Το πρελούδιο της χαράς της ατέλειωτης

Τι κοιτάζεις; Πες μου.

Όλ'αυτά που επιθυμείς

που βλέπεις

που ορέγεσαι

κάποτε θα γίνουν στάχτη

που θα χαθεί

στο σούρουπο της νύχτας.



Είσαι φτιαγμένος για τα ουράνια

κι όμως σκορπίζεσαι

παλεύεις

για τα ψεύτικα χθόνια.

Για το τίποτα.



Είσαι κάτι ανώτερο

απ'της βουλιμίας σου

το ατέλειωτο βάσανο.

Καμωμένος είσαι σοφά

απ'το άπειρο 

γαλάζιο τ'ουρανού.

Κι από αγάπη .



Νιώσε το.

Αγκάλιασέ το.

Και θα πετάς.

Ευτυχισμένος.

Αιώνια.