Δύσκολοι καιροί

 Ναι, έτσι νιώθω. Πως δύσκολοι καιροί είναι κοντά. Και πως θα’ναι πραγματικά πολύ δύσκολοι. Ειδικά, μέσα στη λαίλαπα της καθημερινότητας που σχεδόν χάνεται πριν καλά-καλά κάνει αισθητή την παρουσία της, θα είναι ιδιαίτερα δύσκολο να γίνουν αντιληπτοί.

Θα χρειαστεί να λάβουμε δύσκολες αποφάσεις. Ναι… Δύσκολες και ανυπολόγιστων διαστάσεων. Και θα μας φέρουν αντιμέτωπους/ες με τις πιο τρανές -δυσκολοπολέμιες- πλευρές της ύπαρξής μας. Θα είναι σαν το κρύο τύλιγμα του φιδιού ή την ασύλληπτα γρήγορη κίνηση του κεραυνού.

Αδερφή/έ, σίγουρα θα χρειαστεί να αναμετρηθούμε και να αγωνιστούμε. Δεν μιλώ προφητικά -άλλωστε δεν έχω χάρισμα. Αλλά οι ίδιοι οι καιροί με αναγκάζουν να νιώθω έτσι. Γι’αυτό και στο λέω.

Όπως και να’χει, η μόνη -το εννοώ, η μόνη- λύση είναι ο προσωπικός αγώνας και η προσωπική εγρήγορση. ‘Γρηγορείτε και προσεύχεστε ίνα μη εισέλθετε εις πειρασμόν’ όπως είχε πει και ο Κύριος. Μας έδωσε το σήμερα, το τώρα σαν δώρο ο Θεός: ας το εκμεταλλευτούμε. Μας έδωσε και την πυξίδα μέσω των λόγων Του: ας αγωνιζόμαστε. Με θέρμη ας προσευχόμαστε. Με προσοχή ας ζούμε. Με σύνεση ας περπατούμε. Με ελπίδα ας ανασαίνουμε! Με σιγουριά κοιτώντας το βλέμμα Του.

Το τέλος είναι η αρχή. Καθενός μας η στερνή πνοή σ’αυτή τη γη είναι η πρώτη ανάσα στην άλλη, την αιώνια. Οπότε, αν θέλουμε -έμπρακτα- από εδώ να είμαστε μαζί Του, θα κάνουμε ό,τι περνάει απ’το χέρι μας ώστε να μας βάλει κοντά Του εκεί, στην αιώνια πραγματικότητα. Δεν ξέρουμε πόσο θα ζήσουμε. Ούτε αν αυτοί οι δύσκολοι καιροί θα μας προλάβουν σ’αυτήν. 

Μετάνοια, αδερφή/έ. Καθημερινός αγώνας. Εξομολόγηση και Θεία Κοινωνία. Μετοχή στη Ζωή. Όλοι οι άγιοι είναι εδώ, κοντά μας! Ας ζούμε αγωνιστικά και η χαρά θα’ναι ζωγραφισμένη στα πρόσωπά μας όσες δυσκολίες κι αν μας χτυπήσουν την πόρτα!

Χαρείτε, αδέρφια! Ο Χριστός είναι η σωτηρία μας!