Συννεφιές

Πόσες και πόσες φορές πέφτουμε στα ίδια λάθη, πάθη, αδυναμίες; 

Είμαστε πλάσματα που μπορούμε να πετάξουμε ως τον ουρανό ή να κατακρημνιστούμε στα μαύρα σκοτάδια. Γεμάτοι αντιθέσεις είμαστε.

Και πολλές φορές η ψυχή μας συννεφιάζει. Χάνει αυτή την ηρεμία, τη σταθερότητα που είχε. Κι εκεί που είχαμε καταφέρει να βρούμε έναν ρυθμό, ξαφνικά ο ορίζοντας κρύβεται. Δε ξέρουμε πού να στραφούμε. Κι αρχίζουμε να τα χάνουμε.

Τότε είναι που θ'αρχίσει να φαίνεται η αλήθεια του μέσα μας κόσμου. Γιατί στα δύσκολα οι μάσκες πέφτουν και αποκαλύπτονται πτυχές μας που μέχρι τώρα ήταν κρυμμένες βαθιά... Τότε είναι που πρέπει να κάνουμε τιτάνια προσπάθεια να φτάσουμε ψηλά, στην επιφάνεια. Να μην πνιγούμε. 

Με τη βοήθεια του ουράνιου κόσμου το αδύνατο γίνεται εφικτό. Η ανάσταση τρόπος ζωής. Και η ελπίδα όλο και θεριεύει και σε αντρειώνει. Και χαμογελάς. Πλέον είσαι ελεύθερος.