Σε όλους εσάς

Αυτή η ανάρτηση είναι αφιερωμένη σε όλους εσάς, τους φίλους της αόρατης γωνιάς. Που όλα αυτά τα χρόνια λειτουργίας του blog, είστε αγαπημένοι συνοδοιπόροι. Με τις ευχές και τις προσευχές σας, με τα σχόλια και τα email σας. 

Νιώθω πολύ ευλογημένος που είμαστε μαζί στο ίδιο όμορφο μονοπάτι που οδηγεί σ'Εκείνον. Η αγάπη του Χριστού είναι αυτό που επιθυμούμε. 

Να είστε όλοι σας καλά, αδέρφια.

Σήμερα ταξιδεύω και πάλι, αυτή τη φορά για Στρασβούργο. Μιας και (πρέπει να) είναι όμορφο μέρος, υπόσχομαι πως θα ανεβάσω φωτογραφίες με την πρώτη ευκαιρία. Επίσης, έχω πολλές φωτογραφίες που σας χρωστώ: είτε από δικά μου ταξίδια είτε από εσάς (που μου στέλνετε κατά καιρούς και μου είπατε να τις ανεβάσω). Είμαι αμελής! Υπόσχομαι, όμως, λίγο-λίγο ν'αρχίσω να επανορθώνω :)

Ευχές πολλές. Σας αγαπώ κι ας μην σας γνωρίζω προσωπικά όλους.

Για την αγάπη της, την προστασία και τη μεσιτεία της

Γλυκιά μας Παναγιά, έλα και δώσε μας την παρηγοριά του ουρανού. Αγκάλιασέ μας με στοργή. Είμαστε αμαρτωλοί, γεμάτοι πάθη κι αδυναμίες. Μα θέλουμε κοντά Του να είμαστε. Μεσίτευσε για όλους μας. Γλυκιά μας Παναγιά.

Ένα μαργαριτάρι που ανακάλυψα στο facebook

Όλα όσα συμβαίνουν στους ανθρώπους, έχουν μέσα τους το μυστήριο της σωτηρίας...

π. Συμεών Κραγιόπουλος

εδώ η πηγή

Ο αγώνας ξεκινάει από τον μέσα μας κόσμο

Η κάθε στιγμή μετράει

"και έλεγε τω Ιησού: μνήσθητί μου, Κύριε,

όταν έλθης εν τη βασιλεία σου"

(Λουκά, 23, 42)

Όσο προχωρώ στη ζωή μου, όλο και πιο πολύ συνειδητοποιώ πως κάθε στιγμή είναι ξεχωριστή. 

Ή μάλλον για να το πω λίγο διαφορετικότερα:

κάθε στιγμή είναι ένας κόσμος ξεχωριστός!

Μπορεί χρονικά και ποσοτικά να είναι απειροελάχιστη η αξία της, όμως η επιρροή της, η αξία της μέσα στην ψυχή μας, οι επιπτώσεις και οι συνέπειές της να αφήσουν ανεξίτηλο χρώμα. 

Οι αποφάσεις μας, μικρές ή μεγάλες, πολλές φορές λαμβάνονται σε μια στιγμή. Μια μικρή στιγμή.

Γι'αυτό θαρρώ πως όταν αυτές οι στιγμούλες μπορούν να μας φέρουν (ή καλύτερα: να μας φέρνουν) στην αγκαλιά του Θεού.

Αδερφή/έ, πόσο τέλειο θα ήταν 

αν και την πιο απλή, μικρή στιγμή 

την κάναμε γλυκιά κι ευλογημένη και ουράνια!

Τέτοιες στιγμές, βουτηγμένες στην ατέρμονη Χάρη Του, κάνουν τη ζωή μας μια ατέλειωτη παραδεισένια περιπέτεια.

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ με τον αμαρτωλό

 

ο πίνακας είναι της Jeanne Bessette

Θα δεις πόσο αλλάζουν όλα!

Σου λένε: "κάνε υπομονή". "Να έχεις πραότητα μέσα σου". "Δείξε αρετή". "Μην βιάζεσαι". Όλα αυτά είναι ωραίες συμβουλές, ωραία λόγια, φράσεις κι ευχές.

Μα όλα αυτά μπορούν να αποκτήσουν ατέλειωτο νόημα, αρχή θετικής προσπάθειας αν τα μεταστοιχειώσει η Χάρη του Χριστού μας. Όλα γίνονται φωτεινά, όμορφα αν Τον εμπιστευτείς. 

Αφέσου στην αγκαλιά Του, δώσε Του το είναι σου κι όλα θα δεις πόσο αλλάζουν! Θα δεις πόσο θα βλαστήσει η ελπίδα εκεί που δεν το περιμένεις καν!

Ο παράδεισος και η κόλαση

Τρέχω καθημερινά...Πασχίζω για να τα καταφέρω, για να τα προλάβω όλα. Μα πολλές φορές ξεχνάω πως αλλού είναι η ουσία: στην ψυχή μου. 

Αλήθεια, τη φροντίζω καθόλου; Μεταλαμβάνω από το φως της Θ.Κοινωνίας μαζί Του; 

Ο παράδεισος και η κόλαση ένα ΄ήμαρτον΄ απόσταση μονάχα. Εϊναι τόση πολλή η αγάπη του Χριστού μας που, με ένα καρδιακό συγγνώμη, όλα μεταμορφώνονται γλυκά, όμορφα, όλα γίνονται παράδεισος!

Χριστέ μου, δέξου με κοντά Σου. Θέλω να χαίρομαι την παρουσία Σου. Δεν μπορώ αλλιώς να ζήσω. 

Η ταπείνωση ως πρακτικό βίωμα

(....) Μας έδειξε ότι η υπερηφάνεια μάς νίκησε (δλδ, νίκησε εμάς) και ότι δεν μπορούμε διαφορετικά να ελεηθούμε παρά μόνο με το αντίθετο που είναι η ταπεινοφροσύνη. Γιατί η υπερηφάνεια γεννάει την αλαζονική και περιφρονητική συμπεριφορά και την καταστροφική παρακοή, όπως ακριβώς και η ταπεινοφροσύνη γεννάει την υπακοή και τη σωτηρία των ψυχών μας. Εννοώ βέβαια εκείνη την πραγματική ταπεινοφροσύνη, όχι μόνο την ταπείνωση με λόγια ή με εξωτερικούς τύπους, αλλά την πραγματικά ταπεινή διάθεση που καλλιεργείται στην καρδιά και στο φρόνημα. Γιατί αυτό εννοεί όταν λέει "Είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά".

αββά Δωροθέου, Έργα ασκητικά, εκδ.Ετοιμασία, σελ.85 (Α' Διδασκαλία)

του π.Ανδρέα Κονάνου -Για την Παναγία

ΝΙΩΣΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ!!
Μην αρκεστείς
στο τι σου λέει ο ένας και ο άλλος
για την Παναγία.
Κάνε ησυχία μέσα σου, 
κοίτα την απλά & φυσικά,
σαν παιδί,
και άκου τι λέει σε σένα προσωπικά.

Δεν είναι κάτι απλό αυτό,
μη νομίζεις.
Διότι σίγουρα θα ξεπεταχτούν
από το υποσυνείδητο φωνές γονεϊκές,
νοσηρότητες παπαδικές,
αυστηρότητες καταπιεστικές,
ενοχές βασανιστικές,
εγγραφές παιδικές,
και όλα αυτά
θα δημιουργήσουν παράσιτα.
Και θα νομίζεις
ότι αυτό που ακούς
είναι η φωνή της Παναγίας,
όμως θα είναι κάτι άλλο,
περασμένο από όλα αυτά
τα θολά φίλτρα.

Γι’ αυτό επιμένω,
πρέπει πρώτα να γίνει μέσα μου
πολλή ησυχία,
να πεταχτεί έξω
η όποια νοητική σαβούρα
πεποιθήσεων & αντιλήψεων,
να καθαρίσει το τοπίο,
και ύστερα να ακουστεί
η αγνή και καθαρή φωνή της Παναγίας.
Μια φωνή που δεν έχει σχέση
με ενοχές,
ούτε φοβίες,
ούτε πνεύμα μικροπρέπειας
για το Θεό,
τον κόσμο, τον άνθρωπο,
την όλη ζωή!

Η Παναγία είναι σαν το Χριστό:
Δυσθεώρητη,
Ακατανόητη,
πέρα απ’ τα άρρωστα «πνευματικά» μυαλά μας.

Ρίξου στην αγκαλιά του Χριστού.

Ρίξου στην αγκαλιά του Χριστού. 

Αυτή είναι η φράση που μου έρχεται στην καρδιά και στο μυαλό όποτε θυμάμαι τον άγιο γέροντα Πορφύριο. Τόσο απροσποίητος λόγος. Λόγος γεμάτος Αγάπη συμπαντική. Αγάπη και Χάρη Θεού. 

Όποτε γεμίζει η ψυχή μου με αμαρτίες, με λογισμούς κακούς, όποτε ταλαιπωρούμαι από τα πάθη μου, σκέφτομαι τη γλυκύτητα του Χριστού μας. Πόσο πολύ με αγάπησε! Πόσο πολύ μας αγάπησε! 

Δεν κάνει διακρίσεις. Ποτέ Του δεν έκανε. Μας αγκάλιαζε όλους σαν παιδιά δικά Του.

Χριστέ μου, δέξου με όπως είμαι. Θέλω να ρίχνομαι στην αγκαλιά Σου. Για πάντα κοντά Σου.

Μια μικρή τηλεταινία που με συγκίνησε βαθιά

Αφορά τις εκτρώσεις. Ας προβληματιστούμε θετικά. Ας αυξήσουμε τη δική μας προσευχή. Για τα παιδιά που δεν θα γεννηθούν, για τα παιδιά που πρόκειται να γεννηθούν αλλά και για εκείνα που γεννήθηκαν. Ας δοξάζουμε κι ας ευχαριστούμε, επίσης, τον Θεό για όλα. 

Μπορείτε να δείτε την σύντομη (4 λεπτών) τηλεταινία 

ΕΔΩ

Ψυχή μου

"Επιμένετε στην προσευχή,

μην παύετε να ευγνωμονείτε τον Θεό"

απόστ.Παύλος

Ψυχή μου, κράτα γερά. Σε χτυπούν αλύπητα από παντού. Νιώθεις την απογοήτευση να σε κυριεύει. Μα εσύ δεν είσαι μόνη σου. Έχεις Πατέρα ουράνιο Παντοδύναμο. Κάνε κουράγιο, ψυχή μου. Γλύκανε το δάκρυ σου στην εικόνα Του μπροστά. Μίλησέ Του. Άφησε τα βάρη σου σ'Εκείνον. Επέμενε ν'απαντάς σε όλα και σε όλους με αγάπη. Σε πείσμα του κακού που υπάρχει άφθονο. Σε πείσμα του μίσους και της κακότητας. Εσύ, εκεί! Αγάπη, αγάπη, αγάπη. Έχουμε την άπειρη αγκαλιά Του ολάκερα ανοιχτή, δική μας! Αυτή την αγκαλιά που δεν πρόκειται ποτέ να μας αρνηθεί τη θεία θαλπωρή. Ψυχή μου, κάνε κουράγιο!

ένα 'ήμαρτον' καρδιακό!

Γέροντα πόσο δύσκολο είναι να πάει κάποιος στον Παράδεισο;
– Καθόλου! Το πιο εύκολο πράγμα είναι.
Αντιθέτως, το να πας στην Κόλαση θέλει έξοδα και πολύ προσπάθεια.
Πρέπει να αφιερώσεις κόπους, ξενύχτια, ταλαιπωρίες,λεφτά για αμαρτίες, να ξαγρυπνάς σε άσωτείες και από πάνω να υποφέρεις μία ζωή από απελπισία,
φόβο, ενοχές και άγχος, πού θα σε γεμίζει ή αμαρτία.

Ενώ για να πας στον Παράδεισο απλώς μία εξομολόγηση να κάνεις, ένα «ήμαρτον» να πεις κάτω από το πετραχήλι,του ιερέως, βγάζεις αμέσως και δωρεάν εισιτήριο πρώτη θέση για την ουράνια βασιλεία.

Δεν βλέπεις και τον ληστή επί του σταυρού;Ένα «Μνήσθητι μου» είπε
και έγινε ό πρώτος οικιστής του Παραδείσου.

Αγιορείτικες Κουβέντες -π.Διονύσιος Ταμπάκης

πηγή

Η αληθινή προσπάθεια

Καλημέρα καλοί μου φίλοι. Παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα (το έχω δει να αναπαράγεται σε αρκετές ομάδες και sites οπότε δεν γνωρίζω ποια είναι η πηγή) του μακαριστού μητροπολίτη Σιατίστης Παύλου που αφορά την αληθινή προσπάθεια του Χριστιανού και τη διαφορά του από τον ηθικισμό/φαρισαϊσμό. Άνθρωποι σαν τον μακαριστό αυτό μητροπολίτη είναι που μας δείχνουν τον δρόμο. Να έχουμε την ευχή του. 

Όσες μέρες και να νηστέψω, χωρίς συγγνώμη και αγάπη, είναι άχρηστες. Δεν με ωφελούν σε τίποτα και ίσως με βλάπτουν. Γιατί καλλιεργούν την υποκρισία μου. Φαίνομαι στους άλλους ότι νηστεύω, αλλά εγώ γράφω στα παλιά μου τα παπούτσια, του Θεού το θέλημα.

Και αυτὴ είναι η βασικότερη αιτία, που ο κόσμος μας δεν αλλάζει. Γιατὶ δεν αλλάζουμε εμείς οι ίδιοι. Γιατί ο χριστιανός είναι το αλάτι, αλλά αυτό το αλάτι έχει χαλάσει και είναι άχρηστο και όχι μόνο δεν σώζει αλλά συνεργεί στο σάπισμα της κοινωνίας μας.

μακαριστός σεβασμιώτατος Σισανίου και Σιατίστης Παύλος