Μια λέξη, μια ζωή

Είναι κάποιες στιγμές που με κάνουν να σκέφτομαι πως η ευτυχία δεν είναι κάτι που σου τυχαίνει. 

Η ζωή είναι ανούσια χωρίς ευτυχισμένες στιγμές... 

Αλλά ίσως κάνουμε το λάθος να κυνηγάμε αγχωμένοι αυτό που νομίζουμε ως ευτυχία και να το αναζητούμε σε πράγματα ανούσια. Τότε η ζωή γίνεται ανούσια και αγχωτική στα σίγουρα: μάσκες που πέφτουν, αυλαίες που δεν έχουν κάτι ουσιαστικό να παρουσιάσουν, γέλια ψεύτικα και ανάγκες ουτοπικές.

Ευτυχία είναι το να πιστεύεις. Το να αγαπάς χωρίς ανταπόδομα. Το να χαμογελάς και να ελπίζεις και να ονειρεύεσαι. Ευτυχία μάλλον είναι το να μοιράζεσαι.

Είναι ασφάλεια η προσευχή

- Πώς θα νιώσουμε, γέροντα, την προσευχή ως ανάγκη;

- Έπρεπε να είχατε πάει στον πόλεμο για να μπορούμε να συνεννοηθούμε! Στο στρατό, εν καιρώ πολέμου,όταν ήμασταν σε συνεχή επαφή και "εν διαρκεί ακροάσει" με το Κέντρο, είχαμε περισσότερη σιγουριά. Όταν επικοινωνούσαμε κάθε δύο ώρες, νιώθαμε μια ασφάλεια. Όταν επικοινωνούσαμε μόνο δυο φορές την ημέρα, πρωί και βράδυ, τότε νιώθαμε ξεκρέμαστοι. 

Το ίδιο συμβαίνει και με την προσευχή. Όσο περισσότερο προσεύχεται κανείς τόσο περισσότερη πνευματική σιγουριά νιώθει. Είναι ασφάλεια η προσευχή...

απόσπασμα απ'το βιβλίο "Περί προσευχής" (6ος τόμος) του γέρ. Παϊσίου, εκδ. Ι.Η.Ιω Θεολόγου Σουρωτής Θεσ/νίκης 

Κάνε πράξη την αγάπη!

Ο κόσμος μας χρειάζεται ανθρώπους που μπορούν να βοηθήσουν. Εμείς που κατοικούμε σ'αυτό τον κόσμο δε θα μπορούσαμε να επιβιώσουμε, αν δεν υπήρχαν κάποιοι που βοηθούν. Η ωρίμανση και η επιβίωσή μας εξαρτάται από την προθυμία μας να προσφέρουμε ο ένας στον άλλο. Υπάρχει μια πολύ παλιά ρήση: "Η αγάπη δεν είναι αγάπη παρά μόνο όταν την προσφέρεις". 

Μέχρι να εκδηλωθεί με μια πράξη τρυφερότητας, η αγάπη δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια καλή ιδέα. Υπάρχει πάντα κάτι που θα μπορούσαμε να κάνουμε. Να γίνουμε αληθινά άνθρωποι, αποφασίζοντας να βοηθήσουμε κάποιον.

απόσπασμα απ'το βιβλίο του Λέο Μπουσκάλια "Λεωφορείο 9 για τον Παράδεισο", εκδ. Γλάρος

Ο συμπαραστάτης σου

Στον δρόμο της ζωής σου έχεις ανάγκη και από έναν συμπαραστάτη συγκεκριμένο. Από έναν γέροντα. Από έναν πνευματικό. Από έναν εξομολόγο. Έχεις ανάγκη! Έχεις ανάγκη από έναν πνευματικό. Γιατί κάποτε θα δυσκολευτείς. Κάπου μπορεί να χαθείς. Μπορεί να μπερδευτείς.
Και θα έχεις τον πνευματικό σου να σε βοηθάει. Θα έχεις τον πνευματικό σου που, όταν θα ματώσουν τα γόνατά σου επειδή κάπου χτύπησες, κάπου έπεσες, κάπου μάτωσες, θα σου λέει: "Έλα δω, μη φοβάσαι. Δε θα σε πονέσω. Να σε καθαρίσω θέλω. Να σβήσω την πληγή σου, να καθαρίσω την καρδιά σου, να σου διαβάσω την συγχωρητική ευχή, να κοινωνήσεις"... Και έτσι πάλι να βγεις στο δρόμο της ζωής....

απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου -www.atheataperasmata.com