Σ'αυτή την παραβολή [σσ:του σπορέα] ο Χριστός συγκρίνει τη γη αυτού του κόσμου με τη γη της ψυχής μας. Ο Χριστός δεν κάνει κριτική. Δεν μαλώνει κανέναν. Δεν κάνει παρατηρήσεις. Απλώς περιγράφει. Γιατί περιγράφει; Για να μας πει ότι "εγώ, ως Θεός Παντοδύναμος, σας ξέρω. Ξέρω πώς δουλεύει η ψυχή σας. Ξέρω όλες τις ψυχές, ξέρω αυτούς που έχουν πόθο, αυτούς που βαριούνται, αυτούς που τεμπελιάζουν, αυτούς που πνίγονται, αυτούς που καρποφορούν με υπομονή. Σας ξέρω όλους. Και σας επισημαίνω τι βλέπω. Τι παρατηρώ. Τα υπόλοιπα είναι δικά σας".
Δηλαδή, ποια είναι δικά μας Κύριε; Τι πρέπει να κάνουμε εμείς; Τι μας μένει εμάς να κάνουμε; Και λέει ο Χριστός: "Σας μένει,νομίζω, να νιώσετε ένα δέος μπροστά στο γεγονός αυτό που λέγεται σωτηρία. Μπροστά στο γεγονός αυτό που λέγεται πνευματική καρποφορία. Σας τα λέω όλα αυτά με τις παραβολές μου για να έχετε μια εγρήγορση και μόνοι σας να καθίσετε να σκεφθείτε και να πει ο καθένας: "Εγώ πού ανήκω; Η δική μου ψυχή πώς είναι άραγε;" Δηλαδή να φτάσεις πρώτα σε μια συνείδηση της κατάστασής σου. Να δεις τον πραγματικό σου εαυτό. Εσύ πώς είσαι; Ο μέσα σου κόσμος... Θέλεις; Σου αρέσουν αυτά τα πνευματικά; Διψά η ψυχή σου;
(απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου [(από Αθέατα περάσματα http://www.atheataperasmata.com)]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου