Σου αξίζει η χαρά

Σώσον με, σώσον με, η τον Σωτήρα τέξασα. 

Ίδε την θλίψιν μου Αγνή, 

ην η πληθύς των αμετρήτων μου κακών, 

εμποιεί καθ'ημέραν, τη αθλία μου ψυχή, 

εξ απογνώσεως.

Καλημέρα.

Να θυμάσαι πως για τον Θεό είσαι ξεχωριστός, ξεχωριστή. Ο καθένας μας είναι. Σου αξίζει η χαρά. Σου αξίζει να ζεις. Γι'αυτό έπλασε τον Παράδεισο ο Θεός μας. Και ξέρεις ποιο είναι το τέλειο; Ότι μπορούμε από τώρα, από αυτή εδώ την σύντομη παρουσία μας στη γη, να ζούμε εν Παραδείσω. Μην περιμένεις άλλο. Αγκάλιασε τα μυστήριά Του για να ζεις κι εσύ. Σε περιμένει. Όλους μας περιμένει.
__________________________________________

υγ: Το πεντάστιχο στην αρχή είναι τροπάριο για την Παναγία από τον σημερινό Όρθρο.

Λόγια ζωής από τον απόστολο της αγάπης, τον άγιο Ιωάννη.

 Διαβάζοντας την Καινή Διαθήκη χτες, έπεσα σε μια παράγραφο που, νομίζω, συμπυκνώνει όλη την ουσία της πνευματικής (και όχι μόνο!) ζωής! Μια συμβουλή που μπορεί να είναι σωστική. Χωρίς περιττά λόγια, την παραθέτω. Είναι από την Α' επιστολή Ιωάννου κεφ.3, στίχοι 11-18:

Πραγματικά, η παραγγελία πυο ακούσατε εξαρχής είναι αυτή: Να αγαπάμε ο ένας τον άλλο. Δεν πρέπει να γίνουμε σαν τον Κάιν.Αυτός ήταν γέννημα του διαβόλου και έσφαξε τον αδερφό του. Και γιατί τον έσφαξε; Γιατί τα δικά του έργα ήταν πονηρά, ενώ του αδερφού του ήταν δίκαια. Γι'αυτό, δεν πρέπει, αδερφοί μου, να απορείτε που ο κόσμος σάς μισεί. Εμείς ξέρουμε πως από τον θάνατο έχουμε περάσει στη ζωή. Κι αυτό το ξέρουμε επειδή αγαπάμε τους αδερφούς μας. Αυτός που δεν αγαπάει τον αδερφό του παραμένει στον θάνατο. Όποιος μισεί τον αδερφό του είναι ανθρωποκτόνος και ξέρετε πως κανένας φονιάς δεν έχει συμμετοχή στην αιώνια ζωή. Να πώς μάθαμε τι είναι αγάπη: Εκείνος πρόσφερε τη ζωή Του για χάρη μας. Έτσι, οφείλουμε κι εμείς να προσφέρουμε τη ζωή μας για χάρη των αδερφών μας. Αλλά αν κάποιος που έχει τα πλούτη του κόσμου δει τον αδερφό του σε κατάσταση ανάγκης και δεν τον σπλαχνιστεί, πώς ο άνθρωπος αυτός να έχει μέσα του αγάπη για τον Θεό; Παιδιά μου, ας μην αγαπάμε με λόγια και ωραίες φράσεις, αλλά με έργα κι αγάπη αληθινή.

Όλα στοχεύουν στην Ανάσταση

Ο τοις Πάθεσι τοις σοις, πάσιν απάθειαν διδούς, τα πάθη της σαρκός μου, 

νεκρώσας τω Σταυρώ, τω θείω και καταξίωσον, ιδείν και την σεπτήν, 

Ανάστασίν σου Κύριε, ίνα λάβωμεν πλουσίως το μέγα έλεος*.

Όλα στοχεύουν σε Σένα, Κύριε. Στην Ανάστασή Σου. Πόσο θα'θελα η ψυχή μου να συμπαρασύρεται προς τα άνω, προς την ένωση με Σένα. Χωρίς Εσένα, Χριστέ μου, πώς να γαληνέψει η ύπαρξή μου; Πώς να γεμίζει χαρά η καρδιά μου; Πώς να καταπραΰνονται, πώς να κοιμίζονται τα πάθη και τα σκοτάδια μου;

Με Σένα, Χριστέ μου, Πατέρα δεν φοβάμαι πια. Θέλω να με βλέπεις που προσπαθώ (όσο λίγο κι αν είναι αυτό), θέλω να με στηρίζεις γιατί πέφτω εύκολα. Σαν παιδάκι που προσπαθεί να κάνει τα πρώτα του βηματάκια.

Σκέπασέ μου την αμαρτία, συγχώρα μου τα λάθη και αγκάλιασέ με, Κύριε. Ούτως ώστε να μπορέσω αυτές τις μέρες να αισθάνομαι την παρουσία Σου πιο ενεργή, πιο άμεση. Ούτως ώστε να αναστηθώ κι εγώ μαζί Σου την Κυριακή του Πάσχα. 

Φως. Αγώνας. Χαρά.

Ανάσταση.

* Το τρίστιχο στην αρχή είναι από τον σημερινό όρθρο της Καθαράς Παρασκευής.

Για μια...ανάσα :)

 Το της ψυχής ημών, εν τη νηστεία ιλαρόν, 

δεικνύντες μη στυγνάσωμεν, 

την των πεποθημένων ημερών εναλλαγήν, 

ως εκλάμπουσαν ημίν, της ευσεβείας τα κατορθώματα.

Στον απόηχο της χτεσινής ημέρας, ας συνεχίσω τον αγώνα μου. Κι αν χτες δεν ένιωσα ότι δεν αγωνίστηκα όσο επιθυμούσα, ας το πράξω σήμερα. Με ταπείνωση. Μυστικά. Αχ, ψυχή μου... Αν ήξερες πόσο πολύ χαίρεται ο καλός Θεός όταν αγωνιζόμαστε χωρίς να το κάνουμε...'βούκινο'! Αγάπα, προσπάθησε, νήστευσε, δώσε χαρά στην καθημερινότητά σου αφήνοντας τον Θεό να λάμψει στα σκοτάδια και τις δυσκολίες σου. 

Τι γλυκιά που μπορεί να γίνει η Σαρακοστή! Μια ολοκάθαρη ανάσα υπαρξιακή!

Νέα περίοδος! Ας γίνουμε ξανά καινούριοι άνθρωποι!

Φαιδρώς εισδεξώμεθα, της Νηστείας την είσοδον πιστοί.

Και μη σκυθρωπάσωμεν, αλλά νίψωμεν τα πρόσωπα ημών,

απαθείας τω ύδατι, ευλογούντες και υπερυψούντες, Χριστόν εις τους αιώνας

Στο΄χω πει πως μου αρέσουν πολύ τα νέα ξεκινήματα; 

Αλήθεια είναι. Σε κάθε περίσταση που μου δίνεται 'ξεκινάω' από την αρχή. Κι αυτό συμβαίνει μάλλον διότι είμαι αμελής και λίγο τεμπέλης.

Παρ'όλα αυτά, η καλή μας εκκλησία φροντίζει ακόμα και για τους τεμπέληδες σαν και του λόγου μου!

Νέα περίοδος τώρα! Αρχίζει η Μεγάλη Τεσσαρακοστή! Περίοδος αγώνα, ταπείνωσης, νηστείας, εγκράτειας, χαλιναγώγησης των κακών μας συνηθειών, τιθάσευσης του 'εγώ' και των παθών.

Σεβάχ, ιδού η νέα ευκαιρία που έψαχνες. Ιδού η αφορμή για να προσπαθήσεις και πάλι. Και δεν είσαι μόνος σου στον αγώνα. Ο Θεός, η Παναγιά μας, οι άγιοι, οι μάρτυρες, οι άνθρωποί μας στην άλλη ζωή, όλοι είναι στο πλευρό σου!

Τι τέλεια που τα έχει δημιουργήσει ο Θεός! Κάθε μέρα, κάθε στιγμή και μια νέα ευκαιρία να γεμίσει θεϊκό φως η ύπαρξή μας όλη!

Καλή αρχή, καλή Σαρακοστή, αδέρφια!

Ψυχοσάββατο σήμερα, Σεβάχ

Χώμα είμαστε και στο χώμα θα επιστρέψουμε. All we are is dust in the wind. Αυτό ισχύει για το σώμα μας. 

Η ψυχή μας, όμως, θα συνεχίσει στην άλλη ζωή.

Ψυχοσάββατο σήμερα και θυμόμαστε όλους όσους δεν είναι ζωντανοί αυτή τη στιγμή. Προσευχόμαστε γι'αυτούς που ίσως ποτέ δεν είχαν κάποιον να τους νοιάζεται. Για εκείνους που έχασαν τη ζωή τους με βίαιο τρόπο: πολέμους, θλίψεις, τραγωδίες. Προσευχόμαστε για όλους εκείνους που ξέραμε. Που μάθαμε. Που ζήσαμε. Που μεγαλώσαμε ίσως μαζί. Οι προσευχές μας είναι σαν γράμματα που αποστέλλονται μέχρι το θρόνο του Θεού.

Ψυχοσάββατο σήμερα, Σεβάχ.

Και αξίζει να μάθεις να σκέφτεσαι και πέρα από τον εαυτό σου. Το ίδιο δεν θα'θελες και συ; Να υπάρχει κάποιος μετά από χρόνια να μνημονεύει το όνομά σου όταν πλέον θα είσαι κεκοιμημένος; Τα μνημόσυνα είναι μεγάλη ξεκούραση και χαρά για τις ψυχούλες όσων πια δεν είναι κοντά μας και σωματικά.

Ψυχοσάββατο σήμερα, Σεβάχ.

Να θυμάσαι ότι στην άλλη ζωή, την αιώνια, θα ζεις αιώνια. Γι'αυτό, αγωνίσου. Προσπάθησε. Μετανόησε. Σκέψου τα λάθη σου, τα πάθη σου και ξεφορτώσου τα στο πετραχήλι της εξομολόγησης.

Μπορούμε να γίνουμε φωτεινοί. Ολοφώτεινοι. Αρκεί να μάθουμε να προσπαθούμε ν'ακολουθούμε το παράδειγμα του στοργικού Θεού Πατέρα μας.