Όλα στοχεύουν στην Ανάσταση

Ο τοις Πάθεσι τοις σοις, πάσιν απάθειαν διδούς, τα πάθη της σαρκός μου, 

νεκρώσας τω Σταυρώ, τω θείω και καταξίωσον, ιδείν και την σεπτήν, 

Ανάστασίν σου Κύριε, ίνα λάβωμεν πλουσίως το μέγα έλεος*.

Όλα στοχεύουν σε Σένα, Κύριε. Στην Ανάστασή Σου. Πόσο θα'θελα η ψυχή μου να συμπαρασύρεται προς τα άνω, προς την ένωση με Σένα. Χωρίς Εσένα, Χριστέ μου, πώς να γαληνέψει η ύπαρξή μου; Πώς να γεμίζει χαρά η καρδιά μου; Πώς να καταπραΰνονται, πώς να κοιμίζονται τα πάθη και τα σκοτάδια μου;

Με Σένα, Χριστέ μου, Πατέρα δεν φοβάμαι πια. Θέλω να με βλέπεις που προσπαθώ (όσο λίγο κι αν είναι αυτό), θέλω να με στηρίζεις γιατί πέφτω εύκολα. Σαν παιδάκι που προσπαθεί να κάνει τα πρώτα του βηματάκια.

Σκέπασέ μου την αμαρτία, συγχώρα μου τα λάθη και αγκάλιασέ με, Κύριε. Ούτως ώστε να μπορέσω αυτές τις μέρες να αισθάνομαι την παρουσία Σου πιο ενεργή, πιο άμεση. Ούτως ώστε να αναστηθώ κι εγώ μαζί Σου την Κυριακή του Πάσχα. 

Φως. Αγώνας. Χαρά.

Ανάσταση.

* Το τρίστιχο στην αρχή είναι από τον σημερινό όρθρο της Καθαράς Παρασκευής.