Τελικά, πού αποσκοπεί η νηστεία;

 

ένα κείμενο του κ.Γιώργου Μπάρλα

 

Η νηστεία δεν αποσκοπεί στην μείωση της επιθυμίας αλλά στην αύξησή της. Μέσα από τα όρια που θέτει, η επιθυμία αυξάνεται και την περίσσια της καλούνται οι χριστιανοί να την κατευθύνουν αγαπητικά προς τον Θεό, τον πλησίον και την κτίση.

Η διαρκής μη νηστεία, η εμμονή στην κατανάλωση και την άνευ ορίων απόλαυση, ενώ σταδιακά μειώνει την ένταση της επιθυμίας, αποσκοπεί πάντα στην αύξηση της επιθυμητότητας: αγοράζουμε πράγματα όχι γιατί μας είναι αναγκαία ή χρήσιμα αλλά γιατί φανταζόμαστε ότι έτσι θα αυξήσουμε την δυνατότητα να επιθυμούμε - γιατί χωρίς επιθυμία η ζωή δεν αντέχεται.

Η διαφορά μεταξύ των δύο παραπάνω καταστάσεων είναι ότι, στην πρώτη, η επιθυμία κατευθύνεται και προς τον Άλλον ενώ, στη δεύτερη, κλείνεται στον εαυτό και εντέλει αποτελεί μια τροφοδότηση της ναρκισσιστικής φιλαυτίας.

 

 

για τις περιπέτειες της ζωής

...Εκείνο που επίσης, δεν το εξουσιάζεις, είναι οι ποικίλες περιπέτειες της ζωής. Γύρω σου τα πάντα θα σου έρχωνται αντίθετα. Όποιος ξεκινάει με την ελπίδα ότι όλα θα του έρχωνται βολικά- δεν θα πεθάνει ο Γέροντάς μου, δεν θα πεθάνει ο σύζυγός μου, δεν θα ακούσω κακόν λόγο, δε θα πεινάσω- είναι αποτυχημένος. Τα πάντα θα σου έρχονται αντίθετα. Γι΄αυτό πρέπει να ρυθμίσης τον εαυτό σου να είναι ο ικανός, ο ανθεκτικός, ο απείραστος στις περιπέτειες και στις αντιξοότητες και στα απρόοπτα της ζωής, τα οποία θα είναι διαρκή.

Εάν δεν μάθης να παραμένεις ανενόχλητος από αυτές τις περιπέτειες της ζωής, συνεχώς θα ταράσσεσαι και το αίτιο θα είναι η αντίθεση του εαυτού σου με εκείνο που σου έρχεται. Μάθε λοιπόν να είσαι ήρεμος και αδιάφορος ως προς όλα. Ότι θα σου έρθει και ο μεγαλύτερος πειρασμός και η μεγαλύτερη δυσκολία και ο μεγαλύτερος θάνατος, ύψος, βάθος, ότι κι αν είναι αυτό  δέξου το εσύ σαν κάτι το καλώς ερχόμενον. Γνωρίζει ο Θεός. Με αυτό θα συνεργήση ο Θεός να πας στη δική του Βασιλεία.Να συμφιλιώνεσαι με τις περιπέτειες της ζωής. Όποιος δεν ξέρει να ζη και να κινείται άνετα μέσα στις δυσκολίες, δε θα γίνει ποτέ άνθρωπος της προσευχής.

Αυτό σημαίνει ότι δεν θα προσευχηθώ για να μου φύγουν οι δυσκολίες, όπως κάνομε συνήθως εμείς οι άνθρωποι, αλλά θα προσευχηθώ να συμφιλιωθώ με τις θλίψεις και τις δυσκολίες που μου έρχονται, για να μπορέσω να μείνω με το Θεό. Τίποτε απολύτως δε μας εμποδίζει από την προσευχή μας στο Θεό. Το μόνο εμπόδιο είναι το στήσιμο του εαυτού μας, του είναι μας. Γι' αυτό χρειάζεται η κένωσις μας από το καθετί, από ό,τι αποτελεί το είναι μας, που είναι κυρίως η επιθυμίες μας και το θέλημά μας.

απ'το βιβλίο του Αρχιμ. Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου, Περί Προσευχής, Ερμηνεία στον Όσιο Νείλο τον Ασκητή, σελ.72

υγ: Θερμές ευχαριστίες στη φίλη Ε. για την επιμέλεια αυτής της ανάρτησης

Ακροβατώντας

Ποια είναι εκείνη η δικλείδα ασφαλείας που ομαλοποιεί την ελευθερία των επιλογών σου; Αυτό που αποφάσισες να ακολουθήσεις είναι ο δρόμος που απλά σε πήγαν τα κύματα της ζωής ή το σημείο που είχε χαραχτεί βαθιά μέσα σου μετά από ώριμη επιλογή της καρδιάς σου;

Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος να προχωρήσει ανάλογα με τα "θέλω" του και τα "μπορώ" του ζυγίζοντας ταυτόχρονα και σταθμίζοντας το ωφέλιμο αυτών των γεννημένων στην καρδιά στόχων και επιθυμιών.

Συνεχώς, μου φαίνεται πως ακροβατούμε σ'ένα λεπτό τεντωμένο σκοινί και για κλάσματα του δευτερολέπτου γέρνουμε είτε δεξιά είτε αριστερά. Οι γνήσιες επιλογές μας (σχεδόν πάντα συμβαίνει αυτό) είναι υπέρτερες των εμποδίων μας είτε το νιώθουμε είτε όχι.

Στην ακροβασία αυτή το αν θα πέσεις είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων. Μα, τελικά, το αν είσαι προσδεμένος με κρίκο (ώστε και αν πέσεις να μη σκοτωθείς) είναι η δικλείδα ασφαλείας που εσύ ελεύθερα επιλέγεις.

Η ζωή είναι, δηλαδή, το σύνολο των επιλογών σου κατά βάθος. Ίσως πάλι και όχι... Απλές σκέψεις κάνω...

υγ: Οι άγιοι Ταξιάρχες βοήθειά μας. Σήμερα γιορτάζουμε όλοι κ ο καθένας μας χωριστά τον φύλακα-άγγελό του! Χρόνια μας πολλά λοιπόν :)

Να βγάλουμε την ψυχή μας απ'το μπαούλο!

Υπάρχει ελπίδα;

«Το είπα και στην αρχή. Η μόνη ελπίδα μας είναι να βγάλουμε την ψυχή μας από το "μπαούλο". Μόνο έτσι θα μπει φρένο στο τρεχαλητό του μυαλού μας. Το μυαλό είναι ένα σκυλί που αν δεν το δέσεις από την ψυχή ικανοποιεί τις επιθυμίες του όπως τα ζώα. Άρα, οδηγεί τον άνθρωπο με ιλιγγιώδη ταχύτητα στον θαυμαστό κόσμο των ζώων. Με ρωτήσατε αν υπάρχει ελπίδα... Ναι, υπάρχει ελπίδα, αρκεί να πονέσουμε ξανά»!

Octavio Paz

απ'το πολύ όμορφο blog της καλής μας φίλης Σταυρούλας