Ναι.
Και όμως είμαι ακόμα εδώ.
Ακούς;
Δεν τα παρατάω.
Μπορεί να λυγίζω για λίγο,
μπορεί να με δεις να κλαίω...
Μα η καρδιά μου είναι λιοντάρι.
Προσεύχομαι και ξανασηκώνομαι.
Κοίτα με.
Δες, τα δάκρυα γίνηκαν φωτιά.
Δες, ο πόνος μου, αετού ματιά.
Όσο αναπνέω, θα παλεύω.
Ποτέ μου δε παραδίνομαι.
Ακούς;
Ποτέ.
αφιερωμένο με όλη μου την καρδιά σε όσες ψυχές πονούν. Ας γίνουμε όλοι μια βροντερή φωνή προσευχής. Αδέρφια, ο πόνος μάς ενώνει. Ποτέ, μα ποτέ, μη κουραστείτε να ελπίζετε. Ποτέ.
Και όμως είμαι ακόμα εδώ.
Ακούς;
Δεν τα παρατάω.
Μπορεί να λυγίζω για λίγο,
μπορεί να με δεις να κλαίω...
Μα η καρδιά μου είναι λιοντάρι.
Προσεύχομαι και ξανασηκώνομαι.
Κοίτα με.
Δες, τα δάκρυα γίνηκαν φωτιά.
Δες, ο πόνος μου, αετού ματιά.
Όσο αναπνέω, θα παλεύω.
Ποτέ μου δε παραδίνομαι.
Ακούς;
Ποτέ.
αφιερωμένο με όλη μου την καρδιά σε όσες ψυχές πονούν. Ας γίνουμε όλοι μια βροντερή φωνή προσευχής. Αδέρφια, ο πόνος μάς ενώνει. Ποτέ, μα ποτέ, μη κουραστείτε να ελπίζετε. Ποτέ.
ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε έσωσες το πρωί με αυτό το ποίημα... είχα φτάσει στον πάτο... Ευχαριστώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣοφά τα λόγια σου....
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγκινητική η ανάρτηση σου..
ΑπάντησηΔιαγραφή