Χτες διάβασα στο χαμομηλάκι αυτή την είδηση. Μετά το πρώτο σοκ στεναχωρήθηκα. Και προβληματίστηκα...
Νιώθω ένοχος! Πολύ ένοχος! Πέρα απ'τις ευθύνες τις πολιτικές (που θα σπεύσουν οι πιο πολλοί να απονείμουν -δε θέλω να υπεισέλθω σε τέτοια χωράφια μ'αυτή την ανάρτηση) έχω κι εγώ ευθύνη. Και μάλιστα πολύ μεγάλη. Ίσως όχι για τον συγκεκριμένο φτωχό μαθητή, μα για όσους συνανθρώπους μου συναντώ καθημερινά στο δρόμο.
Γιατί; Γιατί έχουμε γίνει τόσο σκληρόκαρδοι; Ο άγιος Ιωάννης ο Ελεήμονας δε κοιμόταν -λέει- αν ήξερε ότι κάπου στην πόλη του κάποιος άνθρωπος πεινούσε ή κρύωνε τη νύχτα. Πήγαινε και του προσέφερε βοήθεια.
Γιατί; Γιατί δε δραστηριοποιούμαι θετικά; Τι περιμένω; Γιατί κρύβομαι στη δική μου (προσωρινή) επάρκεια; Κάποτε θα'ρθει κι η δική μου η σειρά... Πόσο όμορφα τα 'λεγε ο Μπέρτολτ Μπρεχτ...
Ξεκίνα, Σεβάχ, να κάνεις έργα και σταμάτα τα λόγια. Με τις θεωρείες κανείς δε χορταίνει. Θυμάμαι κάποτε ένας άξιος δεσπότης που τώρα κάνει ιεραποστολή στην Αφρική είχε πει: "Ίσως στην άλλη ζωή ο Κύριος δε θα μας ρωτήσει πόσες νηστείες ή πόσες μετάνοιες κάναμε. Ίσως απλά μας ρωτήσει πόσες φορές δώσαμε λίγο νερό ή λίγο φαγητό στον διψασμένο ή στον πεινασμένο αδερφό μας. Ή πόσες φορές επισκεφτήκαμε τον άρρωστο ή τον φυλακισμένο...
Η πίστη μας είναι θετική πράξη. Είναι έργα και όχι μόνο λόγια. Γι'αυτό τώρα ντρέπομαι. Γι'αυτό και νιώθω ένοχος για το παιδάκι που λιποθύμησε. Κάνε το καλό, Σεβάχ, και μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου. Και μη ξεχνάς,Σεβάχ: μπορεί να 'κανες μια φορά το καλό μα αυτό δε σε απαλλάσσει. Η πίστη μας, άλλωστε, δεν είναι εμπορική συναλλαγή. Είναι ύψιστη έκφραση αγάπης.
Οταν πλημμυριζεις απο ομορφα και αναγκη
ΑπάντησηΔιαγραφήαγαπης-προσφορας δεν σε νοιαζει αν εχεις ή οχι
να θρεψεις το παιδι σου και το εσενα .
Προσωπικα το βιωνω.
Ωστοσω πηρα τηλεφωνο για εθελοντισμο
σε παιδια κι ας μην εχω τιποτα.
Ετσι κι αλλιως δια αμοιβης δεν μπορω
να απασχοληθω,θελω να πιστευω προς ωρας.
Μια αγκαλια σε χορταινει περισσοτερο.
Ας ενεργοποιηθουμε λοιπον.
Καλημερα απο καρδιας!
Την είχα διαβάσει αυτήν την είδηση καλέ μου Σεβάχ κι οι απαντήσεις του παιδιού ήταν σοκαριστικές!Αυτό που με κάνει να εξοργίζομαι είναι που κάνουμε πως δε γνωρίζουμε που οδηγούμαστε!Γιατί πρέπει να ΄σαι τυφλός ή ηλίθιος να πιστεύεις πως θα σε σώσουν αυτοί που ευθύνονται για τις λιποθυμίες κι ακόμα χειρότερα για τις αυτοκτονίες!Ε, αυτό μετά δεν ειν΄ ένα είδος υποκρισίας..!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι όσο αυτά με τις νηστείες δεν τα πολυπιστεύω, γιατί πιο μεγάλη σημασία έχει το τι βγάζει το στόμα μας, παρά το τι βάζει!
Να ΄σαι πάντα καλά και να περάσεις μια ευλογημένη καθαρή εβδομάδα!Καλή δύναμη να ΄χεις!:-)
Ύψιστη έκφραση αγάπης... Τι ωραία ακούγεται... Πόσο δύσκολα την κάνουμε πράξη... Καλή Σαρακοστή :-)
ΑπάντησηΔιαγραφή