Αναδύθηκε δάσος ζοφερό
απ' το πνεύμα μας
κι εκάλυψε τον ορίζοντα.
Μόνο ατραποί τρυπώνουν
και χάνονται μέσα στο φόβο.
Μέλλον δεν φαίνεται.
Τρέχουν, χορεύουν ανύποπτα
για ό,τι γίνεται πάνω τους
τα παιδια, ενώ γέρνοντας γύρω
και κάτω απ' τα πόδια τους, (ως
ν' ακούν τη βοή και να βλέπουν
το σύννεφο) σαν ένα απέραντο
υπαίθριο εκκλησίασμα
τα λουλούδια προσεύχονται.
Ν.Βρεττάκος
υγ: Καλό φθινόπωρο να'χουμε, αδέρφια!!!
Καλησπέρα φίλε μου, όμορφοι στίχοι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα, αχτίδα μου!!
ΔιαγραφήΝα'σαι πάντα γερή :)
υπεροχο!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλομηερα και καλο μηνα φιλε μου
Καλημέρα, Κική μου!
ΔιαγραφήΚαλό Σεπτέμβρη να΄χουμε! Γεμάτο όμορφες περιπέτειες, εκπλήξεις!
Ενδιαφέρον το Ποίημα.Καλό Μήνα Καλό Φθινόπωρο...
ΑπάντησηΔιαγραφή