Αυτό το 'απαρνησάσθω'

 Καλημέρα, αδερφή/έ!

Λέει ο γέρ.+Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης πως όταν δεχθώ να ξεκινήσω να αγωνίζομαι (που πρακτικά σημαίνει να ξεκινήσω να γνωρίζω τον Χριστό) το πρώτο πράγμα που θα νιώθω θα είναι πως θα έχω ανάγκη να θυμάμαι και να γνωρίζω τον Θεό.

Και αυτό -λέει ο άγιος γέροντας- είναι η αρχή του 'απαρνησάσθω εαυτόν' που έλεγε ο Χριστός. Δηλαδή, το να βγαίνουμε από τον εαυτό μας, απ'την χοϊκότητά μας, απ'τον εγωισμό μας. Και τότε θ'αρχίσουν να έρχονται τα πρώτα δάκρυα: που θα είναι ο εγωισμός μας που θα σπάει σιγά-σιγά. Η σκληροκαρδία μας που έχει τόσο σκληρό περίβλημα... 

Αδερφή/έ μου, τότε είναι που θ'αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε ότι είμαστε αμαρτωλοί, ότι έχουμε όντως ανάγκη γιατρειάς. Και πολλά ακόμα... Δυστυχώς, στην εποχή μας, είναι πολύ εύκολο να ξεχαστούμε /αμελήσουμε ν'αγωνιζόμαστε... Και ακόμη πιο εύκολο να αμελήσουμε την εξομολόγηση διότι αν δεν θελήσουμε ν'αγωνιστούμε, πώς θα καταλάβουμε ότι έχουμε ανάγκη του λουτρού της σωτηρίας μας;

Καλό αγώνα, αδέρφια μου αγαπημένα.

Αυτά είναι αληθινά Χριστούγεννα

 

πηγή

-Πήγαινε παιδάκι μου σ’ έναν παπά να εξομολογηθείς. Ν’ αναπνεύσει η ψυχή σου. Να κοινωνήσεις τον Χριστό, να ζήσεις αληθινά Χριστούγεννα.

-Τι να του πω; Ντρέπομαι.

-Τι να του πεις; Δεν ξέρω… Ν’ ανοίξεις την καρδιά σου. Να εγώ ξέρεις τι του λέω; Για τον εγωισμό και τη φιλαυτία μου. Την τεμπελιά και σκληροκαρδία μου. Για τους θυμούς και τσακωμούς με τα παιδιά και τη γυναίκα μου. Του λέω για τις φορές εκείνες που βαριέμαι να πάω εκκλησία. Τις άλλες που βλέπω κάποιον ζητιάνο και τον αποστρέφομαι.

Πως δυσκολεύομαι να συγχωρήσω όσους μου κάνουν κακό και που πολλές φορές παρασύρομαι, σχολιάζω και κατακρίνω άλλους ανθρώπους. Πως αντί να είμαι ευγνώμων για όσα καλά μου δίνει ο Θεός γκρινιάζω και μουρμουράω.

Πως αντί να έχω το νου και την καρδιά μου στο Θεό γαντζώνομαι στα πράγματα του κόσμου. Στα λεφτά, τα ρούχα, το ποδόσφαιρο, το κινητό, το αυτοκίνητο. Την κοινωνική θέση και την κοσμική γνώση.

Του λέω πως πολλές φορές τρώω σαν να μην υπάρχει αύριο, πως μιλώ λέγοντάς πράγματα ανούσια ή που πληγώνουν τους άλλους. Πως δεν έχω υπομονή και θέλω όλα να γίνουν όπως τα προγραμματίζω. Πως κάποιους τους αγαπώ και άλλους πάλι δεν θέλω ούτε και να τους μιλώ. Πως μέσα μου νιώθω πως υπερέχω των αδελφών μου και τους θεωρώ κατώτερους.

Αυτά λέω φίλε κι άλλα πολλά που δεν λέγονται. Δύσκολη η εξομολόγηση. Μα τόσο λυτρωτική.

-Κι ο πάτερ δεν θυμώνει, δεν σου κάνει παρατήρηση, δεν σε αποδοκιμάζει;

-Όχι, ο πάτερ είναι μια ανοιχτή αγκαλιά. Αγάπη και προσευχή. Οδηγός στο δρόμο τ’ ουρανού, συμφιλιωτής εμού και του Θεού. Και μετά η ψυχή πετά. Καθαρή κι ανάλαφρη συναντά τον Χριστό, γίνεται ένα μαζί Του.

Αγαλλίαση και χαρά. Ωσαννά εν τοις υψίστοις, Χριστός γεννάται!

Αυτά είναι Χριστούγεννα φίλε.

Άντε μην αργείς…Τρέξε κι εσύ για μια λεύκανση ψυχής.

© Αλέξης Αλεξάνδρου 18/12/17

Βοήθησέ μας, Κύριε!

 Ανία και πλήξη με κυρίεψαν,
με τα δικά σου λόγια τόνωσέ με.

Από της αδικίας τον δρόμο κράτα με μακρυά,
μέσ' απ'τον Νόμο σου δείξε μου την αγάπη σου.

Αυτά έλεγε ο μεγάλος προφήτης και βασιλιάς Δαβίδ...
Πόσα μα πόσα χρόνια έχουν περάσει από τότε. Κι όμως. Η ανθρώπινη φύση ήταν και είναι ίδια. Στο βάθος μας έχουμε καλοσύνη. Μα οι πράξεις μας πολλές φορές δείχνουν πως είμαστε επιρρεπείς στο κακό, Στην αμαρτία. 

Βοήθησέ μας, Κύριε. Βοήθησέ μας να μένουμε κοντά Σου. Να θέλουμε να μένουμε κοντά Σου. Να επιθυμούμε την ένωση μαζί Σου. Τι θα ήμασταν χωρίς Εσένα; Τι θ'απογινόμασταν αν δεν είχαμε στραμμένο το βλέμμα και την ελπίδα μας στην στοργική Σου πατρική αγκαλιά; Πώς θα μπορούσαμε να πορευτούμε αν δεν είχαμε τις γεμάτες αγάπη εντολές Σου;

Βοήθησέ μας, Κύριε. Βοήθησέ μας.

Όπου κι αν είσαι!

Καλημέρα, αδερφή/έ!
Εύχομαι να είσαι καλά και να αντέχεις.

Γράφω αυτές τις λίγες γραμμές απλά για να σου πω ότι κάτι που ήδη ξέρεις: 

πως δεν έχει σημασία το πού βρίσκεσαι για να προσπαθείς να είσαι κοντά στον Χριστό μας! Και η ζωή κοντά στο Χριστό μας φέρνει κοντά με όλη την Πλάση: τους ανθρώπους, τα ζωάκια, τα δέντρα, όλα!

Πώς το έλεγε κι ο άγιος Πορφύριος; 'Μπορεί να ήμουν στο κέντρο της Αθήνας -σσ: όταν ήταν στην Πολυκλινική Αθηνών- όμως ζούσα τον Θεό λες και ήμουν στο άγιο Όρος'!

Ο αγαπημένος άγιος αυτός καθετί το έστρεφε και το ένωνε με την αγάπη του Θεού. Έτσι, όπου κι αν ήταν, ο νους του, η ψυχή του, όλη του η ύπαρξη εξέπεμπε αγάπη γνήσια και ο Θεός τον φώτιζε, τον χαρίτωνε, τον αγίαζε.

Καλή/έ μου αδερφή/έ, όπου κι αν είσαι να ζητάς το έλεος του Θεού. Την αγάπη Του. Είτε είσαι μέσα σε ένα πολύβουο αστικό κέντρο είτε στο λεοφωρείο είτε στο αυτοκίνητο είτε σε μοναστήρι είτε στην εξοχή είτε... οπουδήποτε!

Όλα είναι δυνατά για τον Θεό! Αρκεί, δίχως εγωισμό, να νιώθουμε και να αποδεχόμαστε την αμαρτωλότητά μας, τη χοϊκότητά μας και Εκείνος θα δει την καλή μας διάθεση. Και... ωωπ (ναι! τόσο άμεσα, απαλά, απλά, χωρίς καν να το καταλάβουμε ή να το κατανοήσουμε) η Χάρη Του θα μας γλυκάνει όλη μας την ύπαρξη!

Απογειωτικό άγγιγμα ζωής!

(...) Γι'αυτό και ο άνθρωπος δε μένει μονάχα στα κρύα, σκέτα που αντικρύζουν τα μάτια του. 
Γι'αυτό και δημιούργησε ποιήματα: για να προσπαθήσει να εκφράσει τα όσα αληθινά ο μέσα κόσμος του αισθάνεται. 
Γι'αυτό και γεννήθηκε η μουσική: για να αγκαλιάζουν οι ήχοι της την μοναδικότητα της ανθρώπινης φύσης μας. 
Γι'αυτό ήρθε και ο Χριστός στη γη: για να μας δείξει έμπρακτα πως η Αγάπη δεν είναι ζήτημα θεωριών, αλλά εφικτή πράξη και λύτρωση και απογειωτικό άγγιγμα ζωής. 

> Είμαστε κάτι παραπάνω απ'τα λασπόνερα του πεζοδρομίου. Παρόλο που η ζωή μας πολλές φορές μοιάζει μ'αυτά... Στο σταυρό του Χριστού όλα μεταστοιχειώνονται... Πότε θα το πιστέψουμε επιτέλους;;
υγ2: Φωτογραφία από το blog της Νικολέτας

Όλοι μαζί μπορούμε!

Χτες που είχα λίγο χρόνο αποβραδίς έριξα μια ματιά στο inbox του mail μου.

Ένα απ'τα mail με συγκίνησε. Η φίλη Ρ. μου ζήτησε να γράψω κάτι για σοβαρά θέματα που μου έγραφε. Να βάλω μερικά links αναρτήσεων παλιότερων.

Καλή μου Ρ., δεν είναι κακό που νιώθεις έτσι όπως μου είπες. Όλοι μας είμαστε λίγο-πολύ έτσι. Μου ζήτησες να προσευχηθώ για σένα και την οικογένειά σου. Η προσευχή μου είναι πολύ αδύναμη κι εγώ πολύ αμαρτωλός. Όμως, πιστεύω στη δύναμη της προσευχής! Πιστεύω πως όλοι οι φίλοι της αόρατης γωνιάς θα βάλουν κι εσένα στην προσευχή τους. 

Όλοι μαζί μπορούμε! Μπορούμε να ανεβάσουμε μια δέηση, μια προσευχή καρδιακή που να φτάσει μέχρι το θρόνο του καλού Θεού μας...

Δες και τις παρακάτω αναρτήσεις. Αν θες κι έχεις χρόνο...

Σαν το κεράκι

Ο τέλειος πίνακας

Ένα χάδι που είχες καιρό να αισθανθείς...

Όσο πιο πολύ...

Σημασία έχει τι θα κάνουμε τώρα!