Η καρδιά και η μιλιά

"Εάν έχετε καλό δέντρο, θα έχετε και καλό καρπό. Αν έχετε άχρηστο δέντρο, θα έχετε άχρηστο καρπό. Γιατί απ'τον καρπό αναγνωρίζεται το δέντρο. (...) Το στόμα μιλάει απ'το περίσσευμα της καρδιάς. Ο καλός άνθρωπος βγάζει απ'το καλό του απόθεμα τα καλά, κι ο κακός άνθρωπος απ'το απόθεμα της κακίας του τα άσχημα λόγια. (...)"

αποσπάσματα απ'το κατά Ματθαίον ευαγγέλιο (κεφ. 12, στ. 33-37)

Να προσέχεις το βλέμμα περισσότερο απ’ τα λόγια…

Να προσέχεις το βλέμμα περισσότερο απ’ τα λόγια… 

Της θύμιζε κατά τις συνεδρίες τους εκείνο το ωραίο του Νίτσε: «Μ’ αρέσει εκείνος που η ψυχή του είναι πιο βαθιά απ’ την πληγή του».

Να δουλέψουμε με τις πληγές μας αλλά να μην τις γλείφουμε∙ κινδυνεύουμε να διαστρέψουμε τις ηδονές μας.

Η ψυχή είναι πανίσχυρη. 

Μην κολλάς! 

Μην κολλάς ούτε στην ψυχανάλυση, προορίζεται μονάχα για τις πληγές, για την ψυχή σου θα προχωρήσεις πιο πέρα, στην πνευματική περιπέτεια.

Για να σου δώσω να καταλάβεις, είναι σαν να πηγαίνεις σε έναν ορθοπεδικό γιατί έσπασες το πόδι σου.

Ο ορθοπεδικός θα σου γιατρέψει το κάταγμα, δε θα σου μάθει όμως ούτε να βαδίζεις, ούτε ποιο δρόμο θα περπατήσεις, ούτε πολύ περισσότερο τον προορισμό. Η ευθύνη σου είναι αμεταβίβαστη.

Αν κάτσεις εκεί να σου χαϊδεύουν, να σου κάνουν μασάζ στο σπασμένο πόδι σου, θα ατροφήσεις, θα μείνεις ακίνητη.

Ο δρόμος είναι αποκλειστικά δικός σου. 

Πολύ δύσκολο αυτό αλλά τίποτα σαγηνευτικότερο. Ετοιμάσου να με εγκαταλείψεις πριν παραλύσεις στο ντιβάνι μου.

Να μην εμπιστεύεσαι με την πρώτη τα συναισθήματά σου,

Να μάθω ν'ακούω

Πότε ήταν η τελευταία φορά που νιώσατε ότι ακούσατε πραγματικά κάποιον; Που όταν έβαλε τελεία στα λόγια του, δεν "πήρατε σειρά" να  πείτε το "σωστό" σας; Το να είσαι καλός ακροατής είναι πολύ δύσκολο. Σημαίνει ότι είσαι εκεί για τον ομιλητή σου, δεν σκέφτεσαι πότε θα τελειώσει για να τον βγάλεις  λάθος και τον απορρίψεις και δεν του δίνεις  την εντύπωση ότι θέλεις να ακούς  μόνο ότι σου αρέσει.  Προσπαθήστε το. Δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο.

from Υπογραμμιστής

Κάτι σαν tweet

Τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή θέλουν ελάχιστες ή και καθόλου λέξεις για να ειπωθούν.

(φράση ενός φίλου. Με σημασία τεράστια...)

Έλα (μέρος Α')

Έλα, κάνε μια προσπάθεια. Μην είσαι άνθρωπος τόσο απόλυτος και ορθολογιστής. Σαν κάτι ανώριμα παιδιά. 

Προσπάθησε να δεις λίγο διαφορετικά τα πράγματα.

Βάλε καρδιά αντί για λογική.

Δε βαρέθηκες να κυνηγάς τη ζωή ιδρωμένος;

Τα μέσα επικοινωνίας που έχουμε δεν σταματούν στα μάτια ή τα λόγια. Προχωρούν ακόμη πιο πέρα. Η επικοινωνία είναι πιο ουσιαστική με μια ματιά γεμάτη στοργή, αγάπη. Πολλές φορές τα λόγια είναι εντελώς φτωχά για να εκφράσουν τα όσα θέλουμε ουσιαστικά να πούμε. Και για τις στιγμές εκείνες, τις οριακές, όπου όλα οδηγούν στο γκρεμό, η προσευχή μάς δείχνει το τρόπο. Για να πετάξουμε ψηλά. 

Τσεκάροντας κάποια πράγματα...

Έχω στήσει αυτί.
Προσπαθώ ν'ακούσω λίγο την καρδιά μου.
Χτυπάει. Κάποιες φορές λίγο ακαθόριστα. Κάποιες άλλες σταθερά.

Αύριο ο Χριστός θα γεννηθεί.
Θα γεννηθεί, όμως, στη δικιά μου καρδιά; 

Αυτό αναρωτιέμαι, φίλε...

Ωραία τα λόγια, οι μελό καταστάσεις, οι περιγραφές. Αλλά η πράξη είναι αυτή που μετράει. Που πονάει. Που δείχνει το ποιόν, το υλικό απ'το οποίο είναι η καρδιά μου, η ψυχή μου.

Ωραία τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια, οι επισκέψεις, τα στολίδια, τα κάλαντα. Μα θα'θελα να μη μείνω εκεί...
Τυπικούρες είν'αυτά, που λέει κι ένας φίλος.

Ίσως, αυτές τις μέρες θα 'πρεπε, φίλε, να τσεκάρουμε λίγο τη βρωμιά που κουβαλάμε μέσα μας. Να τη διώξουμε. Εξομολόγηση. Αν δεν έχεις νιώσει αυτό το αλάφρωμα, ευκαιρία! Αν το'χεις, τότε καταλαβαινόμαστε.

Καλά Χριστούγεννα, φίλε. Το εννοώ...

Κάτι που καλό είναι να μη το ξεχνάμε...

Είναι επικίνδυνο να διδάσκει ένας που δεν έχει προχωρήσει στην πράξη της αρετής.

Όπως δηλαδή καθώς κάποιος έχει σπίτι ετοιμόρροπο και δεχθεί σ’ αυτό φιλοξενούμενους, θα τους κάνει κακό με την πτώση των τοίχων, έτσι και εκείνοι οι οποίοι δεν κατάρτισαν πρώτα τους εαυτούς τους, θα προξενήσουν την απώλεια σε όσους προσέρχονται σε αυτούς. 

Γιατί με τα λόγια, βέβαια, τους προσκάλεσαν στο δρόμο της σωτηρίας, με την κακή τους όμως συμπεριφορά θα βλάψουν τελικά τους αγωνιστές.

αγία Συγκλητική

υγ1: Και θυμήθηκα αυτό που λέει: "Δεν είσαι τα λόγια και τα πιστεύω σου. Είσαι τα έργα σου".
υγ2: Το διάβασα στο πολύ αγαπημένο ιστολόγιο της Σαλογραίας (εδώ). Αρχική πηγή μάλλον εδώ.

Για τη συνείδηση

(...) Ας φροντίσουμε λοιπόν, αδερφοί μου, μα φυλάμε τη συνείδησή μας, όσο ακόμα βρισκόμαστε σε αυτόν τον κόσμο, χωρίς να την προκαλούμε να μας ελέγξει για κάποιο πράγμα, χωρίς να την καταπατούμε σε τίποτα απολύτως ούτε και στο ελάχιστο. Γιατί ξέρετε καλά ότι από τα μικρά αυτά και ασήμαντα, φτάνουμε να καταφρονούμε και τα μεγάλα. 

Γιατί όταν αρχίσει να λέει κανείς: "Τι σημασία έχει αν πω αυτό τον λόγο; Τι σημασία έχει αν φάω λιγάκι; Τι σημασία έχει αν δώσω προσοχή σ'αυτό εδώ το πράγμα;". Από το "τι σημασία έχει αυτό και τι σημασία έχει εκείνο", αποκτάει κανείς κακή και διεστραμμένη διάθεση και αρχίζει να καταφρονεί και τα μεγάλα και βαρύτερα και να καταπατά την ίδια τη συνείδησή του. Και έτσι προχωρώντας σιγά-σιγά κινδυνεύει να πέσει και σε τέλεια αναισθησία.

απόσπασμα απ'το βιβλίο του αββά Δωροθέου "Έργα ασκητικά", εκδ. Ετοιμασία

Κάνε πράξη την αγάπη!

Ο κόσμος μας χρειάζεται ανθρώπους που μπορούν να βοηθήσουν. Εμείς που κατοικούμε σ'αυτό τον κόσμο δε θα μπορούσαμε να επιβιώσουμε, αν δεν υπήρχαν κάποιοι που βοηθούν. Η ωρίμανση και η επιβίωσή μας εξαρτάται από την προθυμία μας να προσφέρουμε ο ένας στον άλλο. Υπάρχει μια πολύ παλιά ρήση: "Η αγάπη δεν είναι αγάπη παρά μόνο όταν την προσφέρεις". 

Μέχρι να εκδηλωθεί με μια πράξη τρυφερότητας, η αγάπη δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια καλή ιδέα. Υπάρχει πάντα κάτι που θα μπορούσαμε να κάνουμε. Να γίνουμε αληθινά άνθρωποι, αποφασίζοντας να βοηθήσουμε κάποιον.

απόσπασμα απ'το βιβλίο του Λέο Μπουσκάλια "Λεωφορείο 9 για τον Παράδεισο", εκδ. Γλάρος

Δημιουργία σωστής σχέσης με το Θεό

Όποιος όμως νομίζει ότι έχει πίστη, ελπίδα, δικαιοσύνη, ουδέποτε αναγνωρίζει ότι είναι αμαρτωλός. Κι αν ακόμα πάει χίλιες φορές να εξομολογηθεί, ποτέ δε θα πάει ως αμαρτωλός. Μπορεί να βγάζει δάκρυα απ'τα μάτια του, αλλά ουδέποτε συνειδητοποιεί την πραγματική  αμαρτία του, η οποία είναι πέρα των όσων λέγει. Δηλαδή άλλο τα λόγια και άλλο η καρδιά.

Άλλος κλαψουρίζεται, λέει πόσο αμαρτωλός είναι, αλλά δε ζει αυτή την πραγματικότητα. Που κι αυτή η βίωση της πραγματικότητας είναι δώρο του Θεού. Ποιο; Αυτός ο διαλυμένος άνθρωπος, ο αποτυχημένος. Ο αδιέξοδος άνθρωπος. Γι'αυτό όταν εμείς δούμε κανέναν άνθρωπο διαλυμένο, αποτυχημένο, εξουθενωμένο λέμε: "Πω, πω... Και μεις θεωρούσαμε ότι είναι άγιος".

Όταν ο άνθρωπος δεν είναι καλά, τότε στα μάτια του Θεού είναι καλά. Όταν βλέπουμε έναν άνθρωπο να στέκει στα πόδια του και λέμε "αυτός έχει μια καλή πνευματική ζωή, είναι υγιής, χαρούμενος". Ενώ όταν δούμε έναν διαλυμένο, έναν δυστυχισμένο άνθρωπο λέμε: "΅Αχ, αυτός δεν έχει σωστή πορεία".

Όταν ο άνθρωπος δεν είναι καλά, όταν είναι χάλια, όταν δεν μπορεί να στηριχτεί στα πόδια του, αυτός ο άνθρωπος είναι κοντά στο Θεό. Eκείνη την ώρα φτιάχνει πραγματική σχέση με το Θεό. Τότε ιερουργείται η συνάντηση με το Θεό: όταν είμαστε αδιέξοδοι, διαλυμένοι και δεν μπορούμε να πάρουμε τα πόδια μας. Τότε γινόμαστε γόνιμη γη για να καρποφορήσει η χάρη του Θεού: όταν ζούμε την πλήρη αποτυχία μας.

απόσπασμα από ομιλία του π.Βαρνάβα Γιάγκου -Ι.Ν.Παναγίας Λαοδηγήτριας Θεσ/νίκης (www.iomilia.net)