Δυο σκέψεις σύντομες :)

Τώρα που πέρασαν οι χτεσινές στιγμές της Ανάστασης, θα'θελα να σου πω δυο σκέψεις μου.

Η πρώτη έχει σχέση με τον ίδιο το θάνατο και τη ζωή. Αδερφέ/ή, να θυμάσαι πάντα πως η αναφορά σου αξίζει να'ναι πάντα εκεί στο κενοτάφιο του Χριστού. Εκεί που η υλική φύση πρωτογεύτηκε την ανέκφραστη δυναμική της θεϊκής και υπέρλογης παντοδυναμίας. Εκεί που η αίσθηση του θανάτου κατατροπώθηκε απ'την αλήθεια της Ζωής! 

Όταν, καλέ/ή μου φίλε/η, βλέπεις τη χαρά σου να πλήττεται ή τη θλίψη να σε τυλίγει, να πηγαίνεις με την καρδιά σου εκεί: στον τάφο του Χριστού! Και να βλέπεις πως ΟΛΑ είναι ΕΦΙΚΤΑ για Εκείνον που μας χάρισε την πιο μεγάλη χαρά, την πιο απίστευτη απ'όλες τις στιγμές, το απέραντο μέγεθος της αγκαλιάς.

Η δεύτερη σκέψη μου αφορά τη σχέση μας μαζί Του. Χτες αναστήθηκε. Πήγαμε στην εκκλησία, ψάλλαμε το Χριστός Ανέστη. Και μετά; Είμαστε μαζί Του; Τον θέλουμε στη ζωή μας; Αξία, φίλε/η μου, έχει η αληθινή συνεχόμενη σχέση μαζί Του. Με τα μυστήριά Του. Πόσο όμορφα νιώθει η ψυχή όταν λευτερώνεται απ'τα πάθη της μέσα απ'την Εξομολόγηση; Πόσο ελπίδα και φως και αγάπη και ζωή γεμίζει όλη η ύπαρξή μας όταν τον Κοινωνούμε στο άγιο Ποτήρι Του;

Χριστός ανέστη! Και μεις μαζί Του, φίλοι αγαπημένοι! Για πάντα ευτυχισμένοι μαζί Του!