Disable_right_click


Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2014

να ξεχάσεις τη χώρα της λήθης..

Κατάφερα να ανοίξω τα μάτια μου μετά από καιρό...
Φτάνει ένα σημείο που καταλαβαίνεις ότι δεν πάει άλλο, 
ότι πρέπει να γυρίσεις,
να ξεχάσεις τη χώρα της λήθης...

 λίγες φράσεις ενός πολύ καλού μου φίλου
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες , , , ,

18 σχόλια:

  1. Mia Petra5 Δεκεμβρίου 2014 στις 12:47 π.μ.

    Αναρωτιέμαι αν είναι δύσκολο να ξεχαστεί η χώρα της λήθης... Καλό ξημέρωμα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κική Κωνσταντίνου5 Δεκεμβρίου 2014 στις 8:49 π.μ.

    καλημερα φιλε μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Νικόλας Τσάρας5 Δεκεμβρίου 2014 στις 9:35 π.μ.

    καλημέρα όλη μέρα υπό σκέψη .... με έβαλες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Άννα-Μαρία5 Δεκεμβρίου 2014 στις 2:22 μ.μ.

    Τελικά ποιό είναι το ζητούμενο,να ξεχνάς ή να ξεχνάς πως ξέχασες;Και πρέπει όντως να ξεχνάμε;
    Μπερδεύτηκα λίγο!Είναι καλό κάποιες φορές να ξεχνάς,μα και κάποιες άλλες που προσπαθείς να ξεχάσεις ίσως είναι λάθος κι έτσι αποφασίζεις να γυρίσεις στη μνήμη!Νομίζω πως εξαρτάται από την κάθε περίπτωση!

    Καλό μας αγώνα! :) :)


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σεβάχ ο Θαλασσινός5 Δεκεμβρίου 2014 στις 7:03 μ.μ.

      Γεια σου, Άννα-Μαρία μου!
      Βάζεις τη συζήτηση σε ακόμη νέα μονοπάτια ;)

      Διαγραφή
  5. ΑΧΤΙΔΑ5 Δεκεμβρίου 2014 στις 9:25 μ.μ.

    Υπάρχουν πράγματα που δεν ξεχνιούνται φίλε όσο και να θες..και ίσως δεν θα έπρεπε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σεβάχ ο Θαλασσινός6 Δεκεμβρίου 2014 στις 1:04 π.μ.

      Ναι, αχτίδα μου... Ίσως... Ίσως να'ναι έτσι...
      Μετά από μια εξαντλητική μέρα (κ νύχτα) δουλειάς, καληνυχτώ :)

      Διαγραφή
  6. Roula the CAt5 Δεκεμβρίου 2014 στις 11:37 μ.μ.

    Μου θύμισες... «όταν ήμουν παιδί / είχα βρει έναν κήπο / για να κρύβομαι εκεί / απ' τη ζωή όταν λείπω»...
    ...Νομίζω ότι την πρώτη κιόλας στιγμή που συνειδητοποιεί κανείς πως δεν είναι πια παιδί... εγκαταλείπει τον κήπο του και τη χώρα της λήθης.

    Καλό Σαββατοκύριακο, Σεβάχ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σεβάχ ο Θαλασσινός6 Δεκεμβρίου 2014 στις 1:05 π.μ.

      Χμ, Ρούλα μου, πολύ σοφό...
      Καλό Σ/Κ να΄χεις!
      Πάω για ύπνο, είμαι πολύ κουρασμένος :)

      Διαγραφή
  7. Ariadni St.6 Δεκεμβρίου 2014 στις 6:57 μ.μ.

    Να γυρισεις και να ξυπνησεις!
    Καλό Σαββατοκύριακο
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Χριστίνα Πεταλωτή6 Δεκεμβρίου 2014 στις 7:36 μ.μ.

    Πόσο συχνά τυφλωνόμαστε άραγε, αλλά νομίζω πως κάθε φορά που ξυπνάμε βλέπουμε όλο και πιο καθρρά! Δόξα τω Θεώ!!!! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σεβάχ ο Θαλασσινός6 Δεκεμβρίου 2014 στις 10:16 μ.μ.

      Όλα γίνονται αν τον εμπιστευτούμε... Αν τον προσπαθήσουμε να τον γνωρίσουμε...
      Καλή Κυριακή, Χριστίνα μου!

      Διαγραφή
  9. Ωραιοζήλη!7 Δεκεμβρίου 2014 στις 12:25 μ.μ.

    Γιατί "πρέπει" να γυρίσεις....δεν είναι ωραία στην χώρα της λήθης;
    Δεν ξέρω αν θέλω να θυμάμαι...τις περισσότερες φορές πονάει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σεβάχ ο Θαλασσινός7 Δεκεμβρίου 2014 στις 7:28 μ.μ.

      Καλησπέρα, Ωραιοζήλη μου. Δε ξέρω αν έχει άμεση σχέση μ'αυτό που γράφεις, αλλά ίσως το βήματα μπροστά συνήθως κρύβουν το ρίσκο του αβέβαιου. Με την έννοια ότι το παρελθόν -όσο κι αν πονάει- μας προσέφερε ό,τι ήταν να προσφέρει. Από εδώ και πέρα χρειάζεται να κοιτάζουμε εμπρός.

      Διαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)