Σχέση σημαίνει

Πριν 3 μέρες γεννήθηκε ο Χριστός μας. Ίσως πήγα εκκλησία. Ίσως κοινώνησα. Ίσως προσευχήθηκα σε μια προσπάθεια (μέρες που είναι) να νιώσω τη θεϊκή αγάπη στην ψυχή μου. Στην ψυχή μου που ταλανίζεται καθημερινά από τα καθημερινά και τα μάταια (άραγε, Σεβάχ, πόσα από όλα αυτά που καθημερινά σου τραβούν το ενδιαφέρον, θα σε συνοδεύσουν στην άλλη την αληθινή ζωή;). 

Σκοπός των Χριστουγέννων δεν είναι η απλή εξιστόρηση της γέννησης του Θεανθρώπου. Ίσως, υπάρχουν βαθύτερα νοήματα για έναν χριστιανό του 2019. Ίσως, σχέση να σημαίνει καθημερινό ενδιαφέρον, καθημερινή προσπάθεια βίωσης της αγνής αγάπης. Ίσως, σχέση να σημαίνει πλάτυνση της καρδιάς ώστε να μπορεί να αγκαλιάζει αντί να κατακρίνει.

Ίσως, αυτά τα Χριστούγεννα, Σεβάχ, να προσπαθούσες να σχετιστείς αληθινότερα με τον Χριστό. Να συνέχιζες να τον επισκέπτεσαι στη Βηθλεέμ της ψυχής σου. Να ξαναπήγαινες για επίσκεψη εκεί που Εκείνος θα βρίσκεται. Στο σπίτι του. Στην εκκλησία σου. Δώσε αγάπη, χαμόγελο, καλή καρδιά. Προσευχήσου. Μυστικά κυρίως, χωρίς να σε αντιλαμβάνονται οι γύρω σου. Έλα, μπορείς. 

Σχέση σημαίνει χαρά Θεού!

Χριστούγεννα με Χριστό!

Σ'έναν κόσμο ισοπεδωτικό
όπου το Christmas γίνεται Xmas
και όπου οι φάτνες απανταχού γης γίνονται χριστουγεννιάτικες μπάλες,

η αόρατη γωνιά εύχεται να ζούμε Χριστούγεννα με Χριστό!

Χριστούγεννα με την αληθινή αιτία της ατέρμονης χαράς!

Χρόνια πολλά σε όλο τον κόσμο!

Χριστέ μου, σε περιμένουμε.

Κοντεύει η γέννηση του Χριστού μας. Κόντρα στο ρεύμα της εποχής μας, όπου το 'Christmas' έγινε 'Xmas' και οι φάτνες γίνονται μπάλες ή άλλα άχρωμα στολίδια, εμείς ας καθαρίσουμε τις καρδιές μας. 

Ας προετοιμαστούμε με νηστεία, με προσευχή, με εξομολόγηση. Ας χρησιμοποιήσουμε αυτή την πανέμορφη εποχή του χρόνου, αυτές τις άγιες ημέρες για να Τον υποδεχτούμε μοιράζοντας αγάπη άδολη στους διπλανούς μας.

Χριστέ μου, σε περιμένουμε.

υγ: Στη φωτογραφία εικονίζεται ο καθεδρικός (ρωσικός) ορθόδοξος ναός του αγίου Νικολάου στο Ελσίνκι της Φινλανδίας.

Πώς κυλάει η ζωή

Πώς κυλάει η ζωή. Κάποιες φορές τρέχει -τρέχεις και συ μαζί της. 

Μα άλλες φορές λες και παγώνει ο χρόνος -μετέωρος μένεις, ενεός.

Μετά από αρκετές μέρες έντονης επαγγελματικής εργασίας, απλά σταμάτησε προσωρινά για λίγο ο χρόνος για μένα. Κοιτάζω το ημερολόγιο. 14/12. Ω, Θεέ μου. Πώς πέρασε ο χρόνος.... Πότε μπήκε ο Δεκέμβρης, πότε φτάσαμε σχεδόν στη μέση του...

Θεέ μου, πόσα έγιναν ως τώρα και δεν τα ένιωσα (ή τουλάχιστον δεν τα άγγιξα). Τόσοι σπουδαίοι άγιοι γιόρτασαν (Νικόλαος, Σπυρίδων, Λουκία, κλπ). Ένας ακόμη πέρασε στη χορεία τους (ο γέροντας Εφραίμ της Αριζόνα). Πόσοι πόλεμοι συνέχισαν να γίνονται. Πόσες απειλές (βλ. Ερντογάν). 

Θεέ μου, περισσότερο από ποτέ ζητώ να γεννηθείς για μένα σε λίγες μέρες. Να γεννηθείς για όλους μας. 

Φοβάμαι. Φοβάμαι μήπως γεννηθείς και δεν σ'αντιληφθώ. Φοβάμαι μήπως μείνω και γω σαν τους καθωσπρέπει κατοίκους της Ναζαρέτ: εγκλωβισμένος στους τοίχους του εγωισμού και των παθών μου. 

Αστέρι μου λαμπερό, φώτισε τα σκοτάδια της ψυχής μου. Δεν αντέχεται η ζωή χωρίς τη γλύκα του Θεού μας. Μου είναι αδύνατον να ανασάνω δίχως Εσένα, Κύριε. 

Παρόλο που σε ξεχνώ, κάτι μέσα μου Σε αναζητά. Αυτή τη μικρή φλόγα μου, ζέστανέ την, Κύριε. Τόνωσέ μου την αγάπη, σβήσε μου τα πάθη, κατάφλεξε τις αμαρτίες μου. Δέξου την μετάνοιά μου. 

Είναι τόσο όμορφη η ζωή κοντά Σου, Χριστέ μου!