Ο χειμώνας έρχεται

Ο χειμώνας έρχεται. Τουλάχιστον ημερολογιακά. Αφού ώρες-ώρες το νιώθω πολλές φορές καθώς περπατώ (κωδικός 6, σωστά;;) στο κέντρο ή στην άνω πόλη. Το αισθάνομαι κυρίως στα αυτιά μου που δεν πολυσυμπαθούν τις χαμηλές θερμοκρασίες σε αντίθεση με όλο το υπόλοιπο σώμα μου που χαίρεται όταν φεύγουν ανεπιστρεπτί οι ζεστές, θερμές μέρες του καλοκαιριού και του νεαρού φθινοπώρου.

Ο χειμώνας έρχεται. Και μας βρίσκει... Αλήθεια, πώς σε βρίσκει ο χειμώνας αυτός; Θα'θελα να μπορώ να μάθω το πώς αισθάνεσαι. Πώς νιώθεις αυτή την οριακά τρελή περίοδο που βιώνουμε. Εμένα, πάντως, με βρίσκει μια στις καλές μου και μια στις στενάχωρες στιγμές μου. 

Ο χειμώνας έρχεται και θέλω να στολίσω το σπίτι μου. Μα και την ψυχή μου. Και μου φαίνονται τόσο ποθητά και τόσο δύσκολα. Και τα δύο. Δεν ξέρω τον τρόπο φέτος. Μα τα επιθυμώ. Όπως επιθυμώ τόσο πολύ το να χιονίσει. Μα στην πόλη που με βρίσκει αυτός ο χειμώνας έχει να χιονίσει πολύ πολύ καιρό. 

Ο χειμώνας έρχεται, πλησιάζει και θέλω οι αποθήκες της καρδιάς μου να έχουν αρκετά καυσόξυλα. Θέλω να χτυπά χαρούμενη, ζεστή. Από αγάπη. Από προσευχή. Ναι, θέλω πολύ να αποζητά η καρδιά μου την προσευχή. Να ρέει στις φλέβες μου, να τη νιώθω να μου ζωογονεί την ύπαρξη. Μα κι αυτό είναι θέμα αγώνα.

Οκ, αγαπητέ χειμώνα. 

Έλα.

Το αποφάσισα.

Θα συνεχίσω να αγωνίζομαι όσο μπορώ.

Πρωινή προσευχή

αγιασθήτω τω όνομά σου

ελθέτω η Βασιλεία σου

γενηθήτω τω θέλημα σου

Στην καραντίνα αυτή νούμερο δύο που διανύουμε, νιώθω όλο και πιο έντονα πως κάποια πράγματα παραμένουν πράγματα. Νιώθω πως όλα προχωρούν και κινούνται και αλλάζουν, όμως η ψυχή μου και η διάθεσή μου δεν στρέφονται πάντα σ'αυτά που πραγματικά αξίζουν την προσοχή μου.

Περνάμε δύσκολα όλοι. Δύσκολες στιγμές ειδικά για όσους είτε βρίσκονται με σοβαρά προβλήματα (σωματικής ή ψυχικής) υγείας είτε για τους συγγενείς τους. Θεέ μου, σε παρακαλώ, ενίσχυσέ τους. Είσαι Πατέρας. Πατέρας όλων μας. Στείλε λίγη από τη γλυκιά Σου γαλήνη στις ψυχές και τα σώματα αυτών των ανθρώπων που ζουν καθημερινά μέσα στον πόνο, την οδύνη και το άγχος. 

Αλλά και σε όλο Σου τον κόσμο. Μάθε μας πώς πρέπει να προσεγγίζουμε τον διπλανό μας. Πέταξε από τη ματιά μας τα σκοτάδια που εμείς επιλέξαμε. Δείξε μας ξανά τι όμορφα που είναι να ζούμε υπακούοντας τα γεμάτα γαλήνη λόγια Σου. 

Στοργικέ μας Πατέρα, δεν θέλουμε άλλο να ζούμε μακριά σου. 

Κι αυτό το πρωινό, μείνε μαζί μας, Κύριε.

Από καρδιάς δυο λόγια για τον κορωνοϊό

Αδέρφια,

ο κορωνοϊός είναι κι αυτός μια δοκιμασία. Έχω ακούσει (κι εσείς σίγουρα) χίλια δύο για αυτόν τον ιό. 

Θεωρώντας το πολύπλευρο αυτό ζήτημα υπό πνευματική σκοπιά, τολμώ να σας πω τα εξής:

κάθε δοκιμασία μπορεί να φέρει και θετικά. 

Ας σηκώσουμε τα μανίκια μας κι ας ριχτούμε στην πνευματική εργασία: προσευχή, κομποσχοίνι, έργα αγαθά. Κυρίως, όμως, ας προσπαθήσουμε να μετέχουμε ακόμη πιο συχνά στα μυστήρια της Εκκλησίας μας. Κυρίως, στην ειλικρινή εξομολόγηση και στη μετοχή στη Θεία Κοινωνία.

Κάθε μέρα είναι ξεχωριστή. Κάθε στιγμή επίσης. Ας τις αντιμετωπίζουμε ως ευκαιρίες ουσιαστικότερης επικοινωνίας με τους συνανθρώπους μας και με τον Θεό. 

Καλή δύναμη, υπομονή και ελπίδα σε όλους,

Σεβάχ