Να λες την ευχή, να σε συντροφεύει η ζεστασιά Του

Τι κρύο αυτές τις μέρες! Μ'αρέσει πολύ το κρύο. Κάποιες φορές βέβαια, όταν έχει και υγρασία πολλή, γίνεται ανυπόφορο. 

Σκεφτόμουν χθες βράδυ πως κάθε στιγμή, με κάθε μας ανάσα ζούμε. Και ζούμε σημαίνει αγωνιζόμαστε. Για μας τους χριστιανούς, η ζωή έχει νόημα όταν συνοδεύεται και από πνευματικό αγώνα. Διότι στοχεύουμε στην άλλη ζωή, την αιώνια. Χαιρόμαστε από τώρα, βιώνουμε από τώρα την ζεστασιά της αγάπης και της παρουσίας Του από τώρα.

Θυμάμαι σε όσα πνευματικά βιβλία έχω διαβάσει που απλοί, καθημερινοί χριστιανοί ρωτούσαν τους αγίους μας 'πώς μπορώ, μέσα στην καθημερινότητά μου, να ζητώ την αγάπη Του'. Ένα ερώτημα εφαρμοστέο και σε μας όλους που καθημερινά παρατηρούμε τον ελεύθερο χρόνο μας να μειώνεται συνεχώς. 

Οι άγιοι, λοιπόν, απαντούσαν: 'Να λες την ευχή! Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ μας. Ο πιο άμεσος και σύντομος και καρδιακός τρόπος να Τον ζητήσεις!'.

Αυτό θέλω να σ'αφήσω, καλέ/ή μου φίλε/η: Να λες την ευχή. Όσο μπορείς. Όποτε μπορείς. Όπου κι αν είσαι. Να σε συντροφεύει η ζεστασιά Του. Από τώρα κι από εδώ. Για πάντα.

Πολλές ζεστές καλημέρες, με αγάπη.