Disable_right_click


Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Συζήτηση με αγιορείτη γέροντα

- Πείτε μας, γέροντα, ποια είναι η πιο μεγάλη αμαρτία;
- Η κατάκριση, παιδί μου. Μπορεί να σου στερήσει την αιώνια ζωή! 
- Γιατί όμως γέροντα;
- Έχουμε μάθει να κοιτάμε τα λάθη των άλλων και όχι τα δικά μας. Κοιτάμε πώς θα κοροϊδέψουμε, πώς θα κρίνουμε κακοπροαίρετα τον διπλανό μας. Έτσι, καταπατούμε και τη μεγάλη εντολή της αγάπης προς τον πλησίον. Το λέει και ο Κύριος στο Ευαγγέλιο... Θέλει μεγάλη προσοχή, παιδί μου.Η ακίδα του άλλου (πορνεία, φόνος, κλπ) είναι πολύ πιο ασήμαντη απ'το δοκάρι (κατάκριση) που έχουμε εμείς στο δικό μας μάτι. Η κατάκριση, παιδί μου, είναι πραγματικά η πιο μεγάλη αμαρτία!

Discussion with a monk from Holy Mountain

- Tell us, what is the biggest sin?
- Accusing and commenting the actions of others. This can ban you from the endless life!
-But why?
-We have learnt to look at the others' mistakes and not our mistakes. We look how to laugh the other, how to badly criticize the next of us. In that way, we disobey the big rule that of showing love to your brother. The Lord says that rule  in the Holy Bible... Please be very careful. The spot that the other has (promiscuity,murder, e.t.c). is much less important than the timber (criticism) that we have into our eye. Criticizing badly your brother is the biggest sin! 

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Τις μπαταρίες...

Όχι αυτές του εμπορίου. Δεν αναφέρομαι στις μπαταρίες που αγοράζουμε, αλλά στις μπαταρίες που έχουμε μέσα μας. Τις μπαταρίες της ψυχής. 
Η αλήθεια είναι ότι οι δικές μας εσωτερικές μπαταρίες έχουν μεγάλες, ασύλληπτες δυνατότητες. Για να ενεργοποιηθούν, όμως, χρειάζεται να φορτίζονται απ'τη Χάρη του Χριστού. Για να'χουμε ενέργεια ψυχική πρέπει να πλησιάζουμε τον Θεό που μας έπλασε. Χωρίς Εκείνον δεν κάνουμε τίποτα! Εντελώς τίποτα! Αν αυτό το καταλάβουμε ή έστω αν λίγο το αντιληφθούμε, θ'αλλάξει όλο η ύπαρξή μας...

Οι μπαταρίες της ψυχής μας έχουν έναν μεγάλο εχθρό: την ραθυμία... Γι'αυτό και στο Μεσονυκτικό λέει: "φώτισον ημών τους της διανοίας οφθαλμούς, και τον νουν ημών εκ του βαρέως ύπνου της ραθυμίας ανάστησον"...

Φίλε/η μου, ας μη σταματάμε ποτέ τον αγώνα μας. Ας φροντίζουμε πάντα να'χουμε τις μπαταρίες μας γεμάτες ενέργεια, απ'την πηγή την θεϊκή!

The batteries

Not the batteries in commerce. I am not referring to the batteries we buy, but to the batteries we have into us. The batteries of the soul. The truth is that our internal batteries have huge, endless powers. To be activated, however, they need to be charged from the Power of the Christ. To have energy in our soul we need to approach the God who made us. Without Him we can do nothing. Absolutely nothing. If we understand or at least to realise it, our whole existence will change. 

The batteries of our soul have a big enemy: that is laziness... That's why somewhere says: "shine our internal eyes and rise our mind from the deep sleep of laziness"

My friend, let's never give up our attempt. Let's keep our batteries fulled-up from energy, from the source of the God

Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

Το μεγαλύτερο αντίδωρο...

Και κάπως έτσι συνεχίζεται η ζωή… Με τις πτώσεις μας, την απαισιοδοξία μας, την αχαριστία μας, την «λογική» μας… Και μετά αναρωτιέσαι γιατί η ζωή είναι δύσκολη… Πώς να μην είναι... Όταν μέρα με τη μέρα απομακρύνεσαι όλο και περισσότερο από τον Πατέρα σου. Απ’ Αυτόν που σου υποσχέθηκε τη ζωή την αιώνιο. Απ’ Αυτόν που ήρθε στη γη και σταυρώθηκε για σένα… Τ’ ακούς, ναι, για σένα. Για να μπορείς να πεις με περηφάνια, «να ο πατέρας μου, ο ποιών μεγάλα και θαυμάσια, ο λυτρωτής του κόσμου, που υπέφερε όσο κανείς για το παιδί του». Και συ πως ανταποκρίνεσαι στην υπόσχεσή του, ποιο αντίδωρο του δίνεις για τη θυσία Του; Την αμαρτία σου; Τους λογισμούς σου; Την παράλογη λογική σου; Τον ανυπότακτο εγωισμό σου; Ποιο απ’ όλα; Ή μήπως όλα; Συγχώρα με… Κι εγώ στην ίδια θέση με σένα βρίσκομαι… Γι’ αυτό σε ξέρω τόσο καλά. Μάθε λοιπόν πως το μεγαλύτερο αντίδωρο για τον Πατέρα μας είναι η ταπείνωση και η μετάνοια που θα σε οδηγήσουν πίσω στην αγκαλιά Του που την άφησες σαν έφευγες ντροπιασμένος απ’ τον παράδεισο. Όταν τα κάνεις βίωμά σου και τα δύο, μη με ξεχάσεις. Το πιο πιθανό είναι ότι ακόμα θα προσπαθώ… Γι’ αυτό να εύχεσαι.

(ευχαριστούμε πολύ το φίλο που μας το έστειλε!)

Gift in return (English translation)

And somehow like this, life continues... With our falls, our disappointment, our selfishness, our "human thinking"... And then you are wondering why life is difficult... Why not? For, you walk away day by day from your Father. Because you walk away  from the One who promised endless life. From the one who came to earth and was crucified for you... Do you listen? Yes, I am addressing to you. He came, to allow you proudly say << here is my father, the One who made big and spectacular things, the saver of the world, who suffered as much as no one else ever did for his child>>. And you? How do you respond to his promise? What is your gift for His sacrifice? Maybe your sin? Your bad thoughts? Your absurd logic? Your unbeatable selfishness? Which of the above? Or maybe all the above? Forgive me... I am exactly in the same position with you... That's why I know you so well. Please realise that the best gift for our Father is our humiliation and the true changing of mind. This will allow you to go back to His arms, from where you were leaving humiliated from heaven. When you will enact the above advice, please don't forget me. Because at that time I will possibly still trying to.... That's why I beg you: Pray for me.

Έκτακτη ανακοίνωση

Έπειτα από παράκληση ανώνυμου φίλου: Ας προσευχηθούμε για ένα παιδί. Τον Βλάντισλαβ.

Το κείμενο που μας έστειλε:
"σας παρακαλώ πολύ, ας προσευχηθείτε για τον Βλάντισλαβ, ένα 17 χρονο αγόρι που θέλει να έρθει στην Ορθοδοξία, αλλά δεν μπορεί λόγω του ότι μεγάλωσε ως προτεστάντης και τώρα δυσκολεύεται να κατανοήσει κάποια πράγματα..Ας στείλουμε αμέτρητες προσευχές στον ουρανό να βοηθήσει ο Κύριος αυτό το παιδάκι!"


Ας ενώσουμε τη φωνή της προσευχή μας και τους παλμούς της ψυχής μας για αυτό το παιδί...



Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί...

Ο μεγάλος Γερμανός συγγραφέας Ερχαρτ Κέστνερ έκανε την εξής εξομολόγηση.

«Στα 1952 πήγα για πρώτη φορά μετά το πόλεμο στην Αθήνα. Η γερμανική πρεσβεία, όταν άκουσε πως είχα πρόθεση να πάω στη Κρήτη, μου συνέστησε, επειδή ήταν πολύ νωρίς ακόμα και οι πληγές από τη γερμανική κατοχή ανεπούλωτες, να λέω πως είμαι Ελβετός. Αλλά εγώ τους ήξερα τους Κρήτες. Από την πρώτη στιγμή είπα πως ήμουν Γερμανός και όχι μόνο δεν κακόπαθα, αλλά ξανάζησα παντού όπου πέρασα την θρυλική κρητική φιλοξενία.
Ένα σούρουπο, καθώς ο ήλιος βασίλευε, πλησίασα το γερμανικό νεκροταφείο, έρημο με μόνο σύντροφο τις τελευταίες ηλιαχτίδες. Έκανα όμως λάθος. Υπήρχε εκεί και μια ζωντανή ψυχή, ήταν μια μαυροφορεμένη γυναίκα. Με μεγάλη μου έκπληξη την είδα να ανάβει κεριά στους τάφους των Γερμανών νεκρών του πολέμου και να πηγαίνει μεθοδικά από μνήμα σε μνήμα. Την πλησίασα και...

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

Διπλή 'ναι η αγάπη!

Η αγάπη, όπως μας τη δίδαξε ο Χριστός, είναι διπλή. Είναι αγάπη προς το Θεό και αγάπη προς τον συνάνθρωπο. Αυτή η εντολή της αγάπης έρχεται συνήθως και εμπλέκεται με μια κρυφή μας πληγή. Μια πληγή που- λίγο ή πολύ- όλοι μας έχουμε: την ιδιοτέλεια...
Η ιδιοτέλεια είναι ακριβώς η παράβαση της εντολής της αγάπης προς το συνάνθρωπο. Δηλαδή το δεύτερο μισό της εντολής του Χριστού. Θα μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε και ως καρπό του εγωισμού μας, του εγωκεντρισμού μας.
Εμείς,σαν άνθρωποι, είμαστε πολύ εύκολοι στο να κρίνουμε τους άλλους. Κοιτάζουμε τα σφάλματα, τις αδυναμίες, τις μικρές παραξενιές τους, αλλά είμαστε πολύ βραδείς και δύσκολοι στο να κατανοήσουμε τα "δοκάρια που έχουμε στα μάτια μας"!
Ας προσπαθούμε κάθε μέρα που ξημερώνει, φίλε/η, να κοιτάζουμε πού ακριβώς έχουμε στον εαυτό μας εκφάνσεις αυτής της ιδιοτέλειας. Και στην πρωινή μας προσευχή ας παρακαλούμε τον Χριστό να μας βοηθήσει να απαλλαγούμε.

Καλημέρα.

Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

Μα κάνει στ'αλήθεια θαύματα;


Σήμερα ο άγιος Δημήτριος γιορτάζει! Η πόλη του, η Θεσσαλονίκη, η Ελλάδα και όλος ο κόσμος τιμούν τη μνήμη του...

Στο ναό του στη Θεσ/νίκη, πολλοί επισκέπτες προσέρχονται καθημερινά. Άλλοι να τον προσκυνήσουν και να προσευχηθούν. Άλλοι από περιέργεια, άλλοι από ιστορικό ενδιαφέρον, άλλοι γιατί δεν είχαν κάτι καλύτερο να κάνουν...
Καθημερινά πολλοί πηγαίνουν. "Μα κάνει στ'αλήθεια θαύματα;" ρωτούν πολλοί. Και σκέφτομαι το πόσο μας έχει φάει η ανούσια καθημερινότητα όλους μας. Χάνουμε την ουσία της ζωής, το νόημά της... Είμαστε ικανοί να πιστέψουμε σε διάφορα άλλα (άστρα, κάρμα,τύχη, όνειρα, κλπ),αλλά όμως όταν μας μιλούν για κάποιον άγιο, για τα θαύματά του, για τα μυστήρια της Εκκλησίας, τότε γινόμαστε σκεπτικιστές. Τότε θυμόμαστε πως μας φταίνε οι παπάδες, τα Βατοπέδια, τα χρυσά άμφια, κλπ...
Τι να πει κανείς; Ώρες-ώρες, γινόμαστε αξιολύπητοι. Ας κάνουμε μια στροφή 180 μοιρών και ας δούμε λίγο την καρδιά μας. Ας κοιτάξουμε τον ατακτοποίητο εσωτερικό μας κόσμο. Ας παρακαλέσουμε τον μέγα μυροβλήτη Δημήτριο να μας βοηθήσει ώστε να μαλακώσει λίγο η καρδιά μας... Να νικήσουμε τους Λυαίους μας, δηλαδή τα πάθη μας...

Άγιε του Θεού Δημήτριε πρέσβευε υπέρ ημών...

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

Θα 'μαι δίπλα σου συνέχεια

...Δεν έχουμε νιώσει αγαπημένοι του Θεού. Αν νιώθαμε διαρκώς το χάδι, το άγγιγμα του Χριστού στην δική μας την καρδιά…
Φαντάσου τώρα νοερά την καρδιά σου, σαν ένα σχήμα, να την κρατάει ο Χριστός μέσα στα χέρια του, ή να 'χει ο Χριστός τα χέρια Του μέσα σου και να αγγίζει την καρδιά σου, συνέχεια..
Και να τη χαϊδεύει, και να τη χαϊδεύει απαλά, και να σου λέει: "Εγώ είμαι εδώ, εγώ είμαι εδώ, εγώ σ' αγαπάω, εγώ σε δέχομαι, εγώ σου λέω ότι έχεις αξία γιατί εγώ σου δίνω αξία, γιατί εγώ σε έχω πλάσει, γιατί εγώ σε φροντίζω, διότι εγώ τώρα έχω την καλύτερη διάθεση να σε κρατάω στη ζωή, να σου δίνω τα καλυτέρα δώρα που σου δίνω, και είμαι δίπλα σου, συνέχεια, συνέχεια, συνέχεια, συνέχεια".
Όταν αυτό το νιώθεις απ' το Χριστό, και νιώθεις ότι είσαι αγαπημένος άνθρωπος, αγαπημένο πλάσμα του Χριστού, είσαι τόσο πολύ χορτάτος, τόσο πολύ γεμάτη είναι η ψυχή σου με το δοχείο αυτό της καρδιά σου ξεχειλίζει, και μετά δε σε ενδιαφέρει να σου δώσουν άλλη για να γεμίσει η καρδιά σου από αγάπη. Είναι ήδη γεμάτη! Οπότε, όταν σου δίνουν, λες ευχαριστώ πάρα πολύ και χαίρεσαι την αδελφική αγάπη, την κοινότητα με τους άλλους, την κοινή ζωή, το κοινό βλέμμα της ζεστασιάς, το φιλί του άλλου, την αγκαλιά, τα χαίρεσαι όλα αυτά, γιατί είσαι άνθρωπος. Αλλά, έχεις την καταπληκτική δυνατότητα, το προνόμιο να μη σε πειράζει κι όταν δε στα δώσουν.. Γιατί έχεις προσηλωμένη την καρδιά σου και το νου σου στη μοναδική αξία που σου δίνει ο Χριστός. Κι ακούς μέσα σου αυτή τη φωνή του Χριστού που σου λέει: "Εγώ σ' αγαπώ… Σε αγαπώ εγώ, ο πλάστης σου, ο δημιουργός σου". Ο Θεός που είναι απόλυτα ανιδιοτελής, ο Χριστός που 'χει καθαρή αγάπη, ειλικρίνεια στη σχέση του μαζί μας, που μπορεί να μας σώσει, που μπορεί να μας αναζωογονήσει. Εσύ θες να σε αγαπήσουν άνθρωποι, γιατί είσαι άνθρωπος και δικαίως το θέλεις. Αλλά μην περιμένεις και πάρα πολλά απ τη δική τους αγάπη, γιατί κάποια στιγμή θα σταματήσει, κάποια στιγμή ο άλλος θα κουραστεί...


απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου (www.atheataperasmata.com)


Ευχαριστούμε πάρα πολύ τον ανώνυμο φίλο που μας το έστειλε!

Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011

Να γυρνούσαμε το χρόνο πίσω...

 Πόσες φορές έχουμε θελήσει άραγε να γυρίσουμε το χρόνο πίσω; Με αυτό τον τρόπο θα κατορθώναμε να επηρεάσουμε θετικά τη ζωή μας αναιρώντας κάποιες λανθασμένες επιολογές του παρελθόντος. 
Μπορούν όμως αποφάσεις του παρόντος να αλλάξουν συντελεσμένες καταστάσεις του παρελθόντος; Ναι! Διότι αυτός που δε γνωρίζει τη φθορά του χρόνου, αυτός για τον οποίο παρελθόν,παρόν και μέλλον είναι ενιαία και αδιαίρετα, μάς έχει επιτρέψει να μετανοούμε για τα λάθη μας και να καθαρίζουμε τη σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος που λάβαμε με το Άγιο Βάπτισμα. Συνεπώς, ας μη διστάζουμε αλλά, εξομολογούμενοι, να απαλλάξουμε την ψυχή μας από τα λάθη του παρελθόντος βαδίζοντας προς ένα καθαρότερο και χριστιανικότερο μέλλον, με τη σκέψη μας στραμμένη προς τη θεία αιωνιότητα.

Ευχαριστούμε πολύ το φίλο που το έστειλε!

Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011

Αμαρτωλός και άγιος

Καλημέρα σε όλους.

Πριν λίγες μέρες μιλούσα με ένα φίλο για το πόσο αμαρτωλοί είμαστε... Και μου είπε κάτι που μου έκανε πολύ εντύπωση...
Μου είπε: "Άκουγα τον π.Ανανία Κουστένη και σε κάποιο σημείο της ομιλίας του είπε: "Σε ένα σημείο του Στρατή Μυριβήλη, στη δασκάλα με τα χρυσά μάτια λέει τα εξής: Κάθε αμαρτωλός έχει αλυσοδεμένο μέσα του έναν άγιο και κάθε άγιος έχει αλυσοδεμένο μέσα του έναν αμαρτωλό"..

Έτσι είμαστε όλοι μας. Γεμάτοι μεταπτώσεις. Τη μια χαρούμενοι, την άλλη λυπημένοι... Ας προσπαθούμε πάντα να μην χαλαρώνουμε τον αγώνα μας...

Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011

Απόδρασε!


Ζεις σε μια φυλακή; Νιώθεις πως είσαι δεμένος, παρ'όλη την εξωτερική σου ελευθερία; 
Αισθάνεσαι φυλακισμένος και απελπισμένος; 
ΑΠΟΔΡΑΣΕ!!!
Σαν τον φυλακισμένο, κάνε κι εσύ μια υπερπροσπάθεια, κάνε πέρα όλους τους φρουρούς 
που σε εμποδίζουν και βγες έξω απ τη φυλακή του μυαλού σου. Κάνε την επανάστασή σου! 
Βάλε όμως το Χριστό μπροστά. Ζήτα από Αυτόν που έχει καταφέρει τα πάντα να σε βοηθήσει. 
Ζήτα Του να Τον αγαπήσεις. Κι αν τον αγαπήσεις .  θα χεις κάνει την τέλεια απόδραση. 
Προφανώς όμως τώρα, σκέφτεσαι  το πρόβλημα σου, όπως κι εγώ. 
Ξέχασέ το για μία στιγμή, μπορείς; Και σκέψου τον Θεό! Σκέψου πόσο σε αγαπά! 
Πες με θέρμη ψυχής, Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με τον αμαρτωλό, σε αγαπώ, βοήθησε με να σε αγαπήσω περισσότερο!
Ξέρεις τι έκανες μόλις τώρα; Έβγαλες το 1ο τούβλο της φυλακής.
Συνέχισε έτσι, και σε λίγο θα αποδράσεις για να βρεθείς στην γεμάτη αγάπη αγκαλιά του Θεού.


(Ευχαριστούμε πολύ το φίλο που μας το έστειλε!)

Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011

Έχω δάκρυα;


"Μπαίνω μέσα στο χώρο του Ευαγγελίου. Γίνομαι ένας από τους μαθητάς στο υπερώο της Ιερουσαλήμ. Σκουπίζεις τα πόδια μου. Το λέντιο, με το οποίο είσαι ζωσμένος, αφαιρεί τη σκόνη που τα λέρωνε. Έτσι, Κύριε, παίρνεις επάνω Σου το ρύπο μου. Μεταφέρεις επάνω Σου τα λάθη μου. Κάθε τι ακάθαρτο που με μόλυνε ρίχνεται στη φωτιά του εξαγνισμού. Έσκυψες εμπρός μου, Κύριε, για να μου πλύνεις τα πόδια. Κι εγώ μαζί με τη Μαρία τη Μαγδαληνή γονατίζω εμπρός Σου και - με τη σειρά μου - πλένω τα πόδια Σου. Τα πλένω με τα δάκρυα που χύνω ή με τα δάκρυα που ζητώ. Έχω δάκρυα; Σε ικετεύω δώσε μου τα! Σπάσε τη σκληρότητα της καρδιάς μου! Πόσο έντονο είναι αυτό το βάπτισμα των φλογερών δακρύων της μετανοίας, που μπορεί να κάνει πολλές φορές ό,τι ενήργησε μία φορά το πρώτο βάπτισμα. Στο βάπτισμα των δακρύων, όπως και στο πρώτο βάπτισμα δι' ύδατος, είσαι Συ που βαπτίζεις. Δεν θα πλυθώ κάθε πρωί, χωρίς να σκεφθώ ότι ένα άλλο νερό είναι εδώ, έτοιμο να αναβλύσει από τα μάτια μου - εάν ο Κύριος κτυπήσει το βράχο της καρδιάς μου. Κτύπησε, κτύπησε, Κύριε..."

απόσπασμα από το βιβλίο του αρχιμανδρίτη Lev (Louis) Gillet, "Παρουσία του Χριστού", εκδ. Δόμος



(ευχαριστούμε πολύ το φίλο που μας το έστειλε!)

Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

Πες του Χριστούλη να με δεχτεί


Προχθές, γυρίζοντας ἀπὸ ἕναν Ἑσπερινὸ πέρασα ἀπὸ τὴν Ὁμόνοια. Πλῆθος νέων ἦταν μαζεμένοι γύρω ἀπὸ ἕνα παιδί. Στὸ χέρι του κρατοῦσε τὴν τελευταία σύριγγα τοῦ θανάτου. Τὸν πλησίασα καὶ μὲ δακρυσμένα μάτια φώναξε: “ Βοήθεια, πεθαίνω…”. Ἔτρεξα κοντά του τὸν ἀγκάλιασα. Μὲ σπασμένη φωνὴ μοῦ εἶπε: “ Παππούλη, πεθαίνω διάβασέ μου μιὰ εὐχή“ . Γονάτισα, τοῦ διάβασα μία εὐχή. Ψέλλισε δύο λέξεις: “ πὲς τοῦ Χριστούλη νὰ μὲ δεχτεῖ” καὶ ξεψύχησε μέσα στὴν ἀγκάλη μου, ἄγνωστος μεταξὺ ἀγνώστων. Φεύγοντας, ψιθύριζα μία προσευχή. ”Χριστέ μου, μία λέξη εἶπε ὁ ληστὴς καὶ τὸν δέχτηκες στὴν βασιλεία Σου, δέξου καὶ τὴν ψυχὴ αὐτοῦ τοῦ παιδιοῦ σου”.

Πηγή: Περιοδικὸ «Ἐρῶ», Ἀπρίλιος-Ἰούνιος 2011 -  ἀπό τὸν Πρόλογο τοῦ βιβλίου «Λουλούδια ἀπὸ τοὺς κήπους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας» τοῦ μακαριστοῦ Ἐπισκόπου Πατάρων Εἰρηναῖου


(απ'το ζωντανό ιστολόγιο)

Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

Ο αντιπαθητικός παππούλης


Κάποτε πολύ παλιά σε ένα μοναστήρι στο Όρος, πριν ακόμα η ανθρωπότητα μάθει τι είναι το ηλεκτρικό ρεύμα, ήταν μία μικρή αδελφότητα νέων κατά βάσει μοναχών με τον Γέροντά τους, ο οποίος ήταν και αυτός σχετικά νέος. Μέσα σε αυτήν την αδελφότητα υπήρχε όμως και ένας μεγάλος σε ηλικία παππούλης. Ο παππούλης της ιστορία μας, λοιπόν, δεν έλεγε ποτέ καλημέρα και περπατούσε πάντα με κατεβασμένο το βλέμμα. Όποτε συναντούσε κάποιον αδελφό του σταματούσε μπροστά του χωρίς να σηκώσει τα μάτια του από το έδαφος και κατευθίαν γυρνούσε την πλάτη του και άλλαζε πορεία. Δεν πήγαινε ποτέ στης Παρακλήσεις και στους Εσπερινούς. Μπορεί να τον έβλεπαν καμιά φορά στο απόδειπνο μετά την τράπεζα, αλλά θα έφευγε πριν τελειώσει. Μονάχα τις Κυριακές πήγαινε στην Λειτουργία καθυστερημένος και καθόταν μέχρι να τελειώσει. Όλοι οι αδελφοί του τον χαρακτήριζαν μονόχνοτο, παράξενο και τον συκοφαντούσαν συνέχεια στον Γέροντά τους. Πολλές φορές ο Γέροντας μπήκε στον πειρασμό να τον επιπλήξει για την συμπεριφορά του αυτή, αλλά κάθε φορά κάτι τον σταματούσε και τον δικαιολογούσε λέγοντας πως είναι ’’καμώματα της ηλικίας’’. Κάποια μέρα λοιπόν κάλεσε ο Καλός Θεούλης τον Παππούλη μας και αυτός έφυγε για πάντα για ένα πολύ μακρινό ταξίδι.

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

Οι μικρές αγάπες

Να χαίρεσθε όσα μας περιβάλλουν. Όλα μας διδάσκουν και μας οδηγούν στον Θεό. Όλα γύρω μας είναι σταλαγματιές της αγάπης του Θεού. Και τα έμψυχα και τα άψυχα και τα φυτά και τα ζώα και τα πουλιά και τα βουνά και η θάλασσα και το ηλιοβασίλεμα και ο έναστρος ουρανός. Είναι οι μικρές αγάπες, μέσα από τις οποίες φθάνουμε στη Μεγάλη Αγάπη, το Χριστό!
Τα λουλούδια, για παράδειγμα, έχουν τη χάρη τους, μας διδάσκουν με το άρωμά τους, με το μεγαλείο τους. Μας μιλούν για την αγάπη του Θεού. Σκορπούν το άρωμά τους, την ομορφιά τους σε αμαρτωλούς και δικαίους.

(απόσπασμα απ'το βιβλίο του γέροντα Πορφυρίου "Βίος και Λόγοι" εκδ. Χρυσοπηγής)

Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011

From dying to flying...

Έχετε ακούσει για τον Dean Potter; 

Αν όχι, δείτε αυτό το βίντεο που θα σας κόψει την ανάσα: http://www.youtube.com/watch?v=sf49cw0134U. "Λατρεύω την ιδέα ότι μπορώ να μετατρέψω το χειρότερο πιθανό πράγμα στο καλύτερο δυνατό: απ'το να πεθάνεις στο να πετάξεις ψηλά" είναι το σύνθημά του.

Πόσο μεγάλο παράδειγμα προς μίμηση μπορεί να αποτελέσει ένας τέτοιος άνθρωπος. Που δε λέει μόνο λόγια. Αλλά αυτά που πιστεύει, τα κάνει πράξη! Δεν είναι ψεύτικος, αναλώσιμος, βουτηγμένος στα ίδια και στα ίδια. Είναι μαχητής! Βάζει ένα στόχο και προσπαθεί και κάνει τα πάντα προκειμένου να τα καταφέρει. Είναι αποφασιστικός, αληθινός, αγωνιστικός, με όρεξη και ελπίδα! 
Ας γίνει παράδειγμα σε όλους εμάς που πολλές φορές με το παραμικρό εμπόδιο απογοητευόμαστε και θέλουμε να τα παρατήσουμε...


Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

Αν θέλεις



Αν θέλεις να νικήσεις τους πονηρούς λογισμούς, πρόσεχε τα πάθη και εύκολα τους διώχνεις απ'το νου σου. Στη περίπτωση της πορνείας για παράδειγμα, να νηστεύεις, να αγρυπνείς, να κοπιάζεις, να μένεις με τον εαυτό σου. Στην περίπτωση της οργής και της λύπης, να καταφρονείς την εκτίμηση και τη καταφρόνηση των ανθρώπων και τα υλικά πράγματα. Στη περίπτωση της μνησικακίας, να προσεύχεσαι για κείνον που σε λύπησε κι έτσι λυτρώνεσαι.

(αγ. Μαξίμου του Ομολογητού, Φιλοκαλία)

Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2011

Πάντα ψίθυρος


Αυτό είναι η πίστη μας! Ένας ψίθυρος! Κάτι που δε φαίνεται, αλλά πηγάζει απ'την ψυχή μας. Και όταν η ψυχούλα μας διακριτικά μάς βρει έτοιμους να την ακούσουμε, μόνο τότε μιλά. Μόνο τότε εκφράζεται... Και τα λόγια της απλά μία θεϊκή λεπτή αντανάκλαση. Που δε θέλει να μας κλέψει την ελευθερία μας. Να πώς αποδεικνύεται η δυνατότητα θέωσής μας. Να πώς αποδεικνύεται ότι έχουμε ουράνιο προορισμό! Πως είμαστε πλασμένοι για να ενωθούμε μαζί του.

Ζήσε όσο πιο ελεύθερα μπορείς. Ζήσε όσο πιο αληθινά μπορείς. Ζήσε όσο πιο αθόρυβα μπορείς. Όλα να γίνονται κρυφά, που έλεγε και ο γερ.Πορφύριος. Και έτσι, θ' αφήνεις την ψυχή σου να αναπνέει. Θ' ανοίγεις το παράθυρό της και θα βλέπεις την ατέλειωτη θέα... Την πανέμορφη θέα Του. Ήρεμα και μυστικά... "Και όταν η ψυχή σου μιλά, καλύτερα εσύ να σιωπάς. Και σκύψε όσο μπορείς να την ακούσεις, γιατί η φωνή της είναι πάντα ψίθυρος για να μην ενοχλεί την επιθυμία σου" θα έλεγε ο άγιος Σιλουανός.

ΥΓ: Το ρητό το είχα βρει σε κάποιο blog,αλλά δε θυμάμαι σε ποιό!!!

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

Έκτακτη ανακοίνωση

Λάβαμε ένα mail από φίλο που μας παρακαλεί:

"Ευχηθείτε για ένα ζευγάρι που είναι σε πολύ δύσκολη φάση... Νίκος και Δώρα τα ονόματά τους... Αν μπορείτε ανεβάστε το και στο blog σας".

Ας ευχηθούμε καρδιακά ο Θεός να δείξει το μέγα έλεός Του...


Χριστιανοί με το παράδειγμα


Δεν μπορεί να κρυβεί πόλη που είναι πάνω στην κορυφή του βουνού. Δεν έχει νόημα να φωνάζουμε ότι είμαστε χριστιανοί.

Πρέπει να δείχνουμε ότι είμαστε χριστιανοί. 'Ετσι θα ομολογήσουμε το Χριστό. Φωνάζεις πως είσαι χριστιανός μόνο με το στόμα κλειστό.

 Όταν η ζωή σου διαψεύδει τα λόγια σου, τα λόγια σου είναι αέρας κοπανιστός. Γι'αυτό λένε και οι πατέρες της εκκλησίας πως λόγοι άνευ βίου σιωπούν αλλά  βίος άνευ λόγου βοά. 


Απόσπασμα από ομιλία του μοναχού Νίκωνος του Αγιορείτου

Ευχαριστούμε πολύ το φίλο που μας το έστειλε!

Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011

Αν νικηθείς


Αν συμβεί να γίνει εναντίον σου επανάσταση του πλήθους των αισχρών λογισμών και υποχωρήσεις και νικηθείς, να γνωρίζεις ότι χωρίστηκες πρόσκαιρα από τη Θεία Χάρη. 
Να αγωνίζεσαι, λοιπόν, να μη μείνεις ποτέ με την αμέλειά σου μακρυά από τη Θεία Χάρη ούτε για μια στιγμή.

(αγ.Ιωάννου του Καρπάθιου -Φιλοκαλία)

Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011

Να ξεκαθαρίσουμε τη θέση μας

Επειδή εδώ και αρκετό καιρό ακούμε διάφορα για το τέλος του κόσμου, για το 666, για προφητείες που επαληθεύονται, για παγκόσμια διακυβέρνηση, κλπ... , σαν αόρατη γωνιά αποφασίσαμε να ξεκαθαρίσουμε τη θέση μας.

Πρώτον, το τέλος του κόσμου πραγματικά κάποτε θα'ρθει. Όμως, δεν είναι δουλειά μας ν'ασχολούμαστε με το θέμα αυτό καθαυτό! Ο Θεός το γνωρίζει αυτό και κανείς άλλος!
Δεύτερον, δε χρειάζεται να αγχωνόμαστε! Ένας άγιος άνθρωπος, μας είπε: "Γιατί να αγχωνόμαστε και να φοβόμαστε; Τα καλά παιδιά δεν φοβούνται τον πατέρα τους. Μόνο τα σκανταλιάρικα και ανυπάκουα τον τρέμουν..."

Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2011

Ο δικός σου δρόμος


Στη ζωή σου θα μάθεις να προχωράς. Θα μάθεις να κάνεις όνειρα. Να αγωνίζεσαι να τα πετύχεις...

   Ο δρόμος σου, όμως, δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Θα συναντήσεις εμπόδια, αρνήσεις, δυσκολίες. Εκεί θα δοκιμαστείς. Εκεί είναι που θα κοπιάσεις. Εκεί θα αποδειχτείς γνήσιος ή ψεύτικος.
   Στο δρόμο σου, φίλε/η, θα δεις και τη βροχή, θα δεις και τον ήλιο. Θα δεις τον ουρανό να σκεπάζεται με σύννεφα. Όμως, θα δεις και το ουράνιο τόξο...

Γιατί έτσι είναι η ζωή. Μια χαρμολύπη. Μια βίωση, μια εναλλαγή εμπειριών. Καθώς, λοιπόν, θα προχωράς, ένα πράγμα να θυμάσαι: "Ποτέ σου μην σταματήσεις να ελπίζεις".

Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011

Πολυκατοικίες

Σίγουρα θα'χεις προσέξει τις πολυκατοικίες. Το πώς βρίσκονται στοιβαγμένες χρόνια. Η μία δίπλα στην άλλη. Άλλη να λάμπει από τη φροντίδα των ενοίκων, άλλη με μισοπεσμένους σοβάδες. Άλλη καθαρή, άλλη βρώμικη με μαυρισμένους τους τοίχους απ'τα καυσαέρια...

Έτσι είμαστε και μεις οι άνθρωποι. Είμαστε στην ίδια πόλη, περπατάμε ανάμεσα σε πολλούς άλλους ανθρώπους. Αλλά δεν είναι οι ψυχές όλων των ανθρώπων ίδιες. Άλλες είναι καθαρές, άλλες βρώμικες. Άλλες λαμποκοπούν και άλλες βυθισμένες στο σκοτάδι της αμαρτίας.

Καλό είναι να φροντίζεις την ψυχή σου φίλη/ε... Να την έχεις καθαρή. Να λάμπει. Θέλει κόπο, θέλει αγώνα, θέλει φροντίδα. Μα, αν προσπαθείς, ελκύεις το βλέμμα του Θεού. Τραβάς την προσοχή Του. Το θεϊκό ενδιαφέρον. Να το θυμάσαι...

Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011

Ημέρα γενεθλίων ή ονομαστική εορτή;


Μέσα στό πλαίσιο τῆς οἰκογένειας, τῆς Ἐκκλησίας τοῦ οὐρανοῦ, ἔχω μόνο ἕνα ὄνομα· ὅλοι μας ἔχουμε ἕνα μόνο ὄνομα. Τό αἰώνιο ὄνομά μας, πού πήραμε κατά τή βάπτισή μας. Κι εἶναι ἅγιο, γιατί δόθηκε ἀπό τό Θεό καί καταγράφτηκε ἀπό τούς ἀγγέλους.

Γι’ αὐτό λοιπόν, ἐμεῖς οἱ πιστοί πρέπει, νά ἑορτάζουμε τήν ὀνομαστική μας ἑορτή κι ὄχι τήν ἡμέρα τῆς γέννησής μας, ὅπως γιορτάζουν σήμερα οἱ περισσότεροι κάτοικοι τῆς γῆς.
Ἐκτός ἀπό αὐτό, ὑπάρχει κι ἄλλος λόγος, γιά τόν ὁποῖο πρέπει νά τιμοῦμε τήν ὀνομαστική μας ἑορτή.

Ὁ ἅγιος, πού φέρουμε τό ὄνομά του, εἶναι ἕνα ἀδιάσπαστο κομμάτι τῆς οἰκογένειάς μας καί τῆς καθημερινῆς ζωῆς μας.

Μετά τή βάπτισή μας, παίρνουμε τήν εἰκόνα τοῦ ἁγίου προστάτη μας. Τήν φυλάγουμε κρεμασμένη στό εἰκονοστάσι τοῦ σπιτοῦ μας, σ’ ὅλη μας τή ζωή.

Μά κι ὅταν πεθάνουμε, θά μᾶς βάλουν τήν εἰκόνα του στό στῆθος μας. Γιατί κι ἄν ἐμεῖς πεθάνουμε, οἱ Ἅγιοι παραμένουν ζωντανοί, ὄχι μόνο στόν οὐρανό, ἀλλά καί στή γῆ.

Ὁ ἅγιος πού φέρουμε τό ὄνομά του, εἶναι συγχρόνως κι ὁ πρεσβευτής μας στόν οὐρανό. Θά εἶναι ἕνας ἀπό τούς ὑπερασπιστές μας στήν τελική κρίση· θά εἶναι πολύ κοντά στήν κυρία Θεοτόκο, τή Μητέρα τοῦ Θεοῦ μας καί πλάι στό φύλακα ἄγγελό μας.
 
Virgil Gheorgiu

(Ευχαριστούμε πολύ τη φίλη που μας το έστειλε!)

Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011

Ψυχούλες στον ουρανό -Mary Evelyn King

=
Ξέρω. Είναι μεγάλο το κείμενο. Και συ έχεις πολλές δουλειές σήμερα. Γι'αυτό, θα σε παρακαλούσα να καθίσεις να διαβάσεις το κείμενο της παρένθεσης (http://istologio.org/?p=2886) μόνο όταν βρεις χρόνο. Χωρίς να τρέξεις. Όχι βιαστικά. 

Το διάβασες; Ωραία... Λοιπόν, τώρα δες και το βίντεο αυτό: http://www.youtube.com/watch?v=G7tGqQjo720 .
Το είδες; 

Και γω το είδα, φίλε  μου, φίλη μου. Και μέσα σε πολλά δάκρυα αναρωτιέμαι: Γιατί; Γιατί Θεέ μου; Δεν μπορώ να το χωνέψω, δε μπορώ να το δεχτώ... Η φτηνή μου λογική και τα ψεύτικά μου λόγια στερεύουν. Μένω άφωνος. Μόνο δάκρυα. Μόνο δάκρυα.

Μυστήριο ο θάνατος. Μυστήριο η αγάπη του Χριστού. Μέσα στην ψυχή μου τη δακρυσμένη πόλεμος μεγάλος. Λογική και υπέρλογο. Θάνατος και ζωή. Πόνος και χαρά... Χαρμολύπη... 

Πώς οι γονείς αυτοί έχουν τέτοια δύναμη;


Καλό μας παιδί, καλή μας Mary Evelyn, πρέσβευε για όλους εμάς τους αμαρτωλούς, τους εμπαθείς, τους εγωιστές. Η ψυχούλα σου τώρα αναπαύεται κοντά Του. Είσαι τόσο τυχερή... Κάνε μια προσευχή απ'την αγία σου καρδούλα για μας που είμαστε ακόμα εδώ.


Να εύχεσαι Mary Evelyn. Να εύχεσαι...

Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011

Χριστιανοί με το παράδειγμα



Δεν μπορεί να κρυβεί πόλη που είναι πάνω στην κορυφή του βουνού. Δεν εχει νοημα να φωναζουμε οτι είμαστε χριστιανοί. Πρέπει να δείχνουμε οτι ειμαστε χριστιανοι. 'Ετσι θα ομολογήσουμε το Χριστό. Φωνάζεις πως είσαι χριστιανός μόνο με το στόμα κλειστό. Οταν η ζωή σου διαψεύδει τα λόγια σου, τα λογια σου είναι αέρας κοπανιστός. Για αυτό λένε και οι πατέρες της εκκλησίας πως λόγοι άνευ βίου σιωπούν αλλά  βίος ανεύ λόγου βοά. (Από ομιλία του μοναχού Νίκων του Αγιορείτου).

Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2011

Δειλός ή αγωνιστής; Πρέπει να διαλέξεις!

Είναι αδύνατον να αποφύγεις τους πειρασμούς σ'αυτή τη ζωή! 
Παιδί μου, ποτέ δε θα'σαι ασφαλής σ'αυτή τη ζωή. Αλλά, όσο ζεις, σου είναι απαραίτητα τα πνευματικά όπλα. Γιατί; Επειδή γύρω σου υπάρχουν πολλοί εχθροί που θα σε πολεμούν απ'όλες τις πλευρές. Αν. λοιπόν, δεν σκεπαστείς απ'όλες τις πλευρές με την ασπίδα της υπομονής, σίγουρα θα πληγωθείς άμεσα!
Στερέωσε την ελπίδα σου με ειλικρίνεια στο Χριστό. Αγωνίσου διαρκώς με ανδρεία! Και με χέρια στιβαρά να απομακρύνεις τα εμπόδια που θα βρίσκεις στο δρόμο σου.Το μάννα δίδεται στον νικητή και μόνον. Ο κλήρος των δειλών είναι δυστυχία και μόνο.

(ελεύθερη απόδοση στη δημοτική απ'την αόρατη γωνιά. Απ'το βιβλίο του Θ.Κεμπήσιου "Μίμησις του Χριστού", εκδ. Χ.Συνοδινού)

Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011

Στείλε σιωπηλά την αγάπη σου!

Θυμάσαι που σε κάποια παλιότερη ανάρτηση είχαμε μιλήσει για το ότι είναι καλό να προσευχόμαστε στα κρυφά; Δηλαδή χωρίς να μας παίρνουν οι άλλοι είδηση;

Το ίδιο συμβαίνει και με την αγάπη! Γίνεται να στείλουμε την αγάπη μας, όμως; Ο γέροντας Πορφύριος το λέει ξεκάθαρα: "...Γι'αυτό πρέπει να βρούμε τον τρόπο να καθαρίσουμε το βάθος του εαυτού μας από κάθε κακία. Όταν η ψυχή μας είναι αγιασμένη, ακτινοβολεί το καλό. Στέλνουμε τότε σιωπηλά την αγάπη μας χωρίς να λέμε λόγια".

Αγαπάς κάποιον; Προσευχήσου γι'αυτόν! Στείλε κύματα προσευχής πάνω του με ένα σου εσωτερικό παλμό. Παλμό της καρδιάς. Ο Θεός ακούει τις προσευχές μας. Περισσότερο, όμως, ευαρεστείται όταν μάς βλέπει να προσευχόμαστε για τους άλλους.

Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011

Αγάπη στην πράξη! Απίστευτο....

Πολυκατοικίες αλληλεγγύης, από τη Λαϊκή Συνέλευση της Πλατείας Συντάγματος. 


Αλληλεγγύη, ανθρωπιά, συμμετοχή, συνεννόηση, ατομική ευθύνη, λέξεις που λείπουν από την καθημερινότητα των περισσοτέρων, έννοιες που μπορούν, όχι απλώς να μας βοηθήσουν στις δύσκολες στιγμές που περνάμε, αλλά και να αλλάξουν το νόημα και την ποιότητα της ζωής μας. Ευκαιρία είναι λοιπόν να ξεκινήσουμε την αλλαγή με απλά βήματα, στους χώρους όπου ζούμε και κινούμαστε, ξεκινώντας από τις πολυκατοικίες. Η αποξένωση, οι παρεξηγήσεις, ακόμα κι οι προστριβές είναι πολύ συνηθισμένες σε αυτούς τους χώρους, ενώ τελικά είναι πολλά περισσότερα αυτά που μας ενώνουν, από αυτά μας χωρίζουν. Φτάνει να το θελήσουμε και να ξεφύγουμε από την εγωιστική νοοτροπία του "ο καθένας για την πάρτη του".Καιρός είναι λοιπόν, να πάρουμε από κοινού τη ζωή μας στα χέρια μας. Να ξανανιώσουμε τη βοήθεια και την οικειότητα του συνανθρώπου. Να ξεφύγουμε από τον ψυχρό ομιλητή που λέγεται τηλεόραση και να ξαναβρεθούμε με το συνομιλητή της διπλανής πόρτας.Να εξοικονομήσουμε χρήμα, χρόνο και ενέργεια.Η λαϊκή συνέλευση του Συντάγματος και των άλλων πλατειών έφερε κοντά άγνωστους μεταξύ τους ανθρώπους, με πολύ διαφορετικές αφετηρίες. Για τις πολυκατοικίες θα είναι ευκολότερα τα πράγματα.Να μερικές προτάσεις  που έχουν εφαρμοστεί σε άλλες περιπτώσεις και υιοθετήθηκαν από τη Λαϊκή Συνέλευση  Συντάγματος.
1.Δημιουργούμε σε κάποιο χώρο της πολυκατοικίας κιόσκι, ή χρησιμοποιούμε άλλο στεγασμένο χώρο για συναντήσεις – εκδηλώσεις – συνελεύσεις.
2. Αναρτούμε πίνακα με τρεις στήλες : α)’Ονομα β)Προσφέρω, γ)Έχω ανάγκη. Η προσφορά υπηρεσιών ή και πραγμάτων μπορεί να γίνεται και χωρίς αντάλλαγμα. Ενθαρρύνουμε κατά προτεραιότητα την προσφορά νομικών υπηρεσιών και υπηρεσιών υγείας.
3. Ενημερώνουμε για την ύπαρξη φαγητού που περισσεύει τους συνένοικους ή άστεγους. Μπορούμε επίσης να έχουμε κοινόχρηστο ψυγείο, για τη διάθεση του.
4. Δημιουργία κεντρικής κοινόχρηστης σύνδεσης Internet . Διαφορετικά  ξεκλειδώνουμε ή μοιραζόμαστε μεταξύ μας τα υπάρχοντα  wi-fi. Εξερευνούμε την δυνατότητα ένταξης στο Μητροπολιτικό Δίκτυο.
5. Συντονισμός  στη χρησιμοποίηση Ι.Χ. για το μοίρασμα των εξόδων στην περίπτωση που οι συνένοικοι έχουν σχετικά κοινή διαδρομή/προορισμό. Εξερευνούμε την δυνατότητα χρήσης κοινού Ι.Χ. αυτοκινήτου με συνολικό μοίρασμα των εξόδων του.
6. Όσοι διαθέτουν αρκετό ελεύθερο χρόνο (π.χ. άνεργοι, συνταξιούχοι κλπ.) ορίζονται –εφ’όσον το επιθυμούν- για ένα χρονικό διάστημα σαν εφημερεύοντα άτομα, στα οποία απευθύνεται όποιος έχει ανάγκη ή αναλαμβάνουν  άλλα καθήκοντα όπως τη φύλαξη παιδιών, υπερηλίκων ή ΑΜΕΑ.
7. Οργανώνουμε ημέρες ανταλλακτικού παζαριού, συλλογικής κουζίνας, πολιτιστικές βραδιές, ειδικά μαθήματα όπως α’ βοηθειών, υγιεινής διατροφής, χρήσης ηλεκτρονικών υπολογιστών/internet , χορού κλπ.
8. Διαλογή απορριμμάτων στην πηγή ( 4 σακούλες στο κάθε διαμέρισμα και 4 κάδοι στην πολυκατοικία):α) Χαρτιά, εφημερίδες ,περιοδικά, χαρτοκιβώτιαβ) Συσκευασίες από γυαλί, πλαστικό αλουμίνιο, μέταλλογ) Βιολογικά απόβλητα (από κήπους, κουζίνες και τρόφιμα), για δημιουργία λιπάσματος (κομπόστ) για τις καλλιέργειες.δ) Υπολείμματα και αδρανή υλικά.Επίσης μπορούμε να συγκεντρώνουμε σε δοχείο το τηγανόλαδο με σκοπό την παραγωγή βιοκαυσίμου.Την μεταφορά των ανακυκλώσιμων υλικών, όπου δεν προβλέπεται, την αναλαμβάνουν κυκλικά οι κάτοικοι της πολυκατοικίας. Παλιά σίδερα, σκεύη, ηλεκτρικές συσκευές, έπιπλα κλπ., αν δεν τα έχει κάποιος ανάγκη να πωλούνται για το αποθεματικό ταμείο. Κατά τον ίδιο τρόπο μπορούμε να εκμεταλλευόμαστε τα απορρίμματα προς όφελος της πολυκατοικίας.
9. Εξερευνούμε την δυνατότητα βελτιώσεων  των κατοικιών μας αξιοποιώντας τις εξελίξεις του βιοκλιματικού σχεδιασμού και των τεχνολογιών εξοικονόμησης ενέργειας.
10. Φροντίζουμε τα ελεύθερα ζώα της περιοχής μας τοποθετώντας ποτίστρες και ταϊστρες   σε κατάλληλους χώρους. Ενθαρρύνουμε την υιοθεσία αδέσποτων ζώων.
11.Γενική συνέλευση των συνενοίκων (ενοικιαστών και ιδιοκτητών)  τουλάχιστον κάθε μήνα με θέματα της πολυκατοικίας και ενημέρωση από τις  συνελεύσεις γειτονιάς, δήμου κλπ..
12. Όλες οι αποφάσεις της γενικής συνέλευσης παίρνονται με ψηφοφορία, όπου το κάθε διαμέρισμα έχει μία ψήφο. Προτείνεται η αλλαγή των κανονισμών των πολυκατοικιών, όπου η ψήφος πηγαίνει ανάλογα με τα χιλιοστά της ιδιοκτησίας, εκτός από τις περιπτώσεις που αφορούν επισκευές που βαρύνουν αποκλειστικά τους ιδιοκτήτες..
13. Συλλογική καλλιέργεια σε κοινόχρηστους χώρους (ταράτσα, ακάλυπτος, αυλή) ή εξεύρεση τρόπων προμήθειας της πολυκατοικίας με υγιεινές τροφές στην κατεύθυνση της αυτάρκειάς της σε συνεργασία με βιοκαλλιεργητές.
14. Δείχνουμε την αλληλεγγύη μας σε καθέναν που αδυνατεί να πληρώσει κοινόχρηστα ή λογαριασμούς. Βρίσκουμε τρόπους να παρέμβουμε ή και να παρεμποδίσουμε εξώσεις ή κατασχέσεις από το κράτος και τις Τράπεζες.
Πες τις δικές σου ιδέες στη συνέλευση της πολυκατοικίας, στη λαϊκή συνέλευση της περιοχής σου. Εάν για κάποιες δραστηριότητες που προτείνονται ή προτείνεις εσύ, νομίζεις ότι η πολυκατοικία σου έχει περιορισμούς ή άλλες δυσκολίες, τότε μπορείς να τις εφαρμόσεις έστω και με λίγους συνενοίκους ή να τις επιδιώξεις σε επίπεδο γειτονιάς.Άμεση Δημοκρατία Παντού,  Ισότητα,  Αλληλεγγύη,  Αξιοπρέπεια
ΛΑΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ  24/08/2011


(απ'το site http://makedonitissa.blogspot.com/2011/08/blog-post_26.html)

Φίλοι αναγνώστες, τα σχόλια δικά σας!!!

Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2011

Το πιο όμορφο αστέρι

...Κάποτε θα τελειώσει αυτή η μέρα. Θα μείνουμε όλοι μόνοι τελικά. Όλοι είμαστε μόνοι στον κόσμο. Και οι έγγαμοι και οι άγαμοι και οι πολύτεκνοι. Γιατί, τελικά, καθένας κοιμάται στο κρεβάτι του με τον εαυτό του. Ο εαυτός του και ο Θεός του.
Όταν, λοιπόν, μείνουμε μόνοι, αν στάξει ένα δάκρυ απ'τα μάτια μας, ένα δάκρυ μετανοίας, νομίζω ο Χριστός θα το πάρει. Αυτό το δάκρυ δε θα χαθεί. Θα το πάρει και ξέρετε τι θα το κάνει; Αυτή την όμορφη νύχτα, θα το κάνει ένα αστέρι!... Θα το κάνει αστέρι να ζεστάνει την κρύα γη μας, και θα λάμπει αυτό το αστέρι στον ουρανό του κόσμου. Γιατί θα είναι δάκρυ αγάπης!

Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2011

Τα βαράκια

Η ζωή μας ένα μονοπάτι! Το μονοπάτι μας ο δρόμος για την πραγματική ζωή! Κάθε χριστιανός βαδίζει ξεχωριστό μονοπάτι. Αλλού έχει περισσότερη ανηφόρα, αλλού ευθεία, αλλού στροφές, αλλού ίσκιο, κλπ.

Στην πορεία σου θα χρειαστείς να δυναμώσεις. Να παλέψεις, να γυμναστείς... Βλέπω μέσα μου έναν άλλο νόμο, έλεγε ο απ.Παύλος. Αισθάνομαι δυνάμεις αντίθετες, ορέξεις αμαρτωλές, επιθυμίες ακάθαρτες. Δυνάμεις που με τραβούν προς την αμαρτία. 
Έτσι είμαστε όλοι, αδερφή/έ! Αυτές οι δυνάμεις οι αμαρτωλές, όμως, είναι η προπόνησή μας. Η γυμναστική μας. Τα βαράκια της ψυχής μας. Όπως οι αθλητές αθλούνται σηκώνοντας βαράκια, έτσι και η ψυχή μας για να φτιαχτεί και να δυναμώσει πρέπει να σηκώσει βαράκια! Να σκληραγωγηθεί. Να βρεθεί αντιμέτωπη με τους πειρασμούς και να τους ξεπεράσει με τη χάρη του Χριστού.

Κι όταν θα φτάνεις στο τέρμα, όταν θα τερματίζεις αυτή τη (μικρή και ψεύτικη) ζωή, η ψυχούλα σου θα είναι έτοιμη να γευτεί τη χαρά. Το μεγάλο πανηγύρι. Την αληθινή ζωή! Ναι! Χρειάζεται να έχεις δυνατή καρδιά για ν'αντέξεις τόσο μεγάλη χαρά! Τη χαρά της ένωσης με τον Δημιουργό μας....

Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2011

Τη μια λυπημένος, την άλλη χαρούμενος

Παιδί μου, 
μην εμπιστεύεσαι τα αισθήματά σου. Γιατί οποιαδήποτε και αν είναι αυτά τη στιγμή αυτή, πολύ γρήγορα μπορεί να μεταβληθούν. Όσο ζεις, θα υπόκεισαι στην μεταβολή, ακόμα και παρά τη θέλησή σου. 
Τη μια θα'σαι χαρούμενος,την άλλη λυπημένος. Άλλοτε ζηλωτής και άλλοτε χλιαρός. Άλλοτε δραστήριος και άλλοτε οκνηρός. Άλλοτε σοβαρός και άλλοτε επιπόλαιος. Αλλά ο σοφός και διδαγμένος στο πνευματικό μονοπάτι υψώνεται υπεράνω αυτών των μεταβολών. Δεν τον ενδιαφέρει τι δοκιμάζει εσωτερικά ούτε το από πού πνέει ο άνεμος της αστάθειας, αλλ'όλη του την προσοχή την εξαντλεί κοιτάζοντας το ευτυχές τέλος, προς το οποίο οφείλει να τείνει.



(Ελεύθερη απόδοση απ'το βιβλίο του Θωμά Κεμπήσιου, "Μίμησις του Χριστού", εκδ. Χ.Συνοδινού)