Καθώς ο χρόνος κυλάει

Νιώθω το χρόνο να κυλάει αθόρυβα.

Αισθάνομαι πως κι εγώ ταξιδεύω μαζί του.

Είναι κακό να ζητάς την τελειότητα;

Κοιτάζω γύρω μου τη φύση, τα δέντρα στα δεξιά κι αριστερά του δρόμου και νιώθω πως συμμετέχω σ'ένα βαλς αόρατο. Κοιτάζω τ'αστέρια του βραδινού ουρανού -όμοια με μικροσκοπικά πλεούμενα άλλης διάστασης- και κάτι μέσα μου μού ψιθυρίζει πως τα πιο μεγάλα μυστικά του κόσμου τα γνωρίζεις μόνο αν βγεις απ'τον εαυτό σου...

Νιώθω το χρόνο να κυλάει αθόρυβα.

Αισθάνομαι πως κι εγώ ταξιδεύω μαζί του.

Έχεις γευτεί την γλυκιά αγρύπνια της ευτυχίας;

Μακρυά απ'τα μαρμάρινα λιοντάρια της παράλογης ζωής μας, πιο πέρα απ'τα σύνορα της καθημερινότητάς μας, κάπου εκεί θα βρεις τη γλύκα που σε περιμένει για να σαλπάρετε. Το ωραίο, το κουρασμένα ευτυχισμένο, ξεπερνά τους μικρούς θεούς που έχουμε φτιάξει. Η αγρύπνια, η γλυκιά αυτή εμπειρία είναι προνόμιο των υπομονετικών, των ταπεινών. Των καταφρονεμένων. 

Νιώθω το χρόνο να κυλάει αθόρυβα.

Αισθάνομαι πως κι εγώ ταξιδεύω μαζί του.

Άλλο ένα βράδυ. Το φεγγάρι βγήκε ξανά για το υποβλητικό του ταξίδι.

Μήπως του κόσμου οι προσευχές και τα δάκρυα ποτίζουν αέναα το μαγικό του φως;

Αυτός είναι ο κόσμος μας. Με τα τόσα μυστικά. Τα τόσα κρυμμένα μυστικά. 

Καλό βράδυ.