Disable_right_click


Τετάρτη 10 Ιανουαρίου 2018

Μονοπάτια και δρόμοι

Θα'θελα μ'αυτή την ανάρτηση να μοιραστώ μαζί σου μερικές μου σκέψεις κάπως ασύνδετες. (Μ'αρέσει πού και πού απλώς να αραδιάζω τις σκέψεις μου, να τις μοιράζομαι μαζί σου. Νιώθω πως αυτό ενισχύει τη μεταξύ μας σύνδεση) 

Ξύπνησα σήμερα κάπως καθυστερημένα. Αποφάσισα όμως να πάω στη δουλειά με τα πόδια. Κοντά είναι άλλωστε οπότε δε με πείραζε να αργήσω και λίγο παραπάνω. 

Περπατούσα με σταθερό ρυθμό. Ούτε αργά ούτε γρήγορα. Μου άρεσε να συγκεντρώνω την προσοχή μου στους διάφορους ήχους που ακούγονταν γύρω μου. Συνήθως, στα αστικά κέντρα ακούγονται πολλοί διαφορετικοί ήχοι ανακατεμένοι κι είναι δύσκολο να τους απομονώσεις ή να καταλάβεις από πού προέρχονται. 

Και σκεφτόμουν πως έτσι συμβαίνει και στη ζωή μας. Προχωρούμε κάθε μέρα, κάθε στιγμή και λαμβάνουμε ερεθίσματα (γεγονότα, λογισμοί, καταστάσεις διάφορες) που έχουν το δικό τους ήχο (άλλα δυνατά, άλλα σιγανά, άλλα με μεγάλη διάρκεια, άλλα όχι και τόσο). Κάποια ερεθίσματα, μάλιστα, λόγω της σοβαρότητας ή της έντασής τους έχουν μακροχρόνια επίδραση πάνω μας. Κι άρα έχουν όχι μόνο ήχο αλλά και ηχώ.

Ασυναίσθητα, καθώς έφτανα στη δουλειά, μου ήρθε εικόνα στο μυαλό: τα μεγάλα ψηλά δέντρα των βουνών. (Αχ, πόσο λατρεύω το βουνό... Πόσο γαληνεύω όταν περπατώ στα μονοπάτια ανάμεσα στα ψηλά πεύκα και έλατα... Μοναδική εμπειρία...)Οι ανεπανάληπτοι ήχοι απ'το θρόισμα καθώς ο αέρας περνάει ανάμεσά τους. Τα μεγάλα πουλιά που ξεκουράζονται στα μεγάλα τους κλαδιά... 

Κι έτσι έφτιαξα αντίθεση: οι δρόμοι της πόλης και τα μονοπάτια των βουνών. Πόσο διαφορετικά μεταξύ τους. Πόσο διαφορετικοί οι ήχοι που τα ταξιδεύουν. Μα όλα έχουν την αξία τους σ'αυτή τη ζωή. Κι όλα έχουν μια κάποια αφετηρία και κάποια πορεία. Όσο ζούμε, θα προχωράμε. Κρατάμε τις όμορφες στιγμές μέσα μας, μαθαίνουμε απ'τις άσχημες, πορευόμαστε κρατώντας μέσα μας την Αγάπη Του για μας. 

Ας ομορφαίνουμε τον δρόμο μας. Τα μονοπάτια μας. Ας γλυκαίνουμε πάντα τους ήχους που ακούμε περνώντας τους μέσα απ'τη θεϊκή Του παρουσία. Έτσι όλα γεμίζουν φως κι Αγάπη...

10 σχόλια:

  1. Καλημέρα φίλε μου και με το κείμενο σου αυτό, τις σκέψεις σου με ταξίδεψες πρωί πρωί σε όμορφα μονοπάτια μαζί σου...στο δάσος..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα, Γιωργία μου!
      Είναι το αποκούμπι μου οι νοσταλγικές βόλτες στο βουνό :)
      Να'σαι πάντα καλά!

      Διαγραφή
  2. Διδακτικό το Κείμενο σου.Να Έχεις μία Όμορφη Βραδιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ισως μια ομορφη βολτα στη φυση στην καθαρη ατμοσφαιρα μακρια απο την βουη της πολης τις μεριμνες της ζωης, μας ενωσει εστω για λιγο με την πραγματικοτητα που εχουμε ξεχασει .την ομορφια της παρουσιας Του.Καλο βραδυ σε ολους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ενίοτε, πράγματα απλά τα προσπερναμε χωρίς καν να αφιερωσουμε εστω και ένα τόσο δα βλέμμα..
    Όμως είναι αυτά τα "μικρά" πολλές φορές που δίνουν άλλη αξία στην ζωή μας!!


    Καλησπέρα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλό μεσημέρι, Alks!
      Λίγο το τρελό τρέξιμο, λίγο οι συνθήκες της καθημερινότητάς μας, λίγο το ότι επαναπαυόμαστε, λίγο τα πάθη μας... Μας κάνουν να χάνουμε την ομορφιά
      Καλό μήνα να'χουμε!

      Διαγραφή
  5. Ποση μαγεια και αληθεια μας βοηθα(ς) να δουμε !!!!!
    Αγαπη ειναι ο Θεος μου και είναι ότι πιο ομορφο εχω γνωρισει μεχρι τωρα.. μοναχα εμπιστοσυνη θα θελα να του χα παραπανω... που αργει να απαντησει επειδη δεν καταλαμβαινω τί θελει/θελω να πραξω..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ, ανώνυμε φίλε...
      Η εμπιστοσύνη είναι ζητούμενο -νομίζω- για όλους μας...

      Διαγραφή