Επίλογος (Φυσάει) - Τάσος Λειβαδίτης

 

Ήταν ένας νέος ωχρός. Καθόταν στο πεζοδρόμιο.
Χειμώνας, κρύωνε.
Τι περιμένεις; του λέω.
Τον άλλον αιώνα, μου λέει.

"Πού να πάω"

Όσο για μένα, έμεινα πάντα ένας πλανόδιος πωλητής αλλοτινών πραγμάτων,
αλλά... αλλά ποιος σήμερα ν’ αγοράσει ομπρέλες από αρχαίους κατακλυσμούς.

"Χρωματίζω πουλιά και περιμένω να κελαηδήσουν"

Αλλά μια μέρα δεν άντεξα.
Εμένα με γνωρίζετε, τους λέω.
Όχι, μου λένε.
Έτσι πήρα την εκδίκησή μου και δε στερήθηκα ποτέ τους μακρινούς ήχους.

"Τραγουδάω, όπως τραγουδάει το ποτάμι"

Κι ύστερα στο νοσοκομείο που με πήγαν βιαστικά...
Τι έχετε, μου λένε.
Εγώ; Εγώ τίποτα, τους λέω. Μόνο πέστε μου γιατί μας μεταχειρίστηκαν,
μ’ αυτόν τον τρόπο.

Το βράδυ έχω βρει έναν ωραίο τρόπο να κοιμάμαι.
Τους συγχωρώ έναν έναν όλους.
Άλλοτε πάλι θέλω να σώσω την ανθρωπότητα,
αλλά εκείνη αρνείται.

"Όμως απόψε, βιάζομαι απόψε,
να παραμερίσω όλη τη λησμονιά
και στη θέση της ν’ ακουμπήσω,
μια μικρή ανεμώνη."

Κύριε, αμάρτησα ενώπιόν σου, 

ονειρεύτηκα πολύ"μια μικρή ανεμώνη." 

Έτσι ξέχασα να ζήσω.
Μόνο καμιά φορά μ’ ένα μυστικό που το `χα μάθει από παιδί,
ξαναγύριζα στον αληθινό κόσμο, αλλά εκεί κανείς δε με γνώριζε.
Σαν τους θαυματοποιούς που όλη τη μέρα χάρισαν τ’ όνειρα στα παιδιά
και το βράδυ γυρίζουν στις σοφίτες τους πιο φτωχοί κι απ’ τους αγγέλους.
Ήτανε πάντοτε αλλού.

Και μόνο όταν κάποιος μας αγαπήσει, ερχόμαστε για λίγο
κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον, είμαστε κιόλας νεκροί.

"Sos, Sos, Sos, Sos
Φυσάει απόψε φυσάει,
τρέχουν οι δρόμοι λαχανιασμένοι φυσάει,
κάτω από τις γέφυρες φυσάει,
μες στις κιθάρες φυσάει.

Φυσάει απόψε φυσάει,
μες στις κιθάρες φυσάει.

Δώσ’ μου το χέρι σου φυσάει,
δώσ’ μου το χέρι σου."

Τάσος Λειβαδίτης (20.04.1922 - 30.10.1988)

 

 

Τελικά, πού αποσκοπεί η νηστεία;

 

ένα κείμενο του κ.Γιώργου Μπάρλα

 

Η νηστεία δεν αποσκοπεί στην μείωση της επιθυμίας αλλά στην αύξησή της. Μέσα από τα όρια που θέτει, η επιθυμία αυξάνεται και την περίσσια της καλούνται οι χριστιανοί να την κατευθύνουν αγαπητικά προς τον Θεό, τον πλησίον και την κτίση.

Η διαρκής μη νηστεία, η εμμονή στην κατανάλωση και την άνευ ορίων απόλαυση, ενώ σταδιακά μειώνει την ένταση της επιθυμίας, αποσκοπεί πάντα στην αύξηση της επιθυμητότητας: αγοράζουμε πράγματα όχι γιατί μας είναι αναγκαία ή χρήσιμα αλλά γιατί φανταζόμαστε ότι έτσι θα αυξήσουμε την δυνατότητα να επιθυμούμε - γιατί χωρίς επιθυμία η ζωή δεν αντέχεται.

Η διαφορά μεταξύ των δύο παραπάνω καταστάσεων είναι ότι, στην πρώτη, η επιθυμία κατευθύνεται και προς τον Άλλον ενώ, στη δεύτερη, κλείνεται στον εαυτό και εντέλει αποτελεί μια τροφοδότηση της ναρκισσιστικής φιλαυτίας.

 

 

Φιληδονία,φιλαργυρία & φιλαρχία

 Τρία πράγματα να φοβάσαι στη ζωή.Τη φιληδονία, τη φιλαργυρία και τη φιλαρχία.

Φιληδονία, είναι να είσαι δέσμιος των απολαύσεων. Να τις υπηρετείς και όχι να σε υπηρετούνε. Φτάνει ο άνθρωπος σε τέτοιο σημείο παράδοσης σε αυτές, που για χάρη τους χάνει τον εαυτό του…

Η φιλαργυρία είναι πιο ύπουλη. Πιο σοβαρή. Πιο ζημιογόνα… Το να είναι φιλήδονος κανείς έχει και «κάποια» ελαφρυντικά… Είναι η αδυναμία του σώματος που πολλές φορές τον ρίχνει . Τα λεφτά όμως. Το χρήμα. Ο χρυσός… Εκεί ο άνθρωπος γίνεται υπόδουλος εκούσια, χωρίς δικαιολογία.

Μα από τις τρεις η πιο ύπουλη και η πιο σοβαρή, είναι η φιλαρχία. Το να θεωρείς πως είσαι εσύ και άλλος κανείς. Το να θες να είσαι πάντοτε ο πρώτος. Το να πιστεύεις ότι είσαι ο Θεός ο ίδιος.

Φιληδονία, φιλαργυρία και φιλαρχία…

Να τις φοβάσαι και τις τρεις.

Μα πάνω από όλα, πρόσεχε τον εγωισμό. Πρόσεχε τη φιλαρχία.

Κείμενο του καλού φίλου, Ψυχολόγος Ελευθεριάδης Ελευθέριος

Αγάπα, αδερφή/έ.

 Ν'αγαπάς.

Ν'αγαπάς όπως η Παναγιά μας τον Χριστό.

Που τον πήγε προχθές στον Ναό, στον Συμεών!

 

Ν'αγαπάς δίχως να περιμένεις ανταπόδοση.

Ν'αγαπάς μ'όλη σου την ύπαρξη.

Κι αν σε δυσκολεύει αυτή η φράση,

ξεκίνα με κάτι φαινομενικά μικρό:

Βγες για λίγο απ'τον εαυτό σου.

Γι'αρχή, για μια στιγμή μονάχα!

Σκόρπισε ένα χαμόγελο,

κάνε μια καρδιακή ευχή 

για τον διπλανό σου.

Και ωπ!

Θα δεις -σιγά-σιγά- πώς 

ο Παν-ήλιος της Αγάπης Του

θα αρχίσει να ζεσταίνει

την ύπαρξή σου.

Μετά, θα θες να δίνεις κι άλλο!

Κι άλλη αγάπη!

Κι άλλο χαμόγελο! 

Κι άλλη προσευχή!

Όλο και πιο πολύ!

Και το πι'ωραίο ξέρεις ποιο είναι; 

Πως αντί να μειώνεται η αγάπη σου,

θ'αυξάνει!

Αντί να αδειάζεις, θα γεμίζεις! 

Φως, ελπίδα, χαρά, αγάπη, γαλήνη!

Γι'αυτό σου γράφω:

αγάπα, αδερφή/έ!

Και ξέρεις πού θα σε βγάλει;

Στην αγκαλιά του Θεού!
:)

υγ: Φωτογραφία σημερινή απ'την Παναγιά Υπαπαντή (μητρόπολη) στην Καλαμάτα