Γιατί; Γιατί να κρίνω τον διπλανό μου;

Πόσες, μα πόσες φορές δεν πέφτουμε σε κατάκριση... Κρίση, δηλαδή, αρνητική κατά του άλλου. "Κατά"... Πόσο αντίθετη είναι αυτή η λογική σε σχέση με την πρακτική της αγάπης του Χριστού μας... Πόσο διαφορετική! Ο Χριστός συνεχώς το έδειχνε αυτό: με την πόρνη, με την Σαμαρείτιδα και τόσες άλλες περιπτώσεις. Η κίνησή Του δεν είχε επιθετικότητα, αλλά ευωδίαζε απ'την αγάπη και την ανοιχτωσιά της αγκαλιάς Του. 

Τρέμω και μόνο στην ιδέα του πόσες φορές βιάζομαι να κρίνω και να καταδικάσω με συνοπτικές διαδικασίες κάθε άνθρωπο που ίσως έχει άλλη άποψη από μένα. Φοβάμαι την ώρα της κρίσης της δικής μου απ'τον μεγάλο Κριτή... "Ποία ώρα τότε και ημέρα φοβερά", όπως λέει και το τροπάριο της Μ.Εβδομάδας.

Αφήνω τον απόστολο Παύλο να μας το περιγράψει με τον θεόδοτο λόγο του. Σας παραθέτω το απόσπασμα απ'την προς Ρωμαίους επιστολή του, κεφ.14 στίχοι 1 ως 12.

  1 Υπάρχουν όμως και μερικοί Χριστιανοί αδύνατοι στην πίστη. Να λοιπόν ποια πρέπει να είναι και προς αυτούς η συμπεριφορά σας: Να δέχεστε με καλοσύνη εκείνον που είναι αδύνατος στην πίστη και εξαρτά τη σωτηρία του και από τη διάκριση των φαγητών και των ημερών, χωρίς να συζητάτε και να επικρίνετε τις ιδέες του.

   2 Άλλος βέβαια πιστεύει ότι δεν απαγορεύεται να φάει όλα τα φαγητά. Ενώ ο αδύνατος στην πίστη τρώει λαχανικά και αποφεύγει τα άλλα φαγητά από το φόβο μήπως μολυνθεί απ’ αυτά.

   3 Εκείνος που λόγω της ισχυρότερης πίστης του τρώει απ’ όλα τα φαγητά, ας μην περιφρονεί ως στενοκέφαλο εκείνον που δεν τρώει απ’ όλα. Κι αυτός που δεν τρώει απ’ όλα, ας μην κατακρίνει εκείνον που τρώει. Διότι κι αυτόν που τρώει απ’ όλα ο Θεός τον προσέλαβε στην Εκκλησία του.

    4 Ποιος είσαι εσύ που κατακρίνεις ξένο δούλο; Αυτός δεν έχει εσένα Κύριο, αλλά τον Θεό. Σε σχέση με τον Κύριό του στέκεται ή πέφτει πνευματικά. Μάθε λοιπόν ότι ενώ εσύ τον κατακρίνεις, αυτός θα σταθεί στερεός στην πίστη. Διότι ο Θεός έχει τη δύναμη να τον ανορθώσει και να τον στερεώσει.

   5 Άλλος διακρίνει τη μια μέρα ως αγιότερη από την άλλη. Κι άλλος θεωρεί κάθε μέρα αγία. Για το θέμα αυτό ας κάνει ο καθένας ό,τι του λέει η δική του συνείδηση.

    6 Εκείνος που θεωρεί την ημέρα αυτή ως αγιότερη, τη θεωρεί για να τιμήσει τον Κύριο. Κι εκείνος που δεν προτιμά την ημέρα αυτή από την άλλη, αλλά τιμά το ίδιο όλες, το κάνει για να τιμήσει τον Κύριο. Εκείνος που τρώει αδιάκριτα απ’ όλα τα φαγητά, για να τιμήσει τον Κύριο τα τρώει˙ διότι όταν τρώει απ’ αυτά, ευχαριστεί τον Θεό ως χορηγό της τροφής. Κι εκείνος που δεν τρώει απ’ όλα τα φαγητά, για να τιμήσει τον Κύριο δεν τρώει, και ευχαριστεί παρόμοια τον Θεό.

    7 Και οι δύο για τη δόξα του Θεού κάνουν εκείνο που κάνουν. Διότι κανείς από μας που πιστεύουμε δεν ζει για τον εαυτό του και κανείς δεν πεθαίνει για τον εαυτό του.

    8 Διότι κι αν ζούμε, ζούμε για να υπηρετούμε τον Κύριο˙ κι αν πεθαίνουμε, πεθαίνουμε με υποταγή στο θέλημα και στην εξουσία του Κυρίου. Κι αν λοιπόν ζούμε κι αν πεθαίνουμε, είμαστε κτήμα του Κυρίου.

     9 Είμαστε όλοι, ζωντανοί και πεθαμένοι, κτήμα του Κυρίου, επειδή γι’ αυτό το σκοπό ο Χριστός και πέθανε και αναστήθηκε και έλαβε πάλι ως άνθρωπος τη ζωή, για να γίνει Κύριος και των νεκρών και των ζωντανών.

   10 Κι αφού ανήκουμε όλοι στο Χριστό, εσύ που δεν τρως απ’ όλα τα φαγητά γιατί κατακρίνεις τον αδελφό σου; Ή κι εσύ που έχεις τελειότερη γνώση στο θέμα των φαγητών, γιατί περιφρονείς τον αδελφό σου; Κανείς δεν έχει δικαίωμα να κατακρίνει ή να περιφρονεί. Διότι όλοι θα παραστούμε στο βήμα του Χριστού, κι αυτός μόνο έχει δικαίωμα να μας κρίνει.

  11 Διότι είναι γραμμένο στην Αγία Γραφή: Ζω εγώ, λέει ο Κύριος, και θα πραγματοποιήσω αυτό που παραγγέλλω˙ ότι δηλαδή μπροστά μου κάθε άνθρωπος θα λυγίσει τα γόνατά του δουλικά και λατρευτικά, και κάθε γλώσσα θα δοξολογήσει τον Θεό.

    12 Το συμπέρασμα λοιπόν που βγαίνει απ’  όλα αυτά είναι ότι καθένας από εμάς για τον εαυτό του θα δώσει λόγο στο Θεό, και γι’ αυτό τον εαυτό του πρέπει να προσέχει κι όχι τον άλλο.