Αγαπώ σημαίνει να βγαίνω απ'τον εαυτό μου και να έρχομαι εκεί που είναι ο άλλος

Αδέρφια μου αγαπητά, σκέφτηκα να απομαγνητοφωνήσω ένα μικρό απόσπασμα για την Αγάπη του μητροπολίτη Θεσ/νίκης π.Φιλοθέου. 

Αλλά θεωρώ ακόμη καλύτερα να σας αφήσω το μικρό βίντεο ΕΔΩ. 

Αδέρφια μου! Ας αγαπάμε! Ας στοχεύουμε εκεί! Κάθε μέρα, κάθε στιγμή! 

Τι ωραία που είναι η ζωή κοντά στον αγαπημένο μας Χριστό!

Καρδιά αγάπης

Καλημέρα. Αρχίζω να νιώθω σιγά-σιγά το φθινόπωρο να μπαίνει στη ζωή μου. Ξυπνώντας σήμερα πολύ πρωί και παίρνοντας τη μηχανή μου για να φύγω για τη δουλειά, ο αέρας ήταν αρκετά δροσερός -οριακά ανεκτός πια χωρίς ζακέτα. 

Σκεφτόμουν, καθώς οδηγούσα, πόσο σοφή είναι η συνεχόμενη εναλλαγή, η ακολουθία στις εποχές. Και πώς αυτή η εναλλαγή εντυπώνεται κι αποτυπώνεται στη φύση. Είναι απίστευτο!

Μα κάπως έτσι δε συμβαίνει και σε μας; Όσο δινόμαστε ανιδιοτελώς στην προσευχή τόσο η καρδιά μας γλυκαίνεται. Γεμίζει από το φως το ολόγλυκο του Χριστού, εκείνο που πάντα δίνει χαρά. Μια τέτοια καρδιά που προσπαθεί πάντα να γίνεται πιο ταπεινή, αποκτά μια θεϊκή ευρυχωρία. Αγκαλιάζει τους πάντες και τα πάντα, σοφά κι αδιάκριτα. 

Το λέει κι ο γέροντας Θαδδαίος: "Μια καρδιά που είναι γεμάτη αγάπη δεν σκέφτεται τον εαυτό της, αλλά τους άλλους. Προσεύχεται για καθετί ζωντανό και για ολόκληρο τον κόσμο".

Αδερφέ, όσο παλεύουμε να αποκτούμε πράγματα εφήμερα τόσο αδειάζει η καρδιά μας. Οι πιο γλυκείς άνθρωποι, οι άνθρωποι της αληθινής αγάπης, κατείχαν πολύ λίγα πράγματα. Είχαν ελάχιστα υλικά αγαθά. Μα είχαν μια καρδιά απέραντης γαλήνης, ανείπωτης ευτυχίας που ξέφευγε απ'τα όρια του προσωρινού και του φθαρτού.

Η καρδιά που γεμίζει με αγάπη Θεού έχει τα πάντα. Μοιράζεται, επικοινωνεί αληθινά, ζει την κάθε στιγμή ως μοναδικό δώρο θεϊκό. Καλημέρα και σήμερα! Καλή δύναμη να'χεις!

Η ομορφότερη καρδιά

Κάποτε ένας νεαρός είχε σταθεί στη μέση της πόλης και φώναζε ότι είχε την ομορφότερη καρδιά σʼ όλη την περιοχή. Μεγάλο πλήθος μαζεύτηκε, κι όλοι θαύμαζαν την καρδιά του, που ήταν τέλεια. Δεν υπήρχε ούτε σημάδι, ούτε το παραμικρό ψεγάδι πάνω της. Κι όλοι τότε συμφώνησαν ότι αυτή ήταν η πιο όμορφη καρδιά που είχαν δει ποτέ τους.

Ο νεαρός μας ήταν πολύ περήφανος και κορδωνόταν φωνάζοντας για την ωραία του καρδιά. Ξάφνου ένας γέρος στάθηκε μπροστά στον κόσμο κι είπε:

"Όμως η καρδιά σου δεν πλησιάζει την ομορφιά της δικής μου καρδιάς".

Ο κόσμος, αλλά και το παλικάρι, κοίταξαν την καρδιά του γέροντα. Χτυπούσε δυνατά, όμως ήταν γεμάτη ουλές. Υπήρχαν σημεία όπου φαινόταν ότι είχαν κοπεί κομμάτια και στη θέση τους είχαν τοποθετηθεί άλλα, που όμως δεν ταίριαζαν καλά με αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλές δαντελλωτές άκρες. Κι αλλού υπήρχαν σημεία με βαθιά χάσματα, απʼόπου έλειπαν και ολόκληρα κομμάτια.

Οι άνθρωποι κοίταζαν ο ένας τον άλλο - πως είναι δυνατόν να ισχυρίζεται αυτός ότι η καρδιά του είναι ωραιότερη, σκέφτονταν ;

Ο νέος κοίταξε την καρδιά του γέρου, είδε τα χάλια της και γέλασε.

-”Πλάκα μας κάνεις ;” είπε. “Για κάνε σύγκριση ανάμεσα στη δικιά σου και στη δικιά μου καρδιά. Η δικιά μου είναι τέλεια, ενώ η δικιά σου είναι ένα μάτσο ουλές και δάκρυα.”

-”Μάλιστα” είπε ο γέροντας, “η δική σου δείχνει τέλεια, όμως δεν θʼ άλλαζα ποτέ μου τη δική μου καρδιά με τη δική σου. Κοίταξε, κάθε ουλή αντιπροσωπεύει κάποιον που του έδωσα την αγάπη μου - κόβω ένα κομμάτι της καρδιάς μου και του το δίνω, και συχνά μου δίνει ένα κομμάτι της δικής του καρδιάς για να πάει στη θέση του άδειου μέρους της καρδιάς μου, αλλά επειδή τα κομμάτια δεν είναι ακριβώς ίδια, έχω μερικές αγκαθωτές άκρες, που όμως τις λατρεύω γιατί μου θυμίζουν την αγάπη που μοιραστήκαμε.”

“Μερικές άλλες φορές έχω δώσει κομμάτια της καρδιάς μου, και ο άλλος δεν μου έδωσε πίσω ένα κομμάτι της δικής του καρδιάς. Αυτά είναι τα άδεια χάσματα - ξέρεις, το να προσφέρεις την αγάπη σου έχει και κάποιο ρίσκο. Παρʼ όλο που αυτά τα χάσματα πονούν, παραμένουν ανοιχτά και μου θυμίζουν την αγάπη που έχω και γι'αυτούς τους ανθρώπους, κι ελπίζω πως κάποια μέρα θα γυρίσουν κοντά μου και θα γεμίσουν τους χώρους που τους έχω άδειους να περιμένουν. Βλέπεις λοιπόν τι θα πει πραγματική ομορφιά ;”

Ο νεαρός στάθηκε σιωπηλός, με δάκρυα να τρέχουν στα μάγουλά του. Προχώρησε προς τον γέροντα, άπλωσε το χέρι του μέσα στην τέλεια, νεανική και όμορφη καρδιά του, και ξέσκισε ένα κομμάτι της. Το πρόσφερε στο γέροντα με χέρια που έτρεμαν. Ο γέρος τότε πήρε αυτή την προσφορά, την έβαλε στην καρδιά του, και μετά πήρε λίγη από την κατακομματιασμένη του καρδιά και την έβαλε πάνω στην πληγή της καρδιάς του νέου. Ταίριαζε βέβαια, αλλά όχι και απόλυτα, κι έτσι έμειναν κάποιες άγριες άκρες.

Και το παλικάρι κοίταξε την καρδιά του, που δεν ήταν πια τέλεια, ήταν όμως ομορφότερη από οποιαδήποτε άλλη αφού η αγάπη από την καρδιά του γέροντα ξεχείλιζε τώρα και στη δική του καρδιά.

Βρήκα αυτό το πανέμορφο κείμενο στο φιλικό blog του Λάζαρου και στο παρουσιάζω κι εδώ στην αόρατη γωνιά. Καλημέρα! Καλή δύναμη! Να χαμογελάς :)

Πίσω απ'την πόρτα του ναού

Ήταν ο άνθρωπος της παρέας. Πειράγματα, αισχρόλογα, αστεϊσμοί και άλλα πολλά ήταν στον ημερήσιο κατάλογο των κατορθωμάτων του. Τα χρόνια περνούσαν και ποτέ του δεν συνδέθηκε με κάποιους ανθρώπους…ποτέ του δεν εμπιστεύτηκε κανέναν. Όλοι τον θέλανε για την παρέα αλλά μέχρις εκεί. Αλλά και ο ίδιος κανέναν δεν έπαιρνε στα σοβαρά, κανέναν δεν αισθανόταν δικό του άνθρωπο, φίλο του, οικείο του.

Κάπου στα 30 του, γνώρισε μία κοπέλα. Την γνώρισε μέσα από μια τυχαία παρέα, διαμέσου γνωστών αγνώστων. Η κοπέλα αυτή είχε κάτι το διαφορετικό, κάτι το «περίεργο». Του κίνησε το ενδιαφέρον. Όταν τύχαινε στην παρέα να βρίσκεται και εκείνη (σπάνια), αυτός σταματούσε τις ανοησίες, σταματούσε τις αισχρότητες τις οποίες οι υπόλοιποι τον ωθούσαν να πράξει για χάριν της παρέας και του κεφιού.

Μετά από μερικούς μήνες πήρε το θάρρος και την ζήτησε να βγούνε έξω. Εκείνη δέχτηκε, προσφέροντάς του μία ευχάριστη έκπληξη. Δεν περίμενε να βγεί μαζί του ραντεβού...

Από το πρώτο ραντεβού κατάλαβε ότι είχε να κάνει με μία κοπέλα που πίστευε βαθιά στον Θεό. Απ΄την άλλη αυτός στο στόμα του έπιανε κάτι το "εκκλησιαστικό" μόνο για να το κοροϊδέψει και να το κατακρίνει.

Τα λόγια της κοπέλας είχαν μία γλυκύτητα. Μιλούσε και νόμιζες ότι σε μιλούσε μια μελωδία. Τα ραντεβού έφευγαν το ένα μετά το άλλο…η κοπέλα πάντα χαμογελαστή και πρόσχαρη, εκείνος ανήσυχος και προβληματισμένος. Του μιλούσε για τον Θεό, του μιλούσε για την ζωή μέσα στην Εκκλησία, του μιλούσε για την γνήσια και ανιδιοτελή αγάπη. Εκείνος αναπαυόταν μόνο στην σιγουριά των ματιών της.

Ποτέ δεν άγγιξε εκείνη την κοπέλα, μέχρις ότου στο τελευταίο τους ραντεβού του είπε: «Θα ήθελα να προσευχηθείς για εμένα…την άλλη εβδομάδα θα κάνω μία πολύ σοβαρή εγχείρηση στην καρδιά…». Τα λόγια της πάγωσαν το βλέμμα του. Ασυναίσθητα έπιασε τα χέρια της. Του ήταν αδιανόητο ότι μπορεί να την έχανε. «Ναι, θα προσευχηθώ….», είπε με τρεμάμενη φωνή.

Η κοπέλα σηκώθηκε τον ασπάσθηκε και έφυγε λέγοντας «Θα σε πάρω τηλέφωνο…». Εκείνος δεν είπε τίποτα.

Η ημέρα της εγχείρησης ήρθε.

Μια λέξη, μια ζωή

Είναι κάποιες στιγμές που με κάνουν να σκέφτομαι πως η ευτυχία δεν είναι κάτι που σου τυχαίνει. 

Η ζωή είναι ανούσια χωρίς ευτυχισμένες στιγμές... 

Αλλά ίσως κάνουμε το λάθος να κυνηγάμε αγχωμένοι αυτό που νομίζουμε ως ευτυχία και να το αναζητούμε σε πράγματα ανούσια. Τότε η ζωή γίνεται ανούσια και αγχωτική στα σίγουρα: μάσκες που πέφτουν, αυλαίες που δεν έχουν κάτι ουσιαστικό να παρουσιάσουν, γέλια ψεύτικα και ανάγκες ουτοπικές.

Ευτυχία είναι το να πιστεύεις. Το να αγαπάς χωρίς ανταπόδομα. Το να χαμογελάς και να ελπίζεις και να ονειρεύεσαι. Ευτυχία μάλλον είναι το να μοιράζεσαι.

Το μυστικό για να ακουστεί η προσευχή σου

-Θέλεις ν' ακούει παρευθύς ο Θεός την προσευχή σου, αδερφέ; 

Λέγει ο αββάς Ζήνων:

- Σαν σηκώνεις τα χέρια σου στον ουρανό, προσευχήσου πρώτα απ' όλα, με την καρδιά σου για τους εχθρούς σου και ο Θεός θα σου δώσει γρήγορα ό,τι άλλο του ζητήσεις. 

πηγή: εδώ

Ο αληθινός έρωτας

Εσύ....είσαι όπως είσαι.

Εσύ δεν είσαι όπως χρειάζομαι να είσαι.

Εσύ δεν είσαι όπως ήσουν.

Εσύ δεν είσαι όπως συμφέρει εμένα.

Εσύ δεν είσαι όπως εγώ θέλω.

Εσύ είσαι όπως είσαι.

Το να δεχτώ αυτό σημαίνει ότι σε σέβομαι και δε σου ζητώ ν'αλλάξεις. Εδώ και λίγο καιρό έχω αρχίσει να ορίζω τον αληθινό έρωτα ως την ανιδιοτελή προσπάθεια να δημιουργήσεις χώρο στον άλλον ώστε να μπορεί να είναι όπως είναι. 

Αυτή είναι η πρώτη αλήθεια και αρχή κάθε ώριμης σχέσης.

Αποκτά σάρκα και οστά όταν εγώ σε δέχομαι όπως είσαι και αντιλαμβάνομαι ότι κι εσύ με δέχεσαι όπως είμαι.

απόσπασμα απ'το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι "Ιστορίες να σκεφτείς", εκδ. opera animus

Σαν το κεράκι

Θέλω να σου πω πως ζηλεύω το κεράκι... Κι έλεγα στον εαυτό μου πως πρέπει να του μοιάσω...

Αλήθεια, έχεις δει πώς λιώνει; Καίει, καίγεται ολόκληρο, ήρεμα, αθόρυβα. Και φωτίζει... Φωτίζει ώσπου να λιώσει ολόκληρο. Έτσι πρέπει να γίνουμε και εμείς. Έτσι πρέπει να ζούμε κι εμείς. Να είναι η ζωή μας αθόρυβη, μα φωτεινή. Να λιώνουμε από αγάπη ανιδιοτελή. Από προσευχή καρδιακή. Να ζεσταίνουμε τους γύρω μας, τους φίλους και γνωστούς μας αλλά και κάθε άνθρωπο που το'χει ανάγκη με το χαμόγελό μας. Με την αγάπη μας. Με την αισιοδοξία μας.

(αναδημοσίευση από παλιότερή μας ανάρτηση)

Το μυστικό

Να ζητάμε στην προσευχή μόνο τη σωτηρία της ψυχής μας. Δεν είπε ο Κύριος "Ζητείτε δε πρώτον την Βασιλείαν του Θεού και... ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν"; Εύκολα, ευκολότατα ο Χριστός μπορεί να μας δώσει ό,τι επιθυμούμε. Και κοιτάξτε το μυστικό. Το μυστικό είναι να μην το έχετε στο νου σας καθόλου να ζητήσετε το συγκεκριμένο πράγμα. Το μυστικό είναι να ζητάτε την ένωσή σας με το Θεό ανιδιοτελώς, χωρίς να λέτε "Δώσ'μου τούτο, εκείνο...". 

Είναι αρκετό να λέμε "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με". Δε χρειάζεται ο Θεός ενημέρωση από μας για τις διάφορες ανάγκες μας. Εκείνος τα γνωρίζει όλα ασυγκρίτως καλύτερα από μας και μας παρέχει την αγάπη Του.

απόσπασμα απ'το βιβλίο "Βίος και Λόγοι" του γέρ.Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, εκδ. Ι.Μ.Χρυσοπηγής, Χανιά