Disable_right_click


Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2018

Τις όμορφες αναμνήσεις

Είναι καλό είναι τις όμορφες αναμνήσεις μας να μην τις αφήνουμε να ξεθωριάζουν.
Τις θυμόμαστε, τις έχουμε σε πρώτη προβολή μόνιμα στην καρδιά μας και μας δίνουν δύναμη όταν θα βιώνουμε δυσκολίες. 
Σας παραθέτω το κάτωθι ηχητικό από μια αγρυπνία αγιορείτικη. Εκεί όπου οι καρδιές τείνουν να κοιτάζουν τον Θεό κι Εκείνος ευλογεί τις φιλότιμες ψυχές που Τον αναζητούν.

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2018

Μια ευκαιρία ακόμα!

Μιας και ο χειμώνας σιγά-σιγά έρχεται και αρχίζει το κρύο να γίνεται πιο αισθητό, βλέπω τους ανθρώπους να προμηθεύονται: άλλος ξύλα για το τζάκι του, άλλος να βάζει πετρέλαιο, σκεφτόμουν πως ο χειμώνας είναι μια καλή εποχή για να δώσουμε και στην ψυχή μας μια ευκαιρία να γλυκαθεί. 

Ο Χριστός μας, σαν φιλόστοργος Πατέρας, μάς έχει δώσει τα μυστήρια της Εκκλησίας για να είμαστε πάντα κοντά Του. Με την εξομολόγηση, με την θεία Κοινωνία, η ψυχή ζεσταίνεται, γλυκαίνεται, ομορφαίνει, έχει φως κι ελπίδα!!


Αδερφή/έ μου, ας δώσουμε την ευκαιρία στην ψυχή μας να ζεσταθεί και τούτο τον χειμώνα που έρχεται!



Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2018

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Για σήμερα, έχουμε φωτογραφία (τραβηγμένη πριν περίπου 1,5 μήνα) από τον φίλο Παναγιώτη. Από την όμορφη Κω! Πίνοντας καφέ αντικρίζοντας το υπέροχο γαλάζιο και με φόντο την Τουρκία στο βάθος (διακρίνονται κάποια κτίρια). Πολλές καλημέρες! Χρόνια πολλά για την διπλή γιορτή σήμερα!

Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2018

Η ομιλία της εβδομάδας

Για σήμερα έχουμε μια ξεχωριστή ομιλία της γερόντισσας Θεοξένης (της Μονής της Χρυσοπηγής στην Κρήτη) για την Παναγία μας που αύριο γιορτάζουμε την Σκέπη της. Η συγκεκριμένη ομιλία έγινε στον Ι.Ν.Αγ.Νικολάου στο Τορόντο, το 2015. 

Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2018

Άγιε Μεγαλομάρτυρα Δημήτριε!

Άγιε Μεγαλομάρτυρα Δημήτριε, πρέσβευε υπέρ ημών των αμαρτωλών!
Βρήκα το ακόλουθο για τον άγιο (πηγή εδώ) και σας το μεταφέρω αυτούσιο. 
Χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν!


Ο 'Αγιος Δημήτριος είχε το βαθμό του χιλιάρχου σε ηλικία μόλις 22 ετών. 
Φύση φιλόμαθος και ερευνητική αναζήτησε το υψηλό και το αληθινό. 
Το βρήκε στη χριστιανική πίστη της οποίας έγινε διαπρύσιος κήρυκας. 
Σχημάτισε κύκλο νεαρών μαθητών και τους δίδασκε Αγία Γραφή. 'Εγινε ο κατηχητής της Θεσσαλονίκης στις υπόγειες στοές κοντά στα λουτρά. 
Σε μια τέτοια συνάθροιση συνελήφθη. 
Υπέμεινε αγόγγυστα τα βασανιστήρια προσφέροντας την πλευρά του και χύνει το αίμα του μιμούμενος το πάθος του Κυρίου. 
Από τη λογχισμένη πλευρά του τρέχει αίμα με το οποίο ποτίζει το αγλαόκαρπο δέντρο της εκκλησίσς.
Ο 'Αγιος περισκεπάζει όλη την οικουμένη και ιδιαίτερα την Θεσσαλονίκη που πολλές φορές γλίτωσε και προστάτεψε απο αλλεπάλληλες επιθέσεις Σλάβων , Αβάρων, Βουλγάρων και Αγαρηνών. 
Απαλλάσσει την πόλη από λιμούς και ασθένειες.
Ο Γρηγόριος ο Παλαμάς τον αποκαλεί διδάσκαλο και προφήτη.
Ο 'Αγιος Συμεών κήρυκα κηρύκων.
Ο 'Αγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης καταλύτη των αιρέσεων.
"Φρούρησον, πανεύφημε, την σε μαγαλύνουσαν πόλιν από τις εναντίον προσβολάς, παρρησίαν ως έχων προς Χριστόν, τον σε δοξάσαντα."

Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2018

Υμνολογίας στιγμή

Οι μάρτυρες Μαρκιανός και Μαρτύριος δεν είναι απ'τους γνωστούς μάρτυρες. Όμως, είναι άγιοι της εκκλησίας μας που στο επάγγελμα ήταν νοτάριοι. Δηλαδή, κάτι σαν τους σημερινούς συμβολαιογράφους. Όμως, η πίστη τους ήταν σαν πύργος. Σαν άσειστος πύργος και μαρτύρησαν για τον Χριστό. Κι ο δωρεοδότης Κύριος τους έδωσε τον στέφανο του μαρτυρίου αγκαλιάζοντάς τους με την ατέλειωτη παραδεισένια αγάπη Του. Ας μεσιτεύουν για μας που ακόμη ταλαιπωρούμαστε από μικρότητες και πάθη. Ας μεσιτεύουν ώστε να στερεωθεί ολόρθια η πίστη μέσα στις ψυχές μας.

Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2018

Υπάρχουν λύπες και λύπες!

Υπάρχουν λύπες και λύπες! Υπάρχει εκείνη η λύπη που σε αποδυναμώνει, σε στραγγίζει, σε οδηγεί στην απογοήτευση και στην κατάθλιψη. Υπάρχει, όμως, και η λύπη που έχει μέσα της μετάνοια και οδηγεί στην Ανάσταση. Τρελό ακούγεται και γι'αυτό είναι....υπέρλογο! Ας αφήσουμε τον Απόστολο Παύλο στην προς Κορινθίους Β' επιστολή (κεφ.7, στ.9-11) να μας τα περιγράψει θεόπνευστα:

(...) τώρα, όμως, χαίρομαι, όχι γιατί στεναχωρηθήκατε, αλλά γιατί η στενοχώρια εκείνη, που την αντιμετωπίσατε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, σάς οδήγησε στην μετάνοια. Έτσι, δεν ζημιωθήκατε σε τίποτα από εμάς. Γιατί η λύπη που αντιμετωπίζεται σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, οδηγεί στην μετάνοια κι αυτή καταλήγει στην σωτηρία, για την οποία κανένας δεν μετανιώνει. Αντίθετα, η λύπη που προέρχεται από ανθρώπινα προβλήματα, οδηγεί στον θάνατο.


Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2018

Η δύναμη της εξομολόγησης

πηγή
''Μόλις μετανοήσατε, μόλις ἐξομολογηθήκατε μέ συντριβή, ὁ οὐράνιος Πατέρας σᾶς ἔδωσε τήν ἄφεση μέσω τοῦ πνευματικοῦ, ὁ ὁποῖος καί σᾶς τή γνωστοποίησε...
Ὅποιος, μέ τή μεσιτεία τοῦ ἐξομολόγου ἱερέα, λάβει τήν ἄφεση ἀπό τό Θεό, στέκεται ἀνένοχος ἐνώπιον τῆς δικαιοσύνης Του..''
Άγιος Θεοφάνης ο ΈγκλειστοςΗ εικόνα ίσως περιέχει: ένα ή περισσότερα άτομα

Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2018

Απομαγνητοφωνώντας

"Κι αν ακόμα αργήσουν να γίνουν τα πράγματα, όπως πιθανόν πρέπει να γίνουν, κι αν ακόμα φανεί ότι ο Θεός σιωπά και δεν ενεργεί και παραμείνει ο άνθρωπος μέσα στην εμπιστοσύνη του Θεού, τότε ο Θεός αποκαλύπτει πράγματι με θαυμαστό τρόπο τον εαυτό Του. Κανένας, λέγει η Γραφή, κανένας δεν ήλπισε επί Κύριον και καταισχύνθηκε. Λέει ο Δαβίδ ένα ωραίο λόγο: «Εμβλέψετε, κοιτάξετε στις αρχαίες γενεές, βρέστε μου ένα άνθρωπο ο οποίος ήλπισε επί Κύριον και εντράπηκε. Ένας άνθρωπος να βρεθεί που να πει ότι εγώ, είχα την ελπίδα μου στον Χριστό κι ο Χριστός δεν ανταποκρίθηκε. Δεν με βοήθησε. Μ’ εγκατέλειψε!» Κανένας!"

του μητροπολίτη Λεμεσού, π.Αθανασίου. Να έχουμε την ευχή του. Η ανάρτηση ανήκει στην ομάδα ΙΧΘΥΣ (βλ.εδώ)

Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2018

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Φρέσκια φωτογραφία σάς έχουμε για σήμερα! Από την Freiburg της Γερμανίας, όπου προστάτης-άγιος εκεί είναι ο άγιος Γεώργιος (St. Georgius Patronus). Ευχαριστίες πολλές στον πολύ καλό φίλο Παναγιώτη γι'αυτή την φωτογραφία!

Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2018

Η ομιλία της εβδομάδας

Σήμερα θα στραφούμε προς το γεροντικό. Το γεροντικό υπάρχει σε διάφορες εκδοχές ανάλογα με τις περιοχές. Δηλαδή: υπάρχει το γεροντικό το κλασικό (που περιέχει ιστορίες από την έρημο και τους εκεί αββάδες και μοναχούς και αγίους), υπάρχει το γεροντικό του αγίου Όρους, το γεροντικό των Ρώσων μοναχών (διάφορων κ εκεί περιοχών) κλπ. 

Στην ομιλία αυτή που είναι (μάλλον) από το ραδιόφωνο της Πειραϊκής Εκκλησίας, θα ακούσουμε αφήγηση από το γεροντικό του αγίου Όρους. Αυτές οι ιστορίες, μας διδάσκουν, μας εμπνέουν, μας λένε πως η αγιότητα και η αληθινή ορθόδοξη πίστη και βίωμα δεν είναι κάτι το εξωγήινο, αλλά πως η σχέση με το Θεό χτίζεται μέσα απ'την καθημερινότητα και τον αγώνα.


Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2018

Η ευχή "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ με τον αμαρτωλό"

Δεν έχει σημασία πώς την λες.
Δεν έχει σημασία πόσο αργά ή γρήγορα την λες.
Δεν μετράει το πόσες φορές θα την πεις.

Μετράει μόνο το ότι θες να ενωθείς μ'Εκείνον που ζητάς: τον Χριστό.
Μετράει το ό,τι όσο αμαρτωλός κι αν νιώθεις, εκείνος θα σε ακούσει.
Σημασία έχει αν η καρδιά σου μετέχει στην κίνηση των χειλιών σου.

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ με τον αμαρτωλό.

Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2018

Υμνολογίας στιγμή

Πώς να σε ονομάσουμε απόστολε Λουκά; Μήπως να σε πούμε ουρανό, αφού διηγήθηκες την δόξα του Θεού; Μήπως να σε πούμε αστραπή, αφού γέμισες φως τον κόσμο; Να σε πούμε μήπως νεφέλη, φωτισμό; Πώς; Απόστολε Λουκά, γιάτρευε τις πληγές της ψυχή μας. Γέμιζε Χριστό την κάθε μας ανάσα!

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2018

Για να φτάσεις ψηλά

Για να φτάσεις ψηλά πρέπει να ξεκινήσεις από χαμηλά. Αυτό το πιστεύω βαθιά. Το έχω ζήσει. Μα θα μπορούσε να πει κανείς: "Ρε φίλε, γιατί; Δεν γίνεται δηλαδή να ξεκινήσεις από κάπου σχετικά ψηλά και να φτάσεις ακόμα ψηλότερα";

Νιώθω πως όχι. Κι αυτό, διότι είμαστε άνθρωποι. Και σαν άνθρωποι πέφτουμε. Είμαστε πλασμένοι για τα ψηλά, για τα αιώνια, για τα αληθινά. Όμως, ο 'παλιός άνθρωπος' μέσα μας, ο κακός μας εαυτός μαζί με τον αιώνιο φθονερό αντίπαλό μας (τον διάβολο) παλεύουν να μας ρίχνουν. Και κάποιες φορές το πετυχαίνουν.

Αληθινός, ταπεινός, προοδευμένος πνευματικά δεν είναι ο....ατσαλάκωτος. Είναι ο βαθιά πονεμένος. Είναι αυτός που έχει νιώσει την παγωνιά της αμαρτίας και γι'αυτό έχει βιωματικά ποθήσει τη γλύκα της αγάπης του Θεού.

Κανείς μας δεν είναι τέλειος. Τέλειος, αναμάρτητος, παν-άγιος είναι μόνο ο Χριστός μας. Κι αυτός είναι η ελπίδα μας. Όσο Τον ποθούμε αληθινά και βιωματικά, όσο Τον κοινωνούμε, δεν έχουμε να φοβόμαστε τίποτα.

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2018

Πότιζε το γλαστράκι σου, αγάπα το σκυλάκι σου

Το πιο βασικό,
να γίνει μια ρωγμή
στην καρδιά.
Να μπει φως,
να έρθει ο Χριστός,
να στάξει λίγο δάκρυ,
να βγει ένας ανθός.

Δεν μπορείς τα μεγάλα,
την αδιάλειπτη προσευχή,
τη λατρεία του Θεού
μ' ακίνητο το νου κλπ.
Οκ,
ξεκίνα τότε
απ' τα μικρά.
Πάρε
ένα γλαστράκι
και πότιζέ το.
'Ένα σκυλάκι
και φρόντιζέ το.
Κι αγάπα έστω αυτά.
Και θα σε βρει ο Θεός
στη γωνία,
εκεί που θα πηγαίνεις
το σκύλο σου
περίπατο,
αφήνοντας για λίγο στην άκρη
τις δικές σου άλλες ανάγκες.
π.Ανδρέας Κονάνος

Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2018

Γνωρίζεις τι γίνεται αν διαβάζεις του Χαιρετισμούς της Παναγίας κάθε μέρα;

Στα παλιά χρόνια, δηλαδή πριν από το 1800, κάποιος εκεί τότε, – υπήρχαν πολλοί λησταί, όπως είναι γνωστό, που στήνανε καρτέρι στα σταυροδρόμια, και λήστευαν τους περαστικούς,– κάποιος λοιπόν απ’ αυτούς τους αρχιληστάς είχε βάλει μερικούς συντρόφους, να στήνουν το καρτέρι τους σε ένα σταυροδρόμι που ήτο αναγκαστικό πέρασμα για τους περαστικούς πεζοπόρους, από τη μια πόλη στην άλλη.

Και όποιος περνούσε, είτε ήταν μόνος του, είτε ήταν δύο είτε τρείς, τους λήστευαν.

Και μετά τους άφηναν να φεύγουν, δεν τους έκαναν κακό. Δεν τους τραυμάτιζαν, δεν τους κακοποιούσαν.

Κάποτε πέρασε απ’ αυτό το σταυροδρόμι και ένας άγιος μοναχός. Εκείνος, – τον σταμάτησαν βέβαια και τον λήστεψαν, τι να πάρουν από έναν μοναχό, τέλος πάντων, ό,τι είχε – δεν έφυγε.

Παρακάλεσε τους ληστάς να τον οδηγήσουν στο λημέρι του αρχηγού τους, – λέει «τι τον θέλεις;»

-Α, λέει, θα σας πώ κάτι πολύ σπουδαίο. Σε λίγο θα περάσει ένας πολύ μεγάλος και πλούσιος έμπορος φορτωμένος διαμάντια, αλλά, θέλω να του πώ, πώς θα είναι ντυμένος, για να τον καταλάβετε, γιατί θάχει μαζί του πολλά τα κουρέλια.

Έτσι και έγινε, όχι για να μην του χαλάσουν το χατίρι, αλλά για τις απολαβές που θα είχε.

Τον πήγαν λοιπόν.. μόλις συναντήθηκε ο μοναχός με τον αρχιληστή, του λέγει ότι θα καλέσεις όλους τους ανθρώπους εδώ, για να τους πω αυτό το μεγάλο νέο, διότι είναι πολύ σπουδαίο.

Πράγματι λοιπόν, εκείνος τους μάζεψε.

Α, λέει, κάποιος λείπει. Να μου τον φέρετε κι αυτόν εδώ.

Λέει, τι τον θέλεις, αυτός μαγειρεύει τώρα για το μεσημέρι.

Όχι, να τον φέρετε.

Πάνε λοιπόν, εκείνος δεν ήθελε να ’ρθεί, και τον άρπαξαν με το ζόρι, και τον έφεραν μπροστά στο μοναχό.

Μόλις ο μάγειρας αντίκρισε τον μοναχό, δεν ήθελε να τον βλέπει.

Αλλά ούτε και ο μοναχός γύρισε να τον δει.

Αντιθέτως ο μάγειρας άρχισε να τρέμει, να τρέμει πολύ.

Τον ρωτάει λοιπόν ο μοναχός.

-Γιατί τρέμεις μάγειρα;

-Ε, – αναγκάστηκε εκείνος να ομολογήσει, – ότι ήταν διάβολος που είχε μετασχηματιστεί σε άνθρωπο, για να παρακολουθεί από κοντά αυτόν τον αρχιληστή.

Ο αρχιληστής όμως αυτός, είχε μια πολύ καλή συνήθεια.

Προσευχόταν στην Παναγία καθημερινά. Και πώς προσευχόταν; – λέει.

Διάβαζε κάθε μέρα τους Χαιρετισμούς. Πρωί και μεσημέρι και βράδυ. Την καλή αυτή συνήθεια την πήρε απ’ τη μάνα του.

Την πήρε απ’ το σπίτι του, που του είχε μάθει τους Χαιρετισμούς από μικρό παιδί, και έτσι τους ήξερε από στήθους. Δηλαδή από μνήμης, και τους έλεγε χωρίς να τους διαβάζει.

Βέβαια, αργότερα πήρε τον κακό το δρόμο κι έγινε ληστής, παρά ταύτα όμως, τους Χαιρετισμούς δεν τους είχε αφήσει ούτε μια μέρα. Έτσι η Παναγία βρισκόταν κοντά του και τον φύλαγε.

Και τον φύλαγε επειδή περίμενε μια ευκαιρία η Παναγία για να τον σώσει, να τον φέρει σε μετάνοια, ν’ αλλάξει ζωή, να σωθεί.

Ο μάγειρας διάβολος, είχε σταλεί πάλι απ’ τον αρχισατανά για να τον σκοτώσει και να πάρει την ψυχή του στην Κόλαση. Δεν μπορούσε όμως γιατί τον εμπόδιζαν οι Χαιρετισμοί της Παναγίας.

Περίμενε λοιπόν μια ευκαιρία. Ποια; Το πότε θα ξεχνούσε έστω και μία φορά, έστω και μια μέρα, να απαγγείλει ο αρχιληστής τους Χαιρετισμούς της Παναγίας.

Τότε θα ήταν αφύλακτος από την προστασία Της, θα προκαλούσε για τη μοιρασιά, ανάμεσα στους ληστάς και τους συντρόφους του κάποια φασαρία, εκείνοι με την προτροπή βέβαια του διαβόλου μάγειρα, θα τον σκότωναν και έτσι θάπαιρνε την ψυχή του στην Κόλαση.

Μα η Παναγία τον προστάτευε και τον προστάτευε χάριν των Χαιρετισμών. Μπορεί να ήτο ληστής, αλλά δεν ήταν φονιάς. Παρά ταύτα όμως τους Χαιρετισμούς δεν τους άφησε.

Μπορεί η ζωή του να ήτο άσχημη, να ήτο κακή, να ήτο αντιευαγγελική αλλά ο Θεός όμως που δεν θέλει το θάνατο του αμαρτωλού ως το επιστρέψαι και ζείν αυτόν, και ακούγοντας και τις μεσιτίες και τις παρακλήσεις της Παναγίας Μητρός Του, του έδωσε την ευκαιρία για να σωθεί.

Μόλις λοιπόν ο αρχιληστής άκουσε αυτή την ομολογία από τον μάγειρο διάβολο, αμέσως φωτίσθηκε. Κατάλαβε τα τραγικά του λάθη. Τις αμαρτίες του, και κείνη τη στιγμή μετανόησε, και σώθηκε.

Η μετάνοιά του συγκλόνισε και τους άλλους ληστάς, τους συντρόφους του, και με τις οδηγίες του αγίου εκείνου μοναχού όλοι τους οδηγήθηκαν στο μεγάλο μυστήριο της ευσπλαχνίας του Θεού, δηλαδή στην Ιερά Εξομολόγηση.

Και με την έμπρακτη αποκατάσταση όλων των κλοπιμαίων, όλοι οι λησταί μαζί με τον αρχιληστή εσώθησαν.

Τους έσωσαν οι Χαιρετισμοί της Παναγίας.

Οι Χαιρετισμοί λοιπόν χριστιανοί μου, έχουν τεράστια σωτηριώδη σημασία, όταν τους διαβάζουμε ή τους απαγγέλουμε κάθε βράδυ με πίστη και ευλάβεια.

Μας χαρίζουν την πλέον αποτελεσματική βοήθεια στην προσπάθειά μας και στον αγώνα που κάνουμε κάθε μέρα, για να νικήσουμε τα πάθη μας. Για να νικήσουμε το κακό, την αμαρτία και τον διάβολο.

Άλλωστε Εκείνη μας προτρέπει και μας λέγει «φωνάξτε με», ή «φωνάζετέ με», «φωνάζετε το όνομά μου, και γω θα σας βοηθώ πάντοτε».

Να με καλείτε ή με το «Υπεραγία Θεοτόκε βοήθει μοι», ή με το «Υπεραγία Θεοτόκε βοήθησέ μας», ή «σώσον με», ή «σώσον ημάς».

Άλλωστε είναι και λειτουργικός ύμνος. Κάθε φορά που αναφέρουμε το όνομα της Παναγίας μας στη Θεία Λειτουργία, στον όρθρο ή τον εσπερινό, οι ιεροψάλτες μας να απαντούν «Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς».

«Και γω θα έλθω», μας υπόσχεται η Παναγία, «θα σας βοηθήσω, και θα σας βοηθήσω σε όλες σας τις ανάγκες, σε όλους τους πειρασμούς της ζωής σας, στα βάσανα, στις θλίψεις και στις στεναχώριες. Θα είμαι πάντοτε κοντά σας.

Μεσίτρια ακόμα και όταν θα βγαίνει η ψυχή σας, για να σας φυλάξω από τα εναέρια δαιμόνια. Αλλά και στη Δευτέρα Παρουσία του Υιού μου και Κριτού των πάντων και κει θα είμαι κοντά σας.»

Άλλωστε αυτό θα το δούμε σε λίγο, όταν θα απαγγείλουμε την προσευχή στην Υπεραγία Θεοτόκο που αρχίζει με το «Άσπιλε, αμόλυντε».

Χριστιανοί μου, ας αγαπήσουμε αυτή την προσευχή των Χαιρετισμών, και την επίκληση του ονόματός Της, και τότε εκείνη θα ανοίξει την πόρτα του Παραδείσου και θα μας σώσει.

Το εύχομαι εις όλους σας, και σεις να το εύχεστε σε μένα, Αμήν.

(Απομαγνητοφωνημένα (και ηχητικά) κηρύγματα του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Στεφάνου Αναγνωστόπουλου)

υγ: Ευχαριστούμε πολύ το φίλο Δημήτρη που μας το έστειλε. (Αν κάποιος γνωρίζει και την πηγή, ας μας την στείλει ώστε να την προσθέσουμε!)

Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2018

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Φωτογραφία και πάλι απ'το ταξίδι μου στην Νορβηγία. 
Από το βουνό πίσω απ'τα Sognefjord, τα μεγαλύτερα φιορδ της Νορβηγίας.

Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2018

Η ομιλία της εβδομάδας

Για σήμερα, επιλέξαμε μια ομιλία του π.Ηλία Κουτραφούρη πάνω στο γεροντικό. Και πιο συγκεκριμένα, πάνω στον αββά Αμμούν και τους πειρασμούς. Καλή ακρόαση!

Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2018

Όταν σε κατακρίνουν κρυφά και ζηλόφθονα

Είναι τόσο ωραίο να προσπερνάς τις γνώμες των ανθρώπων και να πηγαίνεις κάπου πιο ψηλά.
Αυτές τις μέρες που φυσούσε πολύ, κι ήταν να ταξιδέψω Μυτιλήνη με αεροπλάνο, μου'πε ένας φίλος μου μετεωρολόγος να μη φοβάμαι, διότι το αεροπλάνο πάει ψηλά, και δεν το πιάνουν οι άνεμοι που θα φυσούν στη γη και τη θάλασσα.
Μ’ αρέσει αυτό το μυστικό: πέτα ψηλά, να μη σ’ αγγίζουν οι άνεμοι της γης.
Όχι λόγω περιφρόνησης, ή κάποιου σνομπ ύφους. Μα επειδή αγγίζεις κάποιο άλλο επίπεδο.
Και νιώθεις μέσα σου μια ενότητα με όλους, που σε κάνει να μη θες να τσακωθείς με κανέναν, να μη σχολιάσεις, να μην απαντήσεις, να προσπερνάς όλα αυτά που λένε οι άλλοι, όπως προσπερνάς σ’ ένα δρομάκι τα σκυλιά που γαβγίζουν. 
Εσύ, κοιτάς μόνο το στόχο σου. 
Προχωράς, διότι αυτή είναι η δουλειά σου: η πρόοδος κι όχι το πισωγύρισμα.
Τα σκυλιά, ας γαβγίζουν. Έτσι μπορούν, έτσι κάνουν.
Ίσως φοβούνται, ίσως θέλουν να σε προκαλέσουν, ίσως έχουν αγριέψει με κάτι.
Να θυμάσαι ότι το άγριο ύφος κι η διάθεση για καυγά που προκαλεί, κατά βάθος κρύβει μεγάλο φόβο, ανασφάλεια κι ανησυχία. 
Δεν φταις εσύ πάντα που ο άλλος έχει πρόβλημα μαζί σου. 
Ύστερα, θα'χεις παρατηρήσει, ότι ο κατήγορός σου, δεν σε πλησιάζει ποτέ προσωπικά. 
Με τίποτε. Ποτέ. Αυτό το αποφεύγει, όπως ο πονηρός το… λιβάνι! 
Το έχεις προσέξει; Αυτός που σε σχολιάζει εδώ κι εκεί, δεν έρχεται να σου πει φιλικά το λάθος σου να το διορθώσεις – αυτό που προτείνει ο Χριστός: αν έχεις κάτι με τον αδερφό σου, πήγαινε να το πεις στον ίδιο!
Παρά, τι κάνει; σε κατακρίνει σε τρίτους, σε κουτσομπολεύει, σπέρνει τη διχόνοια, το δηλητήριο και το σκοτάδι εδώ κι εκεί, υπογείως, πονηρά και με δόλο. 
Όλα αυτά, σίγουρα δείχνουν ότι υπάρχει μεγάλο θέμα στην ψυχή του.

Λοιπόν, ο άνθρωπος που σε κατακρίνει κρυφά και ύπουλα, ψιθυρίζοντας κλπ, έχει ένα πρόβλημα. 
Εσύ, το πρόβλημά του, μην το κάνεις δικό σου. 
Απ’ την άλλη, για να σε σχολιάζει, ίσως το ‘χεις κι εσύ ανάγκη, το ζητά η ψυχή σου υποσυνείδητα, για να μάθεις κάτι, να ωφεληθείς και να προχωρήσεις παρακάτω στη ζωή. 
Ίσως για να διορθώνεσαι όπου πρέπει, και όπου πράγματι φταις, αν φταις. 
Και γιατί άλλωστε να μη φταις κι εσύ κάπου; 
Είναι δηλαδή κακό να έχεις κάνει κι εσύ ένα ή περισσότερα λάθη;; απίθανο είναι; 
Μήπως πέφτεις απ’ τα σύννεφα όταν διαπιστωθεί ένα λάθος σου;!.. Άνθρωπος είσαι κι εσύ, θα κάνεις σίγουρα και λάθη. 
Μια χαρά. Μη σε σοκάρει το λάθος σου. Είσαι σε μια πορεία.

Μπορείς να μάθεις κι αυτό αν κάποιος σε κατακρίνει: κάποιοι σε σχολιάζουν ή σε κατακρίνουν, ίσως για να μάθεις την επιμονή, και να συνεχίζεις την προσπάθεια για κάτι καλύτερο στη ζωή σου, παρ' όλες τις αντιστάσεις γύρω σου.
Ή, στην τελική, ίσως για να ξεπεράσεις αυτή την ανάγκη που έχεις, να λένε όλοι κάτι καλό για σένα. 
Ας μη λένε καλά πράγματα για σένα. Μπορείς να ζήσεις μια χαρά και χωρίς αυτά τα λόγια.

Δεν έχω ανάγκη να λες κάτι καλό για μένα, προκειμένου να είμαι καλά. Θα μου άρεσε να το κάνεις, ως κίνηση αγάπης κι απόδειξη ενότητας, μα δεν το ‘χω κι ανάγκη.
Συμπέρασμα: 
Προσπάθησε να μην πάψεις ποτέ να αγαπάς τον εαυτό σου.
Αγάπα τον με τα πάνω του και τα κάτω του.
Μην αφήσεις τις όποιες κακίες λέγονται για σένα, να σε γεμίσουν αδικαιολόγητες ενοχές, μειονεξία που σε καθηλώνει σε μια νοσηρή στασιμότητα ή ψυχική παράλυση ή κατάθλιψη κι απόγνωση. 
Τούτες τις οριακές και κρίσιμες στιγμές, η λύση είναι να γυρίσεις το κουμπί στο χώρο της αγάπης. Νιώσε πόσο πολύ σε αγαπά ο Θεός. 
Σε αγαπά ο Θεός, η πηγή των πάντων. 
Αυτοί που σε σχολιάζουν έχουν τόση άγνοια για σένα, που δεν αξίζει να τους δίνεις σημασία. 
Ο Θεός που σε ξέρει, σε αγαπά. 
Αγάπα, λοιπόν, τον εαυτό σου, κι εσύ, όπως τον αγαπά ο Θεός σου!

Τον εαυτό σου. 
Αγάπα τον.

Κι αν μπορείς – είναι λίγο δύσκολο αυτό, μα όχι ακατόρθωτο αν μπεις στο χώρο της θείας φώτισης - αγάπα κι αυτούς που σε κατακρίνουν, βλέποντάς τους με κατανόηση. Σίγουρα έχουν δικά τους προσωπικά άλυτα θέματα, ψυχικά και πνευματικά προβλήματα.
Και υπάρχει και μια λέξη που σπάνια τολμούμε να παραδεχτούμε: είναι η ζήλια. 
Όταν κάτι δεν σ’ αρέσει, ίσως επειδή δεν μπορείς να το φτάσεις εσύ, όταν κάτι κατά βάθος το ποθείς μα δεν το έχεις, τότε τι κάνεις; Ζηλεύεις. 
Και η ζήλια είναι μεγάλο μαρτύριο. Κάνει την ψυχή να λιώνει. 
Κι έρχεται μετά κι ο φθόνος.
Και να το το θανατηφόρο κοκτέιλ, που φέρνει την κόλαση στην ψυχή σου. 
Ζήλια, φθόνος, μίσος, κακία, σκόρπιο δηλητήριο.

Κοίτα πόσα μαθαίνει κανείς απ’ την πιθανή κακία των ανθρώπων, όσο χαμηλά ή ψηλά κι αν στέκουν αυτοί. 
Είτε είναι απλοί πιστοί, είτε ρασοφόροι κάθε τάξης κλπ.
Μα έχουν εμπάθεια και οι ρασοφόροι; Ε, ναι. 
Κανείς δεν είναι αλώβητος από πάθη, αδυναμίες και κακίες. Ειδικά αν δεν αντιστέκονται σ’ αυτά.

Μα οι κακίες κρατούν όσο μια μπόρα ή μια θύελλα. 
Δεν είναι για πάντα. 
Δεν είναι αυτό που μας πρέπει, 
δεν γεννηθήκαμε για να μισούμε, 
να αντιπαθούμε, 
μα για να γιατρευτούμε με το θείο έλεος. 
Κι η πιο μεγάλη γιατρειά είναι η αγάπη. 
Όταν μπαίνεις στο δικό της πεδίο, της αγάπης, όλα φωτίζονται, διότι όπου αγάπη, εκεί ο Θεός! η φώτιση, η διάκριση, η σύνεση, η χαρά κι ανάπαυση. 
Όταν λοιπόν προσεύχεσαι, όταν εξομολογείσαι ή κοινωνάς ή ζεις την εκκλησιαστική πνευματική ζωή, να στοχεύεις και σ’ όλα αυτά.
Να ζητάς ο Χριστός που προσεγγίζεις, να σου χαρίσει και όλα αυτά.
Τη δύναμη, την ταπεινή ανωτερότητα, και πάνω απ’ όλα την αγάπη. 
Όλα τα άλλα, αυτό που λέμε οι ¨μεγάλοι σταυροί¨ κλπ, έρχονται μετά, στα μάτια του Θεού.

π.Ανδρέας Κονάνος

Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2018

Υμνολογίας στιγμή

Ο άγιος Φίλιππος ο αρχιδιάκονος ήταν γεμάτος σοφίας ('πλήρης σοφίας'). Έκανε το θέλημα του Θεού γι'αυτό και είχε 'Πνεύμα θείον'. Κήρυττε με ταπείνωση και φλόγα το λόγο του Θεού. Και είναι ένας απ'τους πρώτους διάκονους (και άγιους) της εκκλησίας μας! Ας μεσιτεύει για όλους μας!

Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2018

Γράμμα σε σένα

Αδερφέ/ή μου,

είναι η ζωή ένα σωρό πράγματα. Για άλλους είναι κάτι ευχάριστο, για άλλους κάτι δυσάρεστο. Άλλοι την βλέπουν φιλοσοφικά, άλλοι πραγματιστικά. Άλλοι την υμνούν, άλλοι όχι. Εμείς, σαν παιδιά του Θεού ευλογημένα και αγαπημένα, πώς βλέπουμε την ζωή άραγε;

Είναι τόσο ωραίο να ζεις την κάθε μέρα με ελπίδα! Να την ζεις με την μοναδικότητα που της αξίζει! Γιατί η ζωή είναι δώρο του Θεού σε μας. Είναι μια μοναδική ευκαιρία να προσπαθούμε καθημερινά ν'απαλλασσόμαστε απ'τα πάθη μας και τις αμαρτίες μας ώστε να γινόμαστε μέτοχοι του φωτός Του. 

Υπάρχει πι'όμορφο πράγμα απ'το να νιώθεις μέσα σου στέρεα την αντίληψη ότι ό,τι και να γίνει, υπάρχει η γλυκιά Του αγκαλιά;

Εύχομαι να προσπαθούμε όλοι μας, αδερφή/έ μου, για το καλύτερο. Να γονατίζουμε και να λέμε στον Θεό Πατέρα μας ό,τι μας βασανίζει. Να τον δοξάζουμε. Να τον ευχαριστούμε. Να Τον κοινωνούμε. Είμαστε όλοι μας παιδιά Του αγαπημένα!

Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2018

Σελίδες ημερολογίου

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,


τελικά όλα (μα όλα!) στη ζωή μας εδώ στη γη έχουν άμεση σχέση με το πώς είμαστε πνευματικά. Σε τι κατάσταση βρίσκεται η ψυχή μας. Τα τακτοποιημένα ή τα ατακτοποίητά μας. Το συνειδητοποιώ κάθε φορά που αφήνομαι έρμαιο στους λογισμούς ή στα πάθη και τις αδυναμίες μου. Το νιώθω έντονα κάθε φορά που μετά από Θεία Κοινωνία νιώθω τον παράδεισο μέσα μου. 

Πώς αλλάζει εντελώς ο τρόπος μου... Είτε στο καλό είτε στο κακό. Τη μια κόλαση, την άλλη παράδεισος. 

Όπως έλεγε κι ο άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης, η αμαρτία κάνει τον άνθρωπο πολύ μπερδεμένο ψυχικά και το ξεμπέρδεμα γίνεται μόνο με τον Χριστό. Χωρίς Χριστό τελικά, όλα θαμπώνουν, αποχρωματίζονται, αποσυντίθενται. 

Ψυχή μου, τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές εδώ στο ημερολόγιο, κάνε προσπάθεια. Αγωνίσου, Σεβάχ. Μια πάλη συνεχής που τα έχει όλα: και νίκες και ήττες και πτώσεις. Κι απογοήτευση. Μα, άμα μετανοήσεις, τι ομορφιά είναι αυτή που νιώθει κανείς μετά! Τι ευτυχία! Σαν να βρίσκουν όλα (μα όλα) το νόημά τους! Χριστέ μου, είσαι απόλαυση! Θέλω για πάντα να 'μαι κοντά σου.

Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2018

Η αγάπη του Χριστού μας

Ο κόσμος λέει «ο θάνατός σου η ζωή μου». 
Ο Χριστός λέει «ο θάνατός μου η ζωή σου». 
Το ένα η κόλαση, 
το άλλο η Βασιλεία του Θεού. 
Η επιλογή δική μας.

π. Ανδρέας Αγαθοκλέους

υγ: Ευχαριστίες πολλές στον καλό φίλο Χρήστο που μας το έστειλε!

Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2018

Μια προσευχούλα. Έτσι στο άσχετο. Ευχή για όλο τον κόσμο.

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ με.

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ με.

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ με.


Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.


Άγιε Γεώργιε Τροπαιοφόρε πρέσβευε υπέρ ημών των αμαρτωλών.
Άγιε Μεγαλομάρτυρα Δημήτριε πρέσβευε υπέρ ημών των αμαρτωλών.
Άγιε Νικόλαε Πλανά πρέσβευε υπέρ ημών των αμαρτωλών.
Άγιε Παρθένιε πρέσβευε υπέρ ημών των αμαρτωλών.

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ με τον αμαρτωλό.

Η φωτογραφία της εβδομάδας


Απ'τον ναό στην Πολυκλινική Αθηνών στο κέντρο της Αθήνας. Εκεί όπου ο άγιος Πορφύριος διακόνησε για αρκετό καιρό. Αν σας βγάλει ο δρόμος σας, να περάσετε. Την ευχή του να έχουμε. Καλημέρες πολλές σε όλους!

Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2018

Η ομιλία της εβδομάδας

Μια μικρή, μα τόση γεμάτη Θεό, ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου. Που μιλάει για την κατάκριση, για τα βιαστικά συμπεράσματα, για την αδικία. Μπορείτε να ακούσετε την ομιλία 

Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2018

Ένα ποίημα-προσευχή

Πόσο εύκολο να ζω μαζί σου, Κύριε!
Πόσο εύκολο να σε πιστεύω!
Όταν το πνεύμα μου ψάχνει απεγνωσμένα
ή ατονεί μέσα στην παραζάλη,
όταν κι ο εξυπνότερος ανάμεσά μας
αδυνατεί πέρα απ'αυτό το βράδυ,
μη ξέροντας επαύριο το τι δει γενέσθαι -
Εσύ μου στέλνεις τη φώτιση να γνωρίζω
ότι υπάρχεις κι ότι θα μεριμνήσεις
να μη χαθούν όλοι οι οδοί της αγαθότητός Σου.
Απ'την κορυφή της κοσμικής δόξας
κοιτάζω με δέος τον δρόμο μου πίσω
- απίστευτος δρόμος, ανέλπιδος,
τον δρόμο που μόνος μου
δε θα μπορούσα να δημιουργήσω, τον δρόμο
απ'όπου μπορούσα να στέλνω στην ανθρωπότητα
ένα καθρέφτισμα των ακτίνων Σου.
Κι όσο χρόνο χρειαστώ ακόμη
θα μου τον δώσεις.
Κι ό,τι δεν καταφέρω
σίγουρα θα το έχεις παραχωρήσει σε άλλους.

Α.Ι.Σολζενίτσιν 
(αντιγραφή απ'το υπέροχο βιβλίο των εκδόσεων εν πλω 
"Σχεδόν άγιοι" του π.Τύχωνος Σεβκούνωφ)

Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2018

Υμνολογίας στιγμή

Ποιος είπε πως όσοι έχουν αξιώματα ή θέσεις είναι όλοι διεφθαρμένοι; Ποιος είπε ότι όσοι έχουν 'επιστημονική διάθεση' και μύστες των γραμμάτων και των τεχνών δεν μπορούν να έχουν πνευματική ζωή; Ο άγιος Ιερόθεος ο Αρεοπαγίτης (προστάτης των επιστημών της Νομικής) με τη ζωή του γεμάτη Χριστό, σπάει αυτές τις προκαταλήψεις. Ο αγιότητα μπορεί ν'ανθίσει παντού. Ακόμη και στα πιο παράξενα μέρη. Γιατί, απλά, ο Θεός μας είναι παντού. 

Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2018

Γράμμα σε σένα

Αδερφέ/ή μου,

  μου είπες πως νιώθεις τη μια πολύ καλός και την άλλη πολύ αδύναμος πνευματικά. Τη μια έχεις ελπίδα, την άλλη εντελώς απογοητευμένος. Και σκέφτομαι πως δεν είσαι ο μόνος. Κι εγώ ακριβώς έτσι νιώθω. Είναι στη φύση μας να νιώθουμε κάποιες φορές δυνατοί και κάποιες άλλες όχι. Δεν είμαστε ρομπότ. Έχουμε συναισθηματική νοημοσύνη, έχουμε ψυχή, έχουμε καρδιά κι ο κόσμος μεταβάλλεται γύρω και μέσα μας.

  Να θυμάσαι επίσης ότι στον κόσμο μας αυτόν όπου όπως προείπαμε, όλα μεταβάλλονται, υπάρχει και κάτι σταθερό: η αγάπη του Χριστού για μας. Η αγάπη εκείνη που έφερε τον Θεό στη γη ώστε να μην είμαστε και να μη νιώθουμε πια σαν ένα 'τίποτα'. Πέθανε κι αναστήθηκε για μας ώστε να είμαστε ικανοί να σηκώνουμε ψηλά το κεφάλι και να ξέρουμε ότι ο παντοδύναμος Θεός υπάρχει! Και, μάλιστα, είναι και πατέρας μας!

  Και κάτι ακόμη: η δύναμη του σκότους, ο διάβολος, πάντα θα θέλει να διώχνει το φως από μέσα μας. Είναι μυρμηγκολέων, όπως λέει και στο γεροντικό. Δηλαδή, τη μια θα φαντάζει εμπρός μας σαν λιοντάρι (υπενθυμίζοντάς μας τις μεγάλες μας αμαρτίες) και την άλλη σαν μυρμήγκι (του στυλ 'έλα, μωρέ, δεν είναι τίποτα αυτό, σιγά την αμαρτία!'). Εμείς, καλό είναι τότε να θυμόμαστε ότι το σκοτάδι είναι σκοτάδι και ότι δεν αξίζει να ασχολούμαστε μαζί του! Εμείς ας ασχοληθούμε με το Φως! Με το Χριστό! Με την ελπίδα της ανάστασής Του!

  Καμιά αμαρτία δεν είναι ικανή να μας στερήσει από κοντά Του! Όσο πιο αμαρτωλός νιώθεις τόσο πιο πολύ σε αγαπάει ο Χριστός! Τι Θεός θα ήταν άλλωστε αν δε μπορούσε να μας δεχτεί όπως είμαστε; Μας αγαπάει! Μας αγαπάει πάρα πάρα πολύ! 

  Αδερφέ/ή μου, να ζεις με ελπίδα τη ζωή σου! Να τη ζεις κοιτάζοντας προς Εκείνον! Που είναι όλος ΦΩΣ!

Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2018

Σελίδες ημερολογίου

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

αυτές τις γραμμές που εδώ γράφω με κάνουν πάντα να έχω αναφορά. Μπορώ να τις ξανακοιτάζω στο μέλλον, να ανατρέχω εδώ, να θυμάμαι το πώς ένιωσα, το τι σκεφτόμουν, τι με απασχολούσε. Γι'αυτό είσαι πάντα αγαπητό σε μένα. Αγαπημένο. Αυτές τις μέρες που ξανακοίταζα παλιότερες αναρτήσεις θυμήθηκα κι αυτό το "πιστεύω στον Χριστό αλλά με τον δικό μου τρόπο" που ακούγεται από πολλούς συνανθρώπους γύρω μου.

  Εδώ, παραθέτω τώρα μια ανάρτηση πολύ σοφή του π.Χαράλαμπου Παπαδόπουλου, την οποία τυχαία βρήκα στο facebook και θεωρώ ότι έχει πολλά να μας πει. Καλή ανάγνωση.

Είναι το λιγότερο αφελές, να λες ότι πιστεύω στον Χριστό ή σε αυτά που είπε ο Χριστός αλλά όχι στην εκκλησία. Μα ο Χριστός που λες ότι πιστεύεις είναι της εκκλησίας. Είναι οι καταγραφές και η εικόνα που έχουν οι πρώτες εκκλησιαστικές κοινότητες. Δεν υπάρχει Χριστός έξω από την εκκλησία. Τα ευαγγέλια μέσα απο τα οποία αντλούμε εικόνα του λόγου και της παρουσίας του Χριστού, είναι η καταγραφή της αρχαικής εκκλησίας. Αυτή διασώζει την πίστη περι του Χριστού. Ο Χριστός δεν έγραψε κανένα βιβλίο, η εκκλησία έγραψε γι αυτόν. Οπότε Χριστός και εκκλησία δεν διαχωρίζονται. Τώρα εάν θέλεις να πεις ότι κάποιες φορές μέσα στην δισχελιετή πορεία της, η χριστιανική εκκλησία ως ανθρώπινος φορέας έκανε λάθη και εξέκλινε του ρόλου της έχοντας στην πορεία της και μαύρες σελίδες, κατα αρχήν θα συμφωνήσω και επιπροσθέτως θα απαντήσω με τα λόγια του μεγάλου Γάλλου συγχρόνου φιλοσόφου Ζαν-Λυκ Μαριόν: «Ποτέ δεν είχα την ελάχιστη πρόθεση να πάψω να είμαι Χριστιανός. Για πολλούς λόγους. Γιατί πιστεύω ότι ο Χριστιανισμός είναι απολύτως αληθής. Εντελώς. Και όσο έχω μελετήσει φιλοσοφία, ιστορία της φιλοσοφίας, λογοτεχνία κι όλα τα υπόλοιπα, τόσο πεπεισμένος είμαι γι’ αυτό. Το ότι μπορώ να κάνω μια λίστα με σφάλματα, δεν είναι λόγος να αφήσω την Εκκλησία. Όπως δεν είναι λόγος το να πω ότι η Εκκλησία δεν είναι τέλεια. Πώς θα μπορούσε να είναι τέλεια αφ’ ης στιγμής αποτελείται από αμαρτωλούς;»

Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2018

Βιβλιοπροτάσεις

Έχεις διαβάσει το βιβλίο "Σχεδόν άγιοι -Πνευματικές αφηγήσεις από τη Ρωσία του χτες και του σήμερα"; Αν όχι, τότε να το διαβάσεις οπωσδήποτε!
 
Είναι γραμμένο απ'τον π.Τύχωνα Σεβκούνωφ ο οποίος περιγράφει πρόσωπα και καταστάσεις απ'την ζωή και την πορεία του πριν και κατά την πορεία του ως μοναχός. Οι πιο πολλές ιστορίες έχουν ως βάση και πηγή τη μονή των σπηλαίων του Πσκωφ. Η αφήγηση είναι απλή, απροσποίητη, ζωντανή και καθόλου κουραστική, παρόλο που το βιβλίο είναι πάνω από 500 σελίδες. 


  Πριν σου παραθέσω κι ένα μικρό τμήμα όπως αυτό παρουσιάζεται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, να σου εκμυστηριευτώ ότι δεν έχω ολοκληρώσει την ανάγνωσή του ακόμη. Όμως, μέσα μου είχε γεννηθεί έντονα η ιδέα της παρουσίασής του σε ξεχωριστή ανάρτηση εδώ κι αρκετές μέρες. Οπότε, τη στιγμή που μιλάμε, ακόμη το μελετώ λίγο-λίγο! "Πάνω στην κουβέντα αρχίσαμε να θυμόμαστε πώς ο καθένας μας είχε εμφανιστεί στη μονή. Και όσο περισσότερο ακούγαμε ο ένας τον άλλον, τόσο περισσότερη έκπληξη νιώθαμε"...

  Είναι βιβλίο των εκδόσεων εν πλω, εκδόθηκε για πρώτη φορά τον Μάϊο του 2012 και την μετάφρασή του επιμελήθηκαν η Αγγελική Πελωριάδου, Βάσια Ζαρκαδούλα, η Ειρήνη Κασάπη και η Αλεβτίνα Βόλγκινα. Αγαπητέ μου φίλε/η, ένθερμα σε προτρέπω να το διαβάσεις αν πέσει στα χέρια σου! Καλημέρα! Καλή Δευτέρα!

Καλό μήνα, αδέρφια!