Είναι ωραίο να πηγαίνεις στο πάρκο μόνος σου και να κοιτάζεις τα δέντρα,
αλλά πόσο πιο συναρπαστικό είναι να έχεις μαζί σου κάποιον που να σου λέει:
«Κοίτα αυτά τα κόκκινα», ενώ εσύ κοιτάζεις τα μπλε κι έτσι να μη χάνεις ούτε τα μπλε ούτε τα κόκκινα!
Μη χάνεις αυτό το αίσθημα της συντροφιάς, γιατί είναι δικό σου και μπορείς να το νιώσεις!
Λέο Μπουσκάλια
υγ: Ευχαριστώ πολύ τον καλό φίλο Αντώνη που το επιμελήθηκε και το έστειλε! KAΛΟ ΜΗΝΑ!!
AΝ ΘΕΣ ΚΑΙ ΕΧΕΙΣ ΛΙΓΟ ΧΡΟΝΟ,ΕΛΑ ΚΑΙ ΨΗΦΙΣΕ ΣΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΟ BLOG ΜΑΣ!!!!http://theacity.blogspot.gr/2013/05/the-city-awards-2013.html
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΝ ΨΗΦΙΣΕΙΣ ΑΦΗΣΕ ΣΧΟΛΙΟ ΕΚΕΙ http://theacity.blogspot.gr/2013/05/the-city-awards-2013.html ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΟΥΜΕ ΑΝ ΘΕΣ ΤΟ BLOG S ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟ ΓΙΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΦΙΛΙΚΟ BLOG.ΓΡΑΨΤΩ ΣΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΠΟΥ ΘΑ ΑΦΗΣΕΙΣ....ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΣΟΥ!!!!!
Καλησπέρα Andrik.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφο το κείμενο του Μπουσκάλια! Δυστυχώς δεν είναι πάντα εύκολο να έχουμε πάντα κάποιον δίπλα μας και να μοιραζόμαστε εικόνες και στιγμές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε πάρα πολλά επαγγελματικά ταξίδια ανα την Ευρώπη ήμουν μόνη και επειδή ένιωθα μεγάλη την ανάγκη να μοιραστώ όσα έβλεπα, έπιανα κουβέντα με τους περαστικούς τουρίστες και πολλές φορές με περισσότερους από έναν....
Οπότε εκτός από τα μπλέ και τα κόκκινα έβλεπα συχνά και τα πράσινα και τα μώβ...
Καλό βράδυ!