Βία, άγχος, θλίψεις, στεναχώριες.
Παντού βλέπω, ακούω, νιώθω συνεχώς
κύματα να χτυπούν σφοδρά.
Τους άλλους.
Αλλά κι εμένα.
Πάει η καρδιά
να σπάσει.
Αλλά αντέχει.
Παίρνω μιαν ανάσα.
Κοιτάζω ψηλά.
Στο πρόσωπό μου,
-στο τέλος-
ζωγραφίζεται κι ανθίζει
ένα χαμόγελο ελπίδας.
Όλα, μου λες,
θα πάνε καλά!
Είσαι εσύ,
Χριστέ μου,
που είσαι δίπλα μου.
Σ'ευχαριστώ.
Photo credit:
Niko Laurila
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου