Ανοίχτηκε ο Παράδεισος για χάρη μας!

 Ξέρω ότι περνάς δύσκολα πολλές φορές...

Μου είπες για τα βάσανα, τους σταυρούς που σηκώνεις εσύ, η οικογένειά σου, οι κοντινοί σου άνθρωποι. Ξέρεις κάτι; Όλοι έχουμε μικρότερους ή μεγαλύτερους σταυρούς που σηκώνουμε. Μα...τι λέω; Ο κάθε σταυρός είναι σταυρός. Είναι προσωπικός. Κι έτσι δεν είναι συγκρίσιμος ούτε μετρήσιμος.

Συν τοις άλλοις, είμαστε άνθρωποι με τα πάνω μας και τα κάτω μας. Με τις χαρές και τις λύπες μας. Με τις αρετές και τα πάθη μας. Με τους αγώνες και τις αμαρτίες μας.

Μέσα στις λιακάδες και στις τρικυμίες μας, ας μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε (όσο το επιθυμούμε) στο καράβι που λέγεται Εκκλησία. Και ο καπετάνιος μας είναι ο Θεός μας. Και μας αγαπάει πολύ περισσότερο απ'όσο μπορούμε να δούμε ή να καταλάβουμε ή να φανταστούμε.

Με την Σταύρωση και την Ανάστασή Του, μας χαρίστηκαν τα πάντα! 

Ανοίχτηκε για μας φως και χαρά κι ελπίδα ακόμη και πέραν του τάφου!

Ανοίχτηκε ο Παράδεισος για χάρη μας!  

Κι έχουμε τα μυστήρια (εξομολόγηση, Θ.Κοινωνία, Θ.Λειτουργία) της Εκκλησίας μας. 

Δεν είμαστε άοπλοι!

Γι'αυτό, κάνε κουράγιο, αδερφή/έ. 

Κρατήσου

:)