Μια χούφτα όνειρα

... Στην αρχή θα δυσκολευτείς πολύ...

Μα δε θα τα παρατήσεις... 

Τα όνειρα που είχες σε κρατούν ζωντανό...

Θα βουτήξεις σε πέλαγα βαθιά....  

Σε ωκεανούς απέραντους...

Θα σταθείς στο πιο ψηλό κατάρτι του καραβιού σου. 

Αρκετά ωριμότερος....

....

Θα δοκιμάσεις να δαμάσεις τους ταξιδευτές ανέμους...

Τα μπράτσα σου θα σφίξουν τα σκοινιά.

Μα σαν σε πάρουν τα χρόνια 

κι η αρμύρα ζωγραφίσει τα γκρίζα σου μαλλιά,

τότε μόνο θα καταλάβεις,

θα το νιώσεις

πως οι άνεμοι είναι φίλοι σου. 

Είναι δρόμοι.

Είναι μονοπάτια.

Για κάτι το πρωτόγνωρο. 

Για κάτι που ούτε καν το είχες ονειρευτεί...

Έστω κι αν πόνεσες. Πολύ...

.....

Τώρα φτάνεις στο λιμάνι...

Αποβιβάζεσαι ανακουφισμένος. 

Με γδαρμένες βαλίτσες 

και μάτια νοτισμένα από στιγμές αληθινές.

.....

Σκύβεις και γεμίζεις τη χουφτα σου χώμα. Γη.

Δακρύζεις μυστικά.

Και τότε μονάχα αντιλαμβάνεσαι 

πως η αλμύρα των δακρύων σου

έχει κάτι απ'την αλμυρή, 

αόρατη δύναμη της θάλασσας.

Είσαι και συ μονάκριβο κομμάτι 

αυτής της ίδιας της ζωής.

.....

Κοιτάς ψηλά.

Όλ'η ζωή ένας παράδεισος.

Μια καρδιά.

Μια χούφτα όνειρα.

υγ: Καλό ξημέρωμα, αδέρφια. Να αντέχετε. Να χαμογελάτε.