Συνομιλία με έναν γέροντα

- Πάτερ, δεν αξίζω την βοήθεια του Θεού... Δεν αγωνίζομαι...

- Παιδί μου, ο Θεός είναι διαρκώς παρών για όλους και σε όλους, απλά εμείς δεν Τον βλέπουμε,επειδή δεν προσπαθούμε... Έτσι, με τον αγώνα μας (με τη λίγη δηλαδή προσευχή που μπορούμε και κάνουμε) συντονίζουμε τον εαυτό μας με την Χάρη του Θεού. Έτσι, γίνεται και αισθητή σε εμάς η βοήθεια του Θεού και νιώθουμε πληρότητα και χαρά και σιγουριά και πολλά άλλα. Γι'αυτό, ο αγώνας μας είναι να συντονίζουμε το θέλημά μας με το θέλημα του Θεού που είναι οι εντολές Του, έτσι ώστε να ζούμε την αγάπη Του...

- Κάτι άλλο πρακτικό,γέροντα;
- Καλό είναι να μπει σε ένα μικρό πρόγραμμα στην προσευχή μας, πάντα με τη συμβουλή του πνευματικού μας.
- Τι κερδίζουμε με το πρόγραμμα;
- Σιγά-σιγά αλλά σταθερά, θ'αρχίσουμε να προσευχόμαστε όπως πιο πριν. Το πρόγραμμα δημιουργεί μια σταθερότητα και μια συνήθεια καλή,η οποία μάς γλιτώνει από κόπο. Όταν δηλαδή βαριόμαστε ή δεν προλαβαίνουμε, το πρόγραμμα πρέπει να τηρηθεί. Έτσι, δεν ξεφεύγουμε απ'τη σχέση μας με τον Θεό.Όλα αυτά βέβαια,παιδί μου, δεν είναι συμβουλές,αλλά ιδέες που μοιράζομαι μαζί σου και που και εγώ αγωνίζομαι να εφαρμόζω...