Μετρά το ταξίδι. Μα κι ο προορισμός.

Αδέρφια μου, με αφορμή τη νέα χρονιά, παίρνω το θάρρος να μοιραστώ μαζί σας μια ακόμα συστάδα σκέψεων πάνω στη ζωή και τον αγώνα του χριστιανού.

Για τον χριστιανό, αυτόν που θέλει να βρίσκεται κοντά στον Χριστό, κάθε μέρα είναι μια περιπέτεια αγωνιστική. Κι ένας αγώνας περιπετειώδης. Η ζωή του είναι ένα ταξίδι. Αλλά όχι όπως την εννοεί το κοσμικό πνεύμα. Για τους χριστιανούς, μετράει τόσο το ταξίδι σαν ταξίδι αλλά και ο προορισμός. Κι αυτός είναι η ένωσή του με τον Χριστό και τον συνάνθρωπο.

Γι’αυτό και με τα μυστήρια της εκκλησίας και δη με την εξομολόγηση και τη Θ.Κοινωνία, πάντα καθαρίζεται ο πιστός, αγιάζεται. Αναγνωρίζει την ατέλειά του, πλαταίνει η καρδιά, χωρά, συν+χωρά, αποζητά όλο και λιγότερο τα υλικά ανούσια αγαθά κι όλο και περισσότερο τα πνευματικά, τα αιώνια. Ζητά το Φως ο πιστός, ζητά την παρουσία του Θεού, διότι έχει γλυκαθεί η ύπαρξή του απ’τη βιωματική του ενθύμηση της πατρικής παρουσίας του Θεού στη ζωή και την καθημερινότητά του.

Έτσι, το ταξίδι αποκτά νόημα κι ο προορισμός φέγγει στο βάθος σαν φάρος ολόλαμπρος, σαν οδοδείκτης. Και σαν φυσική κατάληξη του συνεχόμενου αγώνα.

Καλό ταξίδι σε όλες/ους, αδέρφια. Και καλό προορισμό.

Λίγα λόγια από καρδιάς

Τα δύσκολα δεν εξαλείφονται ως δια μαγείας. Και κάτι ακόμα: ο ευτυχισμένος δεν είναι εκείνος που δε βιώνει πόνο.Το ξέρω... Είναι βαρύ, δύσκολο να το καταλάβει κανείς. Ούτε κι εγώ το έχω χωνέψει ακόμα. Χρειάζεται αγάπη. Αλλά για ν'αγαπάς πρέπει να υπάρχεις. Υπάρχω σημαίνει συνειδητοποιούμαι.

Συνειδητοποίησε ότι είσαι εσύ αυτός που έχεις την επιλογή στη δικιά σου ζωή. Απλά, να θυμάσαι αυτό: η γενικότητα κρύβει επιπολαιότητα. Αν θες, λοιπόν, ώριμα, υπεύθυνα και αληθινά ν' αλλάξουν τα πράγματα στη ζωή σου, κάνε κάτι συγκεκριμένο: γονάτισε. Και προσευχήσου με όση δύναμη έχεις και δεν έχεις! Γονάτισε και ξανασήκω και πάρε τη ζωή σου στα χέρια σου. Και δώσ'τη στο Χριστό να την κουμαντάρει. Κι εσύ, απελευθερωμένος από άγχη, ξεκίνα για το ταξίδι σου από νέο λιμάνι δυνατός και εμπνευσμένος. 

Να εύχεσαι να'ναι το ταξίδι σου μακρύ. Να εύχεσαι... Και να κοιτάς ψηλά. Εκεί είναι ο προορισμός σου, φίλε... Εκεί...

υγ: Οι φράσεις με πλάγια γραφή είναι από Καβάφη (Ιθάκη), από Αλ.Παπαδιαμάντη (Οι Χαλασοχώρηδες) και από Μάρω Βαμβουνάκη (Τα ραντεβού με τη Σιμόνη).

Ψηλαφιστά στα ίχνη της αλήθειας

Πόσες φορές για να δω κάτι χρειάστηκε ν'απομακρυνθώ λίγο. Να πάω λίγο πιο ψηλά. Να δω τις γωνιές του, τα χρώματά του. Να προσπαθήσω να ψηλαφίσω το ανεξερεύνητο βάθος των συναισθημάτων μου, των εννοιών μου...

Το περιθώριο, όμως, πολλές φορές το νιώθω σαν συνέχεια του ορισμένου, του προκαθορισμένου και του σίγουρου. Και τρελαίνομαι! Πάω δηλαδή να ξεφύγω απ'την άγονη επανάληψη της καθημερινότητας και καταλήγω άθελά μου πάλι εκεί...

Χρειάζεται, νομίζω συνεχόμενος αυτοπροσδιορισμός. Συνεχόμενος αγώνας. Ατέλειωτος κόπος. Μόνον έτσι μπορούμε να θαυμάσουμε κάτι αληθινά. Να μπούμε στο καράβι με προορισμό την αλήθεια...

Συγχώρεσέ μου την ασυμβατότητα των λεγομένων μου... 

Για να είσαι ελεύθερος

Η παρακολούθηση του εαυτού μας είναι απαραίτητη -όπως κάνουν και οι μπακάληδες, που εάν δεν παρακολουθούν τα κέρδη απ'τις ζημιές τους για να τις προσέξουν, γρήγορα χρεοκοπούν. Επίσης, και η προσοχή στους λογισμούς είναι απαραίτητη, διότι από απροσεξία μικρή, πολλοί έκαψαν τα σπίτια τους και έμειναν στους δρόμους δυστυχισμένοι.

Όποιος ελευθερώνεται απ'τα υλικά πράγματα, πολύ γρήγορα ελευθερώνει την καρδιά του για να τη δώσει στον Θεό,καθώς και τα πάθη κόβονται εύκολα. Η διπλή ελευθερία αυτή είναι τα δυο φτερά που ανεβάζουν την ψυχή κοντά στον Θεό. Στον προορισμό της.

(Απ'το βιβλίο "Επιστολές" του γέροντα Παϊσίου -εκδ.Σουρωτής)

Δεν είναι ένα υπέροχο ταξίδι αυτό;

Η ζωή είναι ένα ταξίδι. Όχι τόσο ένας προορισμός όσο μια μεταμόρφωση. Ξέρετε, όταν κοιτάμε το παρελθόν δε φαίνεται κάποιες φορές ότι τα καλύτερα συμβαίνουν την περίοδο των πιο μεγάλων δυσκολιών;

Μα ο Θεός μάς δημιούργησε ώστε να ζούμε σε κοινότητα (κοινωνία), να κλαίμε και να γελάμε, να πονάμε και να γιορτάζουμε μαζί ανεξάρτητα απ'το τι περνάμε.

Και η μεταμόρφωση είναι σκληρή. Δεν καταλήγουμε πάντα εκεί που υπολογίζαμε. Αλλά πρέπει να θυμόμαστε ότι ακόμα και όταν παλεύουμε και δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε στο Χριστό, ο Χριστός πάντα πιστεύει σε μας. Γεμίζει τις ζωές μας με σκοπό και ζωντάνια, αρκεί να του το επιτρέψουμε.

Και ξέρετε; Το καλύτερο κομμάτι του ταξιδιού είναι ότι ο Θεός του σύμπαντος κάποτε μάς αφήνει να παίρνουμε μέρος στη μεταμόρφωση του κόσμου. 

Δεν είναι ένα υπέροχο ταξίδι αυτό;

(απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα απ΄την ταινία "To save a life")