Καθυστερημένο

Λόγω συνεχόμενων μετακινήσεων (τα ταξίδια συνεχίζονται ανελλιπώς!) δεν είχα χρόνο για ν'αναρτήσω το πρωί φωτογραφία εβδομάδας.
Ανεβάζω, λοιπόν, σήμερα μια ενδεικτική. Λονδίνο. Μεσημέρι. Subway. (Εν καιρώ θα ανεβάζω κι άλλες). Καλησπέρα!! Να είστε καλά!

Κύριε των δυνάμεων

Τυχαία στο αυτοκίνητο το'χα πρωτοακούσει. Είπα σήμερα να το μοιραστώ μαζί σου. Με συγκινεί διπλά μιας και πάλι είμαι μακρυά.
Καλημέρα.
Να εύχεσαι.

Καλησπέρα

Καλησπέρα αδέρφια. 

Ευχηθείτε.

Καλό βράδυ σε όλους.

Ταξιδεύοντας σε ξένες ακτές.

Εξαρτάται απ'τον μέσα μας κόσμο

Προχτές κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μου άρχισα να "σκαλίζω" τις μέρες που προηγήθηκαν. Το πώς τις έζησα, το πόσα λάθη έκανα, τις ευχάριστες στιγμές μου και άλλα. Κάτι σαν υπαρξιακή ενδοσκόπηση. Συνειδητοποίησα πως όλα αυτά που υπάρχουν γύρω μας μπορούν να μας κάνουν ευτυχισμένους. Αρκεί ν'αρχίσουμε να τα βλέπουμε κατεβάζοντας το διακόπτη της ασύδοτης εγωπληξίας μας. Βάζοντας λίγο-λίγο τα απλά, τα ταπεινά, τα αθώα σε πρώτη προτεραιότητα.

Όλα μπορούν να μεταλλαχθούν αρκεί πρώτα ν'αλλάξουμε εμείς. Γι'αυτό και ο γέροντας Πορφύριος ζούσε στην Αθήνα μέσα στο χάος, στις φωνές, τις φασαρίες κι όμως η καρδιά του φτερούγιζε μέσα στην ησυχία, την απλότητα. Ζούσε τον Παράδεισο. 

Θέλει κόπο. Θέλει να το πιστέψεις. Να το προσπαθήσεις. Αυτό άλλωστε δεν είναι και το βαθύτερο νόημα της ζωής μας εδώ στη γη; 

Καλημέρες.

Βιβλιοπροτάσεις

«Όσιος Γέρων Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης, ο Πνευματικός πατέρας και παιδαγωγός», Γ. Κρουσταλλάκη, εκδόσεις Εν πλω.

Ο κ. Γεώργιος Κρουσταλλάκης είναι ομότιμος καθηγητής της Παιδαγωγικής της Φιλοσοφικής και της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και έζησε από πολύ κοντά το βίο και την προσωπικότητα του Γέροντος Πορφυρίου. Με πολύ αγάπη και συγκίνηση στο βιβλίο του «Όσιος Γέρων Προρφύριος Καυσοκαλυβίτης, ο Πνευματικός πατέρας και παιδαγωγός» αναφέρεται στα χαρίσματα του οσίου: την αγάπη του χωρίς όρια, την ταπείνωση, την υπακοή, την αδιάλειπτη προσευχή, τη διάκριση, τη διόραση και την προόραση, καθώς και το χάρισμα της ιάσεως και της κατανόησης ξένων γλωσσών, χαρίσματα με τα οποία βοήθησε και παρηγόρησε χιλιάδες ψυχές.

Στις σελίδες του βιβλίου ξετυλίγεται μέσα σε όλη τη χάρη και την αγιοπνευματική του κατάσταση ένας άγιος που θεραπεύει σώματα και ψυχές, ένας άγιος της τεχνολογίας και του διαστήματος, ένας άγιος που βλέπει κάτω απ’ το έδαφος και πάνω από τα σύννεφα... Ένας άγιος ποιητής, που έβγαινε έξω νωρίς το πρωί για να δει το Αιγαίο πέλαγος και να του έρθει το άρωμα της θάλασσας. Όπως έλεγε χαρακτηριστικά «Ο Χριστός δεν θέλει κοντά του χοντροκομμένους ανθρώπους, αλλά λεπτούς. Πόση πράγματι ποιητικότητα υπάρχει στη θέα, στη διδασκαλία, στο έργο του Κυρίου, στη θάλασσα της Τιβεριάδος! Διαβάστε το ψαλτήρι, γλυκαίνει την ψυχή. Αγαπήστε τη φύση. Ξυπνήστε το πρωί να δείτε το βασιλιά ήλιο να βγαίνει ολοπόρφυρος από το πέλαγος.»

Επίσης, ο Όσιος Πορφύριος παρουσιάζεται ως ένας μεγάλος παιδαγωγός και πνευματικός οδηγός. Το επίκεντρο της συμβουλευτικής του ήταν η σωστή διαπαιδαγώγηση και ανατροφή των παιδιών στην οικογένεια, συμβουλεύοντας τους γονείς να τα μαλώνουν λιγότερο και να προσεύχονται για αυτά περισσότερο.

Τέλος, εκτός από τα πολλά και ποικίλα θαύματα του Αγίου όσο ήταν εν ζωή, περιγράφονται και πολλά θαυμαστά γεγονότα που έγιναν γνωστά μετά το θάνατό του. «Δεν υπάρχει απόσταση μεταξύ μας», έλεγε όταν ήταν εν ζωή, «όταν φύγω απ’ αυτή τη ζωή, τότε, όταν με ζητάτε, θα είμαι αμέσως κοντά σας!» Πράγματι, έτσι ακριβώς συμβαίνει και ο όσιος είναι παρών στα καθημερινά προβλήματα της ζωής των ανθρώπων που τον επικαλούνται. Είθε ο Όσιος Πορφύριος να πρεσβεύει και υπέρ ημών.

υγ: Πολλές, πολλές ευχαριστίες στη φίλη Ε. που επιμελήθηκε αυτή την παρουσίαση! (Το βιβλίο το αγόρασα χτες και το ξεκίνησα κατά τη διάρκεια της πτήσης μου. Είναι όντως συναρπαστικό). Καλημέρα!

Λίγο-λίγο. Για να ομορφαίνει ο μέσα μας κόσμος

Τα μάτια μας αντανακλούν αυτό που η ψυχή μας κρύβει και κουβαλά. Πολύ δύσκολο να συμβεί το αντίθετο. (...) Η καρδιά μας,πάλι, είναι σαν δοχείο: γεμίζει μ'αυτά που κάνουμε, που βλέπουμε, που σκεφτόμαστε, που ακούμε. Αν προσανατολιζόμαστε στα καλά, θα φωτίζεται η καρδιά. Αν ρέπουμε χωρίς ντροπή στα άσχημα, θα ασχημαίνει.

Το καλό της υπόθεσης είναι πως, παρόλο που κάνουμε σφάλματα/λάθη/αμαρτίες κλπ, έχουμε φυτεμένη μέσα μας την γλυκιά ελπίδα πως θ'αλλάξουμε. Και αυτό είναι το ωραίο!

Η περίοδος αυτή σίγουρα βοηθάει. Με πιο πολλή προσευχή. Και νηστεία. Και αγώνα πνευματικό. Χωρίς άγχος, βέβαια, και πίεση. Λίγο-λίγο. Για να ομορφαίνει ο μέσα μας κόσμος :)

υγ: Της καθαράς Τετάρτης λίγοι ύμνοι εδώ

Λίγο απ'όλα

Η μετάνοια είναι συγκλονιστική λέξη, μα -δυστυχώς- πολύ παρεξηγημένη στην εποχή μας.

Ναι, η χτεσινή μέρα είχε την ομορφιά της: το χαρταετό, τις οικογενειακές ζεστές στιγμές, ξεκούραση,κλπ. Μα θα'ταν ακόμη πιο όμορφο το να μην μέναμε μονάχα εκεί...

Πάντα το βήμα παραπάνω αποζητάει ολόκληρη η ύπαρξή μας. Και με τίποτ'άλλο δε γεμίζει παρά με τη γλυκιά παρηγοριά του Χριστού μας. Και μετά όλα γίνονται φως, χαρά, ελπίδα όπως έλεγε ο πολυαγαπημένος άγιος γέρ.Πορφύριος.

Αχ. Άλλα ήθελα να πω, αλλού κατέληξα :)

Να με θυμάσαι στην προσευχή σου. 

Και να μη ξεχνάς και τον Γιάννη. 

Καλημέρα.

υγ: Για προσευχή, δες κι εδώ αν θες.

Για το κάτι διαφορετικό...

Ίσως, η περίοδος του Τριωδίου μοιάζει κάτι εντελώς ξένο στη πλειοψηφία των συνανθρώπων. Όμως, είναι ευκαιρία να περπατήσουμε αυτές τις μέρες με τρόπο ήρεμο, αθόρυβο, μυστ(αγωγ)ικό. Το Τριώδιο μπορεί να μας προετοιμάσει, να μας μαλακώσει την καρδιά και να μας βοηθήσει ν'ανασάνουμε και στη ψυχή και στο σώμα μας.

Θυμάμαι, όταν είχα πρωτοαρχίσει να κάνω παρέα με αυτόν τον (μετέπειτα) καλύτερό μου φίλο, πλησίαζε Καθαρά Δευτέρα. Και μου λέει: "Έχεις το Τριώδιο"; Εγώ, φυσικά, του απάντησα όχι. Και η συζήτηση κόπηκε εκεί. Μα μερικές μέρες αργότερα, μου το δάνεισε και διαβάζοντας κάποια απ'τα τροπάρια, μαγεύτηκα απ'το βάθος των νοημάτων...

Αδερφή/έ, αυτό που ίσως με μια πρώτη ματιά μάς φαίνεται δύσκολο ή αστείο, ίσως κάτι  όμορφο κρύβει στο βάθος. Το Τριώδιο έχει αυτή την τεράστια δυναμική που βασίζεται στη μετάνοια. Στη δική μας προσπάθεια. Και στην άπειρη αγάπη του Χριστού που είναι τα πάντα για μας. Αυτά όλα είναι μια συνάρτηση.

Καλημέρα. Εύχομαι να χαρείς αυτή την ξεχωριστή -έστω κι αν είναι βροχερή- Δευτέρα. Και θυμήσου: λίγο-λίγο, ήρεμα και χωρίς σφίξιμο, ας κάνουμε μια προσπάθεια να προσευχηθούμε, να συγχωρούμε. Να αγαπούμε. Σϊγουρα θα'ναι κάτι διαφορετικό. Και ανατρεπτικό,γιατί όχι; Έχουμε ένα όμορφο πακέτο 40 ημερών μπροστά μας. Ξεκίνα, αν θες, με αυτό.

υγ: Οι κόκκινες bold λέξεις αντιστοιχούν σε links. 

Τι τίτλος να μπει... Δε χωράνε τίτλοι...

Καλή αρχή για το αυριανό στάδιο.

Βάλε και τον Γιάννη στην προσευχή σου. Να απαλύνουμε λίγο τον πόνο του και της οικογένειάς του. Σκέψου να 'μασταν εμείς στη δική τους θέση... Ευτυχώς, μπορούμε να βοηθήσουμε ακόμη κι όταν οι γιατροί δεν μπορούν ανθρώπινα να κάνουν κάτι παραπάνω. 

Προσευχή. Μεγάλη, πολύ μεγάλη η δύναμή της.

Καλό ξημέρωμα.

Έκτακτη ανακοίνωση

Βάλ'τε στις προσευχές σας και το όνομα ενός φίλου. Είναι σε οριακό,κρίσιμο στάδιο. Τον λένε Γιάννη.

(Δώσ'τε και το όνομά του για μνημόνευση, αν σας είναι εύκολο).

Tchaikovsky - The Nutcracker

Ένα ξεχωριστό βίντεο που βρήκα στο youtube. Ο Καρυοθραύστης. Σε μια απολαυστική, ανεπανάληπτη ερμηνεία τόσο απ'τους χορευτές όσο και απ'τους μουσικούς της ορχήστρας. Απολαύστε την.
Καλημέρα! Καλό μήνα! Καλή ξεκούραση εύχομαι γι'αυτό το όμορφο (έστω και βροχερό)διήμερο!

Όπου και να βρίσκεσαι, να κοιτάζεις τ'άστρα

"Μην κλαις για. Τι είπαμε; Αφού σε κανα δυο μήνες θα'ρθω κι εγώ να σας βρω. (...) Και ν'αργήσω κομμάτι, εσύ να θυμάσαι: 

Όπου και να βρίσκεσαι, να κοιτάζεις τ'άστρα. 

Γιατί εκεί στον ουρανό είναι πράγματα που βλέπουμε. 

Κι είναι και πράγματα που δε βλέπουμε. 

Εσύ να μιλάς για τα πράγματα που δε βλέπουν οι άλλοι".

Κλείνω τη βδομάδα όπως την άνοιξα! Με Πολίτικη Κουζίνα και πάλι. Στιγμή που με συγκίνησε πολύ. 

Βάλε ουρανό στη ζωή σου

Είναι κάτι στιγμές (συμβαίνει σε πολλούς ανθρώπους) που ξαφνικά σηκώνεις το κεφάλι σου και το βλέμμα σου αντικρύζει πράγματα που δε περίμενες. 

Πολλές φορές, θέλοντας να προχωρήσεις στη ζωή, να πας μπροστά, αποφασίζεις να κάνεις τα πάντα για να τα καταφέρεις. Κι έτσι δουλεύεις σκληρά με το κεφάλι σκυμμένο. Και η σκληρή προσπάθεια κάποιες απ'τις φορές μολύνεται απ'τον εγωισμό. Και αυτό είναι το βήμα το λάθος...

Διότι οι μέρες περνούν κι εσύ συνεχίζεις να αγωνίζεσαι σκληρά πάντα με σκυμμένο το κεφάλι. Και ξεχνάς να κοιτάξεις ψηλά. Και ξεχνάς να κοιτάξεις τους ανθρώπους γύρω σου. Ξεχνάς. Η συνήθεια, βλέπεις....

Και όταν φτάσεις στο "αμήν" των δυνάμεών σου, τότε σηκώνεις το κεφάλι και αυτά που νόμιζες πως θα δεις δε τα βλέπεις. Και λες: "τόσο καιρό γιατί προσπαθούσα; Για το τίποτα";  Και απελπίζεσαι. 

....

Χρειάζεται ανάσες οι ζωή. Και για να ξεκουράζεσαι. Αλλά και για να επαναπροσδιορίζεις τις επιλογές σου. Τι νόημα έχουν όλοι οι κόποι σου αν στο τέλος καταλήγεις με μια άδεια, κενή καρδιά; Τι νόημα έχουν τα λεφτά (έστω τα λίγα) -που ίδρωσες για να τ'αποκτήσεις- αν η ψυχή σου μαυρίζει και μαραζώνει;

Βάλε ουρανό στη ζωή σου*, φίλε. Αυτό είναι που μας λείπει. Όσες προσπάθειες κι αν κάνουμε στη ζωή, αν δεν βρούμε το ουσιαστικό, τότε είναι σα να χτίζουμε παλάτια στην άμμο.

Δώσε λίγο απ'τον κουρασμένο σου εαυτό στο Χριστό κι Εκείνος θα σου χαρίσει κάτι ανεπανάληπτο: αληθινή χαρά. Κι ελπίδα. 

Θα δουλεύεις μετά και θα 'σαι ευτυχισμένος. Και απελευθερωμένος.

* Από ένα πανό που'χα δει πριν χρόνια στη Θεσ/νίκη.

Τι πι'όμορφο;

Σκεφτόμουν 

πως η ζωή μας 

δεν είναι 

παρά ένα λουλούδι.

Με τους χειμώνες της

και τα καλοκαίρια της.

Με λύπες

χαρές

δάκρυα

χαμόγελα.

Κρατάει λίγο,

φύσημα τ'ανέμου,

και μετά συνεχίζεται.

Αλλού.

Εκεί ψηλά.

Σκεφτόμουν 

πως η ζωή μας

είναι σαν τ'αστέρια.

Που κι αν σβήσουν

η λάμψη τους

μένει να φωτίζει
απαλά 

το πέπλο τ'ουρανού.

Εύχομαι 

να'χουμε στιγμές

γλυκές σα χαμόγελο

κι ευτυχισμένες 

σαν προσευχή

που ευωδιάζει ελπίδα.

Ελπίδα.

Πως ξανά σμίγουμε.
Πως ξανά χαμογελάμε.
Εκεί.

Στα παλάτια τ'ουρανού.

Τι πι'όμορφο;