Αρκεί να είσαι δεκτικός

 Δείτε αυτό το υπέροχο μικρό βίντεο που μιλάει ο πολύ αγαπητός π.Φιλήμωνας για το πώς γνώρισε αληθινά τον Θεό δια του αγίου μας Παϊσίου.
Προς ωφέλεια όλων μας.

Ο Θεός μας, αδέρφια, είναι εδώ!! Αρκεί να είμαστε δεκτικοί στου Θεού το σχέδιο και να θελήσουμε ταπεινά να Τον γνωρίσουμε.

 

Το άγχος στον αγώνα μας

Αγαπημένα μου αδέρφια, 

διάβαζα σήμερα στο βιβλίο «Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο» του Αγίου Παϊσίου (εκδ.Ιερού Ησυχαστηρίου ‘Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος’ Σουρωτής Θεσσαλονίκης) το ακόλουθο: 

«Όταν νιώθουμε στον αγώνα μας άγχος, να ξέρουμε ότι δεν κινούμαστε στον χώρο του Θεού. Ο Θεός δεν είναι τύραννος να μας πνίγει. Καθένας να αγωνίζεται με φιλότιμο, ανάλογα με τις δυνάμεις του και να καλλιεργεί το φιλότιμο για να αναπτυχθεί η αγάπη προς τον Θεό. Τότε θα πιέζεται από το φιλότιμο και ο αγώνας του, δηλαδή οι πολλές μετάνοιες, οι πολλές νηστείας κλπ, δεν θα είναι τίποτε άλλο παρά τα ξεσπάσματα της αγάπης του και θα προχωρεί με πνευματική λεβεντιά.

Δεν πρέπει, δηλαδή, να αγωνίζεται κανείς με αρρωστημένη σχολαστικότητα και να πνίγεται μετά από άγχος, παλεύοντας με τους λογισμούς, αλλά να απλοποιήσει τον αγώνα του και να ελπίζει στον Χριστό και όχι στον εαυτό του (…)». 

Λέει τόσα πολλά ωφέλιμα ο άγιός μας! Και, καθώς τα διάβαζα, αγαλλίασε η ψυχή μου! Και σκέφτηκα να το μοιραστώ μαζί σας. Η ζωή μας είναι ένας ατέλειωτος αγώνας. Και όλα γίνονται ευκολότερα με τον Χριστό μας! Ας έχουμε την ευχή του Αγίου Παϊσίου και ας δυναμώνουμε τον καθημερινό μας αγώνα με την ελπίδα μας στραμμένη στον ουρανό!

 

Για ν'απαντήσει ο Θεός στα αιτήματά μας

 αλιευμένο από εδώ

Για ν’ απαντήσει ο Θεός στο αίτημα μας και να μας δώσει ότι του ζητάμε, πρέπει πρώτα απ’ όλα να έχουμε ταπείνωση, την οποία εμείς δεν έχουμε. Όλοι μας, μικροί και μεγάλοι, έχουμε πολύ εγωισμό και δεν δεχόμαστε υπόδειξη και παρατήρηση.

Όλα τα γνωρίζουμε, είμεθα όλοι σοφοί.

Όταν μας κυριεύει ο εγωισμός, μικρό θέμα, μεγάλος καυγάς.

Ο Θεός μας δίνει πολλές ευκαιρίες για να κερδίσουμε τον Παράδεισο, αλλ’ εμείς αυτές τις ευκαιρίες δεν τις δεχόμαστε όλες, τις διώχνουμε. Εάν όσα οφείλει ο άνθρωπος τα ξεπλήρωσε σ’ αυτή τη ζωή, σώζεται.

Ρίξτε το μεγαλύτερο βάρος του αγώνα σας στην προσευχή, γιατί αυτή μας κρατεί σε επαφή με το Θεό. Και η επαφή αυτή πρέπει να είναι συνεχής. Η προσευχή είναι το οξυγόνο της ψυχής, είναι ανάγκη της ψυχής και δεν πρέπει να θεωρείται αγγαρεία.

Η προσευχή για ν’ ακουστεί από το Θεό πρέπει να γίνεται με ταπείνωση, με συναίσθηση βαθιά της αμαρτωλότητας μας, και να είναι καρδιακή. Εάν δεν είναι καρδιακή, δεν ωφελεί. Ο Θεός ακούει πάντοτε την προσευχή του ανθρώπου που είναι πνευματικά ανεβασμένος.

Η μελέτη της Αγίας Γραφής βοηθάει πολύ την προσευχή, θερμαίνει την ψυχή και μεταφέρει τον προσευχόμενο σ’ ένα πνευματικό χώρο. Η προσευχή είναι ξεκούραση.

Όταν εμείς αναθέτουμε τα πάντα σ’ Αυτόν, ο Θεός υποχρεώνεται να μας βοηθήσει.

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης 

 

Παράκληση αγίου Παϊσίου (Άγ.Παΐσιος 5)

 Σήμερα είναι η γιορτή, η μνήμη του αγίου Παϊσίου του αγιορείτου!

Ας έχουμε την ευχή του!

Παραθέτω, αδέρφια μου αγαπημένα, τον παρακλητικό κανόνα στον άγιο Παΐσιο.

Άγιε Παΐσιε, πρέσβευε υπέρ ημών των αμαρτωλών!

Τα σημεία των καιρών (Άγ.Παΐσιος 4)

 Αγαπητή/έ μου αδερφή/έ,

είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε το τι λένε και γράφουν οι άγιοι & αγίες της εκκλησίας μας. Διότι, εμφορούμενοι/ες απ'το άγιο Πνεύμα, διατρανώνουν, φωτίζουν και εφιστούν την προσοχή σε όλους εμάς που τώρα πορευόμαστε ως μέλη της Εκκλησίας. Οφείλουμε, λοιπόν, να γνωρίζουμε και τι έχει πει ο άγιος Παΐσιος για τις νέες ταυτότητες, για το χάραγμα, τον Αντίχριστο, κλπ. 

Βέβαια, θέλει ΜΕΓΑΛΗ προσοχή: 1) Δεν διαβάζουμε ό,τι απλώς βρίσκουμε στο διαδίκτυο ή σε φυλλάδες που κατά καιρούς κυκλοφορούν και είναι αμφίβολης προέλευσης κλπ. 2) Δεν ερμηνεύουμε μόνοι μας τα λεγόμενα των αγίων. 3) Ακούμε και υπακούμε στον πνευματικό μας και στην Εκκλησία διότι δίχως υπακοή πλανιόμαστε και χανόμαστε. 4) Διαβάζουμε ό,τι διαβάζουμε για να παρακινηθούμε στον αγώνα τον πνευματικό και να ενισχυθούμε, άρα όχι για να αρχίσουμε να εμπλεκόμαστε σε προφητολογίες ή ανούσιες συζητήσεις. 5) Διαβάζουμε όχι με πνεύμα εγωισμού ή λογικοκρατίας αλλά με πνεύμα ταπείνωσης και μαθητείας.

Αφού, λοιπόν, λάβουμε αυτά υπ'όψη μας, σου παραθέτω τα όσα έχει γράψει ο ίδιος ο άγιος Παΐσιος στο χειρόγραφό του με τίτλο "Σημεία των καιρών". Διάβασέ τα εδώ.

Άγιε Παΐσιε, πρέσβευε υπέρ ημών των αμαρτωλών!

Ο άγ. Παΐσιος για τον πόνο (Άγ.Παΐσιος 3)

Αγαπητά μου αδέρφια, στα πλαίσια του μικρού μας 'αφιερώματος' και τιμής στον άγιο Παΐσιο που γιορτάζουμε μεθαύριο, σας προτρέπω σήμερα να διαβάσουμε τμήμα των λεγομένων του αγίου μας για τον πόνο όπως αποτυπώνονται στο τέταρτο βιβλίο των εκδόσεων της μονής της Σουρωτής Θεσσαλονίκης που τιτλοφορείται "Οικογενειακή Ζωή - Λόγοι Δ' ". Το κείμενο το αντιγράφω από το εξαίρετο site Πεμπτουσία (εδώ).

Οι δοκιμασίες βοηθούν να συνέλθουν οι άνθρωποι

Γέροντα, μαθαίνω για την ταλαιπωρία των δικών μου. Θα τελειώσουν ποτέ τα βάσανά τους;
– Κάνε υπομονή, αδελφή μου, και μη χάνεις την ελπίδα σου στον Θεό. Όπως κατάλαβα από όλες τις δοκιμασίες που περνούν οι δικοί σου, ο Θεός σας αγαπάει και επιτρέπει όλες αυτές τις δοκιμασίες για ένα λαμπικάρισμα πνευματικό ολόκληρης της οικογένειας. Εάν εξετάσουμε κοσμικά τις δοκιμασίες της οικογένειάς σου, φαίνεστε δυστυχισμένοι.

Εάν όμως τις εξετάσουμε πνευματικά, είστε ευτυχισμένοι, και στην άλλη ζωή θα σας ζηλεύουν όσοι θεωρούνται σε τούτη την ζωή ευτυχισμένοι. Με αυτόν τον τρόπο ασκούνται και οι γονείς σου, μια που τον αρχοντικό τρόπο, τον πνευματικό, δεν τον γνωρίζουν η δεν τον καταλαβαίνουν. Πάντως, κρύβεται ένα μυστήριο στις δοκιμασίες του σπιτιού σου, αλλά και σε ωρισμένα άλλα σπίτια, ενώ γίνεται τόση προσευχή! «Τις οίδε τα κρίματα του Θεού;». Ο Θεός να βάλη το χέρι Του και να δώση τέρμα στις δοκιμασίες.

Γέροντα, δεν γίνεται οι άνθρωποι να συνέλθουν με άλλον τρόπο και όχι με κάποια δοκιμασία;
– Πριν επιτρέψη ο Θεός να έρθη μια δοκιμασία, εργάστηκε με καλό τρόπο, αλλά δεν τον καταλάβαιναν, γι ̓ αυτό μετά επέτρεψε την δοκιμασία. Βλέπετε, και όταν ένα παιδί είναι ανάποδο, στην αρχή ο πατέρας του το παίρνει με το καλό, του κάνει τα χατίρια, αλλά, όταν εκείνο δεν αλλάζη, τότε του φέρεται αυστηρά, για να διορθωθή. Έτσι και ο Θεός μερικές φορές, όταν κάποιος δεν καταλαβαίνη με το καλό, του δίνει μια δοκιμασία, για να συνέλθη.

Αν δεν υπήρχε λίγος πόνος, αρρώστιες κ.λπ., θα γίνονταν θηρία οι άνθρωποι· δεν θα πλησίαζαν καθόλου στον Θεό.

Η ζωή αυτή είναι ψεύτικη και σύντομη· λίγα είναι τα χρόνια της. Και ευτυχώς που είναι λίγα, γιατί γρήγορα θα περάσουν οι πίκρες, οι οποίες θα θεραπεύσουν τις ψυχές μας σαν τα πικροφάρμακα. Βλέπεις, οι γιατροί, ενώ οι καημένοι οι άρρωστοι πονούν, τους δίνουν πικρό φάρμακο, γιατί με το πικρό θα γίνουν καλά, όχι με το γλυκό. Θέλω να πω ότι και η υγεία από το πικρό βγαίνει, και η σωτηρία της ψυχής από το πικρό βγαίνει.

 

Με τον πόνο μας επισκέπτεται ο Χριστός
Άνθρωπος που δεν περνάει δοκιμασίες, που δεν θέλει να πονάη, να ταλαιπωρήται, που δεν θέλει να τον στενοχωρούν η να του κάνουν μια παρατηρήση, αλλά θέλει να καλοπερνάη, είναι εκτός πραγματικότητος. «Διήλθομεν διά πυρός και ύδατος, και εξήγαγες ημάς εις αναψυχήν», λέει ο Ψαλμωδός.

Βλέπεις, και η Παναγία μας πόνεσε και οι Άγιοί μας πόνεσαν, γι ̓ αυτό και εμείς πρέπει να πονέσουμε, μια που τον ίδιο δρόμο ακολουθούμε. Με την διαφορά ότι εμείς, όταν έχουμε λίγη ταλαιπωρία σ ̓ αυτήν την ζωή, ξοφλούμε λογαριασμούς και σωζόμαστε. Αλλά και ο Χριστός με πόνο ήρθε στην γη. Κατέβηκε από τον Ουρανό, σαρκώθηκε, ταλαιπωρήθηκε, σταυρώθηκε. Και τώρα ο Χριστιανός την επίσκεψη του Χριστού έτσι την καταλαβαίνει, με τον πόνο.

Όταν επισκέπτεται ο πόνος τον άνθρωπο, τότε του κάνει επίσκεψη ο Χριστός.

Ενώ, όταν δεν περνάη ο άνθρωπος καμμιά δοκιμασία, είναι σαν μία εγκατάλειψη του Θεού. Ούτε ξοφλάει, ούτε αποταμιεύει. Μιλάω βέβαια για έναν ο οποίος δεν θέλει την κακοπάθεια για την αγάπη του Χριστού. Σου λέει: «Έχω την υγεία μου, έχω την όρεξή μου, τρώω, περνάω μια χαρά, ήσυχα…», και δεν λέει ένα «δόξα Σοι ο Θεός».

Τουλάχιστον, αν αναγνωρίζη όλες αυτές τις ευλογίες του Θεού, κάπως τακτοποιείται η υπόθεση. «Δεν μου άξιζαν αυτά, να πη, αλλά, επειδή είμαι αδύνατος, γι ̓ αυτό ο Θεός με οικονομάει». Στον βίο του Αγίου Αμβροσίου αναφέρεται ότι κάποτε ο Άγιος φιλοξενήθηκε με την συνοδεία του στο σπίτι κάποιου πλουσίου.

Βλέποντας ο Άγιος τα αμύθητα πλούτη του τον ρώτησε αν είχε καμμιά φορά δοκιμάσει κάποια θλίψη. «Όχι, ποτέ, του απάντησε εκείνος. Τα πλούτη μου συνέχεια αυξάνονται, τα κτήματά μου ευφορούν, ούτε πόνο έχω, ούτε αρρώστια είδα ποτέ». Τότε ο Άγιος δάκρυσε και είπε στην συνοδεία του: «Ετοιμάστε τα αμάξια να φύγουμε γρήγορα από ̓δω, γιατί αυτόν δεν τον επισκέφθηκε ο Θεός!». Και μόλις βγήκαν στον δρόμο, το σπίτι του πλουσίου βούλιαξε! Η καλοπέραση που είχε ήταν εγκατάλειψη Θεού.

 

Άγιε Παΐσιε, πρέσβευε υπέρ ημών των αμαρτωλών!

Ομιλία για τον άγ.Παΐσιο (Άγιος Παΐσιος 2)

Καλημέρα!
Τρίτη σήμερα και θα ήθελα, αδερφή/έ, να σε προτρέψω να ακούσεις την ακόλουθη ομιλία του μητρ.Λεμεσού, γέρ.Αθανασίου, για τον άγιο Παΐσιο:

Άγιε Παΐσιε, πρέσβευε υπέρ ημών των αμαρτωλών!

Εβδομάδα του αγ.Παϊσίου! Κάθε μέρα και κάτι νέο. (Άγιος Παΐσιος 1)

 Αγαπητή/έ μου αδερφή/έ,

αυτή την Παρασκευή και κάθε χρόνο στις 12 Ιουλίου γιορτάζουμε και τιμούμε τη μνήμη του αγίου Παϊσίου του αγιορείτου. Του αγίου των ημερών μας. Του σύγχρονου αγίου που αγωνίστηκε, που πολέμησε γενναία τις επιθέσεις του διαβόλου, του αγίου που στερέωσε στην πίστη, που ποίμανε, που καθοδήγησε, που προστάτευσε, που γαλήνεψε χιλιάδες (για να μην πούμε εκατοντάδες χιλιάδων) συνανθρώπων μας. Του αγίου που ακόμα και τώρα συνεχίζει μέσω των γεγραμμένων του και των απομαγνητοφωνημένων του ηχητικών (βιβλία μονής Σουρωτής) να αγκαλιάζει τις ταλαιπωρημένες μας υπάρξεις. Του αγίου που προφήτεψε όλα αυτά που βλέπουμε σιγά-σιγά να πραγματοποιούνται (βλ. νέες ταυτότητες, κλπ). 

Θα προσπαθούμε, λοιπόν, καθημερινά ως και την ημέρα της γιορτής του, της μνήμης του, να ανεβάζουμε και κάτι απ'τους θησαυρούς των λόγων του ώστε να στερεωνόμαστε στην πίστη και να αντέχουμε τις δυσκολίες της ζωής.

Για σήμερα, ξεκινάμε με μια βιβλιοπρόταση για τους μικρούς μας φίλους:

εδώ

 

Όλη η σειρά αυτή της εξαίρετης Άννας Ιακώβου απ'τις εκδόσεις Άθως (παιδικά) είναι ποιοτική. Και συνοδεύεται κι από CD (ιδανικό για εκδρομές με το αυτοκίνητο ή το λεωφορείο). 

Άγιε Παΐσιε, πρέσβευε υπέρ ημών των αμαρτωλών!

 

Απομαγνητοφωνώντας...

  "Μερικές φορές ζητούμε κάτι από τον Θεό, αλλά δεν κάνουμε υπομονή και ανησυχούμε. Αν δεν είχαμε δυνατό Θεό, τότε να ανησυχούσαμε. Αλλά, αφού έχουμε Θεό παντοδύναμο και έχει πάρα πολλή αγάπη, τόση που μας τρέφει και με το αίμα Του, δεν δικαιούμαστε να ανησυχούμε. Μερικές φορές δεν αφήνουμε ένα δύσκολο θέμα μας στα χέρια του Θεού, αλλά ενεργούμε ανθρώπινα. Όταν ζητούμε κάτι από τον Θεό και κλονίζεται η πίστη μας και θέλουμε να ενεργήσουμε ανθρωπίνως, στα δυσκολοακατόρθωτα, χωρίς να περιμένουμε την απάντησή μας από τον Θεό, είναι σαν να κάνουμε αίτηση στον Βασιλέα Θεό και την παίρνουμε πίσω την ώρα που Εκείνος απλώνει το χέρι του για να ενεργήσει.

  Τον παρακαλούμε πάλι, αλλά και πάλι κλονίζεται η πίστη μας και ανησυχούμε και επαναλαμβάνουμε το ίδιο. Έτσι, διαιωνίζεται η ταλαιπωρία μας. Κάνουμε δηλαδή σαν εκείνον που κάνει μια αίτηση στο Υπουργείο και ύστερα από λίγο μετανιώνει και την αποσύρει. Ξαναμετανιώνει, την υποβάλλει. Μετά από λίγο, πάλι την αποσύρει. Όμως, η αίτηση πρέπει να μείνει για να πάρει τη σειρά της."

απομαγνητοφώνηση της αόρατης γωνιάς από ανάγνωση του βιβλίου του γέροντα Παϊσίου (εκδ.Σουρωτής)

Η ομιλία της εβδομάδας

Σήμερα θα΄θελα να μοιραστώ μαζί σας ένα επεισόδιο απ'τα "Φωτεινά Μονοπάτια". Δεν είναι ακριβώς ομιλία, όμως έχει πολύ σπουδαία πράγματα να μας δωρίσει. Είναι αφιερωμένο το επεισόδιο στον άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη. Καλό μήνα να έχουμε, καλή αρχή!

Απομαγνητοφωνώντας...

Και αυτή την Δευτέρα, της Μεταμορφώσεως του Χριστού μας, 
συνεχίζουμε (κι όπου μας βγάλει!) τις απομαγνητοφωνήσεις.

Με απώτερο σκοπό να ωφελούμαστε από τις ρήσεις  και την αγάπη των αγίων μας 

για να έχουμε σωστή πνευματική πυξίδα στον αγώνα μας.

(.....) Έχει νόημα η άσκησή μας γιατί γίνεται για κάτι ανώτερο. (....) Όταν (οι λαϊκοί) γυρνούν αργά από την δουλειά και είναι κουρασμένοι, ποτέ να μη στριμώχνουν από άγχος τον εαυτό τους, αλλά πάντα με φιλότιμο να λένε στον εαυτό τους: 'εάν δεν μπορείς να διαβάσεις ολόκληρο το απόδειπνο, διάβασε το μισό. Ή το ένα τρίτο'. Και να προσπαθούν άλλη φορά να μην κουράζονται τόσο πολύ την ημέρα. Να αγωνίζονται, όσο μπορούν, με φιλότιμο και να εμπιστεύονται όλα στον Θεό. Κι ο Θεός θα ενεργήσει. Ο νους πάντα να βρίσκεται κοντά στον Θεό. Αυτή είναι η καλύτερη μελέτη".

απομαγνητοφώνηση της αόρατης γωνιάς από ομιλία κάπου στο youtube. Ο γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης μιλά σε μια μοναχή και συμβουλεύει για το πώς να αγωνίζονται οι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι της βιοπάλης (σσ: λαϊκοί).

Κάτι γι'αυτό το απόγευμα

τα αδύνατα παρά τοις ανθρώποις

δυνατά παρά τω Θεώ εστίν

 Δεν έχω κάτι συγκεκριμένο να σου γράψω σήμερα. Μόνο ότι εκεί που εμείς αποτυγχάνουμε, εκεί που λέμε "δεν γίνεται τίποτα πια", εκεί ακριβώς επεμβαίνει Εκείνος. Έρχεται και δίνει μια με τη μπουλντόζα του και γκρεμίζει τα αδιέξοδα που έλεγε και ο άγιος γέρ.Παΐσιος. Κάνει τα αδύνατα δυνατά ρίχνοντας φως κι ελπίδα στα σκοτάδια και τις στεναχώριες μας και γλυκαίνοντας τους πόνους μας.

 Καλέ μου φίλε, καλή μου φίλη, εκεί που θα νιώσεις πως όλα τέλειωσαν πια για σένα, κοίταξε ακριβώς δίπλα σου. Νιώσε την παρουσία Του. Ρίξου στη θεϊκή αγκαλιά Του. Κι ένας καινούριος, απίστευτος δρόμος θ'ανοίξει για σένα! Κράτα την ελπίδα σου κι όλα θα πάνε καλά. Τίποτα δεν είναι αδύνατο ή ακατόρθωτο για Εκείνον. Αυτό μονάχα ήρθα να σου γράψω. Να'σαι πάντα καλά. 

Ψηλαφίζοντας

Ζήσαμε πάντοτε αλλού 
και μόνο όταν κάποιος μας αγαπήσει, ερχόμαστε για λίγο
κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον είμαστε κιόλας νεκροί(1).

Μου είπες πως δεν την αντέχεις άλλο τη σχέση σου. Πως περπατάς πια ένα μονοπάτι που δεν έχει καθόλου ομορφιά. Μου είπες πως δε σε καταλαβαίνει. Σου είπε πως στο βλέμμα σου δεν αναγνωρίζει πια τον άνθρωπο που γνώρισε εκείνη την πρώτη φορά...

Οι σχέσεις είναι κάτι το εξαιρετικά δύσκολο, ξέρεις. Γι'αυτό και είναι εξαιρετικά όμορφες όταν βρεθεί εκείνο το κουμπί που εκτοξεύει στον ουρανό εσένα κ τον άνθρωπό σου! Η σχέση σου είναι κάτι το πολύ ιερό. Κάτι το μονάκριβο. Σαν ένα σπανιότατο, πανέμορφο λουλούδι που μια φορά γεννήθηκε στη γη και ποτέ δε γίνεται να ξανανθίσει το ίδιο ακριβώς. Δεν αξίζει, λοιπόν, να παλέψεις; Να κάνεις τα πάντα για να διατηρήσεις αυτή τη φλόγα που τώρα τρεμοσβήνει -όπως μου'πες; 

Λένε πως οι άνθρωποι δύσκολα αλλάζουν. Λένε πως οι σχέσεις είναι ένα αερόστατο που κάποτε τελειώνει από καύσιμα και τελικά συντρίβεται. Λένε... Και τι δε λένε...

'Ασ'τους να λένε!

Βάλε το Χριστό στη σχέση σου και θα τη δεις ν'απογειώνεται ξανά! Εκείνος μπορεί να πάρει τα φθαρτά και να τα κάνει αιώνια! Μπορεί να πάρει τη λύπη σου και να την κάνει χαρά τόσο μεγάλη που δε θα το χωράει ο νους σου! Θυμήσου πως Εκείνος νίκησε το θάνατο! Ακόμη κι αν σου φαίνονται αυτά ψευτιές και παραμύθια, δε νομίζεις πως αξίζει να δώσεις ταπεινά μια ειλικρινή ευκαιρία; 

Ο γέροντας Παΐσιος έλεγε πως "αν έχεις λύπη, ο Χριστός σου λείπει". Κι ο γέροντας Πορφύριος είχε πει το συγκλονιστικό: "'Όποιος αγαπάει λίγο, δίνει λίγο. Όποιος αγαπάει περισσότερο, δίνει περισσότερο. Κι όποιος αγαπάει πάρα πολύ, τι αντάξιο έχει να δώσει; Δίνει τον εαυτό του!"

Να θυμάσαι πως η σχέση σου αναλογικά είναι όπως η σχέση σου με το Θεό. Θέλουν δουλειά και οι δυο σχέσεις. Πάλι, ο γέροντας Παΐσιος είχε πει: "Πέτα απ'τη ζωή σου το εγώ σου. Και ξέρεις πού θα το βρεις; Στην αγκαλιά του Θεού". Αυτό δοκίμασε να κάνεις και στη σχέση σου: διώξε τα εγώ σου. Διώξε αυτές τις ατέλειωτες βαθιές σκιές των παθών σου που θέλουν να κυριαρχήσουν στην καρδιά σου. (Ίσως, το εμπόδιο να μην είναι ο άνθρωπός σου, αλλά ο κακός εαυτός σου που με μίσος πολεμάει την καλοσύνη που θέλει ν'ανθίσει μέσα σου). Αγάπη και εγώ είναι δύο έννοιες που ποτέ δε συνταιριάζονται. 

Κοίταξε τον άνθρωπό σου στα μάτια που τώρα είναι δακρυσμένα. Θυμήσου πώς ήταν στην αρχή: με τ'αστέρια στα μάτια και τον άνεμο στα μαλλιά(2). Και χέρι-χέρι ξαναψάξτε αυτό που είχατε, παρέα -τώρα πια- με το Χριστό. 

Ποτέ δεν είν'αργά για να γυρίσεις πίσω(3)! Κλείνω μ'ένα τετράστιχο αγαπημένο:

"με τι καρδιά, με τι πνοή,

τι πόθους και τι πάθος

πήραμε τη ζωή μας. λάθος!

Κι αλλάξαμε ζωή".(4)

υγ1: Του Τάσου Λειβαδίτη
υγ2: Του Αντουάν ντε Σαιντ Εξιπερύ
υγ3: Εδώ
υγ4: Του Γιώργου Σεφέρη
υγ5: Η πρώτη φωτογραφία είναι από ταξίδι μου στη Σιμωνόπετρα, Άγ.Όρος (ανεπανάληπτη εκείνη η στιγμή της φωτογραφίας...). Η δεύτερη φωτογραφία θυμάμαι είναι κάπου από tumblr -δε θυμάμαι ακριβώς από πού.

Μια απίστευτη ομιλία!

Επιτέλους τη βρήκα!! Αυτή την ομιλία την είχα σε CD και την είχα πρωτοακούσει στο αυτοκίνητου φίλου καθώς επιστρέφαμε από Ουρανούπολη για Θεσσαλονίκη.

Στην ομιλία είναι ο π.Αθανάσιος απ'το μοναστήρι της Σιμωνόπετρας. Είναι απλά απολαυστικός. Ακούστε την ομιλία όποτε βρείτε χρόνο. Έχει μεγάλο χάρισμα ο γέροντας και ο λόγος του ρέει τόσο απλά και ταυτόχρονα σε βάζει σε κλίμα προσευχής.

Μια απ'τις φορές που είχα πάει σαν φοιτητής στην Σιμωνόπετρα είχαμε αποκλειστεί λόγω καιρού (8-9 μποφώρ) για 2 ημέρες και ο παπα-Θανάσης τα απογεύματα μάς μάζευε όλους τους φοιτητές και μας μιλούσε. Τι όμορφα που ήταν... Αναπολώ αυτές τις στιγμές...

Για να μην πολυλογώ, 

στην ομιλία θ'ακούσεις πολλά, πολλά όμορφα περιστατικά αγιορείτικα, για τον γέρ.Παϊσιο, για τους αόρατους ασκητές, για την προσευχή και πολλά άλλα. 

Την ευχή του να'χουμε.

Καλή ακρόαση :)

Πας εκκλησία;

- Εσύ εξομολογείσαι, εκκλησιάζεσαι; 
- Εγώ, πάτερ, αυτά τα θεωρώ τυπικά πράγματα. 
- Α, όχι! Αυτά είναι όπως το κεντρικό τούβλο του τρούλου, το κλειδί! Έτσι και το αφαιρέσεις, όλος ό τρούλος σωριάζεται. 
γέρ. Παΐσιος 

υγ: Το ανακάλυψα εδώ
υγ2: Να με συγχωρείτε που δεν απάντησα χτες στα σχόλια... Έχει αυξηθεί πάλι κατά πολύ το ωράριο της δουλειάς και ο χρόνος μου πάλι συρρικνώθηκε!

Είναι ασφάλεια η προσευχή

- Πώς θα νιώσουμε, γέροντα, την προσευχή ως ανάγκη;

- Έπρεπε να είχατε πάει στον πόλεμο για να μπορούμε να συνεννοηθούμε! Στο στρατό, εν καιρώ πολέμου,όταν ήμασταν σε συνεχή επαφή και "εν διαρκεί ακροάσει" με το Κέντρο, είχαμε περισσότερη σιγουριά. Όταν επικοινωνούσαμε κάθε δύο ώρες, νιώθαμε μια ασφάλεια. Όταν επικοινωνούσαμε μόνο δυο φορές την ημέρα, πρωί και βράδυ, τότε νιώθαμε ξεκρέμαστοι. 

Το ίδιο συμβαίνει και με την προσευχή. Όσο περισσότερο προσεύχεται κανείς τόσο περισσότερη πνευματική σιγουριά νιώθει. Είναι ασφάλεια η προσευχή...

απόσπασμα απ'το βιβλίο "Περί προσευχής" (6ος τόμος) του γέρ. Παϊσίου, εκδ. Ι.Η.Ιω Θεολόγου Σουρωτής Θεσ/νίκης 

Ένα θαυμαστό περιστατικό

Ήρθε κάποιος στο καλύβι πολύ στεναχωρημένος λέγοντας ότι από απροσεξία χτύπησε με το αυτοκίνητό του ένα παιδί. Δεν είσαι ένοχος του είπα, τόσο γιατί χτύπησες το παιδί, αλλά γιατί δεν προσευχόσουν εκείνη την ώρα και του ανέφερα ένα ανάλογο περιστατικό: 

Είχα γνωρίσει έναν υπάλληλο που είχε φθάσει σε σημείο να λέει συνέχεια την ευχή, ενώ από τα μάτια του έτρεχαν συνεχώς δάκρυα δοξολογίας του Θεού. Έτσι σκεφτόταν να φύγει από τη δουλειά με μειωμένη σύνταξη και ήρθε στο καλύβι να με ρωτήσει τι να κάνει. Μη φεύγεις του είπα και όταν σε ρωτούν οι συνάδελφοί σου γιατί κλαις να λες: «Θυμήθηκα τον μακαρίτη τον πατέρα μου». 

Μια μέρα λοιπόν ενώ οδηγούσε πετάχτηκε ξαφνικά μπροστά του ένα παιδάκι. Το πέταξε πέρα σαν σβούρα, αλλά το παιδί δεν έπαθε τίποτε. Φύλαξε ο Θεός, γιατί εκείνη την ώρα ο άνθρωπος αυτός προσευχόταν.

Γέροντος Παισίου αγιορείτου: «Περί προσευχής», σ.30

πηγή: istologio.org

Φιλότιμο

Στην Κόνιτσα ήμουν στη μονή Στομίου. Μετά την πανήγυρη στις 8 Σεπτεμβρίου, οι προσκυνητές τα είχαν αφήσει όλα άνω-κάτω. Εκεί που τακτοποιούσα κάτι, βλέπω, κάθησε η αδελφή μου και μια άλλη κοπέλα να συμμαζέψουν. Αυτή η καημένη είχε ακόμη δύο αδελφές οι οποίες είχαν παντρευτεί και αυτή που ήταν μεγαλύτερη είχε μείνει ακόμα ανύπαντρη. Τι φιλότιμο είχε! Αφού τα τακτοποίησαν όλα στο τέλος μου λέει: «Αν χρειάζεται πάτερ κάτι να καθήσουμε να κάνουμε και τίποτε άλλες δουλειές». Τόσο πολύ φιλότιμο! Λέω μέσα μου. Πάω στο εκκλησάκι και λέω με όλη μου την καρδιά: Παναγία μου, οικονόμησέ την εσύ. Εγώ δεν έχω τι να της δώσω-και να είχα δεν θα το δεχόταν κιόλας. Ε, μόλις πήγε στο σπίτι της, την περίμενε ένας που ήμασταν μαζί στρατιώτες, ένα πολύ καλό παιδί, κομμάτι μάλαμα και από καλή οικογένεια. Παντρεύτηκαν, μια χαρά! Πώς την πλήρωσε η Παναγία!

Πηγή: Γέροντος Παισίου Αγιορείτου: Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωποΕυχαριστίες στον Σπύρο Γκ. για την αποστολή του κειμένου(αναδημοσίευση απ'το Ζωντανό Ιστολόγιο)

Ο καλόγερος και ο ταξιτζής

Πριν από τρεις μήνες συνέβη το εξής. Ένας οδηγός πήγαινε από τη περιοχή της Θέρμης στη Θεσσαλονίκη. Τον σταματά ένας καλόγερος και του λέει: «Παλικάρι, με παίρνεις μέχρι τη Θεσσαλονίκη;». «Βεβαίως, ελάτε». Ήταν μόνος ο οδηγός. 

Κάθισε δίπλα του και του λέει: « Κώστα, -χωρίς να τον ξέρει- έχεις αρχόμενο καρκίνο στους πνεύμονες. Να πας στο νοσοκομείο και θα τον προλάβεις». Και αμέσως εξαφανίσθηκε. Αυτός έπαθε σοκ. Παίρνει μερικά τηλέφωνα και λέει τι του συνέβη. 

Του φέρνουν μερικές φωτογραφίες. Τον ρωτούν αν αναγνωρίζει ποιος είναι ο καλόγερος; Αυτός αναγνώρισε τον π. Παΐσιο. Πήγε πράγματι στο νοσοκομείο. Τον εξέτασαν οι γιατροί και βρήκαν αρχόμενο καρκίνο στους πνεύμονες, ενώ ο ίδιος δεν αισθανόταν πόνους. 

Βλέπετε αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι ευαρέστησαν τον Θεό εμφανίζονται μετά το θάνατο τους και πιστοποιούν την αλήθεια του ευαγγελίου.

απόσπασμα από ομιλία του π.Εφραίμ Βατοπαιδινού 

πηγή: http://www.pemptousia.gr/

Για να είσαι ελεύθερος

Η παρακολούθηση του εαυτού μας είναι απαραίτητη -όπως κάνουν και οι μπακάληδες, που εάν δεν παρακολουθούν τα κέρδη απ'τις ζημιές τους για να τις προσέξουν, γρήγορα χρεοκοπούν. Επίσης, και η προσοχή στους λογισμούς είναι απαραίτητη, διότι από απροσεξία μικρή, πολλοί έκαψαν τα σπίτια τους και έμειναν στους δρόμους δυστυχισμένοι.

Όποιος ελευθερώνεται απ'τα υλικά πράγματα, πολύ γρήγορα ελευθερώνει την καρδιά του για να τη δώσει στον Θεό,καθώς και τα πάθη κόβονται εύκολα. Η διπλή ελευθερία αυτή είναι τα δυο φτερά που ανεβάζουν την ψυχή κοντά στον Θεό. Στον προορισμό της.

(Απ'το βιβλίο "Επιστολές" του γέροντα Παϊσίου -εκδ.Σουρωτής)