![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiV0L9XzHavPSQzYlGOggH7elPAm09YapZ7x-EC5x2IcIifs1Hi2MubKFdXh8T7axhKIpUyhMXIcwmq40IzjqnTMhR397aNQjrUrZLjjp_f1qGCYhJKI3-4cp2dQ7_1pyBrPoGSnWfxPHs/s320/1.jpg)
Είναι σαν να πάρεις ένα ψαράκι από τη θάλασσα και να το βάλεις κάπου ψηλά. Και από εκεί να δει: αυτοκίνητα, ανθρώπους, κτίρια, αεροπλάνα... Αν, όταν ξαναβάλεις πίσω στη θάλασσα καποιο άλλο ψάρι το ρωτήσει "Τι είδες;", εκείνο πολύ θα θέλει να πει, αλλά δεν θα ξέρει πώς να περιγράψει τα όσα είδε. Διότι είχε συνηθίσει όλη του τη ζωή να ζει με άλλα ψάρια: μπαρμπούνια, χταπόδια κλπ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου