων.βλέψον εις ημάς τους σοι προσπίπτοντας. Πρόσχες τη επάρσει των χειρών ημών, ο τείνας τας παλάμας σου, εν ξύλω σταυρούμενος, υπέρ πάντων γηγενών, ο των Ασωμάτων μόνος Κύριος.

Αγάπα!

Ένα υπέροχο κείμενο του π.Προδρόμου, επισκόπου Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης

Οι Άγιοι δεν ήθελαν να γίνουν Άγιοι.

Αγάπη ήθελαν να γίνουν, και όταν γίνεσαι Αγάπη, γίνεσαι Άγιος.

Δεν είναι η αγιότητα που αναζητά ο άνθρωπος του Θεού, αλλά η ένωση με την Πηγή της Αγάπης. Όπως το κερί δεν προσπαθεί να γίνει φως, αλλά απλώς καίγεται και φωτίζει, έτσι και οι Άγιοι δεν επιδίωξαν δόξα, αλλά να χαθούν μέσα στη φωτιά της αγάπης του Θεού.

Έδιναν χωρίς να λογαριάζουν. Συγχωρούσαν χωρίς να θυμούνται. Προσεύχονταν χωρίς να κουράζονται. Και σιγά-σιγά, χωρίς να το επιδιώκουν, γίνονταν φως μέσα στο σκοτάδι του κόσμου.

Αν θες να περπατήσεις στα ίχνη τους, μη σκέφτεσαι την αγιότητα. Αγάπα. Αγάπα μέχρι να χαθεί το «εγώ» σου, μέχρι να μη σε νοιάζει αν δίνεις περισσότερα από όσα παίρνεις. Αγάπα μέχρι να πονέσεις, και μέσα σε αυτόν τον πόνο θα γεννηθεί η χαρά που μόνο η αγιότητα χαρίζει.

Γιατί ο Άγιος δεν είναι εκείνος που νίκησε τον κόσμο, αλλά εκείνος που άφησε την Αγάπη να τον νικήσει.

 

 

Καθαρά Πέμπτη 2025

Νηστεύσωμεν πάσαν ηδονήν, πιαίνοντες τας αισθήσεις νηστεία, και κατανύξεως πόμα θερμώς, πιώμεθα ψάλλοντες. Ευλογείτε τα έργα Κυρίου τον Κύριον.

Καθαρά Τετάρτη 2025

Τω Σταυρώ σου, Κύριε, καμέ ενδυναμώσας, των Νηστειών μοι δώρησαι Αγαθέ, ευσθενώς αποπληρώσαι την περίοδον.

Άγιε Γεράσιμε

Άγιε Γεράσιμε Ιορδανίτη,πρέσβευε υπέρ ημών!

Μάθε μας να έχουμε αγάπη, ενότητα, αφιλαργυρία, απλότητα, ταπείνωση. Καρδιά γεμάτη πυρφόρο αγάπη για κάθε πλάσμα της φύσης. 

"Γιατί, παιδάκι μου, ο άνθρωπος όσο πιο πολλά έχει, ξεχνά τον Θεό και σκέφεται αυτά. Ενώ, αν τα έχει σαν να μην τα έχει, είναι ελεύθερος και μπορεί έτσι να είναι ενωμένος με τον Θεό κι όχι με άψυχα πράγματα". Έτσι είχε πει, Άγιέ μας. Βοήθα μας να ακολουθούμε το παράδειγμά σου!

 

Καθαρά Τρίτη 2025

Νήψον, γρηγόρησον, στέναξον, δάκρυσον, δια νηστείας, όλον της αμαρτίας, τον φόρτον ψυχή απόρριψον. Τη θερμή μετανοία απόφυγε το πυρ και δια πένθους των παθών, τον πενθήρη χιτώνα διάρρηξον, την στολήν την θεία λαμβάνουσα.

Καθαρά Δευτέρα 2025

Καλή αρχή, καλό αγώνα, καλή Σαρακοστή, αδέρφια μου αγαπητά!

Νηστεύσωμεν νηστείαν δεκτήν, ευάρεστον τω Κυρίω. Αληθής νηστεία, η των κακών αλλοτρίωσις, εγκράτεια γλώσσης, θυμού αποχή, επιθυμιών χωρισμός, καταλαλιάς, ψεύδους και επιορκίας. Η τούτων ένδεια, νηστεία εστίν, αληθής και ευπρόσδεκτος.

(Απ’το Τριώδιο. Της Καθαράς Δευτέρας. Κάθε μέρα της Καθαράς Εβδομάδας θα προσπαθούμε ν’ανεβάζουμε ένα τροπάριο της ημέρας. Σαν υπενθύμιση του αγώνα μας που καλό είναι να είναι ένθερμος, ειλικρινής, δυνατός).

Επίλογος (Φυσάει) - Τάσος Λειβαδίτης

 

Ήταν ένας νέος ωχρός. Καθόταν στο πεζοδρόμιο.
Χειμώνας, κρύωνε.
Τι περιμένεις; του λέω.
Τον άλλον αιώνα, μου λέει.

"Πού να πάω"

Όσο για μένα, έμεινα πάντα ένας πλανόδιος πωλητής αλλοτινών πραγμάτων,
αλλά... αλλά ποιος σήμερα ν’ αγοράσει ομπρέλες από αρχαίους κατακλυσμούς.

"Χρωματίζω πουλιά και περιμένω να κελαηδήσουν"

Αλλά μια μέρα δεν άντεξα.
Εμένα με γνωρίζετε, τους λέω.
Όχι, μου λένε.
Έτσι πήρα την εκδίκησή μου και δε στερήθηκα ποτέ τους μακρινούς ήχους.

"Τραγουδάω, όπως τραγουδάει το ποτάμι"

Κι ύστερα στο νοσοκομείο που με πήγαν βιαστικά...
Τι έχετε, μου λένε.
Εγώ; Εγώ τίποτα, τους λέω. Μόνο πέστε μου γιατί μας μεταχειρίστηκαν,
μ’ αυτόν τον τρόπο.

Το βράδυ έχω βρει έναν ωραίο τρόπο να κοιμάμαι.
Τους συγχωρώ έναν έναν όλους.
Άλλοτε πάλι θέλω να σώσω την ανθρωπότητα,
αλλά εκείνη αρνείται.

"Όμως απόψε, βιάζομαι απόψε,
να παραμερίσω όλη τη λησμονιά
και στη θέση της ν’ ακουμπήσω,
μια μικρή ανεμώνη."

Κύριε, αμάρτησα ενώπιόν σου, 

ονειρεύτηκα πολύ"μια μικρή ανεμώνη." 

Έτσι ξέχασα να ζήσω.
Μόνο καμιά φορά μ’ ένα μυστικό που το `χα μάθει από παιδί,
ξαναγύριζα στον αληθινό κόσμο, αλλά εκεί κανείς δε με γνώριζε.
Σαν τους θαυματοποιούς που όλη τη μέρα χάρισαν τ’ όνειρα στα παιδιά
και το βράδυ γυρίζουν στις σοφίτες τους πιο φτωχοί κι απ’ τους αγγέλους.
Ήτανε πάντοτε αλλού.

Και μόνο όταν κάποιος μας αγαπήσει, ερχόμαστε για λίγο
κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον, είμαστε κιόλας νεκροί.

"Sos, Sos, Sos, Sos
Φυσάει απόψε φυσάει,
τρέχουν οι δρόμοι λαχανιασμένοι φυσάει,
κάτω από τις γέφυρες φυσάει,
μες στις κιθάρες φυσάει.

Φυσάει απόψε φυσάει,
μες στις κιθάρες φυσάει.

Δώσ’ μου το χέρι σου φυσάει,
δώσ’ μου το χέρι σου."

Τάσος Λειβαδίτης (20.04.1922 - 30.10.1988)

 

 

Τελικά, πού αποσκοπεί η νηστεία;

 

ένα κείμενο του κ.Γιώργου Μπάρλα

 

Η νηστεία δεν αποσκοπεί στην μείωση της επιθυμίας αλλά στην αύξησή της. Μέσα από τα όρια που θέτει, η επιθυμία αυξάνεται και την περίσσια της καλούνται οι χριστιανοί να την κατευθύνουν αγαπητικά προς τον Θεό, τον πλησίον και την κτίση.

Η διαρκής μη νηστεία, η εμμονή στην κατανάλωση και την άνευ ορίων απόλαυση, ενώ σταδιακά μειώνει την ένταση της επιθυμίας, αποσκοπεί πάντα στην αύξηση της επιθυμητότητας: αγοράζουμε πράγματα όχι γιατί μας είναι αναγκαία ή χρήσιμα αλλά γιατί φανταζόμαστε ότι έτσι θα αυξήσουμε την δυνατότητα να επιθυμούμε - γιατί χωρίς επιθυμία η ζωή δεν αντέχεται.

Η διαφορά μεταξύ των δύο παραπάνω καταστάσεων είναι ότι, στην πρώτη, η επιθυμία κατευθύνεται και προς τον Άλλον ενώ, στη δεύτερη, κλείνεται στον εαυτό και εντέλει αποτελεί μια τροφοδότηση της ναρκισσιστικής φιλαυτίας.

 

 

Φιληδονία,φιλαργυρία & φιλαρχία

 Τρία πράγματα να φοβάσαι στη ζωή.Τη φιληδονία, τη φιλαργυρία και τη φιλαρχία.

Φιληδονία, είναι να είσαι δέσμιος των απολαύσεων. Να τις υπηρετείς και όχι να σε υπηρετούνε. Φτάνει ο άνθρωπος σε τέτοιο σημείο παράδοσης σε αυτές, που για χάρη τους χάνει τον εαυτό του…

Η φιλαργυρία είναι πιο ύπουλη. Πιο σοβαρή. Πιο ζημιογόνα… Το να είναι φιλήδονος κανείς έχει και «κάποια» ελαφρυντικά… Είναι η αδυναμία του σώματος που πολλές φορές τον ρίχνει . Τα λεφτά όμως. Το χρήμα. Ο χρυσός… Εκεί ο άνθρωπος γίνεται υπόδουλος εκούσια, χωρίς δικαιολογία.

Μα από τις τρεις η πιο ύπουλη και η πιο σοβαρή, είναι η φιλαρχία. Το να θεωρείς πως είσαι εσύ και άλλος κανείς. Το να θες να είσαι πάντοτε ο πρώτος. Το να πιστεύεις ότι είσαι ο Θεός ο ίδιος.

Φιληδονία, φιλαργυρία και φιλαρχία…

Να τις φοβάσαι και τις τρεις.

Μα πάνω από όλα, πρόσεχε τον εγωισμό. Πρόσεχε τη φιλαρχία.

Κείμενο του καλού φίλου, Ψυχολόγος Ελευθεριάδης Ελευθέριος

Αγάπα, αδερφή/έ.

 Ν'αγαπάς.

Ν'αγαπάς όπως η Παναγιά μας τον Χριστό.

Που τον πήγε προχθές στον Ναό, στον Συμεών!

 

Ν'αγαπάς δίχως να περιμένεις ανταπόδοση.

Ν'αγαπάς μ'όλη σου την ύπαρξη.

Κι αν σε δυσκολεύει αυτή η φράση,

ξεκίνα με κάτι φαινομενικά μικρό:

Βγες για λίγο απ'τον εαυτό σου.

Γι'αρχή, για μια στιγμή μονάχα!

Σκόρπισε ένα χαμόγελο,

κάνε μια καρδιακή ευχή 

για τον διπλανό σου.

Και ωπ!

Θα δεις -σιγά-σιγά- πώς 

ο Παν-ήλιος της Αγάπης Του

θα αρχίσει να ζεσταίνει

την ύπαρξή σου.

Μετά, θα θες να δίνεις κι άλλο!

Κι άλλη αγάπη!

Κι άλλο χαμόγελο! 

Κι άλλη προσευχή!

Όλο και πιο πολύ!

Και το πι'ωραίο ξέρεις ποιο είναι; 

Πως αντί να μειώνεται η αγάπη σου,

θ'αυξάνει!

Αντί να αδειάζεις, θα γεμίζεις! 

Φως, ελπίδα, χαρά, αγάπη, γαλήνη!

Γι'αυτό σου γράφω:

αγάπα, αδερφή/έ!

Και ξέρεις πού θα σε βγάλει;

Στην αγκαλιά του Θεού!
:)

υγ: Φωτογραφία σημερινή απ'την Παναγιά Υπαπαντή (μητρόπολη) στην Καλαμάτα

Αγαπώ σημαίνει να βγαίνω απ'τον εαυτό μου και να έρχομαι εκεί που είναι ο άλλος

Αδέρφια μου αγαπητά, σκέφτηκα να απομαγνητοφωνήσω ένα μικρό απόσπασμα για την Αγάπη του μητροπολίτη Θεσ/νίκης π.Φιλοθέου. 

Αλλά θεωρώ ακόμη καλύτερα να σας αφήσω το μικρό βίντεο ΕΔΩ. 

Αδέρφια μου! Ας αγαπάμε! Ας στοχεύουμε εκεί! Κάθε μέρα, κάθε στιγμή! 

Τι ωραία που είναι η ζωή κοντά στον αγαπημένο μας Χριστό!