Η φωτογραφία της εβδομάδας

Φωτογραφία από ένα Hall (σαν κάστρο). Βρίσκεται στο Cambridge. Φωτογραφία που τραβήχτηκε πριν περίπου 1,5 μήνα. Είναι επιβλητικό, στοιβαρό και ξεχωρίζει γύρω απ'το γρασίδι, τους θάμνους και τα δέντρα αριστερά και δεξιά του. Καλή Κυριακή σε όλους!

Η ομιλία της εβδομάδας

Μιας και το ζήτησε ένας φίλος της αόρατης γωνιάς μας, ως σημερινή ομιλία της εβδομάδας ανεβάζουμε την ομιλία του μητροπολίτη Λεμεσού, γέροντα Αθανάσιου. Με αφορμή τη μελέτη του κειμένου της Θείας Λειτουργίας (τις διακονικές αιτήσεις), μάς μιλά για τις θλίψεις και την οργή. Καλή ακρόαση, αδέρφια! Καλή αυριανή!

Του βίου του αγίου της ημέρας

Σήμερα είναι η ημέρα που γιορτάζει, μεταξύ άλλων, κι ο άγιος Πλάτων ο Αϊβαζίδης. 

Ο Άγιος Πλάτωνας Αϊβαζίδης γεννήθηκε στην Πάτμο το 1852 μ.Χ. και ανατράφηκε με τα χριστιανικά ιδεώδη. Στα 15 του χρόνια έγινε δόκιμος στη Μονή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου και σπούδασε στην Πατμιάδα Σχολή.

Το 1892 μ.Χ. έγινε Διάκονος του Μητροπολίτη Λήμνου και αργότερα πήγε για σπουδές στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί γνώρισε τον Μητροπολίτη Καστοριάς, Γερμανό Καραβαγγέλη, του οποίου έγινε βοηθός.

Όταν ο Γερμανός έγινε Μητροπολίτης Αμάσειας στην περιοχή του Πόντου, ο Πλάτωνας τον ακολούθησε. Εκεί κατηγορήθηκε από τους Τούρκους ότι είχε υποκινήσει επανάσταση των Ελλήνων και τελικά κρεμάστηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 1921 μ.Χ.

πηγή εδώ

Υμνολογίας στιγμή

Ο άγιος Ευστάθιος ο μεγαλομάρτυρας που σήμερα γιορτάζει, ήταν πολύ σπουδαίος άγιος. Πέρασε πολλά, πάρα πολλά.  Το τροπάριο τα λέει σχεδόν όλα... Παράδειγμα για όλους εμάς που ταλαιπωρούμαστε λιγότερο ή περισσότερο. Όμως, έμεινε σταθερός στην πίστη του και τώρα μεσιτεύει για όλους μας...

Γράμμα σε σένα

Αγαπημένε φίλε, αγαπημένη φίλη,

  στην εκκλησία μας έχω βιώσει την απόλυτη χαρά! Την απόλυτη ομορφιά της ενότητας! Το αληθινό πρόσωπο της ολοκληρωτικής ελευθερίας και της ατέλειωτης ελπίδας. Ό,τι κι αν σου πουν, αν δεν μυρίζει ελπίδα αληθινή, δεν είναι του Θεού. Το πένθος και η χαρά έχουν την δική τους ξεχωριστή θέση στην εκκλησία μας. 

  Παραθέτω ένα απόσπασμα του π.Ηλία Κουτραφούρη: " Μη νομίσεις ότι η εν Χριστώ χαρά και το κατά Θεόν πένθος της μετανοίας είναι αντίθετα μεταξύ τους. Πολλοί έτσι νόμισαν και έγιναν ή χαζοχαρούμενοι ή καταθλιπτικοί χριστιανοί. Εν Χριστώ χαρά και κατά Θεόν πένθος μετανοίας δεν είναι αντίθετα μεγέθη αλλά ανάλογα. Όσο πιο βαθιά και αληθινή είναι η μετάνοια σου, τόσο πιο βαθιά και αληθινή θα είναι η χαρά σου. Και τανάπαλιν. Να το γράψω καλύτερα να το δεις. Όσο πιο βαθιά και αληθινή είναι η χαρά σου, τόσο πιο βαθιά και αληθινή είναι η μετάνοια σου. Πίστεψε με".

Σελίδες ημερολογίου

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

  χρειάστηκε ν'ανοίξω κάποιες κούτες με πράγματα που είχα αφήσει στο πατάρι λόγω έλλειψης χώρου. Κι ανοίγοντας την κούτα που ήθελα, βρήκα μεταξύ άλλων και κάποια βιβλία πολύ αγαπημένα, πολύ παλιά. Από τότε που ήμουν παιδί. Υπέροχα.

  Πολύ όμορφο το αίσθημα. Σε κάνει σαν να γυρνάς πίσω στο χρόνο και να ξαναζείς εκείνες τις στιγμές. Ένιωσα σαν παιδί. Τα ίδια υπέροχα συναισθήματα.

  Τελικά είναι μεγάλη ευλογία τα ευτυχισμένα παιδικά χρόνια. Κι ακόμη μεγαλύτερη το να έχεις τους γονείς σου ακόμη δίπλα σου. Ο χρόνος είναι μυστήριο πράγμα. Πράγμα (δημιούργημά του Θεού) αλλά και μυστήριο...

Απομαγνητοφωνώντας...

" (...) Είπαμε ότι η Εκκλησία είναι ένα ιατρείο, ένα νοσηλευτήριο, ένα νοσοκομείο που είμαστε μέσα όλοι μας. Και είμαστε όλοι αδύνατοι άνθρωποι και είμαστε όλοι εμπαθείς και τραυματισμένοι και άρρωστοι, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο. Άλλος από τη μια αρρώστια και άλλος από την άλλη αρρώστια. (...) Κανείς δεν μπορεί να καταδικάσει τον άλλον γιατί πχ είναι πιο πολύ άρρωστος από τον άλλον ή γιατί δεν έχει την ίδια αρρώστια με σένα. Άρρωστοι είμαστε όλοι.

  Σ'αυτό το νοσοκομείο, σ'αυτό το ιατρείο, πρέπει να γνωρίζουμε και να το καλλιεργήσουμε στην ψυχή μας ότι δεν υπάρχει περίπτωση ο άνθρωπος να πεθάνει. Ακόμη και τα πτώματα, αυτοί που έχουν πεθάνει ή που νομίζουν ότι έχουν πεθάνει, ακόμη κι αυτοί έχουν ελπίδα ζωής. Γιατί αυτός ο αρχίατρος του νοσοκομείου έχει τη δύναμη να ζωοποιήσει ακόμη και τα πτώματα σε αποσύνθεση. Κι έτσι κι εμείς που είμαστε πτώματα και πεθαμένοι εδώ και καιρό μέσα στις αμαρτίες μας και μέσα στα πάθη μας και μέσα στα κόμπλεξ και τα συμπλέγματά μας, τις μικρότητες και τα χίλια δυο που συνθέτουν την ταλαιπωρία της ανθρώπινής μας υπόστασης, έχουμε ελπίδα. Και ελπίδα μας είναι ο Χριστός. Δεν έχουμε ελπίδα στα καλά μας έργα. Ούτε έχουμε ελπίδα στον εαυτό μας (...).

απομαγνητοφώνηση της αόρατης γωνιάς από ομιλία του π.Αθανασίου, μητροπολίτη Λεμεσού (βλ. εδώ)

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Και πάλι απ'το Gothenburg της Σουηδίας η σημερινή μας φωτογραφία της εβδομάδας! Απ'τον πολύ καλό μας φίλο, τον Δημήτρη. Τον ευχαριστούμε θερμά! Καλή Κυριακή σε όλους :)

Η ομιλία της εβδομάδας

Από τον σεβαστό μας π.Ανδρέα Κονάνο η σημερινή ομιλία της εβδομάδας. Απ'τον κύκλο ομιλιών του με τίτλο "Είκοσι λεπτά αρκούν". Η συγκεκριμένη ομιλία τιτλοφορείται "Μη χαλιέσαι από τίποτα". Καλή ακρόαση, αδερφή/έ!

Του βίου του αγίου της ημέρας

Σήμερα γιορτάζει, μεταξύ άλλων, ο άγιος Μακάριος ο νέος.  

   Δεν είναι γνωστός ο τόπος καταγωγής και ποιοί ήταν οι γονείς του Αγίου Μακάριου. Υπήρξε μαθητής του Αγίου Νήφωνος (†1508 - βλέπε 11 Αυγούστου) Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, του οποίου τον βίο μιμήθηκε. «Φθάσας δε εις το άκρον και τέλειον της θείας αγάπης εφλέγετο καθ' εκάστην η καρδία του και επόθει να αξιωθή να τελειώση την ζωήν του με μαρτυρικόν θάνατον». Φανέρωσε τον ένθεο πόθο του στον άγιο διδάσκαλό του, που βρισκόταν τότε πάλι στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου, και αφού γνώρισε ότι η επιθυμία του είναι πράγματι κατά θεία βούληση, τον νουθέτησε κατάλληλα, του ευχήθηκε, τον ευλόγησε, τον κατεφίλησε και τον κατευόδωσε προς την οδό του μαρτυρίου και του είπε: «Άπελθε, τέκνον, εις την οδόν του μαρτυρίου, ότι κατά την προθυμίαν σου, θέλεις αξιωθή να λάβης τον στέφανον της αθλήσεως και να αγάλλεσαι αιωνίως μετά των μαρτύρων και των οσίων».

   Ο Μακάριος είχε συνοδεύσει, μαζί με τον παραδελφό του Ιωάσαφ (βλέπε 26 Οκτωβρίου), τον Γέροντά του Άγιο Νήφωνα στις μακρές και καρποφόρες ιεραποστολικές περιοδείες του στη Μακεδονία και στην Ουγγροβλαχία. Το 1505 μ.Χ. ήλθαν και εγκαταστάθηκαν στη Μονή Βατοπαιδίου. Έμειναν επί μία διετία.

   Κατά την προφητεία του Αγίου Νήφωνος ο μακάριος Μακάριος μετέβη με χαρά στη Θεσσαλονίκη κηρύττοντας με θάρρος τον Χριστό στους μουσουλμάνους. Συνελήφθη και βασανίσθηκε ανελέητα από τους Τούρκους. Τον κτύπησαν με μαχαίρια και ξύλα και αιμόφυρτο τον οδήγησαν στη φυλακή, όπου στο τέλος τον αποκεφάλισαν. Όταν με τον φωτισμό και τη χάρη του Αγίου Πνεύματος ο Άγιος Νήφων πληροφορήθηκε, ευρισκόμενος στη μονή Βατοπαιδίου, το γεγονός την ίδια ώρα, λέει στον άλλο μαθητή του Ιωάσαφ, τον παραδελφό του Μακαρίου: «Να ηξεύρης τέκνον μου, ότι ο συνάδελφός σου Μακάριος ετελείωσε σήμερον διά του Μαρτυρίου, και υπάγει να χαίρεται εις τους Ουρανούς, με τους χορούς των Οσίων, και των Μαρτύρων».

   Η μνήμη του οσιομάρτυρος Μακαρίου, που θεωρείται και ο πρώτος Νεομάρτυς Αγιορείτης, τιμάται στις 14 Σεπτεμβρίου. Το μαρτύριό του πραγματοποιήθηκε το 1507 μ.Χ. και όχι το 1527 μ.Χ., όπως λανθασμένα αναφέρεται, αφού ο Γέροντάς του Άγιος Νήφων εκοιμήθη το 1508 μ.Χ.

πηγή εδώ

Υμνολογίας στιγμή

Τον Κορνήλιο τον εκατόνταρχο ίσως τον έχεις ακουστά. Ήξερες όμως ότι έγινε άγιος; Ότι είναι μάρτυρας; Ιερομάρτυρας; Όπως βλέπουμε και στο τροπάριο στην φωτογραφία, ήταν σπουδαίος άνθρωπος που η εξουσία δεν τον διέφθειρε. Κατάλαβα ότι σημασία έχει η αγάπη, η ένωση με τον Θεό. Γι'αυτό και έμεινε ταπεινός, με την ελεημοσύνη να τον χαρακτηρίζει. Ας έχουμε την προσευχή του απ'του Παραδείσου τα μέρη.

Γράμμα σε σένα

Αγαπημένη φίλη, αγαπημένε φίλε,

  Σίγουρα έχεις διαβάσει αρκετά πράγματα για την κρίση, την κατάκριση. Την κριτική που τόσο εύκολα ασκούμε ή μας ασκείται. Και έχουν γίνει τόσες αναλύσεις... Από άποψη επιστημονική, από πολλές διαφορετικές σκοπιές και γωνίες. Οι επιστήμες εκφράζονται, οι άνθρωποι το ίδιο. Όμως, εν τέλει, τι σημασία έχουν όλες αυτές οι...καταθέσεις απόψεων;

  Στην εκκλησία μας, όπου όλοι είμαστε αμαρτωλοί, συγχωρούνται όλα. Με την μετάνοια όλα σβήνονται. Ο άνθρωπος γίνεται δεκτικός της θείας Χάρης όταν νιώσει και συναισθανθεί ότι δεν υπάρχει καμιά αυτοδικαίωση. Καμιά εμπορικότητα "δίνω-παίρνω". Στην εκκλησία, το ιατρείο του Θεού, μπαίνουμε όλοι γιατί όλοι έχουμε πολλά τραύματα και πληγές. Και βγαίνουμε υγιείς μόνο αν (θελήσουμε να) ταπεινωθούμε. Είμαστε όλοι μας αμαρτωλοί και έτσι, καλέ/ή μου φίλε/η, πρέπει να προχωρούμε. Σου παραθέτω και το τι γράφει ο σπουδαίος Ντοστογιέφσκυ περί του θέματος:

  "Να θυμάσαι πως δεν μπορείς να γίνεις κριτής κανενός. Δεν μπορεί να υπάρξει δικαστής για έναν κακούργο, πριν νιώσει πως κι αυτός είναι το ίδιο κακούργος σαν κι αυτόν που έχει μπροστά του. Αυτό φαίνεται παράλογο αλλά είναι αληθινό. Γιατί, αν εγώ ήμουν αναμάρτητος, ίσως να μην υπήρχε αυτός ο εγκληματίας που πρέπει τώρα να δικάσω."

  Καλημέρα. Καλή δύναμη. Να ευχόμαστε όλοι για όλους.

Σελίδες ημερολογίου

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

  το κάθε πράγμα θέλει τον καιρό του. Και γίνεται στον καιρό του. Μ'αρέσει να παρατηρώ τη φύση. Το πώς αλλάζουν χρώματα τα φύλλα των δέντρων. Το ποιοι καρποί και ποια φρούτα βγαίνουν το καλοκαίρι, ποια την άνοιξη, τον χειμώνα ή το φθινόπωρο. 

  Όλα έχουν τον δικό τους χρόνο. Το να βιαζόμαστε να πάρουμε κάτι πριν την ώρα του είναι ανώφελο. Το να εμμένουμε επίσης σε κάτι, το οποίο έχει πλέον περάσει, εξίσου ανώφελο. Το τώρα είναι δικό μας. Το παρελθόν πέρασε, το μέλλον είναι άγνωστο. 

  Όλα είναι του Θεού. Εκείνος γνωρίζει τα πάντα. Εμείς μονάχα αξίζει να δεχόμαστε το τώρα. Να ρέουμε (σαν γλυκά ρυάκια) μαζί Του. Να αφηνόμαστε στο έλεός Του και στην αγάπη Του. Να ζητάμε μεν αυτό που θέλουμε, αλλά να Τον αφήνουμε να μας φέρνει ό,τι Εκείνος κρίνει ότι είναι για καλό μας. 

  Είναι Πατέρας μας στοργικός και μεις παιδιά Του αγαπημένα! Υπάρχει κάτι πι΄όμορφο;

Απομαγνητοφωνώντας...

  "Μερικές φορές ζητούμε κάτι από τον Θεό, αλλά δεν κάνουμε υπομονή και ανησυχούμε. Αν δεν είχαμε δυνατό Θεό, τότε να ανησυχούσαμε. Αλλά, αφού έχουμε Θεό παντοδύναμο και έχει πάρα πολλή αγάπη, τόση που μας τρέφει και με το αίμα Του, δεν δικαιούμαστε να ανησυχούμε. Μερικές φορές δεν αφήνουμε ένα δύσκολο θέμα μας στα χέρια του Θεού, αλλά ενεργούμε ανθρώπινα. Όταν ζητούμε κάτι από τον Θεό και κλονίζεται η πίστη μας και θέλουμε να ενεργήσουμε ανθρωπίνως, στα δυσκολοακατόρθωτα, χωρίς να περιμένουμε την απάντησή μας από τον Θεό, είναι σαν να κάνουμε αίτηση στον Βασιλέα Θεό και την παίρνουμε πίσω την ώρα που Εκείνος απλώνει το χέρι του για να ενεργήσει.

  Τον παρακαλούμε πάλι, αλλά και πάλι κλονίζεται η πίστη μας και ανησυχούμε και επαναλαμβάνουμε το ίδιο. Έτσι, διαιωνίζεται η ταλαιπωρία μας. Κάνουμε δηλαδή σαν εκείνον που κάνει μια αίτηση στο Υπουργείο και ύστερα από λίγο μετανιώνει και την αποσύρει. Ξαναμετανιώνει, την υποβάλλει. Μετά από λίγο, πάλι την αποσύρει. Όμως, η αίτηση πρέπει να μείνει για να πάρει τη σειρά της."

απομαγνητοφώνηση της αόρατης γωνιάς από ανάγνωση του βιβλίου του γέροντα Παϊσίου (εκδ.Σουρωτής)