Λέει ο π.Παϊσιος, ότι ήταν εκεί στο άγιον Όρος ένας γέροντας που είχε παλιά γνωρίσει. Ήταν πολύ σκληρός. Είχε μια θέση στο μοναστήρι, και είχε πολύ ύφος, πολύ ύφος, έτσι εξουσιαστικό. Είχε αρκετό εγωισμό ο άνθρωπος. Δεν τον κατηγορούσε (ο π.Παϊσιος), αλλά το έλεγε. Δεν τολμούσες να του πεις τίποτα. Και ούτε ποτέ παρακαλούσε. Όλο ζητούσε απαιτητικά. Θα κάνεις αυτό, θα γίνει εκείνο. Ύφος απαιτητικό και πολύ εγωιστικό. Και αυτός -λέει- έπαθε καρκίνο και τον διακονούσα και τον βοηθούσα. Να δείτε πώς έκανε ο καρκίνος την ψυχούλα του! Πώς τον ταπείνωσε ο Θεός αυτόν τον άνθρωπο. Πόσο με δίδασκε με αυτό που πέρασε! Και αυτός ο σκληρός, ο απότομος, ο απόλυτος, ο παράξενος, μου έλεγε: "Μου δίνεις λίγο νεράκι; διψάω. Και του έδινα λίγο νεράκι με το ποτήρι και μετά μου έλεγε: Σε ευχαριστώ πάρα πολύ, την ευχή μου να έχεις!". Άκου -λέει- πράγματα! Αυτός, να λέει ευχαριστώ! Μόνο ζητούσε. Ποτέ δεν ευχαριστούσε. Ποτέ δεν μιλούσε ευγενικά. Πώς τον έκανε έτσι η αρρώστιά του.
Φαίνεται κι αυτός είχε αυτό που είπα στην αρχή. Τι; Την καλή προαίρεση! Αδερφέ μου, δεν την είχε; Για να πάει στο άγιον Όρος να αφιερώσει τη ζωή του, όσο παράξενος κι αν ήτανε, κάτι καλό θα είχε μέσα του. Ε, σε αυτό το καλό πόνταρεο Θεός! Στηρίχτηκε, έκανε επένδυση ο Θεός σε αυτό το καλό, το λίγο. Και λέει: θα σου κάνω την ψυχή αφράτο χωραφάκι. Τα πεινό χωράφι. Να σπείρω μετά μέσα τις αρετές μου, την αγάπη, την ταπείνωση, την καλοσύνη, την ευγένεια της ψυχής, την ευγνωμοσύνη. Πώς θα γίνει αυτό; Με τα χτυπήματα. Με τα χτυπήματα, με το σκάψιμο, με το όργωμα, με τα δάκρυα, με τον πόνο. Αυτοί οι άνθρωποι μας βοηθούν. Διδάσκουν οι πονεμένοι. Διδάσκουν όλους εμάς ν μαλακώσουμε, να ταπεινωθούμε, να ξυπνήσουμε, να βγούμε απ'το λήθαργο που ζούμε και να καταλάβουμε τη ματαιότητα αυτής της ζωής. Και τη σοβαρότητα της σωτηρίας μας.
απόσπασμα απ'το βιβλίο του π.Ανδρέα Κονάνου ¨Δυνάμωσε την ψυχή σου", εκδ. Σωματείο Παναγία Γάλαξα η Θαλασσοκρατούσα
όπως έλεγε και κάποιος Άγιος "Σώσε με Κύριε με τρόπο που θέλω ή που δε θέλω"
ΑπάντησηΔιαγραφή