Διάβαζα στο εξαιρετικό βιβλίο "Περί Θεού λόγος αισθήσεως" του γέροντος Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου, σελ. 192-193 (εκδ.Ίνδικτος) :
" (...)Βέβαια, μερικές φορές μέσα μας μπερδεύουμε τα πράγματα και νομίζουμε ότι πνευματική ζωή είναι να είσαι καλός άνθρωπος, να μην κλέβεις, να μην σκοτώνεις, να μην πηγαίνεις σε τόπους κακούς και με κακούς φίλους, να πηγαίνεις την Κυριακή στην εκκλησία (...), να μελετάς χριστιανικά βιβλία.
Όχι, αυτό δεν είναι πνευματική ζωή. (...) Ο πνευματικός άνθρωπος (...) είναι ο αθλητής εκείνος που με μάτι λαμπερό και με στήθη φουσκωμένα έχει βάλει πλώρη και τρέχει για να ανέβει στον ουρανό. Δεν είναι ο καλός ο άνθρωπος. Ο πνευματικός άνθρωπος ξέρει ότι του χρειάζονται φτερά γερά. Και τα φτερά αυτά είναι τα φτερά του αγίου Πνεύματος.
Πρέπει λοιπόν ο πνευματικός άνθρωπος μέσα στη ζωή του να κάνει το παν για να ελκύσει, να κερδίσει το Πνεύμα του Θεού, διότι το Πνεύμα το Άγιο, ο ίδιος ο Θεός έχει τα χαρίσματα της πνευματικής ζωής(...). Και η 'διανομή', το μοίρασμα των 'βασιλικών χαρισμάτων' του αγίου Πνεύματος γίνεται μέσα στην εκκλησία με τα μυστήρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου