Ο καιρός αλλάζει. Οι καιροί αλλάζουν. Όπως και μεις άλλωστε.

Σιγά-σιγά μπαίνει το φθινόπωρο. 

Το νιώθω στο σεντόνι πολύ νωρίς το πρωί -αχάραγα- όταν το αναζητώ για να σκεπαστώ. Το νιώθω στα χρώματα που πια φοράει ο ουρανός.

Μα και οι καιροί αλλάζουν.

Βλέπω γύρω μου πώς καταστάσεις, γεγονότα, δράσεις και αντιδράσεις αρχίζουν να επηρεάζουν την πολιτική, την οικονομία, την κοινωνία, τον άνθρωπο.

Όπως και μεις άλλωστε.

Αλλάζουμε και δεν το καταλαβαίνουμε. Παρατηρώ στον εαυτό μου μικρές, ανεπαίσθητες (για μένα -για τους άλλους ίσως να φαίνονται πολύ εντονότερα) αλλαγές. Κακό δεν είναι αυτό βέβαια υποχρεωτικά. Αλλά αναρωτήσου, Σεβάχ, τι είναι αυτό που έχει την μεγαλύτερη αξία; Πώς μπορείς, ακόμα και μέσα από την αλλαγή-τις αλλαγες, να παραμένεις ακλόνητος και αμετακίνητος σ'αυτά που πρέπει;

Αδερφή/έ, κρατήσου από τον Χριστό. Δες τον Σταυρό Του. Την άπειρη αγάπη Του. Εκεί θα βρούμε όλα αυτά που χρειάζεται για να μένουμε με την καρδιά ανοιχτή και ζέουσα αγάπη. 

Αδερφή/έ, άφησε τους στεναγμούς σου στο πετραχήλι του πνευματικού. Κοινώνησε το Σώμα και το Αίμα Του. Και θα δεις πώς όλα μεταστοιχειώνονται! Πώς όλα γίνονται αγάπη! Πώς οι αλλαγές (μικρές ή μεγάλες) θα γίνονται ευκαιρίες να πλησιάζουμε τον Χριστό μας και τους γύρω μας!

Έλα τώρα να σε κεράσω και ένα cinnamon roll για να αναχωρήσεις από τη γωνιά μας με...γλύκα :)