Disable_right_click


Δευτέρα 27 Απριλίου 2020

Αυτομεμψία: το κλειδί της εσωτερικής πληρότητας;

Διάβαζα σήμερα στα 'Έργα ασκητικά' του αββά Δωροθέου για την αυτομεμψία. Που, σε πολύ απλή απόδοση, θα την συνάρμοζα εννοιολογικά με την αποδοχή της παραδοχής ότι 'εγώ φταίω πρώτα'. Δηλαδή, την δυναμική εκείνη προσπάθεια του εντοπισμού των δικών μου σφαλμάτων. Των δικών μου λαθών. Του δικού μου δοκαριού στο μάτι κι όχι την ακίδα στο μάτι του συνανθρώπου μου.

Και σκεφτόμουν: πόσο μεγάλη σχέση έχει αυτή η αυτομεμψία με το ορθόδοξο βίωμα! Πόσο μεγάλη σχέση με το 'ήμαρτον' του ληστή, της πόρνης, του τελώνη και τόσων άλλων ανθρώπων! Που παραδοχή της φθαρτότητάς τους έγινε το εισιτήριό τους για την ατέλειωτη χαρά!

Θεέ μου, μάθε με να μην κρίνω. Να μην κατακρίνω. Να μην πληγώνω με τα λόγια και τα έργα (ή την ανυπαρξία τους) μου τους συνανθρώπους μου. Έλα στην καθημερινότητά μου και μάθε με να πατάσσω το 'εγώ' μου. Βγάλε με από τη φυλακή μου (που μόνος μου έφτιαξα και αυτοεξορίστηκα) και δείξε μου το αναστάσιμο Φως Σου!

Κυριακή 19 Απριλίου 2020

Χριστός ανέστη!

Χριστός Ανέστη, αδέρφια!
Φως, χαρά κι ελπίδα στις ζωές όλων μας!!

Ακολουθεί η ερμηνευτική απόδοση του κατηχητικού λόγου του Αγ.Ιωάννη του Χρυσοστόμου που διαβάζεται στο τέλος της πασχαλινής Θ.Λειτουργίας. Είναι λόγος αληθινός, εκρηκτικός, παρηγορητικός και χαρμόσυνος! Απολαύστε τον και χαρείτε!

Ὅποιος εἶναι εὐσεβής καί φιλόθεος, ἄς ἀπολαύσει τήν ὡραία καί λαμπρή αὐτή ἑορτή.
Ὅποιος δοῦλος ἔχει διαθέσεις ἀγαθές, ἄς εἰσέλθει στή χαρά, γεμᾶτος μέ εὐφροσύνη πού χαρίζει ὁ ἀναστημένος Κύριός του.
Ὅποιος καταπονήθηκε μέ τή νηστεία, ἄς ἀπολαύσει τώρα τήν ἀμοιβή του.
Ὅποιος ἀπό τήν ἕκτη ὥρα ὑπηρέτησε τόν Κύριο, ἄς πάρει σήμερα τήν ἀμοιβή πού δικαιοῦται.
Ὅποιος προσῆλθε στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μετά τήν ἐνάτη, ἄς πάρει κι αὐτός πρόθυμα μέρος στήν Ἀναστάσιμη γιορτή.
Ὅποιος προσῆλθε μετά τήν δωδεκάτην, ἄς μήν ἔχει καμμιά ἀμφιβολία˙ καθόλου δέν θά τιμωρηθεῖ.
Ὅποιος καθυστέρησε κι ἦ ρθε μετά τήν τρίτην, ἄς πλησιάσει τόν Κύριο χωρίς κανένα δισταγμό καί φόβο.
Ὅποιος προσῆλθε κατά τήν πέμπτην ὥραν, ἄς μήν ἔχει κανένα φόβο, ὅτι τάχα, ἐπειδή ἔχει φτάσει καθυστερημένος, δέν θά τόν δεχθεῖ ὁ Θεός. Γιατί ὁ Κύριος δίνει πλουσιοπάροχα τίς δωρεές Του. Γι’ αὐτό δέχεται καί τόν τελευταῖο, μέ τήν ἴδια προθυμία πού εἶχε δεχτεῖ καί τόν πρῶτο. Χαρίζει ἀνάπαυση καί εἰρήνη σ’ ἐκεῖνον πού ἔφτασε ἀργά, ὅπως ἀκριβῶς κάνει καί μέ τόν πρῶτο. Ἐλεεῖ κι ἐκεῖνον πού ἔφτασε τελευταῖος, ἀλλά περιποιεῖται κι ἐκεῖνον πού πρῶτος ἦρθε. Καί στόν ἕναν δίνει καί στόν ἄλλο προσφέρει. Καί τά ἔργα τῆς ἀρετῆς δέχεται, ἀλλά καί τήν ἁπλή διάθεση ἀναγνωρίζει. Καί τήν πράξη τήν ἀγαθή τιμᾶ , ἀλλά καί τήν ἁπλήν πρόθεση ἐπαινεῖ.
Εἰσέλθετε λοιπόν ὅλοι στή χαρά τοῦ Κυρίου σας. Καί ἐκεῖνοι πού πρῶτοι φτάσατε κι ὅσοι ἤρθατε δεύτεροι, λάβετε τόν μισθόν σας. Πλούσιοι καί φτωχοί πανηγυρίστε. Ὅσοι ἐγκρατευτήκατε, ἀλλά κι ἐκεῖνοι πού ἔχετε βραδυπορήσει στήν ἐργασία τῶν ἐντολῶν τιμῆστε τήν σημερινή ἡμέρα.Ὅσοι νηστέψατε καί ἐκεῖνοι πού δέν νηστέψατε, εὐφρανθεῖτε σήμερα.Ἡ (Ἁγία Τράπεζα) εἶναι γεμάτη, ἀπολαύστε την ὅλοι. Ὁ Μόσχος εἶναι ἄφθονος καί ἀνεξάντλητος. Δέν ἐπιτρέπεται λοιπόν νά φύγει κάποιος πεινασμένος. Ὅλοι ἀπολαύστε τό Συμπόσιο πού παρατίθεται γιά τούς πιστούς. Ὅλοι ἀπολαύστε τά θεῖα δῶρα πού προσφέρει ἡ Θεία ἀγαθοσύνη. Κανένας πιά νά μή θρηνεῖ τή φτώχεια του, γιατί τώρα ἔγινε φανερή ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἐκείνη πού προσφέρεται σ’ ὅλους ἐξίσου. Κανένας νά μήν κλαίει πιά τά πταίσματά του, γιατί συγχώρεσή μας εἶναι ὁ Ἀναστημένος. Κανένας ἄς μή φοβᾶται πιά τό θάνατο, γιατί ὁ θάνατος τοῦ Σωτήρα μας μᾶς ἐλευθέρωσε ἀπό τό θάνατο καί τή φθορά.
Γιατί ἄν κι ὁ Σωτήρας μας κρατήθηκε ἀπό τό θάνατο, τελικά τόν ἐξαφάνισε. Ὁ Κύριός μας πού κατέβηκε στόν ἅδη ἅρπαξε κι ἀνέσυρε μαζί Του ὅσους κρατοῦσε ὁ ἅδης. Ὁ Κύριος πίκρανε τόν ἅδη, ὅταν ἐκεῖνος ὁ παμφάγος Τόν κατάπιε. Κι αὐτό ἦταν πού προβλέποντας το παλιά ὁ προφήτης Ἠσαϊας εἶχε βροντοφωνήσει: Χριστέ μου, ὅταν ὁ ἅδης ἐκεῖ κάτω στό σκοτάδι σέ συνάντησε, πικράνθηκε. Καί πολύ σωστά πικράνθηκε, γιατί ἀπό τότε καταργήθηκε.
Πικράνθηκε γιατί ξεγελάστηκε. Πικράνθηκε γιατί θανατώθηκε.
Πικράνθηκε γιατί ἔχασε πιά τήν ἐξουσία του.
Πικράνθηκε γιατί ὁ ἴδιος τώρα ὑποδουλώθηκε. Ἐκεῖνος, καθώς νόμιζε, εἶχε λάβει σῶμα θνητό καί βρέθηκε ἀπρόσμενα μπροστά σέ Θεό. Ἐκεῖνος εἶχε πάρει χῶμα ἀπό τή γῆ καί συνάντησε Θεό, πού εἶχε κατεβεῖ ἀπό τόν οὐρανό. Ἐκεῖνος εἶχε πάρει ἕνα σῶμα ὁρατό καί καταισχύνθηκε ἀπό τόν Ἀόρατο.
Ποῦ εἶναι λοιπόν ἅδη ἡ νίκη σου;
Ἀναστήθηκε ὁ Χριστός καί ἔχεις πιά ὁριστικά κατανικηθεῖ.
Ἀναστήθηκε ὁ Χριστός καί οἱ δαίμονες ἔχουν στά βάραθρα τῆς ἀπώλειας γκρεμιστεῖ.
Ἀναστήθηκε ὁ Χριστός καί χαίρουν οἱ Ἄγγελοι.
Ἀναστήθηκε ὁ Χριστός καί ἡ ζωή παντοῦ βασιλεύει.
Ἀναστήθηκε ὁ Χριστός καί δέν θά μείνει πιά κανένας νεκρός στό μνῆμα. Γιατί μέ τήν Ἀνάστασή Του ὁ Χριστός ἔγινε ἡ ἀρχή τῆς ἀναστάσεως ὅλων ὅσων ἔχουν κοιμηθεῖ. Σ’ Αὐτόν ἀνήκει ἡ δόξα καί ἡ ἐξουσία στούς ἀπέραντους αἰῶνες. Ἀμήν.

Παρασκευή 10 Απριλίου 2020

Ας τινάξουμε από πάνω μας κάθε φορτίο

Διάβαζα προχτές ένα μικρό απόσπασμα από την προς Εβραίους επιστολή (κεφ.12, στ.1-2) και είπα να την μοιραστώ μαζί σου. Μιλά για την αναφορά μας στον Χριστό, για το ότι η ζωή μας είναι αγώνας. Και για το ότι δεν είμαστε μόνοι μας σε όλο αυτό. Ένα ένα δείγμα, ένα απόσταγμα ίσως της ζωής του Χριστιανού. Σας το παραθέτω ευχόμενος μια ζεστή καλημέρα από καρδιάς :)

"Έχοντας, λοιπόν, γύρω μας μια τόσο μεγάλη στρατιά μαρτύρων, ας τινάξουμε από πάνω μας κάθε φορτίο, και την αμαρτία που εύκολα μας εμπλέκει, κι ας τρέξουμε με υπομονή το αγώνισμα του δύσκολου δρόμου, που έχουμε μπροστά μας. Ας έχουμε τα μάτια μας προσηλωμένα στον Ιησού, που μας έδωσε την πίστη, την οποία και τελειοποιεί".

Τετάρτη 8 Απριλίου 2020

Ένα ποίημα διαμάντι του π.Η.Κ.


Σε είδα,
νεαρή μητερούλα,
να κρατάς το παιδάκι σου
και να προσεύχεσαι
στην Παναγία.
Το πρόσωπο σου
ήταν φωτεινό
ολοφώτεινο
πανέμορφο.
Υποκλίθηκα νοερά
στην αγνή ομορφιά σου.
Την καρδιά σου
καθρέπτιζε
είμαι σίγουρος
και τη Χάρη
που
ενεργούσε μέσα σου
το μυστήριο
της μητρικής προσευχής.
Διακριτικά αποσύρθηκα
μη σε διακόψω
και με δέος
ψέλλισα το Αμήν.
Ευχαριστώ το Θεό
που σε είδα.

Ένα ποίημα του πολύ καλού φίλου π.Η.Κ. τον οποίο και ευχαριστούμε θερμά για την ευλογία και την άδεια να αναρτήσουμε το μικρό αυτό διαμαντάκι γραφής στην γωνιά μας.

Πέμπτη 2 Απριλίου 2020

Κάθε μέρα που ξυπνάω

Κάθε μέρα που ξυπνάω σκέφτομαι πως ίσως μου χτυπήσει και μένα την πόρτα της σωματικής υγείας ο κορωνοϊός. Σκέφτομαι πως, αν κολλήσω, θα'ναι για μένα κάτι πολύ επώδυνο λόγω και της εύθραυστης υγείας μου. 

Μα νιώθω πως αυτός ο ιός, αυτός ο υποχρεωτικός εγκλεισμός είναι σπουδαίες ευκαιρίες έμπρακτης εξάσκησης του πνεύματος της Ορθοδοξίας μας. Ενός πνεύματος βαθύτατα εμποτισμένου με την μετάνοια, με την ταπείνωση, με το 'άδειασμα' του εγώ και το 'γέμισμα' του εμείς.

"Πνεύμα δε σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής και αγάπης" παρακαλούμε στο Μ.Απόδειπνο τον Θεό να μας χαρίσει. Τι λίγες λέξεις, τι γεμάτα βάθος νοήματα!

Άγιε Θεέ μου, ουράνιε γέματε αγάπη Πατέρα μου, βοήθησέ με να αδράττω τις ευκαιρίες που μου δίνονται. Μάθε με να αγαπώ την μετάνοια. Να την κάνω καθημερινό μου τρόπο ζωής. Βοήθησέ με όχι μόνο να λέω ότι θέλω να είμαι ταπεινός, αλλά να αντέχω όταν έρθουν οι στιγμές του αγώνα.

Αδερφέ/ή μου, το Πάσχα είναι πλέον πολύ ορατό στα ημερολόγιά μας. Ας αρχίσουν και τα μάτια της ψυχής μας να το αναζητούν. Ώστε να ζήσουμε -παρά τον εγκλεισμό- μια Ανάσταση όλοι μαζί! Αγαπημένοι κι ενωμένοι!