Disable_right_click


Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

Τα παιδιά και ο άγιος

- Ε, μοναχέ! Τι έπαθες και κλαις; Δεν βλέπεις τι όμορφη είναι η φύση, ο ουρανός, τα δέντρα, τα πουλιά;
- Παιδιά μου μικρά, βλέπω τα πρόσωπα και την καρδιά σας καθαρά από τους βρώμικους λογισμούς του σατανά. Και προσεύχομαι με δάκρυα πολλά, ο Θεός να σας φυλάξει αγνά και φωτεινά, να μη σας κλέψει ο εχθρός τη χαρά...

(Άγιος Σιλουανός. Από συζήτησή του με παιδιά στη Ρωσία)

Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010

Η αγάπη Του,η χάρη Του και η αγάπη σου

Ο Κύριος όλους τους αγαπά. Αλλά, όταν και συ Τον αγαπάς, Τον αφήνεις και σου δίνεται. Όταν κάθε πρωί ο Κύριος όλους με το χέρι Του τους ευλογεί, τα δικά Του παιδιά τα ευλογεί και με τα δύο χέρια!

Όταν νιώσεις τη χάρη του Θεού να μπαίνει στην καρδούλα σου, τότε τα μάτια αρχίζουν να τρέχουν σαν δύο βρύσες... Όπως έλεγε και ο άγιος Ιερώνυμος της Αίγινας, "τα δάκρυα είναι πολλά και τα μάτια μικρά"....

(απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου [(από Αθέατα περάσματα http://www.atheataperasmata.com)]

Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010

Για την κατάθλιψη

...Ο Θεός από καθετί μας φέρνει κοντά του. Όσο πιο πολύ ο άνθρωπος είναι πονεμένος, όσο πιο πολύ είναι καταθλιπτικός τόσο πιο πολύ δεκτικός είναι. Είδατε τι παλαβά πράγματα γίνονται; Να'σαι ο πιο καταθλιπτικός και, αν στραφείς προς τον Θεό, να είσαι ο πιο ευαίσθητος. Και ο πιο δεκτικός. Γιατί τι είναι κατάθλιψη; Είναι μια δύναμη που μας έδωσε ο Θεός και που την στρέφουμε σε λάθος δρόμο. Και ένας άνθρωπος που έχει κατάθλιψη έχει πολύ δύναμη μέσα του. Και αν την στρέψει στον Θεό, θα λάβει μεγάλη χάρη...
Η κατάσταση,λοιπόν, αυτή θεραπεύεται με την Χάρη. Πρέπει η ψυχή να στραφεί στην αγάπη του Θεού. Η θεραπεία θα γίνει με το να αγαπήσεις τον Θεό με λαχτάρα.

(απόσπασμα από ομιλία του π.Βαρνάβα Γιάγκου -Ι.Ν.Παναγίας Λαοδηγήτριας Θεσσαλονίκης [www.iomilia.net]

Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010

Όσο πιο συχνά μπορείς!

Αν μια ζωή Τον φωνάζεις με την ευχή (Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ με), είναι δυνατόν Εκείνος να μην σε ελεήσει; Εδώ ελεεί ανθρώπους που δεν Τον φωνάζουν!
Να Τον φωνάζεις όσο πιο πολύ μπορείς. Αν λες την ευχή, ανθίζει, ξυπνάει η χάρη που πήρες με την βάφτισή σου.
Λέγε την ευχή όσο πιο πολύ μπορείς!


(απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου [(από Αθέατα περάσματα http://www.atheataperasmata.com)]

Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2010

Έλα ψυχή μου στην Φάτνη

Χριστούγεννα: η γιορτή των μεγάλων αντιθέσεων. Από κείνη την νύχτα, ο κόσμος χωρίστηκε σε δύο εποχές. Την προ και την μετά Χριστόν. Εκείνη τη νυχτα σήμανε συναγερμός σε όλη τη γη. Σε κάθε άκρη τ'ουρανού. Ακόμα και στον Άδη! Διότι άρχιζε η αντίστροφη μέτρηση για το σπάσιμο των δεσμών του θανάτου.
Μη διστάζεις! Προχώρα, ψυχή μου, στη Φάτνη. Πλησίασε τον στάβλο. Εκεί θα βρεις την πιο μεγάλη ανάπαυση. Εκεί τα πάντα είναι χαρά! Δεν μυρίζει πλέον η δυσοσμία των ζώων, αλλά ευωδιάζει Χριστός! Σαν τα πιο πανέμορφα λουλούδια! Εκεί δεν θ'ακούσεις μουγκρητά και φωνές ζώων, αλλά αγγελικές φωνές, γλυκιές, θαυμάσιες. Ουράνιες μελωδίες.
Έλα, ψυχή μου, στη Φάτνη! Όταν οι άλλοι και φέτος γιορτάζουν μακρυά Του, εσύ πλησίαζέ Τον. Όχι για να Τον ζεστάνεις, αλλά για να ζεσταθείς! Όχι για να του πας δώρα, αλλά για να σου προσφερθεί ο ίδιος σαν το πιο πολύτιμο δώρο. Γιατί Χριστούγεννα με τον Χριστό σημαίνει πως ζεις και βιώνεις την πιο μεγάλη τρέλα μέσα στη ζωή σου! Χριστούγεννα με τον Χριστό σημαίνει πως είσαι στο δρόμο που Εκείνος απ'την αγάπη Του ετοίμασε για σένα!

Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2010

Εσύ, Αυτός και η αγάπη Του

Κράτα στην καρδιά σου τον Θεό.Να θυμάσαι πως είσαι παιδί Του.Παιδί αγαπημένο, μονάκριβο. Και ότι σε αυτή τη γη είμαστε όλοι περαστικοί. Γι'αυτό, μη βγάζεις ρίζες προς τα κάτω, προς τη γη, στα γήινα, στα υλικά. Αλλά διαρκώς να κοιτάς προς τα πάνω, προς Αυτόν, προς το θέλημά Του.Την αγάπη του.
Αυτός ποτέ δεν θα σε αφήσει να χαθείς. Και ό,τι και να κάνεις, όσο και να Τον πληγώσεις, όσο μακρυά Του και να'σαι, Εκείνος πάντα θα σε περιμένει και θα σε αγαπά...

Σάββατο 25 Δεκεμβρίου 2010

Γιατί ο Θεός έγινε άνθρωπος

...Αλλά πρόσεξε και κάτι ακόμα:
Δεν έπλασε ο Κύριος κάποιο άλλο σώμα για να εμφανιστεί στη γη. Πήρε το σώμα του ανθρώπου, για να μη φανεί ότι περιφρονεί την ύλη από την οποία δημιουργήθηκε ο Αδάμ. Ήρθαν έτσι, Θεός και άνθρωπος, σε μυστική ένωση. Κι ο διάβολος, που είχε υποδουλώσει τον άνθρωπο, τράπηκε σε φυγή.
Ο Θεός γίνεται άνθρωπος, αλλά γεννιέται ως Θεός. Αν προερχόταν, όπως εγώ, από έναν κοινό γάμο, πολλοί θα θεωρούσαν απάτη τη γέννησή Του. Γι' αυτό γεννιέται από παρθένα· γι’ αυτό διατηρεί τη μήτρα της άθικτη· γι' αυτό διαφυλάσσει την παρθενία της ακέραιη: Για να γίνει ο παράξενος τρόπος της γεννήσεως αιτία ακλόνητης πίστεως...
[απόσπασμα από ομιλία του Αγίου Ιωάννη του Χρυσόστομου για την γέννηση του Χριστού। Διαβάστε ολόκληρη την ομιλία (είναι καταπληκτική και ΔΕΝ είναι μεγάλη!) στον σύνδεσμο http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=492]

Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010

25 Δεκεμβρίου


Από κείνη τη νύχτα,
δεν έχει κανείς το δικαίωμα να είναι λυπημένος.
Από κείνη τη νύχτα,
δεν έχει κανείς το δικαίωμα να ευτυχεί μόνος του.
Από κείνη τη νύχτα,
δεν έχει κανείς το δικαίωμα να ζει χωρίς ελπίδα.

Φέτος, ας προσπαθήσουμε να πλησιάσουμε στη Φάτνη,
να πάρουμε άφεση, να πάρουμε αγάπη, να ζεσταθούμε.

Φέτος, ας προσπαθήσουμε απλά, όπως τότε που ήμασταν
παιδιά, να ζήσουμε
Χριστούγεννα με τον Χριστό.

Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010

Προσευχή και βίωμα


Η επαφή με τον Θεό δεν είναι θεωρία, αλλά βίωμα.
Η προσευχή ποτέ δεν είναι για πέταμα, αλλά, αντίθετα, σε βοηθάει να πετάξεις!

(απoσπάσματα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου [(από Αθέατα περάσματα http://www.atheataperasmata.com)]

Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010

Δουλειές του σπιτιού


Ρώτησαν το γέροντα Παΐσιο:
-Γέροντα ποιος πρέπει να κάνει τις δουλειές στο σπίτι;


και εκείνος απάντησε:
-Όποιος προλάβει πρώτος!

Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010

Το τόλμημα

Είχα ακούσει κάπου ότι "είναι τόλμημα να ανοίγεσαι και να μοιράζεσαι πράγματα με τους άλλους. Ν'ανοίγεις την καρδιά σου". Δεν είναι ωραίο το να απομονώνεσαι.

Να μοιράζεσαι τις χαρές σου και τις στενοχώριες σου με τους άλλους. Βέβαια, όχι μίζερα ούτε προκλητικά, αλλά με διάκριση. Χέρι με χέρι, ο ένας στηρίζεται στον άλλο. Και μην ξεχνάς να προσεύχεσαι! Ειδικά με φίλους!! Γιατί, μια τέτοια προσευχή έχει πιο μεγάλη δύναμη. Αφού το'πε ο ίδιος ο Χριστός: "όπου εισί δύο ή τρεις συνηγμένοι..."

Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010

Το πρόβλημα και η λύση του...

..."Όταν ενωθείς με τον Θεό, πάνε όλα τ'άλλα! Τα ξεχνάεις και σώζεσαι". Αυτό είναι το πρόβλημά μας. Όλη η ταλαιπωρία στις σχέσεις μας τι είναι; Είναι άλλοθι του κενού. Όταν έχεις τον Θεό, τα ξεχνάς όλα και σώζεσαι. Τα ξεχνάς. Δεν υπάρχει τίποτα.
Βλέπεις ότι είναι μια απάτη! Έχεις ένα πρόβλημα βρε παιδάκι μου. Φαντάζεσαι ότι είναι σημαντικό. Του μυαλού σου είναι σημαντικό. Όταν δεν ζεις Τον σημαντικό, όλα τα ασήμαντα σου φαίνονται σημαντικά και πρόβλημα.
Έχεις ένα πρόβλημα και πας κοντά στον Θεό και του το καταθέτεις. Όταν πλησιάσει ο Θεός στην καρδιά μας και μας συγκινήσει, είναι τόσο ευλογημένη αυτή η εμπειρία που τι; Δεν σ'ενδιαφέρει μετά να σου λυθεί το πρόβλημα. Γιατί καταλαβαίνεις πόσο ασήμαντο, πόσο σαχλό ήταν αυτό που εσύ όριζες ως πρόβλημα. Και αυτό είναι η δυστυχία μας. Η πτώση μας είναι ότι τα ασήμαντα τα λαμβάνουμε ως σημαντικά και τα σημαντικά ως ασήμαντα...

(απόσπασμα από ομιλία του π.Βαρνάβα Γιάγκου -Ι.Ν.Παναγίας Λαοδηγήτριας Θεσσαλονίκης [www.iomilia.net]

Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010

Η Παναγία και το αγίασμα του Αγίου Αθανασίου

Όταν ο Άγιος Αθανάσιος άρχιζε να χτίζει το Μοναστήρι της Λαύρας, ύστερα απο λίγους μήνες τα απαραίτητα αγαθά, τα χρήματα, τρόφιμα και λοιπά υλικά, άρχισαν να λιγοστεύουν, δεν είχε χρήματα να πληρώσει τους τεχνίτες, τους εργάτες, δεν είχε τι να τους μαγειρέψει, τότε απελπισμένος εγκατέλειψε το έργο και έφευγε για τις Καρυές, την πρωτεύουσα, για να ιδεί τι μπορεί να κάνει. Μετά απο δύο ώρες πορεία, φανερώθηκε στο δρόμο του, μια μεγαλοπρεπή γυναίκα, η οποία με αυστηρό ύφος τον ρώτησε: - "Αββά Αθανάσιε, που πηγαίνεις; Γιατί άφησες το έργο που άρχισες; Γύρισε πίσω να συνεχίσεις το ιερό και θεάρεστο έργο σου" Ο Αθανάσιος έμεινε εκστατικός απο την εμφάνιση της ολοφώτεινης αυτής μορφής που είχε η ξενική αυτή γυναίκα, την κύτταξε με σεβασμό και δέος και με τη σειρά του τη ρώτησε: -"Ποιά είσαι συ, Κυρία μου, που με γνωρίζεις; Πώς ξέρεις το ονομά μου και με διατάζεις να γυρίσω πίσω; Και με τι και πώς θα συνεχίσω το έργο της Μονής, που σώθηκαν όλα τα απαραίτητα προς τούτο υλικά;" Τότε η φαινομένη εκείνη γυναίκα του είπε, πως είναι η μητέρα του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού και πως πρέπει να γυρίσει πίσω για να τελειώσει το έργο που άρχισε. Θα βρει δε όλες τις αποθήκες γεμάτες, τα ταμεία με χρήματα και ότι άλλο χρειαστεί για να τελειώσει η οικοδομή του Μοναστηριού. Ο Άγιος Αθανάσιος, για να βεβαιωθεί πως όλα αυτά που του είπε είναι αληθινά, ζήτησε σημείο. Τότε η Κυρία Θεοτόκος, είπε στον Άγιο Αθανάσιο, να κτυπήσει με το ραβδί του στην πέτρα που ήταν μπροστά τους, την οποίαν όταν κτύπησε, βγήκε άφθονο νερό, πολύ γευστικό και θεραπευτικό πολλών ασθενειών. Το νερό αυτό μέχρι σήμερα λέγεται "αγίασμα του Αγίου Αθανασίου" και ο κόσμος που περνάει πίνει και αισθάνεται γεύσι ξενική. Ο δε Άγιος Αθανάσιος, πείστηκε στα λόγια της Θεομήτορος, γύρισε πίσω και βρήκε, όπως του είπε η Παναγία, όλες τις αποθήκες και τα ταμεία γεμάτα από όλα τα απαραίτητα και μέχρι που τελείωσε ολόκληρο το έργο δεν έλειψε τίποτε, κατά την αψευδή υπόσχεσι της Παναγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας.

(Ιστορία απ'το Γεροντικό του Αγίου Όρους)

Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010

Γιατί κάποτε ο Θεός δεν απαντά;

...Κάτι ανάλογο μπορεί να συμβεί και στην πνευματική ζωή. Μπορεί δηλαδή να ζητήσουμε κάτι που υπερβαίνει τις πνευματικές μας δυνατότητες, τις αντοχές της ψυχής μας, κάτι που ξεπερνά τα μέτρα μας. Και ο Θεός βέβαια δεν το δίνει. Αναβάλλει για αργότερα,επειδή δεν είμαστε έτοιμοι.
Για ν' αγωνιστούμε περισσότερο. Να προσευχηθούμε πιο πολύ. Να υψώνουμε τα χέρια μας δεητικά προς Αυτόν και με πόθο πολύ να παρακαλούμε. Μέχρι που να δυναμώσουν τα χέρια μας, για να μπορέσουν να δεχθούν το δώρο του Θεού και να το κρατήσουν, να το διαφυλάξουν ακέραιο και να το τιμήσουν.

(Απόσπασμα απ'το βιβλίο του π.Αστερίου Χατζηνικολάου"Η κραυγή μου προς Σε ελθέτω- Για να εισακούονται οι προσευχές μας)

Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010

Το θαύμα με τα δηλητήρια (Άγιος Γεώργιος)

... Ήρθε πράγματι ο μάγος Αθανάσιος και κρατούσε στα χέρια του δύο πήλινα αγγεία στα οποία υπήρχε δηλητήριο. Μάλιστα, στο πρώτο υπήρχε το δηλητήριο που αν το έπινε κανείς τρελαινόταν, ενώ στο δεύτερο τέτοιο που όποιος το έπινε, πέθαινε... Πράγματι οδήγησαν τον άγιο στον Διοκλητιανό και στον μάγο Αθανάσιο. Ο βασιλιάς διέταξε να του δώσουν να πιει το πρώτο δηλητήριο. Και ο άγιος, χωρίς δισταγμό, ήπιε το δηλητήριο του πρώτου δοχείου, αφού προηγουμένως προσευχήθηκε. Δεν έπαθε τίποτα απολύτως. Μόλις είδαν ότι δεν έγινε τίποτα,έδωσαν στον άγιο το δεύτερο δηλητήριο, το θανάσιμο. Το ήπιε και αυτό χωρίς να πάθει το παραμικρό. Τότε, όλοι έμειναν έκπληκτοι, μόλις είδαν το θαύμα αυτό. Ο μάγος Αθανάσιος που ήξερε πόσο δραστικά ήταν τα δηλητήρια, αφού γονάτισε μπροστά στον μάρτυρα, ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό. Βλέποντας τη μεταστροφή του μάγου ο Διοκλητιανός έγινε έξω φρενών και διέταξε να τον θανατώσουν αμέσως... Έτσι, ο πρώην μάγος έγινε μάρτυρας και πολίτης του Παραδείσου...

(Απόσπασμα απ΄το βίο και τα μαρτύρια του Αγίου Γεωργίου.)

Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010

Η αγάπη Του η άπειρη...


Ζήτησα απ'τον Θεό να μου δώσει δύναμη,
και Αυτός μου έδωσε δυσκολίες για να τις ξεπεράσω.
Του ζήτησα σοφία,
και Αυτός μου έδωσε προβλήματα να μάθω να λύνω.
Του ζήτησα οικονομική άνεση,
και Αυτός μου έδωσε νου και ικανότητα να δουλεύω.
Του ζήτησα θάρρος,
και Αυτός μου έδωσε κινδύνους να ξεπερνώ.
Του ζήτησα αγάπη,
και Αυτός μου έδωσε άτομα να βοηθώ.
Του ζήτησα χάρες,
και Αυτός μου έδωσε ευκαιρίες να τις εκμεταλλευτώ.

Απ'ό,τι ζήτησα, δεν πήρα τίποτα,
τίποτα απ'αυτά που ήθελα.
Πήρα, όμως, τα πάντα,
αυτά που πραγματικά χρειαζόμουν.

Η προσευχή μου εισακούστηκε.

(Από περιοδικό "Εξωτερική Ιεραποστολή")

Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2010

Τι θα πει πραγματική αγάπη... (Ένα πολύ όμορφο περιστατικό)

Ήταν ένα παιδί Β' Λυκείου και είχε αγαπήσει μια κοπέλα στο φροντιστήριο. Και μου λέει: -Πάτερ, αυτή η κοπέλα είναι πάρα πολύ καλή.
- Χαίρομαι που είναι μια πολύ καλή κοπέλα στον κόσμο, του λέω.
- Αλλά,πάτερ,την αγαπάω πολύ.
- Και αυτό είναι πολύ καλό.Άγιο. Να την αγαπάς πολύ, του απαντώ.
- Γι'αυτό,όμως,πάτερ δεν μπορώ να την πλησιάσω άλλο.
-Γιατί;
-Επειδή την αγαπάω πάρα πολύ,πάτερ, και ξέρω ότι τώρα αυτή έχει ένα σπίτι πολύ πιεστικό. Και διαβάζει πολύ για να σπουδάσει. Και, επειδή την αγαπάω πολύ, γι'αυτό δεν κάνω τίποτε μαζί της.
- Αυτό δεν το κατάλαβα, του λέω. Όλοι το αντίθετο μου λένε!
-Ναι πάτερ. Δεν σκέφτεστε; Αφού την αγαπάω, πώς τώρα θα την αναστατώνω; Γιατί θα με σκέφτεται συνέχεια και δεν θα μπορεί να διαβάζει, και μετά θ'αρχίσουμε τα μηνύματα και μετά θα τσακώνεται να βάζει κάρτα που δεν θα'χει και μετά θα δει η μάνα της το κινητό (γιατί οι μανάδες κοιτάνε τα κινητά να δούνε τι γράφουνε και μετά θα γίνουνε μεγάλοι καβγάδες. Την αγαπάω,πάτερ και είπα στον εαυτό μου: "Άσ'την να την αγαπάω".
- Πολύ ωραία αυτή η αγάπη, του λέω.

Επειδή την αγαπούσε, δεν την πλησίαζε. Όταν αγαπάς,λοιπόν, κάνεις ό,τι θέλεις.Πραγματικά... Όταν αγαπάς, ρισκάρεις, ανοίγεσαι, αλλά θες το καλό και το δικό σου και του άλλου.

(Απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου στη Θεσσαλονίκη με θέμα: "Άκου την καρδιά σου")

Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010

Ευλογημένε, μην φοβάσαι,έρχομαι!

Ένα χειμωνιάτικο απόγευμα, μια παρέα επισκεπτών κουβέντιαζε με τον γέροντα στα Καλίσσια. Η ώρα κύλησε γρήγορα και άρχισε να σκοτεινιάζει. Εκείνη την στιγμή, ένα ς από την παρέα θυμήθηκε ότι έπρεπε να βρίσκεται στην Αθήνα ορισμένη ώρα. Σηκώθηκε και έφυγε βιαστικός. Όταν έφτασε στο μικρό δάσος και μπήκε στο μονοπάτι, όπου τα δέντρα σχεδόν σμίγουν τις κορφές τους, κάνοντας έτσι το σκοτάδι αδιαπέραστο, κατάλαβε ότι του έλειπε φακός. Δεν είχε χρόνο για να επιστρέψει να πάρει και αποφάσισε να συνεχίσει την πορεία του στα τυφλά. Στο μονστήρι, ενώ η συζήτηση κυλούσε ήρεμα, ξαφνικά ο γέρεοντας σηκώθηκε και βγήκε προς το δάσος, λέγοντας: "Ε, ευλογημένε, μην φοβάσαι, έρχομαι!" Όταν έφτασε με τον φακό του στο σκοτεινό μονοπάτι, βρήκε τον επισκέπτη του να έχει μπλέξει σε κάτι βάτους αδιάβατους και να τρέμει από φόβο. Ο γέροντας τότε τον πήρε από το χέρι και ήρεμα τον έβγαλε στο ξάγναντο. Από κει συνέχισε άνετα την πορεία του. Το πνευματικό "ραντάρ" του γέροντα έπιασε την αγωνία του επισκέπτη που έχασε το δρόμο του στο σκοτεινό δάσος. Αλήθεια, πόσες φορές πολλοί από μας χάσαμε τον δρόμο μας, μέσα στο σκοτεινό δάσος των προβλημάτων μας και ο γέροντας, πιάνοντας μυστικά την αγωνία μας, έσπευδε με την προσευχή του να μας βγάλει απ'τα αδιέξοδά μας;

(Απόσπασμα από το βιβλίο "Κοντά στον Γέροντα Πορφύριο" (Ένα πνευματικοπαίδι του θυμάται) του Κων/νου Γιαννιτσιώτη)

Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010

Ζωή χριστιανική στο σήμερα

Μέσα στο μαύρο της εποχής μας, το λευκό του Χριστού κάνει πολύ πιο έντονη την αντίθεση και γι'αυτό ζεις πολύ πιο υπέροχα.

Είναι υπέροχη η εποχή μας για να ζεις τον Χριστό!


(απoσπάσματα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου [(από Αθέατα περάσματα http://www.atheataperasmata.com)]

Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010

Βίος του αγίου Σπυρίδωνα

Ο άγιος Σπυρίδων, επίσκοπος Τριμυθούντας, έζησε τον 4ο αιώνα στην Κύπρο. Το επάγγελμά του ήταν βοσκός. Έγγαμος και πατέρας μίας κόρης, της Ειρήνης. Ξεχώριζε για την πίστη του στο Θεό, την αγάπη του για τον άνθρωπο, την απλότητα, την ταπείνωση, την φιλοξενία και τις αγαθοεργίες του. Όταν πέθανε η γυναίκα του, ο Σπυρίδων αφιέρωσε πλέον τη ζωή του ολοκληρωτικά στο Θεό. Χωρίς να το επιδιώξει απέκτησε μεγάλη φήμη και, όταν εκοιμήθη ο επίσκοπος της πόλης της Τριμυθούντας, ομόφωνα οι πιστοί εξέλεξαν τον Σπυρίδωνα ως διάδοχο.

Επειδή αγαπούσε πάρα πολύ τους συνανθρώπους του, μια φορά πήγε να ελευθερώσει έναν άντρα που είχε καταδικασθεί σε θάνατο. Καθώς προχωρούσε, βρέθηκε μπροστά σε ένα ποτάμι που τα ορμητικά νερά του τού έκοβαν το δρόμο. Ο άγιος προσευχήθηκε και το νερό σταμάτησε και ο άγιος διέσχισε το ποτάμι χωρίς να βρέξει τα πόδια του. Ο Χριστός ενεργούσε μέσα του δια του Αγίου Πνεύματος και του έδωσε εξουσία και επάνω στον θάνατο. Μετά από παράκληση μιας γυναίκας βαρβαρικής καταγωγής, ο Άγιος ανέστησε το νεκρό βρέφος της που η ίδια είχε εναποθέσει στα πόδια της. Κι όταν εκείνη, από τη συγκίνηση, απέμεινε νεκρή, ο Άγιος ανέστησε και την ίδια.

Όταν πέθανε η κόρη του Ειρήνη, πριν προλάβει να φανερώσει σε κάποια γυναίκα πού είχε κρύψει τον θησαυρό που της είχε εμπιστευθεί, ο Άγιος έσκυψε πάνω στον τάφο και ρώτησε την νεκρή κόρη του πού ήταν ο θησαυρός. Κι εκείνη, αφού του απάντησε, επέστρεψε στη σιωπή του θανάτου. Η αρετή του φώτιζε τους ανθρώπους και τους έκανε να μετανοούν για τις αμαρτίες τους. Μία αμαρτωλή γυναίκα έπεσε στα πόδια του ανθρώπου του Θεού και τα έλουσε με τα δάκρυά της, όπως η πόρνη του Ευαγγελίου. Ο Άγιος την συμπόνεσε , την σήκωσε και της είπε τον λόγο του Κυρίου «ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι», βοηθώντας την να ξεκινήσει μία νέα ζωή.

Στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας το 325, ο Άγιος ανέλυσε ένα κεραμίδι στα στοιχεία του, τη φωτιά, το νερό και το χώμα, δείχνοντας ότι τα τρία στοιχεία είναι ταυτόχρονα ένα ενιαίο σώμα. Έτσι απέδειξε την Τριαδικότητα του Θεού, ότι είναι δηλαδή «Ἕνας Θεὸς ἐν τρισὶ Προσώποις», καταισχύνοντας τον Άρειο. Μετά τον θάνατο του Κωνσταντίνου, ο γιος του Κωνστάντιος, ήταν φίλα προσκείμενος στον Αρειανισμό. Ενώ βρισκόταν στην Αντιόχεια αρρώστησε σοβαρά, χωρίς ελπίδα να γιατρευθεί. Μετά από όραμα του αυτοκράτορα, ο Άγιος εκλήθη στο ανάκτορο μαζί με τον μαθητή του Άγιο Τριφύλλιο. Μόλις έφθασε στο προσκέφαλο του βασιλιά, τον θεράπευσε από την σωματική ασθένεια, εφιστώντας του την προσοχή για την ψυχική του υγεία, η οποία κινδύνευε από την λοιμική των αιρέσεων. Ο αυτοκράτορας τον γέμισε δώρα και χρυσό, που ο Άγιος μοίρασε στο λαό του στην Κύπρο.

Ο Άγιος ζούσε με την προσδοκία της μελλούσης ζωής. Τελούσε συνεχώς τη Θεία Λειτουργία σα να βρισκόταν ήδη ενώπιον του θρόνου του Θεού, μαζί με τους χορούς των Αγγέλων και των Αγίων. Μία ημέρα, την ώρα που λειτουργούσε, χωρίς να υπάρχουν πιστοί, είπε το «Ειρήνη πάσι», και ο υποτακτικός του άκουσε την φωνή του χορού των Αγγέλων να απαντά «Και τω πνεύματί σου».

Η προσευχή του ήταν συνεχής. Κάποτε, μάλιστα, το καντήλι στο ναό πήγαινε να σβήσει από έλλειψη ελαίου. Και τότε ο Άγιος ζήτησε από το Θεό να ευλογήσει και η καντήλα ξεχείλισε. Το λάδι που συγκεντρώθηκε φώτισε το ναό για πολλές μέρες. Ο Άγιος παρέδωσε ειρηνικά την ψυχή του στον Κύριο στις 12 Δεκεμβρίου 348, σε ηλικία 78 ετών. Αυτή την ημέρα η Εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη του. Το σκήνωμά του παρέμεινε άφθαρτο, πλην της δεξιάς χειρός του. Μέχρι τον 7ο αιώνα παρέμεινε στην Κύπρο. Κατόπιν, μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη.

Το σκήνωμά του βρίσκεται στην Κέρκυρα, όπου και γίνονται λιτανείες 4 φορές το χρόνο. Ας έχουμε την ευχή του...

Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010

Ζήσε μονάχα τη στιγμή και άσε το "μετά"

Προχθές είχα πάει μια βόλτα. Ήταν ήσυχα... Ωστόσο, είχε ομίχλη και γι'αυτό δεν έβλεπα μακρυά. Κάθε 200 μέτρα που προσωρούσα, άρχιζα να διακρίνω εκείνα που πριν 200 μέτρα ήταν θαμπά, ίσως και σχεδόν αόρατα...
Και σκέφτηκα πως το ίδιο δεν συμβαίνει και στη ζωή; Χίλια δύο πράγματα με απασχολούν... Αγωνία για το ένα, αγωνία για το άλλο... Θέλω απαντήσεις και μάλιστα, αν γίνεται, τώρα! Ανυπόμονος, βιαστικός...

Και έτσι ξεχνώ κάτι πολύ βασικό: ότι ο Θεός μού χάρισε το "τώρα". Το "εδώ". Θα ήταν καλύτερο, λοιπόν, να ζήσω το "τώρα". Μην μεταθέτεις για μετά την στιγμή την στιγμή της ευτυχίας σου, έλεγε ένας παππούλης. Να προσπαθώ καθετί που ζω, κάθε στιγμή, κάθε άνθρωπο που συναντώ, κάθε γεγονός που μου συμβαίνει να το θεωρώ ως ευκαιρία για να γίνω καλύτερος. Τόσο στον εαυτό μου όσο και με τους γύρω μου. Να γίνομαι πηγή ειλικρινούς αγάπης και όχι μίζερης τυπικότητας. Ένα χαμόγελο και όχι μια φευγαλέα ματιά αδιαφορίας.

Μην αγχώνεσαι! Μην σκας εαυτέ μου για το "μετά". Το "μετά" μόνον ο Θεός το γνωρίζει. Άσ'Τον. Ξέρει Αυτός τι είναι καλύτερο για σένα...Εσύ μονάχα ζήσε τη στιγμή και άσε το μετά...

Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010

Παναγία Γλυκοφιλούσα

Η Παναγία Γλυκοφιλούσα είναι από τις εικόνες που διασώθηκαν από την εικονομαχία και μεταφέρθηκαν θαυματουργικά Περιβόλι της Παναγιάς. Ήταν κτήμα της Βικτωρίας, ευσεβούς συζύγου του εικονομάχου συγκλητικού Συμεών, η οποία, για να μην την παραδώσει, την έριξε στη θάλασσα. Η εικόνα, πλέοντος όρθια στα κύματα, έφθασε στον αρσανά της Μονής Φιλόθεου, όπου την παρέλαβαν με πολλή τιμή και χαρά ο ηγούμενος και οι πατέρες της Μονής, που είχαν ειδοποιηθεί με αποκάλυψη της Θεοτόκου. Στο σημείο της ακτής, όπου απέθεσαν την εικόνα, ανέβλυσε άγιασμα. Εκεί κάθε χρόνο την Δευτέρα της Διακαινησίμου γίνεται λιτανεία και αγιασμός.
Η Παναγία Γλυκοφιλούσα αποτελεί το καύχημα της μονής Φιλοθέου. Είναι απ'τις πιο όμορφες και γλυκές αγιογραφήσεις της Παναγίας μας και είναι πολύ θαυματουργή. Χιλιάδες άνθρωποι έχουν να λένε για την άμεση βοήθειά Της. Όσοι με πίστη απυθύνονται σε Εκείνη, πάντα τους απαντά ως μητέρα.

Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου 2010

Ανεξικακία

Περιστατικό απ'το Γεροντικό:
Μας λέγει η παράδοση ότι ο Απόστολος Ιάκωβος, ο αδελφός του ευαγγελιστού Ιωάννου, την ώρα που οδηγείτο στο μαρτύριο συνήντησε στο δρόμο εκεινον που τον είχε καταδώσει. Τον σταμάτησε και τον φίλησε λέγοντάς του:
-Ειρήνευε αδελφέ.
Βλέποντας εκείνος τόση ανεξικακία, εθαύμασε κι εφώναξε με ενθουσιασμό:
-Χριστιανός είμαι από σήμερα κι εγώ.
Ύστερα απ’ αυτήν την ομολογία του αποκεφαλίστηκε μαζί με τον απόστολο.

Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

Για οχτώ χρόνια!!!

Πολλές φορές κλαιγόμαστε ότι έχουμε ελαττώματα, αλλά αν μας ρωτήσει κανείς πόση ώρα προσευχήθηκες γι'αυτό το ελάττωμα, δεν εχουμε πολλή ώρα. Πόσες φορές ζητήσαμε απ'τον Θεο κάτι και δεν μας το'δωσε; Για πολύ καιρό... Ο Άγιος Αμμωνάς οχτώ χρόνια παρακαλούσε τον Θεό να του πάρει τον θυμό... Οχτώ χρόνια!!! Και εμείς κάνουμε κάτι οχτώ μέρες και λέμε: "Ο Θεός δεν ακούει. Το κατάλαβα. Δεν με υπολογίζει". Αυτός εφτά χρόνια παρακαλούσε και δεν απογοητεύτηκε. Και τον όγδοο χρόνο, λέει, αισθάνθηκε να φεύγει από μέσα του ένα βάρος και, από τότε, ό,τι και να του έκανες, ήταν πράος και γαλήνιος σαν ένα μικρό παιδί.

(απoσπάσματα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου [(από Αθέατα περάσματα http://www.atheataperasmata.com)]

Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010

Ο αδερφός σου

Ιστορία απ'το γεροντικό.

-Φλέγομαι από τον πόθο να μαρτυρήσω για την αγάπη του Χριστού, είπε μια μέρα ένας αρχάριος μοναχός σ’ έναν έμπειρο γέροντα.
-Αν την ώρα του πειρασμού σηκώσεις ευχαρίστως το βάρος του αδελφού σου, του αποκρίθηκε εκείνος, είναι σαν να ρίχτηκες στην κάμινο των τριών παίδων.

(Ευχαριστούμε το φίλο που μας το έστειλε)

Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

Οι φίλοι σου, η παρέα σου

Είχα διαβάσει κάπου ότι τίποτα από μόνο του δεν είναι τέλειο, αν δεν έχεις κάποιον να το μοιραστείς. Η παρέα είναι αυτή που μας κάνει να περνάμε καλά, η παρέα μάς δίνει χαρά, μας "απογειώνει".
Αν η παρέα σου, οι φίλοι σου αγαπούν και τον Χριστό, τότε, όσο πλησιάζει ο καθένας από την παρέα σου τον Χριστό τόσο δένεστε και μεταξύ σας! Ανεπαίσθητα, αβίαστα, ειλικρινά... Είναι σαν να έχουμε ομόκεντρους κύκλους όπου στο κέντρο είναι ο Χριστός και σε τροχιές στους άλλους κύκλους είναι οι φίλοι σου και εσύ. Όταν προσπαθούν όλοι να πλησιάσουν προς το κέντρο (τον Χριστό) τότε πλησιάζουν και μεταξύ τους!
Επηρεάζουμε τους φίλους μας και επηρεαζόμαστε απ'αυτούς. Σε μια ομιλία είχα ακούσει κάτι σχετικό: "Αν μπεις σε ένα κατάστημα με αρώματα, βγαίνοντας θα μυρίζεις και συ άρωμα. Αν είσαι σε μέρος όπου έντονα μυρίζει τσιγάρο, τότε βγαίνοντας και συ θα μυρίζεις τσιγάρο..." Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τους φίλους.
Προσπάθησε πάντα να έχεις τους πιο καλούς φίλους!

Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010

Τ'αστέρι το πιο ξεχωριστό

- Για όλους τους ανθρώπους τ'αστέρια δεν είναι τα ίδια. Για κείνους που ταξιδεύουν, τ' αστέρια είναι οδηγοί. Για κάποιους άλλους δεν είναι παρά μικρά φωτάκια. Για άλλους, τους σοφούς, είναι προβλήματα. Για τον επιχειρηματία μου, ήταν χρυσάφι. Όμως, όλα αυτά τ' αστέρια σωπαίνουν. Εσύ, θα έχεις τ'αστέρια που κανείς άλλος δεν τα έχει ...
- Τι θες να πεις;
- 'Οταν θα κοιτάζεις τον ουρανό τη νύχτα, αφού εγώ θα μένω σ' ένα απ' αυτά, αφού θα γελάω σ' ένα απ' αυτά, τότε για σένα θα είναι σαν να γελούν όλα τ' αστέρια. Εσύ θα'χεις αστέρια που ξέρουν να γελάνε!
Και γέλασε πάλι.
- Κι όταν θα 'χεις παρηγορηθεί (πάντα έρχεται η παρηγοριά), θα χαίρεσαι που με γώρισες.
Θα είσαι πάντα ο φίλος μου. Θα έχεις όρεξη να γελάσεις μαζί μου. Και θ' ανοίγεις καμιά φορά το παράθυρο, έτσι, για την ευχαρίστηση... Και οι φίλοι σου θα σε κοιτάζουν κατάπληκτοι να γελάς, κοιτάζοντας τον ουρανό. Τότε, εσύ θα τους λες: «Ναι, τ' αστέρια με κάνουν πάντα να γελώ!» και θα σε παίρνουν για τρελό. Θα είναι το αστείο που θα σου έχω σκαρώσει ... Και γέλασε ξανά...

(απόσπασμα απ'τον "Μικρό πρίγκιπα" του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ)

Σάββατο 4 Δεκεμβρίου 2010

Όταν (μάθεις να) αγαπάς

Όταν αγαπάς, προσπαθείς να δώσεις! Δεν προσπαθείς να πάρεις...

Όταν αγαπάς, ταπεινώνεσαι και έτσι ελκύεις την Θεία Χάρη.

Όταν μάθεις ν'αγαπάς, τότε κέρδισες τα πάντα!

Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2010

Παναγία Γοργοϋπήκοος

Η Παναγία Γοργοϋπήκοος είναι από τις πιο γνωστές θαυματουργές εικόνες της Παναγίας μας. Βρίσκεται στην Ιερά Μονή Δοχειαρίου του Αγίου Όρους και είναι παραθαλάσσια.Όπως αναφέρεται, στο δεξί μέρος της τράπεζας της μονής (= ο χώρος που τρώνε οι μοναχοί), βρισκόταν μια παλαιά εικόνα της Παναγίας.Οι πατέρες της Μονής αναφέρουν ότι είχε αγιογραφηθεί από την εποχή του κτήτορος της Μονής Νεοφύτου, τον 11ο αιώνα. Το έτος 1646, που ήταν ένα έτος πολύ δύσκολο για την Ιερά Μονή, διότι δεν είχε τα απαραίτητα χρήματα για να πληρώσει τους καθορισμένους φόρους στους Τούρκους κατακτητές, ο τραπεζάρης της μονής, περνούσε μπροστά από αυτήν την εικόνα συνεχώς, ακόμα και τη νύχτα βαστάζοντας στα χέρια του αναμμένα δαδιά, τα οποία απ'τον καπνό μαύριζαν με τον καιρό την εικόνα Μια βραδυά, εκείνο το έτος, λοιπόν, καθώς περνούσε και πάλι μπροστά από την εικόνα της Θεοτόκου, ακούει φωνή να βγαίνει από την εικόνα και να του λέει: "Μην περνάς από εκεί και μαυρίζεις τον τόπο με καπνό" Ό μοναχός νομίζοντας ότι κάποιος άνθρωπος φώναξε, καταφρόνησε τη φωνή και δεν έδωσε σημασία Μετά από λίγες ημέρες, κι ενώ εκείνος συνέχιζε να περνάει μπροστά από την εικόνα με αναμμένα τα δαδιά, ακούει και πάλι τη φωνή να του λέει: '"Ώ μοναχέ αμόναχε, έως πότε θα συνεχίσεις να καπνίζεις τη μορφή μου και να με μαυρίζεις, ατιμώντας με;" Και συγχρόνως με τη φωνή έχασε ο ταλαίπωρος το φως του κι έμεινε τυφλός."Ετσι καταλαβαίνοντας το σφάλμα του, ότι δηλαδή καταφρόνησε την πρώτη φωνή και δεν υπάκουσε, κατασκεύασε ένα στασίδι μπροστά στην εικόνα της Παναγίας και την παρακαλούσε συνεχώς να του συγχωρέσει αυτό το εξ' απροσεξίας αμάρτημα και να του χαρίσει το φως του, ώστε βλέποντας την Αγία Εικόνα της να την δοξάζει και να την ευχαριστεί πάντοτε.Και η Παναγία μας, εισάκουσε την προσευχή του και του είπε: "Ιδού, από σήμερα σου χαρίζω το φως και πρόσεξε στο εξής να μην περάσεις με αναμμένα δαδιά, γιατί εγώ είμαι η Κυρία της Μονής αυτής και γοργά υπακούω σ' εκείνους που με επικαλούνται και τους χαρίζω τα προς σωτηρία αιτήματά τους, διότι καλούμαι Γοργοϋπήκοος".
Όταν λοιπόν θεραπεύθηκε από την τύφλωση του ο τραπεζάρης Μοναχός, ονόματι Νείλος, οι πατέρες της Μονής έφτιαξαν στο χώρο αυτό ένα παρεκκλήσι προς τιμήν της Παναγίας της Γοργοϋπηκόου, αφού η ίδια η Παναγία χαρακτήρισε τον εαυτό της με το επίθετο αυτό. Εκεί τελείται δύο φορές την εβδομάδα η θεία Λειτουργία, εκεί γίνονται οι κουρές των μοναχών και καθημερινά, πρωί και βράδυ, ψάλλονται παρακλήσεις μπροστά στην ιερή εικόνα.Από τότε η αγία αυτή εικόνα ονομάζεται Γοργοϋπήκοος, γιατί πραγματικά με τα θαυμαστά έργα της συνεχώς αποδεικνύει ότι γρήγορα υπακούει σ' εκείνους που προστρέχουν σ' αυτήν με ευλάβεια και πίστη.Και πραγματικά η χάρη της ενεργεί πάμπολλα θαύματα όχι μόνο στο Άγιο Όρος, αλλά και έξω από αυτό, σε πόλεις και χωριά, σε ολόκληρη την Ελλάδα, αλλά και σε άλλα μέρη, όπου την ευλαβούνται και την επικαλούνται. Η Παναγία η Γοργοϋπήκοος είναι πολύ θαυματουργή, γιατρεύει διάφορες ασθένειες, χαρίζει παιδιά σε άτεκνα ζευγάρια, φανερώνει απολεσθέντα αντικείμενα, προστατεύει όσους κινδυνεύουν στη θάλασσα, λυτρώνει όσους αιχμαλωτίζονται, θεραπεύει από τον πονοκέφαλο και την κόπωση, ανορθεί τους παραλύτους, χαρίζει το φως στους τυφλούς, θεραπεύει από θανατηφόρες ασθένειες, διώκει τις ακρίδες από τα χωράφια και άλλα πολλά θαυμαστά που βρίσκονται γραμμένα στη μονή Δοχειαρίου, ως θαυματουργές επεμβάσεις της Παναγίας της Γοργοϋπηκόου.

Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010

Κεκοιμημένοι είναι αυτοί;

"Κάποτε είχα συντάξει έναν κατάλογο κεκοιμημένων και ζώντων συγγενών και, όταν έφτασα στον γέροντα, τον παρακάλεσα να ευχηθεί υπέρ αναπαύσεως της ψυχής κεκοιμημένων. ’ρχισα να του διαβάζω ονόματα, κι εκείνος σταύρωνε και ευχόταν. Ξαφνικά, σταμάτησε την ευχή και με ρώτησε έντονα: "Κεκοιμημένοι είναι αυτοί που μου διαβάζεις τώρα;" Τι είχε συμβεί; Με τη φόρα που είχα πάρει, τέλειωσα το διάβασμα ονομάτων κεκεοιμημένων και πέρασα στα ονόματα των ζώντων, αλλά ξέχασα να του το πω. Όμως, ο γέροντας το "είδε" αμέσως με τα πνευματικά του μάτια και άρχισε να λέει ευχή για τους ζώντες."

(Απόσπασμα από το βιβλίο
"Κοντά στον Γέροντα Πορφύριο" (Ένα πνευματικοπαίδι του θυμάται) του Κων/νου Γιαννιτσιώτη)

Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010

Για την ευχή...

Με αυτή την προσευχή φέρνεις τον Θεό στο "εδώ και τώρα" της ζωής σου... Μακάρι να την ζούμε, όταν την λέμε. "Ού λήψεις το όνομα Κυρίου επί ματαίω": το όνομα του Θεού είναι η ίδια η παρουσία του...

Αν έχεις κομποσκοίνι, μην το φοράς! Να το κρατάς!Φθείρε το. Χάλασέ το απ'τις πολλές φορές που θα το χρησιμοποιήσεις χωρίς, όμως, να σε δει κανείς! Να μην φαίνεται στους άλλος. Όταν κάνεις προσευχή, να το ξέρεις μόνο εσύ, ο πνευματικός σου και ο Θεός.

Η ευχή (Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με) είναι μια κρυφή προσευχή. Είναι μια μυστική προσευχή. Είναι μια εμπειρία ερωτική και βρίσκεται στους μυστικούς θαλάμους της ψυχής του ανθρώπου. Στον κρυφό κήπο της ψυχής μας που είναι μόνο για τον Θεό.

(απoσπάσματα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου [(από Αθέατα περάσματα http://www.atheataperasmata.com)]