Disable_right_click


Τετάρτη 10 Ιανουαρίου 2018

Μονοπάτια και δρόμοι

Θα'θελα μ'αυτή την ανάρτηση να μοιραστώ μαζί σου μερικές μου σκέψεις κάπως ασύνδετες. (Μ'αρέσει πού και πού απλώς να αραδιάζω τις σκέψεις μου, να τις μοιράζομαι μαζί σου. Νιώθω πως αυτό ενισχύει τη μεταξύ μας σύνδεση) 

Ξύπνησα σήμερα κάπως καθυστερημένα. Αποφάσισα όμως να πάω στη δουλειά με τα πόδια. Κοντά είναι άλλωστε οπότε δε με πείραζε να αργήσω και λίγο παραπάνω. 

Περπατούσα με σταθερό ρυθμό. Ούτε αργά ούτε γρήγορα. Μου άρεσε να συγκεντρώνω την προσοχή μου στους διάφορους ήχους που ακούγονταν γύρω μου. Συνήθως, στα αστικά κέντρα ακούγονται πολλοί διαφορετικοί ήχοι ανακατεμένοι κι είναι δύσκολο να τους απομονώσεις ή να καταλάβεις από πού προέρχονται. 

Και σκεφτόμουν πως έτσι συμβαίνει και στη ζωή μας. Προχωρούμε κάθε μέρα, κάθε στιγμή και λαμβάνουμε ερεθίσματα (γεγονότα, λογισμοί, καταστάσεις διάφορες) που έχουν το δικό τους ήχο (άλλα δυνατά, άλλα σιγανά, άλλα με μεγάλη διάρκεια, άλλα όχι και τόσο). Κάποια ερεθίσματα, μάλιστα, λόγω της σοβαρότητας ή της έντασής τους έχουν μακροχρόνια επίδραση πάνω μας. Κι άρα έχουν όχι μόνο ήχο αλλά και ηχώ.

Ασυναίσθητα, καθώς έφτανα στη δουλειά, μου ήρθε εικόνα στο μυαλό: τα μεγάλα ψηλά δέντρα των βουνών. (Αχ, πόσο λατρεύω το βουνό... Πόσο γαληνεύω όταν περπατώ στα μονοπάτια ανάμεσα στα ψηλά πεύκα και έλατα... Μοναδική εμπειρία...)Οι ανεπανάληπτοι ήχοι απ'το θρόισμα καθώς ο αέρας περνάει ανάμεσά τους. Τα μεγάλα πουλιά που ξεκουράζονται στα μεγάλα τους κλαδιά... 

Κι έτσι έφτιαξα αντίθεση: οι δρόμοι της πόλης και τα μονοπάτια των βουνών. Πόσο διαφορετικά μεταξύ τους. Πόσο διαφορετικοί οι ήχοι που τα ταξιδεύουν. Μα όλα έχουν την αξία τους σ'αυτή τη ζωή. Κι όλα έχουν μια κάποια αφετηρία και κάποια πορεία. Όσο ζούμε, θα προχωράμε. Κρατάμε τις όμορφες στιγμές μέσα μας, μαθαίνουμε απ'τις άσχημες, πορευόμαστε κρατώντας μέσα μας την Αγάπη Του για μας. 

Ας ομορφαίνουμε τον δρόμο μας. Τα μονοπάτια μας. Ας γλυκαίνουμε πάντα τους ήχους που ακούμε περνώντας τους μέσα απ'τη θεϊκή Του παρουσία. Έτσι όλα γεμίζουν φως κι Αγάπη...

Δευτέρα 8 Ιανουαρίου 2018

Ξε-στολίσματα

Σου έχει τύχει καμιά φορά να μη θες να ξεστολίσεις τα χριστουγεννιάτικα;

Αυτό νιώθω πως μου συμβαίνει φέτος. Ίσως είναι που αυτές οι μέρες των γιορτών ήταν απ'τις πιο ευτυχισμένες μου μέρες. Στιγμές μοναδικές με αγαπημένα πρόσωπα, με ανθρώπους πολύ δικούς μου, με φίλους καρδιακούς. 

Μετά από τέτοιες στιγμές ευτυχισμένες, τα πάντα αποκτούν άλλο νόημα. Ακόμη και τα χριστουγεννιάτικα στολίδια ντύνονται με τις γλυκιές αναμνήσεις και θες να μείνουν κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο. 

Νιώθω πως ο καλός Θεός μας δίνει τέτοιες στιγμές και είναι όμορφο να Τον ευχαριστούμε απ'την καρδιά μας γι'αυτό. Να Τον έχουμε στην καρδιά μας όχι μόνο τώρα που γεννήθηκε και βαφτίστηκε, αλλά για όσο ζούμε κι αναπνέουμε.

Τα στολίσματα και τα ξεστολίσματα είναι απλές πράξεις. Μα, αν ντυθούν απ΄τις στιγμές μας τις ευτυχισμένες, αποκτούν φως αγάπης! Αποκτούν αυτό το "για πάντα" που είναι φράση ντυμένη με Θεό.

Καλή χρονιά να'χουμε. Γεμάτη αγάπη Θεού. Κι ας είναι αυτός ο χειμώνας ο ομορφότερός μας μέχρι τώρα!

Τρίτη 2 Ιανουαρίου 2018

Χρόνια πολλά!

Χρόνια πολλά!
Με υγεία κι ελπίδα στον Θεό το 2018!
Ξεκινάμε τη χρονιά με το υπέροχο αφήγημα "Γιάννης ο Βλογημένος" του Φώτη Κόντογλου.