Να αγαπάς.
Αυτό που είσαι. Γιατί ο Θεός σε έφτιαξε με αγάπη και από αγάπη.
Αυτούς που έχεις. Διότι ίσως αύριο να μην είναι κοντά σου.
Τον Θεό. Γιατί είναι ο Πατέρας μας και είναι η Αγάπη.
Τους γύρω σου. Γιατί είναι οι πλησίον σου.
Να αγαπάς δίχως όριο, δίχως μέτρο, δίχως προκαταλήψεις, δίχως εγωισμό ή πονηριά.
Να αγαπάς αγνά, άδολα, αληθινά.
Να αγαπάς, αδερφή/έ, για να αγαπάς.
Αυτό είναι το μέτρο, ο χάρτης, η πυξίδα. Ο Παράδεισος. Και βιώνεται από τώρα.
απ'το site του Ι.Ν.Αγ.Φωτεινής Υμηττού (εδώ)
του αγ.Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτη
Τα φερσίματα των παιδιών έχουν άμεση σχέση με την κατάσταση των γονέων. Όταν τα παιδιά πληγώνονται απ’ την κακή μεταξύ των γονέων τους συμπεριφορά, χάνουν δυνάμεις και διάθεση να προχωρήσουν στην πρόοδο. Κακοχτίζονται και το οικοδόμημα της ψυχής τους κινδυνεύει από στιγμή σε στιγμή να γκρεμισθεί.
-Είναι απ’ το σπίτι, απ’ τους γονείς σας. Κι όπως την «έβλεπα» τη μία, λέω:
-Εσύ απ’ την μητέρα σου τα έχεις κληρονομήσει αυτά.
-Κι όμως, λέει, οι γονείς μας είναι τόσο τέλειοι άνθρωποι. Είναι χριστιανοί, εξομολογούνται, μεταλαμβάνουν, που μπορεί να πει κανείς, ζήσαμε μέσα στη θρησκεία. Εκτός… αν φταίει η θρησκεία, απαντάει εκείνη. Τους λέω:
-Τίποτα δεν πιστεύω απ’ αυτά που μου λέτε. Εγώ ένα μόνο βλέπω, οι
γονείς σας δεν την ζουν τη χαρά του Χριστού. Πάνω σ’ αυτό η άλλη είπε:
-Άκουσε, Μαρία. Καλά λέει ο παππούλης. Έχει δίκιο. Οι γονείς μας πάνε στον πνευματικό, στην Εξομολόγηση, στη Θεία Μετάληψη, ναι. Αλλά είχαμε ποτέ ειρήνη στο σπίτι; Ο πατέρας συνεχώς γκρίνιαζε με τη μητέρα μας. Διαρκώς πότε ο ένας δεν έτρωγε, πότε ο άλλος δεν ήθελε να πάνε κάπου μαζί. Έχει δίκιο, λοιπόν, ο παππούλης.
Το παιδί θέλει κοντά του ανθρώπους θερμής προσευχής. Όχι ν’ αρκείται η μητέρα στο αισθητό χάδι για το παιδί της, αλλά να προσφέρει συγχρόνως και το χάδι της προσευχής. Το παιδί αισθάνεται στο βάθος της ψυχής του το πνευματικό χάδι, που μυστικά στέλνει η μητέρα του, και έλκεται προς αυτήν. Νιώθει ασφάλεια, σιγουριά, όταν η μητέρα με τη συνεχή, την επίμονη και θερμή προσευχή της αγκαλιάζει το παιδί της μυστικά και το ελευθερώνει απ’ ό,τι το σφίγγει.
Οι μητέρες ξέρουν να αγχώνονται, να συμβουλεύουν, να λένε πολλά, αλλά δεν έμαθαν να προσεύχονται. Οι πολλές συμβουλές και υποδείξεις κάνουν πολύ κακό. Όχι πολλά λόγια στα παιδιά. Τα λόγια χτυπάνε στ’ αυτιά, ενώ η προσευχή πηγαίνει στην καρδιά. Προσευχή χρειάζεται, με πίστη δίχως άγχος, αλλά και καλό παράδειγμα.
Όλα απ’ την προσευχή, τη σιωπή και την αγάπη γίνονται. Καταλάβατε τα αποτελέσματα της προσευχής;
Αγάπη εν προσευχή, εν Χριστώ αγάπη. Αυτή ωφελεί πραγματικά. Όσο θ’ αγαπάτε τα παιδιά με την ανθρώπινη αγάπη, που είναι συχνά παθολογική, τόσο θα μπερδεύονται, τόσο η συμπεριφορά τους θα είναι αρνητική. Όταν όμως η αγάπη σας θα είναι μεταξύ σας και προς τα παιδιά χριστιανική και αγία, τότε δεν θα έχετε κανένα πρόβλημα. Η αγιότητα των γονέων σώζει τα παιδιά. Για να γίνει αυτό πρέπει να επιδράσει η θεία χάρις στις ψυχές των γονέων. Κανείς δεν αγιάζεται μόνος του. Η ίδια η θεία χάρις μετά θα φωτίσει, θα θερμάνει και θα ζωογονήσει τις ψυχές των παιδιών. Να προσεύχεσαι και, όταν πρέπει, να μιλάς στα παιδιά με αγάπη. Πιο πολύ να κάνεις προσευχή και λίγα λόγια να τους λες.
Πολλή προσευχή και λίγα λόγια σε όλους. Να μη γινόμαστε ενοχλητικοί, αλλά να προσευχόμαστε μυστικά και μετά να μιλάμε κι ο Θεός θα μας βεβαιώνει μέσα μας αν η ομιλία μας είναι δεκτή στους άλλους. Αν δεν είναι πάλι, δεν θα μιλάμε. Θα προσευχόμαστε μυστικά μόνο. Διότι και με το να μιλάμε, γινόμαστε ενοχλητικοί και κάνουμε τους άλλους ν’ αντιδρούν και καμιά φορά ν’ αγανακτούν. Γι’ αυτό πιο καλά είναι να τα λέει κανείς μυστικά στην καρδιά των άλλων παρά στ’ αυτί τους, μέσω της μυστικής προσευχής.
Να προσεύχεσαι και μετά να μιλάς. Έτσι να κάνεις στα παιδιά σου. Άμα
διαρκώς τους δίδεις συμβουλές, θα γίνεις βαρετή κι όταν θα μεγαλώσουν,
θα αισθάνονται ένα είδος καταπιέσεως. Να προτιμάς, λοιπόν, την προσευχή.
Να τους μιλάς με την προσευχή. Να τα λες στον Θεό κι ο Θεός θα τα λέει
μέσα τους. Δηλαδή, δεν πρέπει να συμβουλεύεις τα παιδιά σου έτσι, με
φωνή που να την ακούνε τ’ αυτιά τους. Μπορείς να το κάνεις κι αυτό, αλλά
προπάντων πρέπει να μιλάς για τα παιδιά σου στον Θεό. Να λες: «Κύριε
Ιησού Χριστέ, φώτισε τα παιδάκια μου. Εγώ σ’ Εσένα τα αναθέτω. Εσύ μου
τα έδωσες, μα κι εγώ είμαι αδύναμη, δεν μπορώ να τα κατατοπίσω· γι’
αυτό, Σε παρακαλώ, φώτισέ τα». Κι ο Θεός θα τους μιλάει.
Του αγίου Ιακώβου του Τσαλίκη η γιορτή είναι σήμερα!
Του σύγχρονού μας αγίου. Που ανέπαυσε τόσες πονεμένες ψυχές. Που η αγιασμένη του ύπαρξη θεράπευε κάθε λογής κακό. Τώρα, απ'τον ουρανό μας βοηθά συνεχώς. Αρκεί να έχουμε την ύπαρξή μας καθαρή (μετάνοια-εξομολόγηση-Θ.Κοινωνία-αγώνας πνευματικός καθημερινός).
Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών!
Το βίντεο απ'τη ζωή του. Με βοήθησε πολύ. Πάρα πολύ.
Εύχομαι να βοηθήσει έστω κι έναν από εσάς!
Κάθε βράδυ είναι προάγγελος μιας μέρας νέας που έρχεται...
Κάθε βράδυ είναι ο επίλογος μιας μέρας που ολοκληρώνεται...
Κάθε βράδυ να θυμάσαι, καλή/έ μου αδελφή/έ, πως ο καλός Θεός επέτρεψε να φτάσουμε ως τη δύση του ηλίου. Ας Τον ευχαριστούμε. Άσχετα αν ήταν εύκολη ή δύσκολη, χαρούμενη ή λυπητερή η μέρα που πέρασε.
Αυτός ξέρει καλύτερα τι είναι το ωφελιμότερο για εμάς.
Ας Τον ευχαριστούμε, λοιπόν, ας τον δοξολογούμε κι ας τον παρακαλούμε.
Όχι μόνο για εμάς αλλά για όλο τον κόσμο...
Και ιδίως για όλους εκείνους/ες που πονούν πολύ...
Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ με τον αμαρτωλό...
Καλό βράδυ, αδέρφια μου αγαπημένα.
Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς
πηγή: εδώ
Άγιε Νεκτάριε,
εσύ που είσαι τόσο κοντά μας
εσύ που μας έδειξες έμπρακτα
τι είναι αγάπη
τι είναι υπομονή
τι είναι προσευχή
τι είναι σιωπή
τι είναι εγκαρτέρηση
και άλλες πολλές αρετές,
ενίσχυσε, φώτιζε και προστάτευσέ μας
από κάθε λογής κακό.
Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
Αφήνω, αδέρφια, και μια ομιλία του μακαριστού π.Ανανία Κουστένη για τον άγιο Νεκτάριο.
Αρχάγγελοι, Αρχάγγελοί μας,
εσείς που μείνατε σταθεροί
όταν το τάγμα του Εωσφόρου έπεφτε...
Εσείς που μας δείξατε πως ο Θεός είναι
η οδός, η αλήθεια, η Ζωή,
και η πραγματική Δύναμη
Εσείς που πάντα τρέχετε
και βοηθάτε άμεσα
όπου σας καλούν,
Ελάτε να βοηθήσετε και μας
τους γύρω μας
τον κόσμο μας.
Σκεπή κάνετε τα φτερά σας.
Ασπίδα από κάθε κακό.
Από κάθε πόλεμο, καταστροφή.
Από κάθε βέλος του πονηρού.
Τη μεσιτεία σας ζητούμε,
Αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ.
απ'το υπέροχο blogspot "Το χαμομηλάκι"
Λέει η γόμα στο μολύβι:
- Πώς είσαι φίλε μου;
Το μολύβι απαντά θυμωμένο:
- Δεν είμαι φίλος σου... Σε μισώ... λέει με θλίψη!
- Γιατί;
- Γιατί ότι εγώ γράφω εσύ το σβήνεις...
- Σβήνω μόνο λάθη, είμαι γόμα και αυτή είναι η δουλειά μου.
- Αυτό δεν είναι δουλειά...
- Η δουλειά μου είναι τόσο χρήσιμη όσο και η δική σου.
- Κάνεις λάθος γιατί αυτός που γράφει είναι καλύτερος από αυτόν που σβήνει...
- Το να σβήνεις το λάθος ισοδυναμεί με το να γράφεις το σωστό...
Το μολύβι μένει σιωπηλό για μια στιγμή, μετά λέει με μια κάποια θλίψη:
- Μα σε βλέπω να μειώνεσαι μέρα με τη μέρα...
Εκείνη απαντά:
- Γιατί θυσιάζω κάτι από τον εαυτό μου κάθε φορά που διαγράφω ένα λάθος. Αλλά και σένα σε βλέπω να μικραίνεις...
Το μολύβι λέει με θλιμμένη φωνή:
- Ναι, κι εγώ είμαι μικρότερος από ότι ήμουν...
Λέει η γόμα ενώ το παρηγορεί:
-Μπορούμε να ωφελήσουμε τους άλλους μόνο αν κάνουμε μια θυσία για αυτούς...
Λοιπόν η γόμα κοιτάζει το μολύβι με μεγάλη συμπάθεια και λέει:
Με μισείς ακόμα;....
Χαμογελάει το μολύβι και λέει:
Πώς μπορώ να σε μισώ όταν η θυσία, μας φέρνει κοντά...
Κάθε μέρα που ξυπνάς... η διάρκεια της ζωής σου μειώνεται κατά μια μέρα...
Αν δεν μπορείς να είσαι μολύβι για να γράψεις την ευτυχία κάποιου άλλου, τότε γίνε μια μαλακή γόμα για να σβήσεις τις λύπες τους και να σκορπίσεις αισιοδοξία στις ψυχές τους.
Τι θες; Σε πείραξε που δεν έχεις γάλα να βάλεις στον καφέ σου; Έχεις θυμώσει γιατί δεν είναι φρεσκοπλυμένη η ζακέτα σου για να φύγεις; Σε πείραξε που ο γείτονάς σου ή ο/η σύζυγός σου, ο συμμοναστής ή ο αδερφός/ή σου σε στραβοκοίταξε;
Ναι. Το φέρνεις βαρέως. Κι εγώ πιθανότατα. Είμαστε άνθρωποι. Το πρόβλημα που έχουμε είναι ΤΟ πρόβλημα. Το πιο σημαντικό για εμάς.
Ξεχνούμε όμως. Ξεχνούμε όμως πως η αγάπη είναι σταυρωμένη. Πως η αγάπη προϋποθέτει να κοιτάζουμε πέρα από τον εαυτό μας και το 'εγώ' μας.
Και τι βλέπω πέρα από το 'εγώ' μου;
Αυτές τις μέρες μόνο πόλεμο, πόνο, δάκρυα, σκοτάδι. Θάνατο. Πολύ θάνατο.
Γιατί, Χριστέ μου; Γιατί μας ανέχεσαι ακόμα; Πώς είναι δυνατόν; Δεν το αντέχω, όχι.
Όταν βγω λίγο από τον εαυτό μου και αντικρίσω το τι συμβαίνει, λυγίζω. Δεν αντέχω.
Γιατί τόση κακία πια; Γιατί τόσο μίσος; Γιατί; Γιατί;
Μόνο εσύ, Χριστέ μου, μένεις. Έλα να ειρηνεύσεις την κακία όλων μας. Έλα να γαληνέψεις τις ψυχές μας. Έλα να ημερέψεις το μίσος αυτών που κάνουν τέτοιο κακό. Έλα να απαλύνεις τις καρδιές όλων αυτών που χάνουν ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ τους δικούς τους ανθρώπους. Τα παιδιά τους.
Δεν το αξίζουμε. Μα ΕΛΑ. ΕΛΑ, Χριστέ μου, όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Μόνο δάκρυα, μόνο δάκρυα. Δάκρυα ορμητικά σαν χείμαρροι. Δάκρυα Ατέλειωτα. Γεμάτα απόγνωση.
Αυτές τις μέρες που έχει ξεσπάσει ακόμα ένας φρικτός πόλεμος πεισματικά αρνιόμουν να ακούσω ειδήσεις, να διαβάσω ρεπορτάζ ανταποκρίσεων... Μέχρι που τυχαία έπεσα στην φωτογραφία που συνοδεύει αυτή μου την έμπονη ανάρτηση. Ήξερα πόσο πολύ θα πονέσω. Ναι, το ήξερα από πριν. Αλλά ότι θα είχε τέτοιο αντίκτυπο στην ψυχή μου δεν μπορούσα ούτε να το φανταστώ ούτε να το υπολογίσω.
Και σκέφτομαι όλα τα παιδάκια που έχουν χαθεί από καταβολής κόσμου από φονικά όπλα. Από ανθρώπινα χέρια. Σκέφτομαι τους γονείς τους που είτε έζησαν (και ισοπεδώθηκε το 'είναι' τους) είτε έχασαν κι αυτοί τις ζωές τους. Σκέφτομαι κι όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους που χάθηκαν. Που πόνεσαν και πονούν. Που αναγκάστηκαν να φύγουν πρόσφυγες σε τόπους μακρινούς για να γλιτώσουν τη λαίλαπα της φωτιάς και του ατσαλιού.
Σκέφτομαι όλα αυτά και δε μπορώ παρά να κλάψω. Να κλάψω με δάκρυα έμπονης θλίψης.
Θεέ μου, όλα τα ήξερες όταν έγινες άνθρωπος για εμάς όλους. Όλα. Σταυρώθηκες για τις αμαρτίες μας.
Κάνε, Θεέ μου, να σταματήσει το κακό. Κάνε την αμαρτία να μειώνεται μέρα με τη μέρα. Κάνε το σκοτάδι φως. Κάνε τα δάκρυα ελπίδα και τη θλίψη χαρά.
Μόνη μας ελπίδα Εσύ έχεις μείνει πια...
Να. Κι εμείς ακόμη πιο πολύ θα αγωνιζόμαστε. Θα προσπαθούμε. Θα μετανοούμε.
Σε παρακαλούμε, Θεέ μας.
Τι όμορφη και τι διδακτική η χθεσινή παραβολή του σπορέα!
Ας αφήσουμε (πατήστε εδώ) τον π.Αθανάσιο, μητροπολίτη Λεμεσού, να μας κατηχήσει πάνω σ'αυτήν :)
Αδερφή/έ μου,
η ζωή έχει στιγμές όμορφες και στιγμές δύσκολες. Δε λέω κακές διότι 'κακό' είναι η απουσία του 'καλού'. Αν ζούμε τον Χριστό αληθινά, ακόμα και οι μη όμορφες στιγμές εμπεριέχουν την Παρουσία Του.
Γι'αυτό,
μη σταματάς να αγωνίζεσαι. Ο αγώνας είναι βασικό στοιχείο στη ζωή του Χριστιανού.
Μη σταματάς να ελπίζεις. Η ελπίδα είναι βασικό στοιχείο στον αγώνα του Χριστιανού.
Ο Χριστός μας, η Παναγιά μας, οι άγιοί μας, ο φύλακας άγγελός μας είναι πάντα μαζί μας.
Κουράγιο, λοιπόν! Να θυμάσαι: αγώνας και ελπίδα!
Με πολλή αγάπη,
Σεβάχ
Ένα από τα πιο σημαντικά αγαθά
που μπορούμε να προσφέρουμε στον διπλανό μας
είναι ο χρόνος μας.
Αυτή η φράση ανήκει σ'έναν ιδιαίτερα αγαπημένο και αγιασμένο ιερέα και την έχω χαραγμένη στη ψυχή μου. Γιατί είναι απ'τα πιο σημαντικά αγαθά; Διότι, αν γίνει με σωστές προϋποθέσεις (σεβασμό, ενεργητική ακρόαση, ενσυναίσθηση, κλπ), δείχνει αγάπη αγνή κι αληθινή! Κι αυτό μπορεί να αναπτερώσει και να βοηθήσει τον άλλον. Αλλά κι εσένα (που χαρίζεις τον χρόνο σου ως δώρο) σε βοηθά, διότι σε γεμίζει αρετές.
Σκέψου τώρα αυτός ο άλλος στον οποίον αφιερώνεις τον χρόνο σου να είναι ο Χριστός μας! Ή η Παναγιά μας! Ή ο φύλακας άγγελός σου ή ο προστάτης-άγιός σου! Τι όμορφο που θα είναι!
Γι'αυτό, αδερφή/έ, όταν προσεύχεσαι, να είσαι εκεί! Εκεί σε αυτόν που απευθύνεσαι. Να μην το κάνεις 'αγγάρεια' που έλεγε κι ο άγιος Πορφύριος. Να είσαι εκεί σώμα και ψυχή. Να μιλάς και να το εννοείς σαν να είσαι ενώπιος ενωπίω. Που, ούτως ή άλλως, είσαι!
Σου εύχομαι, να το προσπαθείς πάντα.
Καλή δύναμη!
Η πνευματική αγάπη, η τέλεια αγάπη αποκτάται, όταν νικήσουμε όλα τα πάθη μας,
είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος και διακρίνεται σε 4 κατηγορίες:
α) η αγάπη προς το Θεό και λέγεται Θεογνωσία
β) η αγάπη προς τον εαυτό μας και λέγεται αυτογνωσία
γ) η αγάπη προς τον πλησίον μας και λέγεται αδελφογνωσία και
δ) η αγάπη προς τον εχθρό μας και λέγεται αγαπογνωσία (η γνώση της αγάπης).
Για να αποκτήσουμε την αγάπη προς τον συνάνθρωπο, πρέπει:
α) να έχουμε σπλάχνα οικτιρμών και συγχωρητική διάθεσή απέναντί στον πλησίον και
β) να του λέμε πάντα την αλήθεια και όχι ψέματά.
Γέροντας +Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα
