Κάθε μέρα που ξυπνάω

Κάθε μέρα που ξυπνάω σκέφτομαι πως ίσως μου χτυπήσει και μένα την πόρτα της σωματικής υγείας ο κορωνοϊός. Σκέφτομαι πως, αν κολλήσω, θα'ναι για μένα κάτι πολύ επώδυνο λόγω και της εύθραυστης υγείας μου. 

Μα νιώθω πως αυτός ο ιός, αυτός ο υποχρεωτικός εγκλεισμός είναι σπουδαίες ευκαιρίες έμπρακτης εξάσκησης του πνεύματος της Ορθοδοξίας μας. Ενός πνεύματος βαθύτατα εμποτισμένου με την μετάνοια, με την ταπείνωση, με το 'άδειασμα' του εγώ και το 'γέμισμα' του εμείς.

"Πνεύμα δε σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής και αγάπης" παρακαλούμε στο Μ.Απόδειπνο τον Θεό να μας χαρίσει. Τι λίγες λέξεις, τι γεμάτα βάθος νοήματα!

Άγιε Θεέ μου, ουράνιε γέματε αγάπη Πατέρα μου, βοήθησέ με να αδράττω τις ευκαιρίες που μου δίνονται. Μάθε με να αγαπώ την μετάνοια. Να την κάνω καθημερινό μου τρόπο ζωής. Βοήθησέ με όχι μόνο να λέω ότι θέλω να είμαι ταπεινός, αλλά να αντέχω όταν έρθουν οι στιγμές του αγώνα.

Αδερφέ/ή μου, το Πάσχα είναι πλέον πολύ ορατό στα ημερολόγιά μας. Ας αρχίσουν και τα μάτια της ψυχής μας να το αναζητούν. Ώστε να ζήσουμε -παρά τον εγκλεισμό- μια Ανάσταση όλοι μαζί! Αγαπημένοι κι ενωμένοι! 

Των ημερών

Προσπαθώ σ'αυτό το πέλαγος των ημερών του εγκλεισμού να υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι η συγκεκριμένη περίοδος που ζούμε σαν εκκλησία (άρα, όλοι μαζί) είναι περίοδος της Μ.Τεσσαρακοστής. Τώρα που δεν επιτρέπεται η τέλεση ακολουθιών στους ναούς μας, αυτό κάπως με δυσκολεύει. Και η απάντηση έγκεται στην αδυναμία μου την πνευματική και την ανεπάρκειά μου. Είμαι αδύναμος άνθρωπος. Είμαι γεμάτος αμαρτίες. Αλλά η περίοδος αυτή μπορεί να βοηθήσει στο ξύπνημα της ύπαρξής μου. Μπορώ να κάνω προσευχή και μόνος μου. 

Είπα, λοιπόν, ν'ανοίξω το βιβλίο του Τριωδίου (του βιβλίου που διαβάζεται όλη αυτή της νηστείας την περίοδο) και προσευχήθηκα διαβάζοντας τα τροπάρια της σημερινής ημέρας. Αφήνω στην αγάπη σας ένα τροπάριο για την Παναγία (θεοτοκίο το λένε) που αναφέρεται στην Παναγιά μας ως ιατρείο πνευματικό. Ας γονατίζουμε, σώμα και ψυχή, στην αγιότητά της.

"Η σκέπη σου, Θεοτόκε Παρθένε, 

ιατρείον υπάρχει πνευματικόν. 

Εν αυτή γαρ καταφεύγοντες, 

ψυχικών νοσημάτων λυτρούμεθα".

Αδέρφια, καλή δύναμη.

Ζωντανά. Θεία Λειτουργία.

https://youtu.be/-6wKOO0bKc8

Ζωντανά τώρα η Θεία Λειτουργία!
Καλημέρα, χρόνια πολλά!

Εν όψει κορωνοϊού

Ώρα ευθύνης. Ώρα δύσκολη, φρικιαστικά αληθινή. Διότι στον καθρέφτη της ζωής σου κοιτάς πλέον τον ίδιο σου τον εαυτό όπως είναι. Αναμετριέσαι μ'αυτόν. Σκέφτεσαι πώς θα μπορούσε να'ναι. Σκέφτεσαι τα όνειρα που έκανες και δεν πραγματοποίησες. Δεν ξέρεις ποια απ'αυτά θα καταφέρεις να πραγματοποιήσεις. Σκέφτεσαι πως τώρα πρέπει να κοιτάξεις την ενδοχώρα σου. 

Συν+άνθρωπέ μου, δεν είσαι μόνος. Έχεις τον Θεό στο πλευρό σου. Το αντιλαμβάνεσαι αυτό; Ευκαιρία διπλή τώρα με τον ιό. Πήγαινε να εξομολογηθείς -κάτι που το αμελούσες. Πήγαινε να μεταλάβεις τη Θεία Κοινωνία -κάτι που επίσης αμελούσες. Αφιέρωσε χρόνο και μοίρασε αγάπη στο παιδί σου, στον/στην σύζυγό σου. Ξεκίνα από κάτι απλό, κάτι μικρό. Άναψε το καντηλάκι σου, ψιθύρισε μαζί τους δυο λόγια προσευχής.

Και κάτι ακόμα: όταν ξαναπάς στο σούπερ μάρκετ, κάνε αγάπη κι αγόρασε δυο-τρία βασικά είδη για τον φτωχό γείτονα. Κι αν δεν έχεις ή δεν γνωρίζεις κάποιον φτωχό, άφησε μερικά τρόφιμα ή μάσκες ή αντισηπτικά στην εκκλησία. Εκεί όπου η αγάπη του Θεού δεν στερεύει. Εκεί που οι κατατρεγμένοι  γεμάτη πόνο κι ελπίδα θα προστρέχουν. Μη μένεις στα ωραία κι υψηλά και θεωρητικά. Έμπρακτα αξίζει να δείχνουμε αγάπη.

Βλέπω τι συμβαίνει στην Ιταλία και λυγίζω. Δεν το χωράει η καρδιά μου. Μα εκεί που στέκω λυγισμένος, αδράτω την ευκαιρία. Τα γόνατα λυγισμένα αλλά για προσευχή από εδώ και εμπρός. Ευχή για όλο τον κόσμο. Και για μένα. 

Αυτές τις μέρες, ώρα 22:00-22:15 κάθε βράδυ, ευχόμαστε όλοι παρέα μα εξ αποστάσεως. 'Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τον κόσμο μας'. Έλα να γίνουμε περισσότεροι. Έλα να προσπαθήσουμε να ξανα-ανακαλύψουμε τα φτερά της προσευχής. Έλα να γίνει το δάκρυ μας ποτάμι ικετευτικό ως τον ουρανό Του.

Αυτές τις Προηγιασμένες

Τις ημέρες αυτές της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, η εκκλησία μας τελεί τις Προηγιασμένες Λειτουργίες. Σε κάποιους ναούς αυτό συνδυάζεται και με το Μεγάλο Απόδειπνο.

Αυτές οι ακολουθίες γίνονται χωρίς πολλές φωτοχυσίες, με χαμηλωμένη συνήθως την ένταση των μικροφωνικών εγκαταστάσεων και με πολλή κατάνυξη.

Όσο μπορείς να πηγαίνεις. Έχουν ιδιαίτερη Χάρη. Νιώθεις ότι παρόλο που ζεις μέσα στη βουή του κόσμου, έρχεται η γλύκα της Χάρης Του και σου μεταδίδει χαρά ανεκλάλητη. Σε ανεβάζει. Σε γεμίζει ευλογία. 

Βγαίνεις μετά από την εκκλησία και νιώθεις άλλος άνθρωπος. Πιο ενωμένος με τον συνάνθρωπό σου. Πιο κοντά στην παρουσία της αγάπης του Θεού.

Αυτές τις Προηγιασμένες, επισκέψου τους ναούς. Άναψε κεράκι. Προσευχήσου. Προσπάθησε να συμμετάσχεις στην Λατρεία. 

Θα γλυκάνει το είναι σου. 

Καλή Σαρακοστή!

Νέα αρχή με τη Σαρακοστή!
Κάθε μέρα να τη βλέπεις ως ξεχωριστή.
Να προσπαθείς κάθε μέρα, κάθε εικοσιτετράωρο να μένεις κοντά Του.
Τι κι αν πέσεις; Τι κι αν νιώσεις αποκομμένος;
Αυτή είναι η καλύτερη περίοδος να ξανασυνδεθείς μαζί με τον Χριστό!

Η σύνδεση, το δίκτυό Του έχει το τέλειο σήμα! Αρκεί να τον θες και συ τη ζωή σου.
Έμπρακτα. Αληθινά.

Προηγιασμένες, Χαιρετισμοί. Μεγάλο Απόδειπνο. Κι ένα σωρό ακόμη ακολουθίες έχει η περίοδος αυτή. Ό,τι πρέπει για να μετανοούμε καθημερινά.

Συγγνώμη, ελεημοσύνη, αγάπη και νηστεία. Αυτά μαζί.
Έτσι, θα μένει η ψυχή ενεργή.

Και το βασικότερο απ'όλα: Εξομολόγηση και Θεία Κοινωνία.

Καλή Σαρακοστή, αδέρφια.

Έστω τρεμουλιαστά. Σαν μικρό κεράκι.

Μάθαμε; Αφεθήκαμε; Συνηθίσαμε; 

Δεν μπορώ να αποφασίσω τι απ'όλα είναι αυτό που μας έκανε να γινόμαστε καταναλωτικοί, επιρρεπείς στο βόλεμα, στο fast φαγητό και σε πολλά άλλα. Αφήνουμε την προσευχή και αποχαυνωνόμαστε στις απίστευτα γρήγορα εναλλασσόμενες εικόνες της τηλεόρασης και του διαδικτύου. 

Ξεφύγαμε απ'τη φύση μας και αποθεώσαμε καθετί παράλογο, ανήθικο, αταίριαστο.

Παρόλ'αυτά, η φλόγα του ουρανού μέσα μας πάντα θα καίει. Έστω τρεμουλιαστά. Σαν μικρό κεράκι. Η αγάπη του Θεού πάντα θα περιμένει τον κάθε άνθρωπο που θα μετανοεί. Η φύση μας (που κι αυτή την πληγώνουμε συνέχεια) πάντα θα μας διδάσκει πως η λύση δεν είναι ο υπερκαταναλωτισμός. Η φύση δείχνει τον Θεό, μα μόνο όσοι έχουν μάτια πνευματικά ανοιχτά μπορούν να το αντιληφθούν.

Ψυχή μου, 

άφησε το τρελό κυνήγι υλικών αγαθών και απολαύσεων. Τίποτα απ'όλα αυτά δεν θα τα πάρεις μαζί σου τελικά. Ένας περίπατος στη φύση, μια προσευχή, μια ένωση μαζί Του με τη Θεία Κοινωνία, ένα χέρι βοηθείας στον άγνωστο, στον ξένο, τον πρόσφυγα, τον αδερφό σου, τους γονείς σου. Όλα αυτά είναι ανάσες ελευθερίες. Ανοίγουν το δρόμο προς τον ουρανό, πλαταίνουν την ψυχή και την καρδιά. Δείχνουν πνευματική αρχοντιά.

το ήθος του Χριστιανού

από το facebook page του π.Χαράλαμπου Παπαδόπουλου

«Άπλωσον το φόρεμα σου και σκέπασον τον πταίοντα…» Πόσο όμορφα και γλυκά παρουσιάζει μέσα από μια εικόνα ο Αββάς Ισάακ Σύρος, την αγάπη και την κατανόηση που πρέπει να έχουμε στο λάθος και το σφάλμα του

συνανθρώπου μας. Μας προτρέπει να σκεπάζουμε τον άνθρωπο που πέφτει σε αμαρτίες, λάθη και αστοχίες. Να τον προστατεύουμε από τα απειλητικά βλέμματα των άλλων, εκείνων που καβάλα στο άρμα της "αρετής" τους, είναι έτοιμοι να διαπομπεύσουν τις πληγές του.

Το ήθος του Χριστιανού δεν είναι να σχολιάζει και να φανερώνει τις αδύναμες πλευρές της ζωής του άλλου ανθρώπου. Αντιθέτως ο Χριστιανός σκέπει και φροντίζει τα τραύματα και τις πληγές που κρύβονται κάτω από τις αμαρτίες του άλλου, μια και κανείς δεν αμαρτάνει χάριν γούστο αλλά γιατί βαθιά μέσα στου υποφέρει από μια απώλεια και έλλειψη.

Δυστυχώς όμως αρκετές φορές, άνθρωποι που θέλουν να λέγονται Χριστιανοί, δεν έχουν αυτό το φιλάνθρωπο ήθος. Αντιθέτως σκαλίζουν τις ζωές των άλλων και όχι μόνο δεν σκεπάζουν τα λάθη τους, αλλά με ιδιαίτερη χαιρεκάκια τα διατυμπανίζουν και τα περιφέρουν στην αρένα ενός κόσμου που διψάει για το αίμα του άλλου.

Να γνωρίζουμε όμως, ότι με το μέτρο που μετράμε τα λάθη των άλλων με αυτό και οι ίδιοι θα κριθούμε από το Θεό. Η σκληρότητα αργά η γρήγορα θα γίνει η πέτρα πάνω στην οποία θα τσακιστεί το ψέμα της ζωή μας.

Εμπειρία Θεού

Καλό βράδυ σε όλους. Σε όλο τον κόσμο. 

Σας ευχαριστώ

Μερικές φορές νιώθω την εσωτερική ανάγκη να κάνω την προσευχή μου λέξεις, ποιήματα, φράσεις και αράδες στοιβαγμένες άτεχνα στις νοητές γραμμές αυτής της ηλεκτρονικής γωνιάς. Που ναι μεν είναι αόρατη -αφού είναι κυρίως καρδιακή- μα νιώθω ότι περιτριγυρίζεται από καρδιές που έρχονται εδώ απλά από αγάπη. Όλους εσάς, τους καρδιακούς επισκέπτες της αόρατης γωνιάς, νοερά σας φιλώ.

Αυτή εδώ η γωνίτσα με κάνει να νιώθω τόσο άνετα. Με μαγνητίζει γλυκά αυτή η αγάπη σας, μου γαληνεύει την καρδιά η αίσθηση ότι έχουμε κοινό Πατέρα (τον Χριστό), κοινό ποτήρι (την θεία Κοινωνία) και κοινό στόχο (την αγάπη την άδολη).

Να εύχεστε. Να προσπαθούμε, να ευχόμαστε, να ελπίζουμε. Να αγαπάμε. 

Καλημέρα

Τιτίβισμα θεϊκό

Ν'ακούς, αδερφέ/ή μου, βυζαντινή μουσική. Είναι αγγελική μουσική. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Είναι βάλσαμο στην ψυχή, είναι τιτίβισμα θεϊκό μέσα στα δωμάτια της ύπαρξης μας. 

Είμαι. Είσαι. Σ'ευχαριστώ.

Είμαι εκείνο το μικρό παιδί που πάντα έφτιαχνε σαΐτες και τις οραματιζόταν να πετούν αέναα στο ατέλειωτο διάστημα. Είμαι εκείνο το μικρό παιδί που έπιανε πετρούλες στην ακρογιαλιά, έκανε προσευχούλες και τις πετούσε μέσα στη θάλασσα για να νιώθουν περισσότερη γαλήνη τα ψάρια που έτυχε από κει να περάσουν. Είμαι εκείνο το παιδί που θα έκλαιγε όταν οι άλλοι δεν θα κοιτούσαν.

Είμαι εκείνος ο έφηβος που ήθελε τα όνειρά του να γίνουν πράξη. Που οι στίχοι του να έχουν κάτι γνήσιο κι αληθινό, κόντρα στην απολυτότητα του δήθεν και του καθωσπρέπει. Είμαι εκείνος ο έφηβος που ήθελε ν'αντιστέκεται στο ατέλειωτο χάος γύρω του. Είμαι εκείνος ο έφηβος που θα έγραφε και θ'άκουγε μουσική για να ξεπεράσει τους χτύπους της εφηβείας του.

Είμαι εκείνος ο ενήλικος που παλεύει ενάντια στον κομφορμισμό. Που παλεύει ενάντια στην ακινησία της επαναλαμβανόμενης καθημερινότητας. Που προσπαθεί ή που δεν προσπαθεί να κρατήσει το παιδί μέσα του. Όσο μεγαλώνει κανείς τόσο πιο άκαμπτος τείνει να'ναι. Είμαι εκείνος ο ενήλικος που δε θα δείξει στα παιδιά του πόσο αγωνιά για το μέλλον. 

Είσαι εκείνος που σ'όλα τα χρόνια της ζωής μου με συντρόφευε. Που πάντα μου συμπαραστεκόταν. Είσαι η αγκαλιά που καταπραΰνει τους πόνους και διασκεδάζει τους φόβους. Είσαι το φως μέσα στο σκοτάδι της ανησυχίας και το ιατρείο που γιατρεύει τις αμαρτίες και τα πάθη μου. Είσαι πάντα δίπλα μου ακόμη κι όταν σε αρνούμαι με τις πράξεις και τα λόγια μου. Είσαι ο στοργικός Πατέρας μου Θεός. Είσαι η μουσική της ζωής μου. Σ'ευχαριστώ.

Σχέση σημαίνει

Πριν 3 μέρες γεννήθηκε ο Χριστός μας. Ίσως πήγα εκκλησία. Ίσως κοινώνησα. Ίσως προσευχήθηκα σε μια προσπάθεια (μέρες που είναι) να νιώσω τη θεϊκή αγάπη στην ψυχή μου. Στην ψυχή μου που ταλανίζεται καθημερινά από τα καθημερινά και τα μάταια (άραγε, Σεβάχ, πόσα από όλα αυτά που καθημερινά σου τραβούν το ενδιαφέρον, θα σε συνοδεύσουν στην άλλη την αληθινή ζωή;). 

Σκοπός των Χριστουγέννων δεν είναι η απλή εξιστόρηση της γέννησης του Θεανθρώπου. Ίσως, υπάρχουν βαθύτερα νοήματα για έναν χριστιανό του 2019. Ίσως, σχέση να σημαίνει καθημερινό ενδιαφέρον, καθημερινή προσπάθεια βίωσης της αγνής αγάπης. Ίσως, σχέση να σημαίνει πλάτυνση της καρδιάς ώστε να μπορεί να αγκαλιάζει αντί να κατακρίνει.

Ίσως, αυτά τα Χριστούγεννα, Σεβάχ, να προσπαθούσες να σχετιστείς αληθινότερα με τον Χριστό. Να συνέχιζες να τον επισκέπτεσαι στη Βηθλεέμ της ψυχής σου. Να ξαναπήγαινες για επίσκεψη εκεί που Εκείνος θα βρίσκεται. Στο σπίτι του. Στην εκκλησία σου. Δώσε αγάπη, χαμόγελο, καλή καρδιά. Προσευχήσου. Μυστικά κυρίως, χωρίς να σε αντιλαμβάνονται οι γύρω σου. Έλα, μπορείς. 

Σχέση σημαίνει χαρά Θεού!

Χριστούγεννα με Χριστό!

Σ'έναν κόσμο ισοπεδωτικό
όπου το Christmas γίνεται Xmas
και όπου οι φάτνες απανταχού γης γίνονται χριστουγεννιάτικες μπάλες,

η αόρατη γωνιά εύχεται να ζούμε Χριστούγεννα με Χριστό!

Χριστούγεννα με την αληθινή αιτία της ατέρμονης χαράς!

Χρόνια πολλά σε όλο τον κόσμο!