Αγαπημένε φίλε, αγαπημένη φίλη,
θα'θελα και πάλι να σου μιλήσω (όχι με λόγια δικά μου) για την λύπη, για την απώλεια της ελπίδας και πώς αυτά σχετίζονται μεταξύ τους. Θ'αφήσω και πάλι τον λόγο τον γραπτό του π.Ηλία Κουτραφούρη να μας μιλήσει και να μας κατηχήσει.
Λέει ο παππούλης: "Και στο πνεύμα της λύπης όταν ενεργεί, αν κοιτάξεις προσεκτικά, θα διακρίνεις την ίδια ενέργεια «της ταραχώδους ηδονής», πράγμα θα έλεγε κανείς θαυμαστό και παράδοξο... Τι είδους ηδονή μπορεί να υπάρχει στη λύπη; Κι όμως θα εκπλαγείς... Προκειται για την ηδονή μιας αυτοαπασχόλησης αυτοκαταστροφικής, μιας κεκρυμμένης αλαζονείας, και μιας καλά αυτοδικαιούμενης ραθυμίας. Συνισταμένη των πιο πάνω η επίμονη άρνηση της ελπίδας. Τεκμήριο επήρειας δαιμονικής. Βάλε το μυαλό σου να δουλέψει εν προσευχή, ξαναδιάβασε τα πιο πάνω στοχαστικά και θα με θυμηθείς..."
Καλή δύναμη! Πολλές ευχές για μια ημέρα γεμάτη ελπίδα Χριστού! Καλημέρες πολλές!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου