Απλόχερα, μυστικά κι αληθινά

... γιατί εσύ θα έχεις τ'αστέρια

που ξέρουν να γελούν...

Κοιτούσα μερικά βιντεάκια απ'το e-κανάλι "People are awesome". Και πραγματικά έμενα συνεχώς έκπληκτος απ'το τι μπορεί να πετύχει κανείς. Φυσικά, το να καταφέρεις να πετύχεις χρειάζεται προσπάθεια. Τεράστια προσπάθεια. 

Μα σκέφτηκα πως υπάρχουν και τόσες ανείπωτες ιστορίες ανθρώπων. Που ποτέ κανένα κανάλι δε θα τις ιστορήσει και κανένα βίντεο δε θα τις απεικονίσει. Είναι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, είναι οι φίλοι σου ή γνωστοί σου. Είναι οι άγνωστοι που απλά τους προσπερνάς στο δρόμο. Και πολλές φορές, ίσως είσαι και συ ο ίδιος ένα τέτοιο παράδειγμα.

Χρειάζεται μεγάλη γενναιότητα να υπομένεις μια δύσκολη οικονομική κατάσταση, έναν τρικυμισμένο γάμο, μια προσωπική αποτυχία ή ένα εργασιακό αδιέξοδο. Θέλει μεγάλη δύναμη ψυχής να κοιτάξεις το υπαρξιακό κενό μέσα σου. Θέλει τιτάνιο αγώνα να παλέψεις με μια αρρώστια που σου γονατίζει την ελπίδα. Είναι αγώνας σιωπηλός. Τόσο αθόρυβος. Μα και τόσο υπαρκτός κι αληθινός.

Για όλους αυτούς τους ανθρώπους γύρω μας ας κάνουμε μια ευχή. Μια μικρή προσευχή ή ένα χαμόγελο απροσποίητο. Η πιο μικρή καρδιακή κίνηση ίσως κρύβει τη μεγαλύτερη αξία. Αξία που ξεπερνά τα ξύλινα, ψεύτικα λόγια ή τα ατέλειωτα κηρύγματα. Ίσως η πιο σπουδαία πράξη είναι το να αφήσεις το φως Του να χαμογελάσει μέσα σου. Κι ύστερα να το χαρίζεις απλόχερα όπως ο ήλιος τις ακτίνες του.

Μια καλησπέρα γεμάτη αγάπη σ'όλο τον κόσμο :)

υγ: Το δίστιχο στην αρχή είναι απ'το βιβλίο του A. Saint Exupery "Ο μικρός πρίγκιπας"

Όταν βαδίζει η καρδιά...

(...) Από εδώ όλα φαίνονται τόσο ήρεμα. Σαν ένα όμορφο παζλ που κάθε κομμάτι μόλις βρήκε τη θέση του. Οι ψηλοί προβολείς φωτίζουν πολύ γλαφυρά με το κέρινο, τεχνητό τους φως το γρασίδι και στη δεξιά άκρη μια παρέα νέων παιδιών συζητούν ανέμελα στις κούνιες. Η δροσιά αρχίζει σιγά-σιγά ν'απλώνεται παντού. Το φεγγάρι έχει βγει από νωρίς. Ο ουρανός ακίνητος -κρατάει την αόρατη ανάσα του. Μου θυμίζει απογευματινή θάλασσα ακίνητη σα λάδι. Ανασαίνω όσο πιο αθόρυβα γίνεται. Δε θέλω να χαλάσω τη μαγεία των στιγμών. Απολαμβάνω το τοπίο, τη βραδιά. Την ομορφιά. Θεέ μου, τι όμορφα που τα'φτιαξες όλα.

     Ίσως είναι ιδέα μου, μα σκέφτομαι πως, όταν μέσα στην απόλυτη ησυχία, αρχίσει να βαδίζει η καρδιά, τότε όλος ο κόσμος γίνεται ταξίδι. Τότε είναι που κάθε εμπειρία που έχεις ζήσει, έρχεται ξανά στη θύμησή σου και σ'αγκαλιάζει. Και μυστικά σ'αφήνει αυτή τη γλυκιά νοσταλγία αναμειγμένη με μια απροσδιόριστη ελπίδα πως όλα θα πάνε καλά... Όλα...

(απ'το ημερολόγιό μου. Λίγες νύχτες πιο πριν. H φωτογραφία δυο ώρες πριν. Εκείνη την υπέροχη βραδιά). Ίσως να ταιριάζει μ'αυτό...

Νυχτερινό ημερολόγιο. Του δρόμου.

Εδώ ο αέρας δε σε ματώνει. 

Αφήνει απλά το άγγιγμά του και συνεχίζει το ταξίδι του. 

Και συ πιάνεις τον εαυτό σου ν'αναρωτιέται 
αν η καθημερινότητά σου είναι κάτι πιο βαθύ 
απ'τις άσκοπες ανάσες που παίρνεις. 

Ή τις ευκαιρίες που απλά αφήνεις να χαθούν. 

Ή τους ανθρώπους που δεν αγάπησες.

Ήσυχες νύχτες σαν κι αυτή.

Θα'θελες ν'άπλωνε ο αέρας το χέρι του και να σ'ανέβαζε ψηλά.

Να σε ταξίδευε στις στιγμές που δεν εκμεταλλεύτηκες.

Μια ονειρεμένη πτήση στο ανέφικτο του κόσμου σου. 

Σιωπηλή και αθόρυβη. 

Κάπου ανάμεσα στις χαραγματιές του χρόνου.

(Μερικές νύχτες πριν. Εν κινήσει)

Στο γραφείο μου έχω ένα λουλούδι

Ξέρεις, η ζωή μας είναι ένα λουλούδι. 
Γεννιόμαστε, μεγαλώνουμε και σιγά-σιγά το σώμα μας αρχίζει να φθίνει. 
Και επιστρέφουμε στη γη για να αναγεννηθούμε στον ουρανό.

Τα λουλούδια ζουν για λίγο. 
Όμως, στο λίγο της ζωής τους ομορφαίνουν το χαλάκι της γης. 
Ευωδιάζουν κρυφά τον αέρα που αναπνέουμε.

Η ζωή των λουλουδιών είναι αθόρυβη.
Μπορεί να γεννηθούν, ν'ανθίσουν και στο φινάλε της πορείας τους 
να μαραθούν και κανείς να μη τ'αντιληφθεί.
Αλλά εκείνα ομορφαίνουν τη γη.
Μας ομορφαίνουν.

Στο γραφείο μου έχω ένα λουλούδι.
Να μου θυμίζει πως είμαι εφήμερος εδώ στη γη.
Να μου θυμίζει την ομορφιά των ανθρώπων που έφυγαν.
Να μου δείχνει τη γλύκα τ'ουρανού.
Και την υπόσχεση πως θα ζήσουμε για πάντα.

υγ1: Αφιερωμένο στο Γιάννη που έφυγε απ'αυτή τη ζωή. Και στην γλυκιά του οικογένεια. Να τον θυμάται. Να ελπίζει. Όλοι ευχόμαστε. Γιατί όλοι μαζί είμαστε μια αγκαλιά. Κοιτάζουμε ουρανό.
υγ2: Σαν συνέχεια αυτής της ανάρτησης. 

Για το κάτι διαφορετικό...

Ίσως, η περίοδος του Τριωδίου μοιάζει κάτι εντελώς ξένο στη πλειοψηφία των συνανθρώπων. Όμως, είναι ευκαιρία να περπατήσουμε αυτές τις μέρες με τρόπο ήρεμο, αθόρυβο, μυστ(αγωγ)ικό. Το Τριώδιο μπορεί να μας προετοιμάσει, να μας μαλακώσει την καρδιά και να μας βοηθήσει ν'ανασάνουμε και στη ψυχή και στο σώμα μας.

Θυμάμαι, όταν είχα πρωτοαρχίσει να κάνω παρέα με αυτόν τον (μετέπειτα) καλύτερό μου φίλο, πλησίαζε Καθαρά Δευτέρα. Και μου λέει: "Έχεις το Τριώδιο"; Εγώ, φυσικά, του απάντησα όχι. Και η συζήτηση κόπηκε εκεί. Μα μερικές μέρες αργότερα, μου το δάνεισε και διαβάζοντας κάποια απ'τα τροπάρια, μαγεύτηκα απ'το βάθος των νοημάτων...

Αδερφή/έ, αυτό που ίσως με μια πρώτη ματιά μάς φαίνεται δύσκολο ή αστείο, ίσως κάτι  όμορφο κρύβει στο βάθος. Το Τριώδιο έχει αυτή την τεράστια δυναμική που βασίζεται στη μετάνοια. Στη δική μας προσπάθεια. Και στην άπειρη αγάπη του Χριστού που είναι τα πάντα για μας. Αυτά όλα είναι μια συνάρτηση.

Καλημέρα. Εύχομαι να χαρείς αυτή την ξεχωριστή -έστω κι αν είναι βροχερή- Δευτέρα. Και θυμήσου: λίγο-λίγο, ήρεμα και χωρίς σφίξιμο, ας κάνουμε μια προσπάθεια να προσευχηθούμε, να συγχωρούμε. Να αγαπούμε. Σϊγουρα θα'ναι κάτι διαφορετικό. Και ανατρεπτικό,γιατί όχι; Έχουμε ένα όμορφο πακέτο 40 ημερών μπροστά μας. Ξεκίνα, αν θες, με αυτό.

υγ: Οι κόκκινες bold λέξεις αντιστοιχούν σε links. 

Σαν το κεράκι

Θέλω να σου πω πως ζηλεύω το κεράκι... Κι έλεγα στον εαυτό μου πως πρέπει να του μοιάσω...

Αλήθεια, έχεις δει πώς λιώνει; Καίει, καίγεται ολόκληρο, ήρεμα, αθόρυβα. Και φωτίζει... Φωτίζει ώσπου να λιώσει ολόκληρο. Έτσι πρέπει να γίνουμε και εμείς. Έτσι πρέπει να ζούμε κι εμείς. Να είναι η ζωή μας αθόρυβη, μα φωτεινή. Να λιώνουμε από αγάπη ανιδιοτελή. Από προσευχή καρδιακή. Να ζεσταίνουμε τους γύρω μας, τους φίλους και γνωστούς μας αλλά και κάθε άνθρωπο που το'χει ανάγκη με το χαμόγελό μας. Με την αγάπη μας. Με την αισιοδοξία μας.

(αναδημοσίευση από παλιότερή μας ανάρτηση)