Θέλω ν'αγκαλιάσω τη ζωή!

...Κανείς δε μας λέει πώς είναι πραγματικά η ζωή. Κανείς δε μας λέει ότι η ζωή είναι χαρά και μαγεία και θαύμα, ακόμη και έκσταση. Κανείς δε μας λέει ότι η ζωή είναι πόνος και δυστυχία, απελπισία και δάκρυα. 

Δε ξέρω για σας, εγώ όμως δε θέλω να χάσω τίποτε. 
Θέλω ν'αγκαλιάσω τη ζωή, θέλω να γνωρίσω τα πάντα. 
Δεν είναι δυνατόν να περάσει η ζωή μου και να μη ξέρω τι θα πει κλάμα. Γι'αυτό έχω τους δακρυϊκούς πόρους. Αν δεν ήμουνα φτιαγμένος για να κλαίω, δε θα τους είχα. Δεν είναι κακό να κλαίει κανείς. Τα μάτια σου βλέπουν πιο καθαρά μετά...

Λέο Μπουσκάλια, 'Να ζεις, ν'αγαπάς και να μαθαίνεις'

υγ: Χίλιες υπέροχες καλημέρες, αδέρφια :)

Ψάχνοντας για χαρά

Η δυστυχία κι η ανία μας κάνουν φιλήδονους, αισθησιακούς,

μήπως κι επιβιώσουμε κρατημένοι από μια ευχαρίστηση.

Μάρω Βαμβουνάκη, "Οι παλιές αγάπες πάνε στον Παράδεισο"

Για να είσαι ελεύθερος

Η παρακολούθηση του εαυτού μας είναι απαραίτητη -όπως κάνουν και οι μπακάληδες, που εάν δεν παρακολουθούν τα κέρδη απ'τις ζημιές τους για να τις προσέξουν, γρήγορα χρεοκοπούν. Επίσης, και η προσοχή στους λογισμούς είναι απαραίτητη, διότι από απροσεξία μικρή, πολλοί έκαψαν τα σπίτια τους και έμειναν στους δρόμους δυστυχισμένοι.

Όποιος ελευθερώνεται απ'τα υλικά πράγματα, πολύ γρήγορα ελευθερώνει την καρδιά του για να τη δώσει στον Θεό,καθώς και τα πάθη κόβονται εύκολα. Η διπλή ελευθερία αυτή είναι τα δυο φτερά που ανεβάζουν την ψυχή κοντά στον Θεό. Στον προορισμό της.

(Απ'το βιβλίο "Επιστολές" του γέροντα Παϊσίου -εκδ.Σουρωτής)

Δημιουργία σωστής σχέσης με το Θεό

Όποιος όμως νομίζει ότι έχει πίστη, ελπίδα, δικαιοσύνη, ουδέποτε αναγνωρίζει ότι είναι αμαρτωλός. Κι αν ακόμα πάει χίλιες φορές να εξομολογηθεί, ποτέ δε θα πάει ως αμαρτωλός. Μπορεί να βγάζει δάκρυα απ'τα μάτια του, αλλά ουδέποτε συνειδητοποιεί την πραγματική  αμαρτία του, η οποία είναι πέρα των όσων λέγει. Δηλαδή άλλο τα λόγια και άλλο η καρδιά.

Άλλος κλαψουρίζεται, λέει πόσο αμαρτωλός είναι, αλλά δε ζει αυτή την πραγματικότητα. Που κι αυτή η βίωση της πραγματικότητας είναι δώρο του Θεού. Ποιο; Αυτός ο διαλυμένος άνθρωπος, ο αποτυχημένος. Ο αδιέξοδος άνθρωπος. Γι'αυτό όταν εμείς δούμε κανέναν άνθρωπο διαλυμένο, αποτυχημένο, εξουθενωμένο λέμε: "Πω, πω... Και μεις θεωρούσαμε ότι είναι άγιος".

Όταν ο άνθρωπος δεν είναι καλά, τότε στα μάτια του Θεού είναι καλά. Όταν βλέπουμε έναν άνθρωπο να στέκει στα πόδια του και λέμε "αυτός έχει μια καλή πνευματική ζωή, είναι υγιής, χαρούμενος". Ενώ όταν δούμε έναν διαλυμένο, έναν δυστυχισμένο άνθρωπο λέμε: "΅Αχ, αυτός δεν έχει σωστή πορεία".

Όταν ο άνθρωπος δεν είναι καλά, όταν είναι χάλια, όταν δεν μπορεί να στηριχτεί στα πόδια του, αυτός ο άνθρωπος είναι κοντά στο Θεό. Eκείνη την ώρα φτιάχνει πραγματική σχέση με το Θεό. Τότε ιερουργείται η συνάντηση με το Θεό: όταν είμαστε αδιέξοδοι, διαλυμένοι και δεν μπορούμε να πάρουμε τα πόδια μας. Τότε γινόμαστε γόνιμη γη για να καρποφορήσει η χάρη του Θεού: όταν ζούμε την πλήρη αποτυχία μας.

απόσπασμα από ομιλία του π.Βαρνάβα Γιάγκου -Ι.Ν.Παναγίας Λαοδηγήτριας Θεσ/νίκης (www.iomilia.net)