Disable_right_click


Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

Η δικτατορία των "πρέπει" ή αλλιώς: ζήσε με έρωτα! (Β' μέρος)


(συνέχεια της χτεσινής ανάρτησης) Μα θα μου πεις "αυτά τα πράγματα δε γίνονται". "Είναι ψιλά γράμματα, είναι για κάποιους μοναχούς ασκητές". "Εμείς εδώ στον κόσμο δυσκολευόμαστε πολύ. Δουλειά, υποχρεώσεις, οικογένεια, τρεξίματα, λογαριασμοί, άγχος, τρέλα.... Πού να βρούμε την όρεξη να προσευχηθούμε;". Μου'πε μάλιστα ένας γνωστός μου: "με το ζόρι, αφού βάλω τα παιδιά μου για ύπνο, λέω ένα Κύριε ελέησέ με και πριν προλάβω καν να το τελειώσω έχω αποκοιμηθεί απ'την κούραση". Και του'πα ένα θαυμαστό περιστατικό που μου΄πε ένας άγιος παππούλης στο άγιο Όρος (θα στην πω άλλη φορά αναλυτικά).

Και του'πα μετά ότι άμα θέλουμε να βρούμε χρόνο, μπορούμε! Πώς το'λεγε ο γέροντας Πορφύριος; "Η αγάπη είναι εφευρετική"! Μπορούμε να προσευχόμαστε όταν είμαστε στο δρόμο για τη δουλειά, στο ασανσέρ, όταν φτιάχνουμε καφέ. (Μάλιστα, ένας καλός φίλος μου έλεγε ότι προσεύχεται όταν είναι στο γυμναστήριο και κάνει διάδρομο)! Είναι λίγες απ'τις "χαμένες στιγμές" της ημέρας που μπορούμε να τις κάνουμε στιγμές μοναδικά δικές μας και να τις μετατρέψουμε σε νότες αιωνιότητας. Ο γέρ. Εφραίμ στο Σεράι έλεγε ότι ο ήχος αυτός (της ευχής) δεν χάνεται, αλλά μένει αιώνιος στο σύμπαν. 

Θυμάσαι και το περιστατικό που το συναντάμε σε πολλούς αγίους και σύγχρονους μεγάλους ασκητές; Προσεύχονταν για ώρες και απ'την κούραση έπεφταν για ύπνο. Και το πρωί που ξυπνούσαν συνέχιζαν την ευχή από εκεί που την είχαν σταματήσει. ("Κύριε Ιησού"..... Και το πρωί: "Χριστέ ελέησέ με"). Τόσο πολύ έντονο βίωμα τους είχε γίνει η προσευχή. Αυτό δείχνει το πόσο θεϊκά-ερωτικά ήταν φλογισμένες οι καρδιές τους. Ή το άλλο το αδιανόητο για μας τους ελαφροχριστιανούς: προσεύχονταν ακόμη και όταν κοιμόντουσαν. Και η ευχή σαν το ποτάμι έρεε. Οι κόμποι του κομποσκοινιού προχωρούσαν και κυλούσαν και γίνονταν φωτιά κι αέρας και ανέβαινε η προσευχή τους ταπεινά μέχρι το θρόνο του Θεού...

Νομίζεις ότι αυτά είναι πράγματα ανεφάρμοστα; Και όμως γίνονται! Δεν είναι ιστορίες κατασκευασμένες απ'τους παπάδες για να μας παίρνουν τα λεφτά και να μας κρατούν με το φόβο και το ζόρι στο "συνάφι" τους. Είναι πέρα για πέρα αληθινές. Μη ζητάς να στο αποδείξω! Είπαμε και πριν: αυτά τα πράγματα τα ζεις. Τα βιώνεις. Η πίστη μας είναι προσωπική σχέση με τον προσωπικό Θεό. "Είναι προσωπική υπόθεση της καρδιάς και όχι του μυαλού" που είπε κάποτε και μια καλή φίλη σε σχόλιό της εδώ στην αόρατη γωνιά.

Και γύρω μας υπάρχουν άνθρωποι που δε σου γεμίζουν το μάτι (αχ...πόσο έχουμε μάθει να ασχολιόμαστε, να κρίνουμε τους άλλους αντί να εστιάζουμε στα δικά μας παραπτώματα) κι όμως έχουν κάνει σπουδαίο αγώνα και έχουν συνάψει αληθινή σχέση με το Χριστό. Χωρίς τυμπανοκρουσίες. Μόνοι τους μόνω Θεώ... Πού να σου λέω ιστορίες να τρελαθείς!

Η προσευχή γίνεται, λοιπόν, βίωμα. Είναι, όμως, και χάρισμα απ'το Θεό. Υπήρχαν και υπάρχουν άγιοι άνθρωποι (δεν είναι εξωγήινοι! Σαν κι εμάς ήταν!) που προσεύχονταν ώρες ολόκληρες χωρίς σταματημό... Ξημέρωνε και ακόμη προσεύχονταν... Με δάκρυα πολλά. Άλλοι ζούσαν τη προσευχή τόσο έντονα που και χαλασμός κόσμου να γινόταν, εκείνοι δεν καταλάβαιναν τίποτα... Θείος έρωτας... Έρωτας...

Να σου πω κάτι; Μη ζοριστείς για το Χριστό. Μην κάνεις πράγματα για το Χριστό με το ζόρι. Ποτέ σου! Δεν το θέλει ο Χριστός αυτό. Θέλει την προαίρεσή σου. Αυτό ζητάει. Και το ζητάει ευγενικά χωρίς να σε πιέζει. Θέλει να του δείξουμε μόνοι μας ότι θέλουμε να τον γνωρίσουμε και να τον ζήσουμε. Μας το έδειξε με την (τρελή για όσους δεν πιστεύουν) θυσία του πάνω στο Σταυρό. Δεν έχει όρια η αγάπη φίλε/η... Ποτέ δε σταματά και πουθενά... 

Έτσι και με την προσευχή. Άμα κάνεις λίγη προσπάθεια και επιμείνεις, θα νιώσεις σε ανύποπτο χρόνο τη γλύκα της. Νομοτελειακά πράγματα... Σίγουρα πράγματα... Αλλά απόφυγε το εξής λάθος: το να θεωρήσεις την προσευχή ως συναλλαγή. Ως εμπόριο "σου δίνω-δώσε μου κι εσύ". Αυτό σημαίνει υστεροβουλία. Σημαίνει νοθεία και ψευτιά και εγωισμός και πονηριά. Και εκεί δεν ανθεί η προσευχή. Δεν αναπαύεται ο Χριστός στις καρδιές που σκέφτονται με πονηριά και ιδιοτέλεια.

Αυτό ως παρένθεση. Ως παρέκταση.

Το συμπέρασμα είναι: απόφυγε τα "πρέπει" στη προσευχή! Απόφυγε τα "πρέπει" στη ζωή σου γενικότερα! Μάθε να ζεις καθαρά, γνήσια. Και μετά θα δεις που όλη σου η ζωή θα γίνει φωτεινή, στραμμένη στον μόνο αληθινό επαναστάτη: το Χριστό. Θα δεις μετά ότι η προσευχή θα πηγάζει από μέσα σου μόνη της! Σαν το δροσερό νερό βουνίσιας πηγής. Και θα δροσίζεται η ψυχή σου! Και θα νιώθεις το Χριστό μέσα σου! Και όλα τα προβλήματα και οι φασαρίες και οι δυσκολίες και η αμαρτία θα ξεθωριάζουν μέσα σου! Θα'χεις άλλου ουρανού ελπίδα! Και δε θα φοβάσαι τίποτα. Γιατί θα'χεις ζήσει. Θα΄χεις νιώσει...

Συγγνώμη που σε κούρασα και σήμερα τόσο πολύ... 

21 σχόλια:

  1. Καλημέρα Σεβάχ!
    Υπέροχη και η σημερινή συνέχεια.
    Θα κρατήσω μέσα μου αυτό:
    ο ήχος αυτός της ευχής δεν χάνεται, αλλά μένει αιώνιος στο σύμπαν.
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι! Είναι φοβερό αν το καλοσκεφτούμε!

      Καλό ξημέρωμα, Αριστέα μου :)

      Διαγραφή
  2. Υπέροχη κι η συνέχεια!Θα το χαρακτήριζα ανατρεπτικό όλο το κείμενο.Μας προτρέπει να κάνουμε τη δική μας εσωτερική επανάσταση.Να σπάσουμε τα δεσμά που όλοι λίγο-πολύ έχουμε.Όταν έχουμε μάθει να ζούμε με τα "πρέπει" και τα "μη" θα πρόσθετα δεν είμαστε αληθινοί... δεν είμαστε καν ο εαυτός μας.Ζούμε στην υποκρισία και το ψέμα.
    Να ΄σαι πάντα καλά Σεβάχ και καλή συνέχεια!
    Χαρούμενη καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σήμερα, Σοφία μου, άκουσα μια πολύ καλή ομιλία με θέμα που ταιριάζει μ'αυτά που γράφεις. Το θέμα της ομιλίας ήταν: "οριακές καταστάσεις"!

      Μακάρι να προσπαθούμε συνεχώς να γινόμαστε καλύτεροι!!
      Η ζωή είναι μια πορεία γεμάτη περιπέτεια.

      Καλό ξημέρωμα :)

      Διαγραφή
  3. Καλημέρα Σεβάχ!
    Υπέροχη και η σημερινή ανάρτηση, έχω να σου πω πως δεν με κούρασε καθόλου, αντιθέτως μου άρεσε πολύ...ειδικά το σημείο " προσεύχονταν ακόμη και όταν κοιμόντουσαν". Μακάρι να μας αξιώσει ο Θεός να φτάσουμε κάποια στιγμή σε αυτό το σημείο...!
    Να έχεις μια όμορφη μέρα... :)
    Υ.Γ. Θα περιμένω και την ιστορία απ' τον παππούλη στο Άγιον Όρος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα καλή μου φίλη!
      Μακάρι να λέμε έστω και λίγο την ευχή. Αλλά να είναι με την καρδιά μας!! Ούτως ή άλλως ο ληστής σώθηκε μόνο από ένα "ήμαρτον"! Αλλά ήταν απ'την καρδιά του. Μέσα του γινόταν σεισμός τρομερός. Εμείς που έχουμε τόσες ευκαιρίες ας τις εκμεταλλευόμαστε!

      καλό ξημέρωμα, καλή μου :)

      Διαγραφή
    2. υγ: Έχω μαζέψει και έχω γράψει κάποια θαύματα και ιστορίες απ'το Άγιο Όρος. Θα'θελα κάποια στιγμή (είναι μακρινό όνειρο βέβαια ακόμα) να τα εκδώσω σε βιβλίο. Είναι όνειρο, αλλά είναι ωραίο να'χεις όνειρα :))

      Διαγραφή
    3. Καλημέρα!
      Τα όνειρα είναι για να πραγματοποιούνται....εύχομαι να καταφέρεις να το εδόσεις....!

      Διαγραφή
  4. Η προσευχή είναι το οξυγόνο της ψυχής μας , χωρίς αυτήν είμαστε ζωντανοί - νεκροί …είτε το αντιλαμβανόμαστε , είτε όχι , αυτή μας ενώνει και μας κάνει κοινωνούς της χάριτος του Θεού ,κατά την δωρεάν του σε κάθε ψυχή . καλημέρα Σεβάχ και σε όλους . Ιωάννα _Μαρία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Ιωάννα-Μαρία!
      Μου θύμισες το 'μνημονευτέον Θεού μάλλον ή αναπνευστέον'!

      Καλή δύναμη, καλό ξημέρωμα :)

      Διαγραφή
  5. μπορώ να πω ότι η χθεσινη και η σημερινη αναρτηση σ ήταν πραγματικά πολύ ωφέλιμη και προσωπικά μ' άγγιξε, να' σαι καλα γιώργο και καλή δύναμη στην καθημερινότητα σ!
    σοφία
    κ εγω περιμένω τις παραπάνω ιστορίες που ανέφερες! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Σοφία μου!
      Είναι πολλές οι ιστορίες! Άλλες τις έχω γραμμένες (αλλά όχι τελειοποιημένες) και άλλες είναι ακόμη στο σημειωματάριό μου. Πρέπει κάποτε να βρω χρόνο να τις δακτυλογραφήσω!

      καλό ξημέρωμα, καλή δύναμη :)

      Διαγραφή
  6. Κάθε φορά που διαβάζω ανάρτησή σου, αισθάνομαι πως φεύγω πιο "δυνατή".

    Καλό βράδυ Σεβάχ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλησπέρα Μαρία μου!
      Εύχομαι με όλη μου την καρδιά να είσαι πάντα γεμάτη ελπίδα και χαρά!

      καλό ξημέρωμα :)

      Διαγραφή
  7. Μια αναδρομική καλημέρα Σεβάχ αν και καθυστερημένα.
    Πολύ όμορφη ανάρτηση για την προσευχή και για τον χρόνο που πρέπει και θα μπορούσαμε να αφιερώσουμε.
    Ο χρόνος βρίσκεται αρκεί να το θέλουμε. Και εγώ ανοίκω στους χειρότερους γιατί δεν προσεύχομαι όσο θα ήθελα ενω θα μπορούσα να εφάρμοζα απλούς κανόνες που
    πολύ σωστά ανάφερες στο παραπάνω κείμενο.
    Οι λόγοι? Ακηδία!

    Θα συμφωνήσω με τους παραπάνω αναγνώστες ότι όλες οι αναρτήσεις σου κατά κάποιο τρόπο μας δίνουν ελπίδα και δύναμη.

    Μου αρέσουν πολύ οι ομιλίες του Αγιορείτη Αθ.αν. Σιμωνοπετρίτη και σε μιά αναφέρεται και στο θέμα του χρόνου για την προσευχή όταν κανείς ζεί στον κόσμο.

    Είναι 1 λεπτό στο παρακάτω βιντεάκι. Από το λεπτό 0:40 εώς 0:41. (1 λεπτό).

    Χαιρετίσματα στην Θεσσαλονίκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλό μεσημέρι, Ελένη μου!
      Σ'ευχαριστώ για το σχόλιό σου! Μπήκες ακριβώς στη σκέψη μου! Αυτό ακριβώς το απόσπασμα είχα στο μυαλό μου όταν έγραφα την ανάρτηση!!! (Επειδή όλη η ομιλία αξίζει πολύ, σκέφτομαι να την βάλω κάποιο Σάββατο ξεχωριστή ανάρτηση).

      Καλή δύναμη :)

      Διαγραφή
  8. http://www.youtube.com/watch?v=AMFLLsPh2mM

    Sorry, ξέχασα το video.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πολύ αξιόλογη η γωνιά σας. Σας ευχαριστώ για την τόσο ωραία ανάρτηση.
    Αν και σας έχω επισκεφθεί ξανά, ευκαιριακά, τώρα μόνο σας γνωρίζω. Έχανα τόσο καιρό που δεν έμπαινα.
    Ο Θεός να σας ευλογεί. Καλή κι ευλογημένη συνέχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ, αδερφέ, δε γνώριζα για το blog σου! Μόλις γράφτηκα! Θα τα λέμε.

      Καλή συνέχεια, καλή δύναμη :)

      Να εύχεσαι...

      Διαγραφή
  10. Καλημέρα! Να σε καλά για το μεράκι σου κατ' αρχάς! Βιωματικά η προσωπική μου επαφη με την προσευχή γίνεται απρογραμμάτιστα, στον περίπατο, στην αναμονή του αστικού, στην διαδρομή του αστικού, στην ανάπαυση, στο ηλιοβασίλεμα, στο ξημέρωμα, όπου κι όποτε ξεγλυστράει το μυαλλό από την πραγμαστικότητα. Πρόσφατα είχα δεί ένα όνειρο στο οποίο είχα επισκεφτεί ένα πανέμορφο μέρος. Ήταν τόσο όμορφο το μέρος εκείνο που έβαλλα τα κλάματα μέσα στο όνειρο κι έλεγα σ ευχαστιρώ Θεέ μου που με αξίωσες να δω αυτήν την ομορφιά.Την επόμενη μέρα ξύπνησα και ήταν τόσο ζωντανή η αίσθηση αυτής της ονειρίκής επικοινωνίας με τον Θεό που για μια βδομάδα μετά πετούσα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Ανδρομέδα μου!
      Έτσι απρογραμμάτιστα έρχεται η θεία Του χάρη στις ζωές μας. Απροειδοποίητα...
      Το θέμα είναι να έχουμε συνεχή πνευματικό αγώνα και να κάνουμε υπακοή στον πνευματικό μας.

      καλή δύναμη! πολύ χάρηκα :)

      Διαγραφή