Το πι'όμορφο ταξίδι είναι σαν βγεις απ'τον εαυτό σου

  Μεσημέρι. Περίπου 15:45. Ήμουν στο νιπτήρα να πλύνω τα δόντια μου μετά απ'το μεσημεριανό όταν θυμήθηκα πως μια φίλη με είχε παρακαλέσει πριν πολύ καιρό να ετοιμάσω ένα κείμενο για τη διαφορετικότητα. Για τον "χριστιανικό ρατσισμό" και τα ηθικιστικά "πρέπει" που σαν ομίχλη τον περιτριγυρίζουν.

  Και καθώς στεκόμουν μπροστά στο νιπτήρα, βλέπω την οδοντόβουρτσα που μόλις είχα ανοίξει καθώς και την προηγούμενη που δε θα χρησιμοποιούσα άλλο. Και σκέφτηκα: "αυτές οι οδοντόβουρτσες μοιάζουν τόσο πολύ μεταξύ τους. Μα έχουν τόσες πολλές διαφορές". Ο οδοντίατρός μου με προέτρεψε την τελευταία φορά να σταματήσω να χρησιμοποιώ σκληρές οδοντόβουρτσες, διότι απ'τις πολλές εφαρμογές τα ούλα μου άρχιζαν να επηρεάζονται αρνητικά. "Να προτιμάς τις μαλακές ή τις μέτριες" μου είχε πει.

  Έτσι, λοιπόν, πήγα super market κι αγόρασα μια καινούρια οδοντόβουρτσα μαλακιά. Και στεκόμουν μπροστά στο νιπτήρα έχοντας μπροστά μου μια μαλακιά και μια σκληρή οδοντόβουρτσα. Αν συνέχιζα να χρησιμοποιώ την σκληρή οδοντόβουρτσα, τα ούλα μου πολύ πιθανόν να αντιμετώπιζαν σοβαρά προβλήματα στο μέλλον. Αν, όμως, προτιμούσα την μαλακιά, τότε ο κίνδυνος θα απομακρυνόταν αισθητά.

  Δεν κάνουν όλες οι οδοντόβουρτσες για όλους τους ανθρώπους. Ακόμη και για τον ίδιο άνθρωπο, μπορεί σε κάποια φάση της ζωής του να αλλάξει το είδος της οδοντόβουρτσας που χρησιμοποιεί. 

  

  Νομίζω πως και στη ζωή το ίδιο ισχύει. Δεν υπάρχουν manuals που πρέπει μαζικά ν'ακολουθούμε. Ο καθένας είναι μια εντελώς διαφορετική ύπαρξη, με διαφορετικά βιώματα κι ερεθίσματα και σκέψεις και αγωνίες. Είμαστε ο καθένας μας προσωπικότητα μοναδική, ανεπανάληπτη. Δε γίνεται να ακολουθήσουμε ένα μονοδιάστατο τυπικό, ένα "σύνταγμα κανόνων" το οποίο έχει τυφλή εφαρμογή. Η καρδιά; Πού πάει η καρδιά; Θα την παραβλέψουμε;

  Δες πώς ο Χριστός προσέγγιζε εντελώς διαφορετικά και μοναδικά την κάθε ύπαρξη που συναντούσε. Πώς μίλησε στην Σαμαρείτιδα, πώς στον Ληστή, πώς στον Τελώνη. Δες την μοναδικότητα και την αυθεντικότητα του λόγου του καθώς είχε σκύψει πάνω απ'τον παραλυτικό ή τον τυφλό. Πώς μιλούσε στον Ιάειρο, μπροστά στο νεκρό (και μετά αναστημένο) σώμα της κόρης του. Πώς συμπεριφερόταν διαφορετικά ακόμη και στους 12 μαθητές του. 

  Γιατί, λοιπόν, να θεωρούμε πως "πρέπει να είσαι καλός Χριστιανός αν κάνεις αυτό κι αυτό κι αυτό..."; Γιατί "πρέπει"; Δε μας σώζει η βολικότητα της εφαρμογής κάποιων κανόνων. Η καρδιά αναπαύεται μέσα απ'την αυθεντικότητα. Και η αυθεντικότητα ακολουθεί εντελώς διαφορετικό μονοπάτι απ'τη δουλικότητα και τον αυταρχισμό μιας άλογης υπακοής.

  Πώς το έλεγε κι ο γλυκύτατος άγιος Πορφύριος; "Να μην κάνετε πράγματα για τον Χριστό με το ζόρι". Η καρδιά θα ταξιδέψει αν αγαπήσει την περιπέτεια. Πώς μπορεί να ονειρεύεται ταξίδια αν ποτέ της δεν τα είδε ή τα γεύτηκε; Πώς μπορεί να ζητάει ουρανό αν ποτέ δεν έμαθε να τον ψάχνει; Μήπως το νόημα είναι αλλού;

  Και να θυμάσαι: καρδιά που βίωσε την Αγάπη δεν γίνεται να την ξεχάσει. Το πι'όμορφο ταξίδι είναι σαν βγεις απ'τον εαυτό σου.

υγ: Ξέρω, σε κούρασα σήμερα... Συγγνώμη.