Αυτά είναι αληθινά Χριστούγεννα

 

πηγή

-Πήγαινε παιδάκι μου σ’ έναν παπά να εξομολογηθείς. Ν’ αναπνεύσει η ψυχή σου. Να κοινωνήσεις τον Χριστό, να ζήσεις αληθινά Χριστούγεννα.

-Τι να του πω; Ντρέπομαι.

-Τι να του πεις; Δεν ξέρω… Ν’ ανοίξεις την καρδιά σου. Να εγώ ξέρεις τι του λέω; Για τον εγωισμό και τη φιλαυτία μου. Την τεμπελιά και σκληροκαρδία μου. Για τους θυμούς και τσακωμούς με τα παιδιά και τη γυναίκα μου. Του λέω για τις φορές εκείνες που βαριέμαι να πάω εκκλησία. Τις άλλες που βλέπω κάποιον ζητιάνο και τον αποστρέφομαι.

Πως δυσκολεύομαι να συγχωρήσω όσους μου κάνουν κακό και που πολλές φορές παρασύρομαι, σχολιάζω και κατακρίνω άλλους ανθρώπους. Πως αντί να είμαι ευγνώμων για όσα καλά μου δίνει ο Θεός γκρινιάζω και μουρμουράω.

Πως αντί να έχω το νου και την καρδιά μου στο Θεό γαντζώνομαι στα πράγματα του κόσμου. Στα λεφτά, τα ρούχα, το ποδόσφαιρο, το κινητό, το αυτοκίνητο. Την κοινωνική θέση και την κοσμική γνώση.

Του λέω πως πολλές φορές τρώω σαν να μην υπάρχει αύριο, πως μιλώ λέγοντάς πράγματα ανούσια ή που πληγώνουν τους άλλους. Πως δεν έχω υπομονή και θέλω όλα να γίνουν όπως τα προγραμματίζω. Πως κάποιους τους αγαπώ και άλλους πάλι δεν θέλω ούτε και να τους μιλώ. Πως μέσα μου νιώθω πως υπερέχω των αδελφών μου και τους θεωρώ κατώτερους.

Αυτά λέω φίλε κι άλλα πολλά που δεν λέγονται. Δύσκολη η εξομολόγηση. Μα τόσο λυτρωτική.

-Κι ο πάτερ δεν θυμώνει, δεν σου κάνει παρατήρηση, δεν σε αποδοκιμάζει;

-Όχι, ο πάτερ είναι μια ανοιχτή αγκαλιά. Αγάπη και προσευχή. Οδηγός στο δρόμο τ’ ουρανού, συμφιλιωτής εμού και του Θεού. Και μετά η ψυχή πετά. Καθαρή κι ανάλαφρη συναντά τον Χριστό, γίνεται ένα μαζί Του.

Αγαλλίαση και χαρά. Ωσαννά εν τοις υψίστοις, Χριστός γεννάται!

Αυτά είναι Χριστούγεννα φίλε.

Άντε μην αργείς…Τρέξε κι εσύ για μια λεύκανση ψυχής.

© Αλέξης Αλεξάνδρου 18/12/17

Η δύναμη της εξομολόγησης

πηγή
''Μόλις μετανοήσατε, μόλις ἐξομολογηθήκατε μέ συντριβή, ὁ οὐράνιος Πατέρας σᾶς ἔδωσε τήν ἄφεση μέσω τοῦ πνευματικοῦ, ὁ ὁποῖος καί σᾶς τή γνωστοποίησε...

Ὅποιος, μέ τή μεσιτεία τοῦ ἐξομολόγου ἱερέα, λάβει τήν ἄφεση ἀπό τό Θεό, στέκεται ἀνένοχος ἐνώπιον τῆς δικαιοσύνης Του..''

Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος

Ο μέσα μου κόσμος

Έμαθα ν'αναγνωρίζω τα χρώματα

τον αέρα

Έμαθα να ξεχωρίζω

των λουλουδιών την ευωδία

απ'τα καυσαέρια και τις βρωμιές.

Μα ακόμη πασχίζω

-πόσο δύσκολο, Θεέ μου-

να γνωρίσω

τον μέσα μου κόσμο.

Ν'ακούω τους ψίθυρους,

τις κινήσεις της καρδιάς.

Τα σκοτάδια μου φώτισε,

τη γλυκιά σου Χάρη στείλε,

χωρίς εσένα, Χριστέ μου,
τίποτα,
τίποτα δεν είμαι

24.05.2017

Η αγάπη που δε κρίνει, η αγάπη που αγκαλιάζει

..."Τότε οι δάσκαλοι του νόμου και οι Φαρισαίοι φέρνουν μια γυναίκα που είχαν συλλάβει για μοιχεία και, αφού την έστησαν στο μέσο, του λένε: «Δάσκαλε, αυτή η γυναίκα έχει συλληφθεί επ’ αυτοφώρω να μοιχεύεται. Και στο νόμο ο Μωυσής μάς έδωσε εντολή τέτοιες να τις λιθοβολούμε. Εσύ λοιπόν τι λες;» 

Και αυτό το έλεγαν για να τον πειράξουν, για να έχουν να τον κατηγορούν. Αλλά ο Ιησούς, αφού έσκυψε κάτω, έγραφε με το δάχτυλο κάτω στη γη. Επειδή όμως επέμεναν να τον ρωτούν, σήκωσε πάνω το κεφάλι, και τους είπε: «Ο αναμάρτητος από εσάς, πρώτος ας ρίξει πέτρα επάνω της» 

Και πάλι, αφού έσκυψε κάτω, έγραφε στη γη. Εκείνοι, όταν το άκουσαν, εξέρχονταν ένας ένας, αφού άρχισαν από τους πρεσβύτερους στην ηλικία, και εγκαταλείφτηκε μόνος ο Ιησούς και η γυναίκα που ήταν στο μέσο. 

Τότε ο Ιησούς σηκώθηκε και της είπε: «Γυναίκα, πού είναι; Κανείς δε σε κατέκρινε;» Εκείνη απάντησε: «Κανείς, Κύριε». Είπε τότε ο Ιησούς: «Ούτε εγώ σε κατακρίνω. Πήγαινε, και από τώρα μην αμαρτάνεις πλέον»."... 

απ'την Καινή Διαθήκη, Ευαγγέλιο Ιωάννη κεφ. 8, στ. 3-11

Συννεφιές

Πόσες και πόσες φορές πέφτουμε στα ίδια λάθη, πάθη, αδυναμίες; 

Είμαστε πλάσματα που μπορούμε να πετάξουμε ως τον ουρανό ή να κατακρημνιστούμε στα μαύρα σκοτάδια. Γεμάτοι αντιθέσεις είμαστε.

Και πολλές φορές η ψυχή μας συννεφιάζει. Χάνει αυτή την ηρεμία, τη σταθερότητα που είχε. Κι εκεί που είχαμε καταφέρει να βρούμε έναν ρυθμό, ξαφνικά ο ορίζοντας κρύβεται. Δε ξέρουμε πού να στραφούμε. Κι αρχίζουμε να τα χάνουμε.

Τότε είναι που θ'αρχίσει να φαίνεται η αλήθεια του μέσα μας κόσμου. Γιατί στα δύσκολα οι μάσκες πέφτουν και αποκαλύπτονται πτυχές μας που μέχρι τώρα ήταν κρυμμένες βαθιά... Τότε είναι που πρέπει να κάνουμε τιτάνια προσπάθεια να φτάσουμε ψηλά, στην επιφάνεια. Να μην πνιγούμε. 

Με τη βοήθεια του ουράνιου κόσμου το αδύνατο γίνεται εφικτό. Η ανάσταση τρόπος ζωής. Και η ελπίδα όλο και θεριεύει και σε αντρειώνει. Και χαμογελάς. Πλέον είσαι ελεύθερος.

Μη στεναχωριέσαι λοιπόν!

...Πες "Κύριε, δες την αδυναμία μου. Άνθρωπος είμαι" και ξαναπροσπάθησε. "Καλά -λέει κανείς- η εκκλησία δε μας θέλει τέλειους"; Τέλειος είναι μόνο ο Θεός! Εμείς είμαστε τελειούμενοι. Αυτή είναι μια μετοχή ενεστώτα που σημαίνει ότι συνέχεια τελειοποιούμαι. Δεν είμαι κάτι που έγινα και τελείωσε. Εντάξει, μην είσαι και τόσο εγωιστής που θες να 'σαι και τόσο τέλειος! Εντάξει! Δε θα σου πω "κάνε και καμιά αμαρτία", αλλά και όταν κάνεις και καμιά αμαρτία μη νιώσεις και ότι είναι κάτι παράξενο στη ζωή σου. Είσαι αμαρτωλός. Το'χεις καταλάβει; Είσαι αμαρτωλός. Μην έχεις μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου. Ταπεινώσου, αγωνίσου, μην απελπίζεσαι, μην απογοητεύεσαι. 

Όταν έχεις πειρασμούς και νιώθεις το Θεό μακρυά, είναι πολύ κοντά ο Θεός! Και αν τώρα περνάς ένα πρόβλημα και ένα αδιέξοδο τραγικό, να σου πω κάτι; Είναι η ώρα που έρχεται ο Θεός! Ετοιμάσου! Δεν ακούς τα βήματα του Θεού, παιδάκι μου; Έρχεται ο Θεός! Μου έλεγε ένας φίλος μου: "Όταν έχω πειρασμούς, περιμένω το θαύμα του Θεού"... 

Ο αγώνας στην πνευματική ζωή δεν είναι σημείο ότι αποτύχαμε, ότι είναι τραγική η ζωή μας, αλλά είναι ο τρόπος στη ζωή μας! Αυτή είναι η ζωή μας: αγώνας, κόπος, προσπάθεια πάλι, δοκιμασίες, θλίψεις. Και μέσα σ'όλα αυτά κατεργαζόμαστε το μυστικό αυτό της αγιότητας.

Λοιπόν, συμπέρασμα: Πας πολύ καλά! Γιατί; Γιατί δεν πας καθόλου καλά! Γι'αυτό πας πολύ καλά! Πας πολύ χάλια, αλλά επειδή είσαι κοντά στην εκκλησία, είσαι κοντά στα πόδια του Χριστού, πέφτεις μπροστά στο Χριστό, γι'αυτό πας πολύ καλά. Μην απογοητεύεσαι λοιπόν!Μη στεναχωριέσαι λοιπόν! Το τέλος δεν έχει έρθει ακόμα!

απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου (www.atheataperasmata.com)

Κάτι που άκουσα...

Οι αμαρτίες μας δεν εμποδίζουν το Θεό να μας πλησιάσει. Το ίδιο μας αγαπά ο Θεός! Εμείς εμποδιζόμαστε με τις αμαρτίες μας να εισπράξουμε την αγάπη του Θεού*.

Και θυμήθηκα αυτή την ανάρτηση... 

Θεέ μου, με πόση μικρότητα συμπεριφερόμαστε πολλές φορές... Κάνουμε μια "καλή" πράξη και αμέσως περιμένουμε σαν στυγνοί έμποροι** το ανταπόδωμα... Είμαστε αυτό που έλεγε και ένας φίλος από Καναδά pathetic... Κι όταν έρθουν οι πτώσεις μας, αρχίζουμε και λέμε: "Τώρα; Πώς να με συγχωρέσει ο Θεός; Τώρα πού και πώς να με πλησιάσει";

Λοιπόν, τέρμα οι θεωρίες, τα μεγάλα λόγια και τα μακροσκελή κηρύγματα. Ώρα να περάσουμε στην πράξη. Ώρα ν'αρχίσουμε ν'ανασάνουμε λίγο καθαρό πνευματικό οξυγόνο... Που δεν είναι άλλο απ'τη μετάνοια. Την αλλαγή του μυαλού μας δηλαδή.

Καλή εφαρμογή σ'όλους μας.

υγ*: Τα λόγια αυτά είναι του π.Βαρνάβα Γιάγκου (εδώ -18:00 min) και μου το'στειλε ο φίλος Χρήστος τον οποίο και ευχαριστώ πολύ!
υγ**: Διάβασα πρόσφατα και τον "Έμπορο της Βενετίας" του W.Shakespear και επηρεάστηκα :) 

Είναι θέμα αγάπης!

Στο πολυαγαπημένο βιβλίο "Βίος και λόγοι του γέροντα Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου" ο, άγιος και επίσημα πια, γέροντας Πορφύριος με τον τόσο χαρούμενο λόγο του μας μιλάει για το πώς μπορούμε να προχωρούμε στη ζωή μας κυνηγώντας το Χριστό και ταυτόχρονα κάνοντας όλες τις καθημερινές μας δουλειές. Διαβάστε το:

Δεν υπήρχε καθόλου τεμπελιά. Μ'ευχαριστούσε να προσεύχομαι, κι όταν ακόμη ήμουν κουρασμένος. Μες στην κούραση αναζητούσα πιο πολύ τον Θεό. Αυτό πρέπει να το πιστέψετε και να καταλάβετε πράγματι ότι είναι κατορθωτό. Είναι θέμα αγάπης. Δεν είναι απλώς ότι πηγαίνεις γρήγορα. Κάνεις τη δουλειά, μετά αρχίζεις άλλη, επιστρέφεις, κάνεις άλλη δουλειά και κοιτάς όλες να τις τελειώσεις, να ποτίσεις, να σκαλίσεις, να φέρεις χώμα και κλαριά, να πας στο βουνό, να φέρεις ξύλα για το εργόχειρο. Με την αγάπη γίνεσαι αεικίνητος. Να δεις τότε πού πάνε οι αμαρτίες! Κοιμούνται όλα...

Αυτή κι άλλη μία

Καλή μου ψυχή, αυτή κι άλλη μια μέρα ακόμα. 
Εύχομαι να'σαι καλά. Εύχομαι να συνεχίζεις να προσπαθείς. Αυτό σκεφτόμουν χτες: το πόσο αξίζει να προσπαθούμε...

Εγκρατείας, τας αυγάς δεχομένη αστράφθητι, ψυχή και απόφυγε, της αμαρτίας την ζόφωσιν, όπως ανατείλη σοι, η της αφέσεως αίγλη θείω Πνεύματι.

Εν άρματι θείων αρετών, νηστεία καθαρθέντες επιβώμεν και προς αιθέριον ύψος τον νουν, πτερώσωμεν ψάλλοντες. Ευλογείτε τα έργα Κυρίου τον Κύριον.

Οι όσιοί σου Παίδες, εν τη καμίνω Χριστέ ανυμνούντες έλεγον. Ευλογείτε τα έργα Κυρίου τον Κύριον.

Σε Μητροπάρθενε αγνή, μακαριούμεν γενεαί γενεών. Ότι γέγονας ιλαστήριον Κόσμου, τον Σωτήρα και Δημιουργόν, αρρήτως κυήσασα.

Κύριε, εμοί τω αμαρτωλώ έθου μετάνοιαν, εμέ τον ανάξιον, σώσαι βουλόμενος, αμετρήτω ελέει σου. Σοι προσπίπτω δεόμενος. Εν νηστείαις την ψυχήν μου σύγκομψον, ότι προς σε κατέφυγον τον μόνον Πολυέλεον.

Ποτέ δε χάνεται η ελπίδα...Ποτέ...

Τι είναι η ψυχή σου; Ένα λουλούδι. Ένα μικρό, όμορφο, ευωδιαστό λουλούδι. Όλοι οι άνθρωποι έτσι ξεκινούν να είναι. Μα στην πορεία κάπου χάνεται η Εδέμ της ψυχής. Χάνεται το άρωμα του άνθους... Το λουλούδι μας γεμίζει χώματα απ'τις αμαρτίες μας, τα πάθη, τα μίση, τα λάθη μας. Πετάμε ασυλλόγιστα χώμα στο λουλούδι μας. Μπορεί και πέτρες. Το πληγώνουμε, το θάβουμε. Το τσακίζουμε ίσως...

Μα ό,τι και να γίνει αυτή η γνήσια ομορφιά ποτέ δε χάνεται. Υπάρχον οι ρίζες μέσα στο έδαφος. Ακόμα και αν γεμίσουμε μαυρίλες στην ψυχή, πάντα υπάρχει εκείνη η ρίζα θαμμένη βαθιά. Σαν την ελπίδα... Και το χέρι του Θεού μαζί με τα δικά μας δάκρυα μετανοίας ποτίζει το λουλούδι και αναγεννιέται. Ξαναβγαίνει απ'τον τάφο του. Ανασταίνεται...

Ποτέ μην πεις πως δεν υπάρχει ελπίδα για σένα... Ποτέ....

Φαέθων

Ο γιος του Ήλιου, ο ενθουσιώδης Φαέθων, ένα πρωινό ζήτησε απ'τον πατέρα του να σύρει εκείνος το άρμα των αγρίων αλόγων στο ταξίδι τ'ουρανού. Μα η απειρία του, οι απότομες κινήσεις των αλόγων και οι κεραυνοί του Δία τον έριξαν απ'τον ουρανό και ο θάνατος σφάλισε τα λαμπερά του μάτια στον Πάδο ποταμό.
(απ'την μυθολογία μας)

Είμαστε όλοι μας Φαέθοντες. Στης ζωής μας το ταξίδι ταξιδευτές γεμάτοι όρεξη μα και άπειροι. Δοκιμάζουμε ασυλλόγιστα, πράττουμε κάποιες φορές λανθασμένα. Όταν μας ανταμώνουν δυσκολίες, παρασυρόμαστε και πέφτουμε σαν τον γιο του Ήλιου.

Ευτυχώς, όμως, η αγάπη του Θεού μάς γλιτώνει έστω και την τελευταία στιγμή, αν το θελήσουμε ελεύθερα. 
Αλήθεια, έχουμε ποτέ αναρωτηθεί πόσες φορές έχουμε κυριολεκτικά γλιτώσει την τελευταία στιγμή; Και πόσες φορές να έχουμε σωθεί χωρίς καν να το αντιληφθούμε; Και, τέλος, έχουμε αναλογιστεί ποτέ τις αμέτρητές μας αμαρτίες;

Είμαστε όλοι μας Φαέθοντες. Ευτυχώς, όμως, είμαστε και παιδιά του Θεού αγαπημένα... Ας γονατίζουμε, ας προσευχόμαστε, ας λέμε "ευχαριστώ" με την καρδιά μας. Η χάρη Του είναι ασύνορη... Όπως και η αγάπη Του. Έτσι που, από πορεία πτώσης,εκτοξευόμαστε πάλι σε πορεία θέωσης.

Καλημέρα :)

Η αλήθεια για την εκκλησία

Πριν διορθωθούμε μας αγάπησε ο Κύριος! Το καταλαβαίνεις αυτό; Σ'αγάπησε ο Χριστός πριν διορθωθείς! Και σου λέει: "Παιδί μου, μην ασχολείσαι με τα αμαρτήματά σου. Εγώ τα παίρνω όλα και τα σβήνω!"

Δηλαδή δεν είναι η εκκλησία ένας χώρος που συνέχεια τριγυρίζει το μυαλό μας στην αμαρτία. Το μυαλό μας τριγυρίζει στο Χριστό. Αυτό είναι το κέντρο. Κι έτσι φεύγει σιγά-σιγά η αμαρτία. Έτσι χάνει η αμαρτία την έλξη της, τη δύναμή της, την επιρροή της. Γιατί σαγηνεύτηκε η ψυχή μας! Μαγεύτηκε, ελκύστηκε από τον Κύριο!Αν αυτό δεν το κάνεις, θ'ασχολείσαι συνέχεια μίζερα με αμαρτίες, με προβλήματα, με λάθη, με πάθη... 

Δε θέλω να σου κάνω τον έξυπνο. Αλλά δεν είναι ωραίο αυτό που λες σ'ένα παιδί "γιατί δεν πας εκκλησία;" και σου λέει "επειδή η εκκλησία είναι συνέχεια όλο αμαρτίες να μην κάνεις, κλπ". Και ποιος σου'πε, παιδί μου, ότι η εκκλησία ασχολείται με τις αμαρτίες; Αυτή είναι η δουλειά της; Ή ν'ασχολείται με τη ζωή, με το φως, με την άφεση; Με τη λύτρωση, με τη δύναμη που δίνει ο Χριστός; Με το Πανάγιο σώμα του και αίμα του που συγχωρεί τους πάντες! Με την αγκαλιά που σου δίνει ο Χριστός.

Η εκκλησία είναι θέση. Κατάφαση. Δεν είναι άρνηση. Απλώς την αμαρτία σου την αναφέρεις και συγχωρείται. Δε δίνεται εκεί το βάρος στην πνευματική ζωή...

απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου (www.atheataperasmata.com)

Και μετά δε σκέφτεσαι αμαρτίες!

 ...Και μετά δε σκέφτεσαι αμαρτίες. Γιατί οι αμαρτίες συγχωρούνται. Οι αμαρτίες σου συγχωρούνται. Μην ασχολείσαι συνεχώς με τις αμαρτίες σου! Σε παρακαλώ πάρα πολύ! Δε διορθώνονται τ'αμαρτήματά σου όταν ασχολείσαι μ'αυτά.  

Τα αμαρτήματά σου διορθώνονται όταν αγαπήσεις το Χριστό. Το αμάρτημά σου μην το κοιτάς. Μην το περιεργάζεσαι, μην το σκαλίζεις, μην το αναλύεις, μην το εμβαθύνεις. Μην ασχολείσαι συνέχεια μ'αυτό. Δώσου στο Χριστό. Στρέψε τα μάτια της ψυχής στο Χριστό. 

Άνοιξε τα χέρια σου στο Χριστό, όπως το λέει ο π.Πορφύριος, αγκάλιασε το Χριστό και μην ασχολείσαι με τις αμαρτίες. Μην ασχολείσαι μ'αυτές! Θα φύγουν μόνες τους. 

απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου (www.atheataperasmata.com)