Μια μικρή τηλεταινία που με συγκίνησε βαθιά

Αφορά τις εκτρώσεις. Ας προβληματιστούμε θετικά. Ας αυξήσουμε τη δική μας προσευχή. Για τα παιδιά που δεν θα γεννηθούν, για τα παιδιά που πρόκειται να γεννηθούν αλλά και για εκείνα που γεννήθηκαν. Ας δοξάζουμε κι ας ευχαριστούμε, επίσης, τον Θεό για όλα. 

Μπορείτε να δείτε την σύντομη (4 λεπτών) τηλεταινία 

ΕΔΩ

Ψυχή μου

"Επιμένετε στην προσευχή,

μην παύετε να ευγνωμονείτε τον Θεό"

απόστ.Παύλος

Ψυχή μου, κράτα γερά. Σε χτυπούν αλύπητα από παντού. Νιώθεις την απογοήτευση να σε κυριεύει. Μα εσύ δεν είσαι μόνη σου. Έχεις Πατέρα ουράνιο Παντοδύναμο. Κάνε κουράγιο, ψυχή μου. Γλύκανε το δάκρυ σου στην εικόνα Του μπροστά. Μίλησέ Του. Άφησε τα βάρη σου σ'Εκείνον. Επέμενε ν'απαντάς σε όλα και σε όλους με αγάπη. Σε πείσμα του κακού που υπάρχει άφθονο. Σε πείσμα του μίσους και της κακότητας. Εσύ, εκεί! Αγάπη, αγάπη, αγάπη. Έχουμε την άπειρη αγκαλιά Του ολάκερα ανοιχτή, δική μας! Αυτή την αγκαλιά που δεν πρόκειται ποτέ να μας αρνηθεί τη θεία θαλπωρή. Ψυχή μου, κάνε κουράγιο!

ένα 'ήμαρτον' καρδιακό!

Γέροντα πόσο δύσκολο είναι να πάει κάποιος στον Παράδεισο;
– Καθόλου! Το πιο εύκολο πράγμα είναι.
Αντιθέτως, το να πας στην Κόλαση θέλει έξοδα και πολύ προσπάθεια.
Πρέπει να αφιερώσεις κόπους, ξενύχτια, ταλαιπωρίες,λεφτά για αμαρτίες, να ξαγρυπνάς σε άσωτείες και από πάνω να υποφέρεις μία ζωή από απελπισία,
φόβο, ενοχές και άγχος, πού θα σε γεμίζει ή αμαρτία.

Ενώ για να πας στον Παράδεισο απλώς μία εξομολόγηση να κάνεις, ένα «ήμαρτον» να πεις κάτω από το πετραχήλι,του ιερέως, βγάζεις αμέσως και δωρεάν εισιτήριο πρώτη θέση για την ουράνια βασιλεία.

Δεν βλέπεις και τον ληστή επί του σταυρού;Ένα «Μνήσθητι μου» είπε
και έγινε ό πρώτος οικιστής του Παραδείσου.

Αγιορείτικες Κουβέντες -π.Διονύσιος Ταμπάκης

πηγή

Η αληθινή προσπάθεια

Καλημέρα καλοί μου φίλοι. Παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα (το έχω δει να αναπαράγεται σε αρκετές ομάδες και sites οπότε δεν γνωρίζω ποια είναι η πηγή) του μακαριστού μητροπολίτη Σιατίστης Παύλου που αφορά την αληθινή προσπάθεια του Χριστιανού και τη διαφορά του από τον ηθικισμό/φαρισαϊσμό. Άνθρωποι σαν τον μακαριστό αυτό μητροπολίτη είναι που μας δείχνουν τον δρόμο. Να έχουμε την ευχή του. 

Όσες μέρες και να νηστέψω, χωρίς συγγνώμη και αγάπη, είναι άχρηστες. Δεν με ωφελούν σε τίποτα και ίσως με βλάπτουν. Γιατί καλλιεργούν την υποκρισία μου. Φαίνομαι στους άλλους ότι νηστεύω, αλλά εγώ γράφω στα παλιά μου τα παπούτσια, του Θεού το θέλημα.

Και αυτὴ είναι η βασικότερη αιτία, που ο κόσμος μας δεν αλλάζει. Γιατὶ δεν αλλάζουμε εμείς οι ίδιοι. Γιατί ο χριστιανός είναι το αλάτι, αλλά αυτό το αλάτι έχει χαλάσει και είναι άχρηστο και όχι μόνο δεν σώζει αλλά συνεργεί στο σάπισμα της κοινωνίας μας.

μακαριστός σεβασμιώτατος Σισανίου και Σιατίστης Παύλος

St. Maria of Paris

Έλα στη ζωή μου, Θεέ μου

Μου είναι δύσκολο να εμπιστευτώ τον Θεό. Είμαι ένας θεωρητικά πιστός που ηθικιστικά Τον ακολουθώ. Όμως, πώς μπορεί κανείς να λέει ότι εμπιστεύεται αν δεν πιστεύει με όλη του την καρδιά; Πώς μπορεί η καρδιά να είναι δεκτική και ανοιχτή όταν κρύβει μέσα της ιδιοτέλεια, φόβο, σκιές και πάθη; 

Σε όλες τις στιγμές της ζωής προσπαθώ να έχω εγώ τον έλεγχο. Κι όμως. Αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα ψέματα. Και πώς τα καλύπτω αυτά τα ψέματα; Με το να προσπαθώ να πείθω τον εαυτό μου ότι είμαι 'του Χριστού'. Ότι είμαι 'καλός χριστιανός. Ότι είμαι 'καλος άνθρωπος'. Μα, τελικά, πόσο μακρυά από Εκείνον βρίσκομαι. Μάλλον έφτιαξα έναν Θεό κομμένο και ραμμένο στα μέτρα μου. Έναν Θεό που με βολεύει.

Τον ζητώ μόνο στα δύσκολα. Τον ζητώ σαν έμπορος που κάνει δοσοληψίες. Έχω συμφέρον τότε. 

Κι όμως. Η αγάπη Του δεν ζήτησε ποτέ να Τον ακολουθήσουμε με το ζόρι. Μοίρασε και μοιράζει απλόχερα το Φως Του στα πάντα, σε όλους και σε όλα. 

Υπάρχουν και εκείνες, βέβαια, οι στιγμές που νιώθω πως τελικά υπάρχει! Είναι παρών στη ζωή μου! Κι εμφανίζεται στις πιο απρόσμενες στιγμές. Εκεί που δεν υπήρχε -θεωρητικά- περίπτωση να εμφανιστεί. Τότε, ευκολότερα Τον εμπιστευόμουν.

Θεέ μου, βοήθησέ με να σε εμπιστεύομαι. Πάντα. Δίχως αντάλλαγμα. Δίχως φόβο. Θέλω να είναι η σχέση μου μαζί Σου αγνή. Μα είμαι βρώμικος. Θέλω το φως Σου, μα πολλές φορές τα έργα μου είναι στις σκιές.

Έλα στη ζωή μου, Θεέ μου και κάνε τα όλα Φως, Χαρά κι Αγάπη!

Πέφτεις; Σήκω!

Με όλη σου τη δύναμη προφύλαγε τον εαυτό σου να μην πέφτεις· γιατί η πτώση δεν αρμόζει στο δυνατό αθλητή. Αν όμως συμβεί να πέσεις, πετάξου επάνω αμέσως και στάσου πάλι στον καλό αγώνα· και αν μύριες φορές πέσεις από υποχώρηση της χάρης, άλλες τόσες φορές σήκω επάνω· κι αυτό μέχρι του θανάτου σου. Γιατί είναι γραμμένο: «Αν ο δίκαιος πέσει εφτά φορές -δηλαδή διαρκώς σε όλη του τη ζωή του- άλλες τόσες θα σηκωθεί».

(Άγιος Ιωάννης ο Καρπάθιος)
πηγή

Του αγίου Αντωνίου του Μεγάλου. Συμβουλές ζωής.

Υπήρξαν άνθρωποι σ'αυτή τη γη που έδωσαν πραγματικά τη ζωή τους στο Χριστό. Πάλεψαν με τον κακό εαυτό τους, με τα πάθη τους, με τους δαίμονες. Και, με τη Χάρη Του, βγήκαν νικητές. Ένας από αυτούς είναι ο Μεγάλος Αντώνιος. Ο επονομαζόμενος και καθηγητής της ερήμου. Στο γεροντικό υπάρχουν άπειρες ιστορίες όπου αναφέρουν τους αγώνες του. Σε εμάς αφήνει παρακαταθήκη σπουδαία λόγια. Μεστά, γεμάτα ουσία, πράξη, βίωμα κι αγάπη. Παραθέτω μερικά στη φωτογραφία:

Ευχή σαν το φως

μνημονευτέον Θεού μάλλον

ή αναπνεστεύον

Σκέφτομαι πως η ζωή μας αξίζει να διαποτίζεται από την ενεργητική δίψα μας για ένωση με τον Θεό Πατέρα μας. Τι πι'όμορφο από αυτό!

Καθώς σήμερα το πρωί πήγαινα με το αυτοκίνητο στη δουλειά, έβλεπα το πρωινό φως του ήλιου που έπεφτε παντού και, εμμέσως ή αμέσως, φώτιζε τα πάντα γύρω του. Και η καρδιά μου πολύ χάρηκε από αυτό! Κάπως έτσι πρέπει να είναι και με την Παρουσία Του: φωτίζει τα πάντα γύρω Του αρκεί να Τον αποζητούμε. Να ευχόμαστε όσο μπορούμε -όχι μόνο για μια στιγμή μέσα στη μέρα. Να θέλουμε να έχουμε μια συνεχόμενη υγιή σχέση αγάπης κι εμπιστοσύνης μαζί Του. Παρ'όλα τα λάθη και τις αστοχίες μας. Είμαστε αδέξιοι σαν τα παιδάκια που κάνουν τα πρώτα τους βηματάκια. Ανοίγουμε τα χέρια της ψυχής μας σ'Εκείνον. Στην θεϊκή αγκαλιά.

Κι όλα μέσα μας θα μεταστοιχειώνονται. Θα γίνονται όλα φως κι αγάπη.

Ωφέλιμη διήγηση από το γεροντικό

Ένας Γέροντας είδε ένα σκορπιό να πνίγεται και προσπάθησε να τον σώσει τραβώντας τον από το νερό. Μόλις τον έβγαλε,ο σκορπιός τον τσίμπησε,ο πόνος ήταν οξύς και ο Γέροντας τον άφησε μονομιάς με αποτέλεσμα ο σκορπιός να ξαναπέσει στο νερό και να κινδυνεύει να πνιγεί. Ο Γέροντας ξαναπροσπάθησε και ο σκορπιός τον τσίμπησε ξανά. 

Ένας υποτακτικός που είδε τη σκηνή πλησίασε και του είπε: Με συγχωρείτε, γέροντα,αλλά δεν έχετε αντιληφθεί ότι κάθε φορά που προσπαθείτε να σώσετε τον σκορπιό, αυτός σας τσιμπάει; 

Ο γέροντας απάντησε: Η φύση του σκορπιού είναι να τσιμπάει κι αυτό δεν θα αλλάξει. Η δική μου είναι να βοηθώ. Στη συνέχεια, ο Γέροντας με την βοήθεια ενός φύλλου έβγαλε το σκορπιό απ το νερό και τον έσωσε. 

Στράφηκε κατόπιν στο μαθητή του και του είπε: Μην αλλάξεις τη φύση σου αν κάποιος σου προξενήσει πόνο. Απλά πάρε τα μέτρα σου επειδή οι άνθρωποι είναι μάλλον πάντα αχάριστοι στο καλό που τους γίνεται. Αλλά δεν είναι λόγος να σταματήσεις να το κάνεις, να νεκρώσεις την αγάπη που ζει μέσα σου. Κάποιος κυνηγά την ευτυχία, άλλοι την δημιουργούν.

Να ανησυχείς περισσότερο για τη συνείδηση σου παρά για την φήμη σου. Επειδή η συνείδηση σου είναι αυτό που είσαι ενώ η φήμη σου είναι ότι σκέφτονται οι άλλοι για σένα. 

Όταν η ζωή σου παρουσιάζει χίλιους λόγους για να κλαις, δείξε ότι έχεις χίλιους λόγους για να χαμογελάς.

πηγή: εδώ

Μικρή πρωινή προσευχή αυτοσχέδια

Πατέρα μου ουράνιε, 
σ'ευχαριστώ που μου χάρισες άλλη μια μέρα.

Η ψυχή μου, η πίστη μου είναι τρεμάμενες.
Σαν το κερί που κινδυνεύει να σβήσει 
όταν ο αέρας περάσει βιαστικός.

Μα όσο αδύναμος κι αν είμαι,
ελπίζω στη δική Σου φροντίδα.

Εσύ, που φροντίζεις 
ακόμη και τα πιο αδύναμα 
πλάσματα της φύσης.

Εσύ, που όλα τα νοιάζεσαι 
που όλα τα αγαπάς.

Ελπίζω στην δική σου Αγάπη,
Πατέρα μου ουράνιε.

Ευλόγησέ με.
Χάρισέ μου δύναμη και φως ουράνιο
ώστε να ξεκινήσω με πίστη 
το μονοπάτι της νέας μέρας.

Σ'ευχαριστώ για όλα. 

υγ: Καλό μήνα, αγαπημένοι μου φίλοι! Σας ευχαριστώ για όλα και κυρίως για τις αγνές, καρδιακές προσευχές σας :)

Για να θυμόμαστε τους νέους μας αγίους

http://aktines.blogspot.com/2013/05/2351996.html

Άγιος Ευγένιος Ροντιόνωφ. Νεομάρτυρας. Παλικάρι ήταν. Και προτίμησε να σφαγιαστεί παρά να βγάλει τον σταυρό του. Παλικάρι του Χριστού. Άγιος της εκκλησίας μας και φίλος μας από τον ουρανό. Να έχουμε την ευχή του.

μικρή αυθόρμητη προσευχή αυτοσχέδια

Η αγάπη Του ζωή μου

η θυσία Του παράδειγμά μου.

Θεέ μου, Πατέρα μου ουράνιε, εσύ που για χάρη μου έστειλες τον μονογενή σου Υιό στη γη και έγινε θυσία για όλο τον κόσμο και για μένα. Εσύ, που όρια δεν έχεις στην αγάπη Σου. Εσύ που η αγκαλιά Σου είναι ανοιχτή για όλους μας πάντα. Σε ευχαριστώ, Θεέ μου, Πατέρα μου.

Έλα στη ζωή μου κι ευλόγησέ την. Γνωρίζεις, σαν Θεός που είσαι, το πόσο πασχίζω να ξεπεράσω τους φόβους μου, τα πάθη μου, τον κακό εαυτό μου. Οι αμαρτίες μου απλώνονται σαν σύννεφα από πάνω μου και μου θολώνουν την ελπίδα.

Διώξε τα σύννεφα από την ψυχή μου, γλυκέ μου Πατέρα. Θέλω να σηκώνω το βλέμμα μου και να βλέπω τον ουρανό Σου. Θέλω να τρέχω πάντα, σαν μικρό παιδί, στην αγκαλιά Σου όταν φοβάμαι. Θέλω να σε τιμώ όσο ανασαίνω, να σε αγαπώ. Να σε θαυμάζω. Να σε νιώθω δίπλα μου. 

Έλα, Χριστέ μου και πάρε το δάκρυ μου και κάν'το χελιδονάκια της άνοιξης. Πάρε τη θλίψη μου και μεταστοιχείωσέ την σε χαρά ώστε να πετώ αμέριμνος και χαρούμενος στον ουρανό Σου.

μια φραση

Καλημέρα.

Ήθελα να μοιραστώ μαζί σου μόνο μια φράση που διάβασα σήμερα στα 'Έργα ασκητικά' του αββά Δωροθέου: ένα βιβλίο βαθιά μυσταγωγικό, αληθινό και επίκαιρο παρόλο που ο αββάς Δωρόθεος έζησε σε έναν αιώνα τόσο μακρινό σε σχέση με τον δικό μας αιώνα της εικονικής πραγματικότητας, της τεχνολογικής αναβάθμισης και του απίστευτου άγχους.

Ρωτώντας τον γέροντά του δι'αλληλογραφίας για διάφορα θέματα που τον απασχολούσαν, εκείνος του απάντησε: "Η εκκοπή του ιδίου θελήματος είναι αιματοχυσία". 

Στ'αλήθεια, πόσο δύσκολο είναι να προσπαθήσουμε να κόψουμε το θέλημά μας, τις αμαρτωλές μας επιθυμίες! Πόσο δύσκολο να τιθασεύσουμε εκείνες τις κινήσεις της ύπαρξής μας που μόνο κακό μας κάνουν!