Για να θυμόμαστε τους νέους μας αγίους

http://aktines.blogspot.com/2013/05/2351996.html

Άγιος Ευγένιος Ροντιόνωφ. Νεομάρτυρας. Παλικάρι ήταν. Και προτίμησε να σφαγιαστεί παρά να βγάλει τον σταυρό του. Παλικάρι του Χριστού. Άγιος της εκκλησίας μας και φίλος μας από τον ουρανό. Να έχουμε την ευχή του.

μικρή αυθόρμητη προσευχή αυτοσχέδια

Η αγάπη Του ζωή μου

η θυσία Του παράδειγμά μου.

Θεέ μου, Πατέρα μου ουράνιε, εσύ που για χάρη μου έστειλες τον μονογενή σου Υιό στη γη και έγινε θυσία για όλο τον κόσμο και για μένα. Εσύ, που όρια δεν έχεις στην αγάπη Σου. Εσύ που η αγκαλιά Σου είναι ανοιχτή για όλους μας πάντα. Σε ευχαριστώ, Θεέ μου, Πατέρα μου.

Έλα στη ζωή μου κι ευλόγησέ την. Γνωρίζεις, σαν Θεός που είσαι, το πόσο πασχίζω να ξεπεράσω τους φόβους μου, τα πάθη μου, τον κακό εαυτό μου. Οι αμαρτίες μου απλώνονται σαν σύννεφα από πάνω μου και μου θολώνουν την ελπίδα.

Διώξε τα σύννεφα από την ψυχή μου, γλυκέ μου Πατέρα. Θέλω να σηκώνω το βλέμμα μου και να βλέπω τον ουρανό Σου. Θέλω να τρέχω πάντα, σαν μικρό παιδί, στην αγκαλιά Σου όταν φοβάμαι. Θέλω να σε τιμώ όσο ανασαίνω, να σε αγαπώ. Να σε θαυμάζω. Να σε νιώθω δίπλα μου. 

Έλα, Χριστέ μου και πάρε το δάκρυ μου και κάν'το χελιδονάκια της άνοιξης. Πάρε τη θλίψη μου και μεταστοιχείωσέ την σε χαρά ώστε να πετώ αμέριμνος και χαρούμενος στον ουρανό Σου.

μια φραση

Καλημέρα.

Ήθελα να μοιραστώ μαζί σου μόνο μια φράση που διάβασα σήμερα στα 'Έργα ασκητικά' του αββά Δωροθέου: ένα βιβλίο βαθιά μυσταγωγικό, αληθινό και επίκαιρο παρόλο που ο αββάς Δωρόθεος έζησε σε έναν αιώνα τόσο μακρινό σε σχέση με τον δικό μας αιώνα της εικονικής πραγματικότητας, της τεχνολογικής αναβάθμισης και του απίστευτου άγχους.

Ρωτώντας τον γέροντά του δι'αλληλογραφίας για διάφορα θέματα που τον απασχολούσαν, εκείνος του απάντησε: "Η εκκοπή του ιδίου θελήματος είναι αιματοχυσία". 

Στ'αλήθεια, πόσο δύσκολο είναι να προσπαθήσουμε να κόψουμε το θέλημά μας, τις αμαρτωλές μας επιθυμίες! Πόσο δύσκολο να τιθασεύσουμε εκείνες τις κινήσεις της ύπαρξής μας που μόνο κακό μας κάνουν! 

Αυτό που εμείς θεωρούμε ως δεδομένο για κάποιον άλλον δεν είναι.

Αυτά που καθημερινά μάς προβληματίζουν, κάποιοι άλλοι τα θεωρούν ως ευλογία.

Αυτό που πολλές φορές επιθυμούμε δεν είναι απαραίτητα ωφέλιμο για την ψυχή μας.

Η ζωή μας είναι γεμάτη συγκρουσιακές καταστάσεις, δυσκολίες, ένας αγώνας για να μπορέσουμε να ανασαίνουμε ελεύθερα. Ας μην ξεχνάμε σ'αυτό τον αγώνα (σσ: της ζωής μας) πως οι γύρω μας είναι κι αυτοί συνάνθρωποί μας, αδερφοί μας. 

Είμαστε όλοι μας παιδιά του ίδιου Θεού που μας αγαπάει όλους το ίδιο. Και σταυρώθηκε και αναστήθηκε για μας.

Ας προσευχόμαστε για τους άλλους. Μόνο καλό κάνει και στη δική μας ύπαρξη. 

Χριστός ανέστη, αδέρφια! Καλημέρα!

υγ: Ευχαριστώ πάρα πολύ για τις ευχές! Ευχαριστώ και όλους τους φίλους (παλιούς και νέους) για τα σχόλια, τα mails και τις προσευχές. Να είστε όλοι καλά :)

Χριστός Ανέστη!

Χρόνια πολλά σε όλο τον κόσμο. 

Χριστός ανέστη!

Έστω και καθυστερημένα, όλοι όσοι βοηθούν ώστε να συνεχίζει να υπάρχει η αόρατη γωνιά, σάς ευχόμαστε από καρδιάς ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Μυστικό δείπνο, μυστική ένωση μαζί Του

Σήμερα, Μεγάλη Πέμπτη, τελέστηκε το μυστικό δείπνο του Κυρίου με τους 12 μαθητές του. Σήμερα θα ανεβεί ο Χριστός μας στο Σταυρό. Σήμερα θα δώσει την ανθρώπινη ζωή του για όλους εμάς.

Εμείς καλούμαστε να καταλάβουμε το τι συντελέστηκε. Το τι συνέβη. Αξίζει να συμφάγουμε μαζί Του, να Τον κοινωνήσουμε. Μυστικά στο δείπνο που για όλους εμάς ετοίμασε η ατέλειωτη Αγάπη Του. 

Μυστική είναι η ένωση μαζί Του, όπως και το δείπνο. Χωρίς να το διατυμπανίζουμε κενόδοξα στους γύρω μας. Χωρίς ανούσιες κουβέντες. Αξίζει να κάνουμε προσπάθεια να Τον αγαπήσουμε.

Να συγκινηθεί η καρδιά μας από την θεϊκή στοργή και αγκαλιά Του και να αρχίσουμε, όπως τα μικρά παιδιά την αγκαλιά των γονιών τους, να την επζητούμε. 

Αγνά, αληθινά, από την καρδιά μας.

Μυστικά. 

Ψυχή μου, ψυχή μου

Ψυχή μου, ψυχή μου 
βγες απ'το βούρκο της αμαρτίας
Δες τι ομορφιές σε περιμένουν
όταν το πέπλο των παθών σου πετάξεις.

Θα'ρθουν, θα'ρθουν 
καλύτερες μέρες. 

Ψυχή μου, ψυχή μου,
ξέρω πως κρυώνεις πολύ
και νιώθεις σκληρή τη μοναξιά
αποξενωμένη από τον Χριστό μας.

Θα'ρθουν, θα'ρθουν
καλύτερες μέρες.

Ψυχή μου, ψυχή μου
πλησίασε το ποτήρι Του.
Κοινώνησέ Τον και νιώσε
λουσμένη στο φως της Αγάπης του.

Θα'ρθουν, θα'ρθουν 
καλύτερες μέρες.

Μαζί Του όλα είναι πιο εύκολα!

Καλό αγώνα αδερφια

Η Μ.Τεσσαρακοστή ξεκίνησε.
Ας δουλέψουμε όσο μπορούμε.
Στην αρετή.
Στην υπομονή.
Στην προσευχή.
Στην μετάνοια.
Στην αποβολή των παθών μας και τη μεταστοιχείωσή τους σε φως θεϊκό.

Ας γίνει αφορμή η περίοδος αυτή να χωρέσουμε τον Θεό και τον διπλανό μας στην καρδιά μας.
Καλό αγώνα, αδέρφια μου.

Ποιος είμαι εγώ για να σε κρίνω;

Πόσο βιαστική η ζωή μας... Τα πάντα κυλούν γρήγορα. Είναι ελάχιστες οι στιγμές που ο χρόνος κυλά αργά. Και, δυστυχώς, όπως γρήγορη είναι η ζωή μας, άλλο τόσο γρήγορα είναι (τι πιο πολλές φορές) και τα συμπεράσματά μας. Βιαζόμαστε να κρίνουμε τους συνανθρώπους μας. Η κατάκριση (ή η κακή κριτική) μάς είναι τόσο εύκολη. Δεν προλαβαίνουμε καν να αντιληφθούμε τι κάνουμε. Ούτε προλαβαίνουμε να φιλτράρουμε αυτά που η γλώσσα μας λέει και που η καρδιά μας γεννά.

Μα, πες μου... Ποιος είμαι εγώ για να σε κρίνω; Ποιος με έχρισε κριτή σου; Ποιος μου δίνει το δικαίωμα να αρχίσω να σκέφτομαι άσχημα για σένα; Πού ξέρω τι πόνο περνάς; Πού ξέρω τα μύχια της σκέψης σου; Πώς γίνεται να γνωρίζω τι έχεις περάσει για να συμπεριφέρεσαι με συγκεκριμένο τρόπο;

Πολλές φορές κάτι που για μένα μοιάζει απλό κι εύκολο, ίσως για σένα είναι πολύπλοκο και γεμάτο βάρη ψυχικά. Και το αντίστροφο.

Όχι. Δεν το θέλω. Έχω τόσα βάρη στο δικό μου μαύρο σακίδιο της ψυχής μου. Έχω (αν πράγματι με νοιάζει) να ελαφρώσω την δική μου ψυχή. Αυτό που λέγεται στην εκκλησία μας μετάνοια. Αυτό που από σήμερα (Τριώδιο -Τελώνου και Φαρισαίου) ξεκινά με φρέσκια, γλυκιά δυναμική αρχή.

Όχι. Δεν θέλω πλέον να σε κρίνω. Μονάχα να σε αγαπώ. Αυτό θα'θελα. Γι'αυτό επιθυμώ να προσπαθώ. Έτσι. Για να φωτιστούν οι παγωμένες γωνιές των καρδιών μας απ'το γλυκό Του φως. 

άραγε μετριέται ο πόνος;

Πιάνω τον εαυτό μου πολλές φορές να παραπονιέται (όσο μεγαλώνω όλο και παραξενεύω) για πράγματα άλλοτε σοβαρά κι άλλοτε σχετικά ασήμαντα. Και δυσανασχετώ. Χάνεται η ειρήνη μέσα μου. Και ένα αυθόρμητο 'γιατί' εκτοξεύω κατά του Ιησού μας.

Κι όμως, έρχεται η απάντηση εκεί που δεν το περιμένω. Να, σήμερα μιλούσα με μια κοπέλα που η ζωή της είναι πια πραγματικό μαρτύριο. Με δυνατούς πονοκεφάλους απ'τη στιγμή που θα ανοίξει τα μάτια της μέχρι που θα κοιμηθεί. Κι αρκετές φορές ξυπνάει μεσονύχτια από τους πόνους. Και οι γιατροί δεν ξέρουν, δεν μπορούν να βρουν τι έχει.\

Οπότε, αυτόματα, μέσα μου έρχεται η απάντηση: "ο καθένας έχει τον σταυρό του τελικά". Ο καθένας μας κουβαλά πόνο. Άλλος περισσότερο κι άλλος λιγότερο. Ίσως δεν γίνεται να ανταλλάξουμε ο ένας τον πόνο του άλλου. Άλλωστε, η εκκλησία μας τονίζει τον επανορθωτικό, τον 'εκπαιδευτικό' χαρακτήρα του πόνου και της μετάνοιας που μπορεί να μας φέρει. 

Όμως, μπορώ να αγαπώ περισσότερο τον διπλανό μου. Να μην σπεύδω με ταχύτητα να βγάλω τα συμπεράσματά μου. Χριστέ μου, υπάρχει τόσος πολύ πόνος εκεί έξω. Αλλά και σε μένα. Έλα στην καρδιά μας και ανάπαυσέ την, γλυκύτατε Ιησού μας. Μόνο εσύ που ξέρεις να μετράς τον πόνο, ξέρεις και να τον θεραπεύεις.  

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Λεπτομέρεια απ'την πλατεία Thiel στο Βερολίνο. Φωτογραφία προχθεσινή :)
Ευχαριστίες στον πολύ καλό φίλο της αόρατης γωνιάς, Π.

Αυτή η τρέλα η ουράνια!

Παντού γύρω μας επικρατεί μίσος. Κακία. Φωνές. Βία.

Κι όμως!

Υπάρχει και τόση πολλή ομορφιά, ελπίδα. Υπάρχει πολλή αγάπη.

Κι αυτό έγινε πραγματικότητα όταν στον κόσμο μας ήρθε και σαρκώθηκε και πέθανε κι αναστήθηκε ο Ιησούς. Ο Πατέρας μας.

Από τότε όλα άλλαξαν! Και πλέον αντί να μισούμε, μπορούμε να αγαπάμε. Αντί να φωνάζουμε, μπορούμε να αγαπάμε. Αντί να δείχνουμε με το δάχτυλο επικριτικά τον άλλον, μπορούμε να τον αγαπάμε. Αυτή η ουράνια "τρέλα" είναι που μεταστοιχειώνει τα πάντα γύρω μας. Η Χάρη Του μπορεί να αλλάξει εμάς, τους γύρω μας, τον κόσμο μας. Τα πάντα γίνονται αν αγκαλιάσεις στην ψυχή σου αυτή την ουράνια τρέλα!

Η αγάπη του πελεκανου

Από το Facebook της «Νότας Χαράς»

Ο πελεκάνος είναι από τα πλέον φιλόστοργα πτηνά. Κτίζει την φωλιά του σε υψηλούς βράχους και εκεί γεννά και εκκολάπτει τους νεοσσούς του. Τρέχει παντού για να εξοικονομήση την τροφήν των. Αλλά ακριβώς την ώραν που απουσιάζει ο πελεκάν, πλησιάζουν οι διάφοροι όφεις οι οποίοι έχουν αφυπνισθή από την χειμερινήν νάρκην και σύρονται πειναλέοι μέχρι τις φωλεές των πελεκάνων και ροφούν το αίμα των μικρών… Επιστρέφων ο πελεκάν ευρίσκει αυτά εις απελπιστικήν κατάστασιν και σχεδόν ετοιμοθάνατα. Δι’ αυτό, λέγεται, ότι με το ράμφος του σχίζει το στέρνον του και κύπτων επάνω από τα μικρά του αφήνει να στάξη το ζεστό του αίμα μέσα στα μισάνοικτα στόματα των μικρών του, τα όποια τότε ανασταίνονται.

Το αίμα του πελεκάνου ως ΑΡΙΣΤΟΝ ΑΝΤΙΔΟΤΟΝ ΦΑΡΜΑΚΟΝ επιδρά και εξουδετερώνει το φαρμάκι των φιδιών…

Αυτή την συμβολικήν συγκινητικήν Εικόνα κάνει ύμνον η Εκκλησία μας για να αισθητοποιήση την Θυσίαν του Κυρίου μας!!

– Ποία είναι τα φαρμακωμένα πουλιά;

– Εμείς ολοι οι Χριστιανοί!

– Γιατί ποιος μπορεί να καυχηθή πως το φοβερώτερον από τα δηλητήρια, η αμαρτία, δεν έφαρμάκωσε την ψυχήν του;

Ω! αυτός ο Εωσφόρος, ο αρχαίος αυτός όφις. Ο μέγας αυτός πλάνος έχει κτυπήσει όλη την ανθρωπότητα. Αυτός είναι ό κατασκευαστής τοϋ ολεθρίου αυτού δηλητηρίου πουύ λέγεται αμαρτία και το οποίον προσφέρει ο χαιρέκακος για την ψυχοκτονία μας. Και έτσι χιλιάδες χρόνια τώρα απέθνησκον οι άνθρωποι εν μέσω φρικτότατων ψυχικών πόνων.
Αλλά δοξασμένος ο υπερύμνητος Θεός. Μας έστειλε εξ ουρανού τον Υιόν Του!! Ιδού, ο εξ Ουρανού Πελεκάν!!

Μας εύρηκε εις αθλιεστάτην από πάσης πλευράς κατάστασιν, ανικάνους διά κάθε εύγενικήν και ηρωικήν πράξιν, νενεκρωμένους από κακά έργα και αληθινά φαρμακωμένα πουλιά του Πελεκάνου. Αλλά από την στιγμήν πού ο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ άφηκε από αγάπην προς τον άνθρωπον να τρέξη το Πανάγιον και Ζωήρρυτον Αίμα Του, ζωογονείται κάθε άνθρωπος και έχει στην ψυχή του το αντιφάρμακον της νεκρώσεως πού δημιουργεί η αμαρτία.

Χαρακτηριστικώς ο Αετός της Πάτμου, Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος μας λέγει: «Το αίμα Ιησού Χριστού, του Υιού του Θεού, καθαρίζει ημάς από των κακών έργων και από πάσης αμαρτίας» (Α’ Ιω. 1, 7). Αυτή είναι η μεγαλύτερα διδασκαλία της Εκκλησίας μας! Αυτή είναι η Δωρεά της πίστεώς μας!!